Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 września 2018 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 września 2018 r. w S.

odwołania Z. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.

z dnia 8 stycznia 2018 r. Nr (...)

w sprawie Z. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala prawo Z. K. do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 01 stycznia 2018 roku do 31 grudnia 2019 roku.

Sygn. akt IV U 128/18

UZASADNIENIE

Decyzją z 8 stycznia 2018r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 57 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2017r. poz. 1383) odmówił Z. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wskazując, że u ubezpieczonego nie stwierdzono niezdolności do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył Z. K. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu stanowiska wskazał, że rentę z tytułu niezdolności do pracy pobiera od 1990r., a obecnie stan jego zdrowia pogorszył się. Nadal cierpi na bóle kręgosłupa, nadciśnienie tętnicze, hipercholesterolemię, cukrzycę typu II, a także chorobę Hashimoto (odwołanie k.1 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując że zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 3 stycznia 2018r., która nie stwierdziła u ubezpieczonego niezdolności do pracy (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.2-3 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony Z. K., urodzony w dniu (...) do 31 grudnia 2017r. uprawniony był do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (decyzja z 13 lipca 2017r. o ustaleniu prawa do renty na okres do 31 grudnia 2017r. k.286 akt rentowych).

W dniu 15 listopada 2017r. ubezpieczony wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (wniosek k.289-290 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczonego na badanie przez lekarza orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 5 grudnia 2017r. ustalił, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (orzeczenie lekarza orzecznika z 5 grudnia 2017r. k.292 akt rentowych).

Na skutek sprzeciwu ubezpieczonego od powyższego orzeczenia lekarza orzecznika, ubezpieczony skierowany został na badanie przez komisję lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 3 stycznia 2018r. ustaliła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (sprzeciw ubezpieczonego od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS k.42 akt rentowych – tom dokumentacji medycznej i orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z 3 stycznia 2018r. k.294 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 8 stycznia 2018r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (decyzja z 8 stycznia 2018r. k.295 akt rentowych).

Ubezpieczony ma 58 lat i wykształcenie zawodowe - rolnik. Do 1980r. pracował jako pomoc montera instalacji sanitarnych w Miejskim Przedsiębiorstwie (...) w W.. Od 16 października 1980r. do 28 lutego 1982r. ubezpieczony był zatrudniony jako robotnik w Zakładzie (...) w W., natomiast od 13 kwietnia 1983r. do 31 lipca 1989r. w (...) S., jako zgrzewacz metali (świadectwa pracy z 30 sierpnia 1980r. oraz 12 marca 1982r. k.11-12 tom II akt rentowych, kwestionariusz dotyczący okresów zatrudnienia k.2 tom I akt rentowych).

U Z. K. rozpoznano następujące schorzenia: zespół bólowo-korzeniowy kręgosłupa L-S, zaburzenia lipidowe, nadciśnienie tętnicze, komorowe zaburzenia rytmu (poj. ekstrasystolia), niedoczynność tarczycy w przebiegu choroby autoimmunologicznej w trakcie leczenia substytucyjnego, stan po leczeniu operacyjnym dyskopatii L4/L5 (w 1989r.). W dniu 25 stycznia 2014r. ubezpieczony przebył udar lewej półkuli móżdżku. W dniu 7 kwietniu 2014r. przeprowadzono zabieg zamknięcia drożnego otworu owalnego (PFO). Badanie MR odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa z 27 października 2017r. przedstawia obraz podobny do badania z 2013r. ,tj. wielopoziomową dyskopatię od L3 do S1 z modelowaniem korzeni nerwowych na powyższych poziomach. W badaniu echokardiograficznym niewielkie niedomykalności zastawkowe oraz niewielki przerost ścian lewej komory. W badaniu holterowskim ujawniono śladową aktywność ekotopową. Badanie dna oka z 17 maja 2017r. wykazało początkową angiopatię nadciśnieniową I/II stopień. Cukrzyca w obecnym stadium zaawansowania, wymaga przestrzegania zaleceń dietetycznych i leczenia farmakologicznego. Stwierdzone u ubezpieczonego schorzenia, a w szczególności objawy aktywnego zespołu bólowo-korzeniowego kręgosłupa L-S oraz przebyty udar niedokrwienny lewej półkuli móżdżku powodują, że ubezpieczony jest nadal, tj. od 1 stycznia 2018r. częściowo niezdolny do pracy, a przewidywany okres trwania tej niezdolności to 31 grudnia 2019r. (opinia biegłych z zakresu neurologii, ortopedii, diabetologii, a także kardiologii i endokrynologii k.22-23 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego Z. K. podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2015r., poz.748 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w czasie zatrudnienia, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania zatrudnienia, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności odwołania ubezpieczonego od decyzji organu rentowego odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia czy u ubezpieczonego istnieje w dalszym ciągu niezdolność do pracy, a jeżeli tak to jakiego stopnia. W tym celu Sąd zasięgnął opinii specjalistów z zakresu schorzeń, na które cierpi ubezpieczony, a zatem neurologa, ortopedy, kardiologa (endokrynologa) i diabetologa. Sporządzona na tę okoliczność opinia biegłych dała podstawy do ustalenia, że ubezpieczony jest nadal, tj. od 1 stycznia 2018r. osobą częściowo niezdolną do pracy, a przewidywany okres trwania tej niezdolności to 31 grudnia 2019r. Powołani w sprawie biegli wskazali, iż schorzenia neurologiczne w tym m. in. objawy aktywnego zespołu bólowo-korzeniowego kręgosłupa L-S oraz przebyty udar niedokrwienny lewej półkuli móżdżku, przy współistniejących schorzeniach kardiologicznych uzasadniają uznanie ubezpieczonego za nadal częściowo niezdolnego do pracy. Analizując sporządzoną w sprawie opinię Sąd ocenił ją jako spójną, logiczną i należycie uzasadnioną. Opinia została sporządzona po zapoznaniu się przez biegłych lekarzy odpowiednich specjalności z dokumentacją medyczną oraz po przebadaniu ubezpieczonego. Dlatego też, Sąd podzielił wnioski biegłych. Wskazać należy, iż ubezpieczony był uprzednio uprawniony do renty z tytułu niezdolności do pracy z powodu istnienia tych samych schorzeń. Z opinii biegłych wynika, że biegli ci nie stwierdzili poprawy stanu zdrowia ubezpieczonego. Ponadto, żadna ze stron postępowania nie zgłaszała do niej żadnych zastrzeżeń, w tym organ rentowy nie kwestionował zawartego w niej stanowiska.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy, na podstawie 477 ¹⁴ § 2 kpc, orzekł jak w wyroku.