Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 września 2018 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Daria Ratymirska

Protokolant: st. sekr. sąd. Karolina Nesterewicz

po rozpoznaniu 18 września 2018 roku w K.

na rozprawie

sprawy z powództwa H. z siedzibą w W.

przeciwko M. K.

o zapłatę 2.627,67 zł

oddala powództwo.

(...)

UZASADNIENIE

Strona powodowa H. w W. wniosła pozew przeciwko M. K. o zapłatę kwoty 2627,67 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 5.05.2018r. do dnia zapłaty. W uzasadnieniu podała, że pozwana zawarła z (...) Bankiem S.A., w dniu 29.06.2009r., umowę kredytową i nie wywiązała się z jej warunków, co spowodowało zakończenie umowy. Podała, że kwota zobowiązania stała się wymagalna w dniu 24.10.2015r. Podała zarazem, że w dniu 29.04.2014r. wierzyciel pierwotny (...) Bank SA dokonał przelewu przysługującej mu od pozwanej wierzytelności na rzecz powoda. Wskazała, że na kwotę dochodzoną pozwem składa się zaległa część kapitału i należnych odsetek wraz z dalszymi odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia następnego po wytoczeniu powództwa.

Pozwana nie stawiła się na rozprawie, nie złożyła wyjaśnień na piśmie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana zawarła z (...) Bankiem S.A. w W., w dniu 29.06.2009r., umowę prostej pożyczki gotówkowej nr (...). Bank udzielił pozwanej pożyczki w kwocie 2594,20 zł na okres od 29.06.2009r. ze spłatą do dnia 10.07.2012r. Pozwana zobowiązała się dokonać spłaty w ratach miesięcznych w wysokości 96,41 zł do 10-tego dnia każdego miesiąca. Umowa przewidywała, że w razie niedotrzymania warunków umowy lub niezapłacenia przez pozwaną pełnych rat w terminie za co najmniej dwa okresy płatności i nieuregulowanie należności, mimo upływu 7-dniowego terminu, wyznaczonego w wezwaniu do zapłaty, bank mógł wypowiedzieć umowę; po upływie okresu wypowiedzenie ustalonego na 30 dni, pozwana była zobowiązana do niezwłocznego zwrotu wykorzystanej pożyczki wraz z odsetkami za okres korzystania z pożyczki.

Dowód: umowa (k-16-21).

Pismem z dnia 9.11.2010r. (...) Bank SA w W. wypowiedział umowę, w związku z powstaniem zaległości w spłacie oraz brakiem reakcji na wysłany uprzednio monit i wezwanie do zapłaty. Jednocześnie wskazano, że wraz z upływem okresu wypowiedzenia, całość środków kredytowych wraz z odsetkami i kosztami staje się wymagalna. Wskazano, że całość zaległych należności wynosi 297,98 zł.

Dowód: wypowiedzenie umowy kredytu (k-22).

W piśmie z dnia 3.11.2016r., skierowanym do pozwanej, (...) Bank SA zawiadomił, że dokonał sprzedaży przysługującej mu wierzytelności z tytułu w.w. umowy, na rzecz strony powodowej.

Dowód: zawiadomienie (k-24).

W piśmie z dnia 3.11.2016r., skierowanym do pozwanej, strona powodowa zawiadomiła o nabyciu wierzytelności w wysokości 2476,71 zł, w tym kapitał: 1751,30 zł, odsetki: 725,41 zł.

Dowód: zawiadomienie (k-25)

W piśmie z dnia 27.03.2018r. strona powodowa wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 2614,91 zł.

Dowód: wezwanie do zapłaty (k-26).

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Wobec tego, że pozwana nie stawiła się na rozprawie i nie złożyła wyjaśnień, Sąd wydał wyrok zaoczny (art. 339§1 kpc w zw. z art. 340 kpc). Sąd nie przyjął za prawdziwe twierdzeń powoda o okolicznościach faktycznych, przedstawionych w pozwie, ponieważ budzą one uzasadnione wątpliwości (art. 339§2 kpc).

Strona powodowa nie udowodniła faktów, z których wywodziła skutki prawne, w postaci możliwość żądania zapłaty od pozwanej kwoty dochodzonej pozwem. Jej twierdzenia, jakoby przysługiwała jej wymagalna wierzytelność, względem pozwanej, w kwocie dochodzonej pozwem, pozostały gołosłowne. Strona powodowa nie przedstawiła umowy przelewu wierzytelności na swoją rzecz, na którą powoływała się w pozwie dla uzasadnienia legitymacji procesowej (art. 509 kc w zw. z art. 6 kc). Wątpliwości budzi ponadto data wymagalności roszczenia wskazana w pozwie na 24.10.2015r., bez jakiegokolwiek uzasadnienia. Tymczasem, zgodnie z dołączoną umową, spłata pożyczki miała nastąpić w ratach do dnia 10.07.2012r. Umowa przewidywała możliwość wcześniejszego jej rozwiązania, w przypadku, gdyby pozwana nie wywiązała się ze swych obowiązku, w tym z obowiązku spłaty rat w terminie. Jak wynika z dołączonego do pozwu dokumentu (k-22), pożyczkodawca - pismem z dnia 9.11.2010r. wypowiedział umowę, w związku z powstaniem zaległości w spłacie oraz brakiem reakcji na wysłany uprzednio monit i wezwanie do zapłaty (tego dokumentu powód nie przedstawił), wskazując jednocześnie, że wraz z upływem okresu wypowiedzenia, całość środków kredytowych wraz z odsetkami i kosztami – łącznie w kwocie 297,98 zł - staje się wymagalna. Powód nie przedstawił potwierdzenia odbioru tego pisma przez pozwaną, ani nawet dowodu nadania pisma listem poleconym, trudno zatem przyjąć, aby wypowiedzenie było skuteczne. Jednakże, skoro powód na ten fakt się powołuje, to należy zwrócić uwagę na istotną sprzeczność pomiędzy twierdzeniami, zawartymi w uzasadnieniu pozwu, a treścią w.w. dokumentu, co do daty wymagalności roszczenia. Gdyby uznać, że umowa rzeczywiście została wypowiedziana zgodnie z treścią tego pisma, to roszczenie stałoby się wymagalne w grudniu 2010 roku. W konsekwencji, powód wniósł pozew do Sądu już po upływie terminu przedawnienia, wynoszącego 3 lata dla roszczeń, związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej (art. 118 kc). Zgodnie z art. 117§2 ¹ kc, po upływie terminu przedawnienia nie można domagać się zaspokojenia roszczeń, przysługujących przeciwko konsumentowi.

Wskazać przy tym należy, że data wymagalności roszczenia, podana w pozwie, jest mało prawdopodobna również dlatego, że to oznaczałoby, że powód nabył wierzytelność (jak twierdził - w dniu 29.04.2014r.) jeszcze niewymagalną.

Niezależnie od powyższego, strona powodowa nie wskazała, jakich konkretnie świadczeń pozwana nie spełniła, jakim obowiązkom umownym uchybiła. Nie wynika to z dokumentu wypowiedzenia umowy przez Bank, a powód nie dołączył uprzedniego pisemnego wezwania do zapłaty, do czego pożyczkodawca był zobowiązany zgodnie z umową, co z kolei uniemożliwiło Sądowi zbadanie przyczyn i zasadności wypowiedzenia umowy. Wątpliwości budzi przy tym wysokość kwoty dochodzonej pozwem, której powód w żaden sposób nie wyjaśnił, tym bardziej, że kwota ta wielokrotnie przekracza wysokość kwoty, wskazanej w wypowiedzeniu umowy, jako całość zaległych należności, podana na 297,98 zł. Brak jest wobec tego jakichkolwiek podstaw do uznania, zgodnie z twierdzeniem pozwu, że powód nabył wierzytelność w wysokości 2.476,71 zł, w tym kapitał: 1.751,30 zł, odsetki: 725,41 zł (na co wskazywałoby zawiadomienie z dnia 3.11.2016r. - k-25). Powód nie wyjaśnił podstaw ani sposobu wyliczenia kwoty dochodzonej pozwem, w tym „kapitału“ i „odsetek“. Brak jest zarazem podstaw do naliczenia odsetek za opóźnienie, skoro powód nie udowodnił wysokości i terminów wymagalności poszczególnych kwot.