Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 lipca 2018r.

Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe w Gdańsku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Jachniewicz

Protokolant: Remigiusz Ryszewski

Pod nieobecność Prokuratora

po rozpoznaniu 15 marca 2018r., 27 lipca 2018r. na rozprawie sprawy:

J. R., syna W. i Z. z domu R., urodzonego (...) w G.

oskarżonego o to, że:

I.  W dniu 04.11.2015r. w G. w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w celu użycia za autentyczny podrobił podpis M. L. na dokumentach, w postaci protokołu zatrzymania osoby, pouczenia o uprawieniach zatrzymanego w postępowaniu karnym, protokole przeszukania osoby jej odzieży i podręcznych przedmiotach, protokole przesłuchania świadka, pouczenia o uprawieniach i obowiązkach świadka w postępowaniu karnym, tj.o przestępstwo z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

II.  W dniu 01 lipca 2016r. w G. w celu użycia za autentyczny podrobił podpis M. L. na dokumencie w postaci mandatu karnego seria (...), tj. o przestępstwo z art. 270 § 1 k.k.

1.  Oskarżonego J. R. uznaje za winnego popełnienia przestępstwa zarzucanego mu w punkcie I aktu oskarżenia i za to, na mocy art. 270 § 1 k.k. skazuje go na karę 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  Oskarżonego J. R. uznaje za winnego popełnienia przestępstwa zarzucanego mu w punkcie II aktu oskarżenia i za to, na mocy art. 270 § 1 k.k. skazuje go na karę 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

3.  Na mocy art. 85 § 1 k.k. w zw. z art. 86 § 1 k.k. łączy wymierzone wobec oskarżonego jednostkowe kary pozbawienia wolności i wymierza w ich miejsce karę łączną 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

4.  Zasądza od Skarbu Państwa adw. M. M. kwotę 619,92 zł (sześćset dziewiętnaście złotych 92/100) tytułem wynagrodzenia za obronę udzieloną oskarżonemu z urzędu;

5.  Na mocy art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego od obowiązku poniesienia kosztów sądowych w sprawie.

Sygn. akt II K 804/17

UZASADNIENIE

Wobec złożenia przez obrońcę oskarżonego J. R. wniosku o uzasadnienie wyroku jedynie co do rozstrzygnięcia o karze i innych konsekwencjach prawnych czynu, zgodnie z treścią art. 424 § 3 k.p.k., Sąd ograniczył uzasadnienie jedynie do wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku oraz wskazanych rozstrzygnięć.

Sąd zważył, co następuje:

Ustalony stan faktyczny stanowi podstawę do przypisania J. R. odpowiedzialności karnej za zarzucane przestępstwa polegające na tym, iż w dniu 04 listopada 2015 roku w G. w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w celu użycia za autentyczny podrobił podpis M. L. na dokumentach, w postaci protokołu zatrzymania osoby, pouczenia o uprawnieniach zatrzymanego w postępowaniu karnym, protokole przeszukania osoby jej odzieży i podręcznych przedmiotach, protokole przesłuchania świadka, pouczenia o uprawnieniach i obowiązkach świadka w postępowaniu karnym oraz na tym, iż w dniu 01 lipca 2016 r. w G. w celu użycia za autentyczny podrobił podpis M. L. na dokumencie w postaci mandatu karnego seria (...). Realizacja przez oskarżonego znamion ww. czynu zabronionego nie budzi jakichkolwiek wątpliwości.

Przestępstwo określone w art. 270 § 1 k.k. penalizuje fałszerstwo materialne dokumentu. W orzecznictwie podkreśla się, że z podrobieniem dokumentu mamy do czynienia, gdy nie pochodzi od tej osoby, w imieniu której został sporządzony. W istocie chodzi więc o nadanie jakiemuś przedmiotowi pozorów dokumentu w celu wywołania wrażenia, że zawarta w nim treść pochodzi od wymienionego w nim wystawcy (por. wyrok SN z dnia 27 listopada 2000 roku, III KKN 233/98, Orz. Prok. i Pr. 2001, nr 5, poz. 4).

Czyn oskarżonego uznać należy za zawiniony. Jest on osobą dorosłą. Oskarżony zna podstawowe zasady współżycia społecznego, był w pełni świadomy, iż na wskazanych dokumentach podpisał się nieswoim imieniem i nazwiskiem, a imieniem i nazwiskiem znajomego, świadomie w zamiarze bezpośrednim zrealizował znamiona strony przedmiotowej przypisanego mu czynu. W inkryminowanym czasie, oskarżony nie miał zniesionej, ani w znacznym stopniu ograniczonej zdolności do rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem.

Stopień szkodliwości społecznej czynów oskarżonego należy określić jako niemały. Zachowanie oskarżonego uderzyło bowiem w dobro o istotnym znaczeniu społecznym. J. R. swoim zachowaniem godził w autorytet instytucji państwowych, poprzez usiłowanie wprowadzenia w błąd co do swojej tożsamości organów ścigania. Oskarżony kierował się przy tym chęcią uniknięcia osadzenia w zakładzie karnym w związku z zarządzeniem wykonywania kary pozbawienia wolności. Dodatkowo J. R. podrabiając podpis na dane M. L. usiłował wprowadzić w błąd funkcjonariuszy policji co do swojej tożsamości w związku z dokonaną przez siebie kradzieżą. Zachowanie takie prowadziło do utrudnienia postępowania karnego. Postępowanie J. R. miało charakter umyślny i jego działanie miało charakter bezpośredni.

Na niekorzyść oskarżonego przemawiają okoliczności wpływające na ocenę szkodliwości społecznej jego czynu (omówione powyżej), a zwłaszcza wzgląd na rodzaj naruszonego dobra i przyświecającą mu motywację – utrudnianie postępowania karnego w celu uniknięcia odpowiedzialności w związku z dokonaną kradzieżą oraz uniknięcia osadzenia w zakładzie karnym w związku z koniecznością odbycia kary pozbawienia wolności w innej sprawie. Dodatkowo na niekorzyść oskarżonego J. R. wpływa fakt, iż był uprzednio wielokrotnie (dwunastokrotnie) karany.

Na korzyść oskarżonego Sąd poczytał fakt, iż przed Sądem przyznał się do winy i omówił motywy swojego zachowania.

Mając powyższe okoliczności na uwadze Sąd w punktach 1. i 2. wyroku za każdy z zarzucanych J. R. czynów wymierzył mu karę po 5 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd przy wymierzaniu jednostkowych kar za poszczególne czyny oskarżonego kierował się przede wszystkim stopniem społecznej szkodliwości jego czynów, motywacją sprawcy oraz faktem uprzedniej wielokrotnej karalności oskarżonego. Za wymierzeniem kary pozbawienia wolności w orzeczonym wymiarze, zamiast kar wolnościowych w postaci kary grzywny albo kary ograniczenia wolności możliwych do orzeczenia za dokonane przez oskarżonego czyny przemawiał przede wszystkim wielokrotna karalność oskarżonego, co wskazuje na negatywną prognozę kryminologiczną. Tak orzeczone kary pozbawienia wolności będą stanowiły wystarczającą dolegliwość za dokonane czyny i sprawią, iż oskarżony uświadomi sobie nieopłacalność popełniania czynów zabronionych, co będzie sprzyjało poprawy jego zachowania i przywrócenia u niego poszanowania dla obowiązującego porządku prawnego. Ponadto w ocenie Sądu orzeczone jednostkowe kary pozbawienia wolności nie są nadmiernie surowe albowiem czyn z art. 270 § 1 k.k. zagrożony jest karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Orzeczone kary zostały więc wymierzone w dolnych granicach ustawowego zagrożenia, Sąd miał bowiem również na uwadze, iż oskarżony ostatecznie przyznał się do zarzucanych czynów i wskazał motywy swojego działania.

W punkcie 3. wyroku Sąd połączył orzeczone jednostkowe kary pozbawienia wolności i wymierzył karę łączną 8 miesięcy pozbawienia wolności. Okolicznościami, które Sąd bierze pod uwagę rozważając wysokość kary łącznej, są związek podmiotowy i przedmiotowy między zbiegającymi się przestępstwami, motywację, czas popełnienia każdego z nich. Popełnienie przestępstw podobnych w bliskich odstępach czasu uzasadnia znaczną absorpcję w wymiarze kary łącznej. Przy wymiarze kary łącznej zastosowano zasadę częściowej absorbcji mając na uwadze bliski związek podmiotowo-przedmiotowy pomiędzy przypisanymi przestępstwami. Z kolei przeciwko zastosowaniu zasady pełnej absorpcji przemawiał pewien odstęp czasowy pomiędzy popełnionymi czynami.

W punkcie 4. wyroku Sąd zasądził na rzecz adw. M. M. kwotę 619,92 zł tytułem wynagrodzenia za obronę udzieloną oskarżonemu z urzędu.

W punkcie 5. Wyroku z uwagi na konieczność odbycia kary pozbawienia wolności, brak majątku i dochodów, Sąd zwolnił oskarżonego od obowiązku poniesienia kosztów sądowych w niniejszej sprawie.