Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 października 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Łodzi, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSA Iwona Szybka (spr.)

Sędziowie: SSA Mirosław Godlewski

SSO del. Magdalena Marczyńska

Protokolant: st.sekr.sądowy Kamila Tomasik

po rozpoznaniu w dniu 26 września 2013 r. w Łodzi

sprawy Z. S.

przeciwko (...) Urzędowi Wojewódzkiemu w Ł.

o zmianę okresowej oceny pracy członka korpusy służby cywilnej,

na skutek apelacji powoda Z. S.

od wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi

z dnia 20 marca 2013 r., sygn. akt: VIII P 25/11,

oddala apelację.

Sygn. akt III APa 17/13

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 10 czerwca 2011 roku Z. S. wniósł o zmianę swojej oceny okresowej jako członka korpusu służby cywilnej dokonanej przez bezpośredniego przełożonego - zgodnie z żądaniem wskazanym w pozwie, a w przypadku nie uwzględnienia powyższego żądania, wniósł o uchylenie w całości oceny okresowej, jako dokonanej z naruszeniem postanowień ustawy z dnia 21 listopada 2008 roku o służbie cywilnej oraz rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 8 maja 2009 roku w sprawie warunków i sposobu przeprowadzenia ocen okresowych członków korpusu służby cywilnej. Ponadto powód wniósł o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Pozwany (...) Urząd Wojewódzki w Ł. nie uznał powództwa, wniósł o jego oddalenie.

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 20 marca 2013 roku Sąd Okręgowy w Łodzi w punkcie 1. uwzględnił częściowo sprzeciw Z. S. od oceny okresowej pracy członka korpusu członka służby cywilnej z 2 września 2009 roku i dokonał oceny: kryteria obowiązkowe: „rzetelność i terminowość” – na poziomie oczekiwań, „wiedza specjalistyczna i umiejętność jej wykorzystania” – powyżej oczekiwań, „zorientowanie na osiągnięcie celów” – powyżej oczekiwań, kryteria wybrane: „umiejętność współpracy” – poniżej oczekiwań, „samodzielność i inicjatywa” na poziomie oczekiwań, „podejmowanie decyzji odpowiedzialność” – na poziomie oczekiwań, zaś w punkcie 2. oddalił powództwo w pozostałej części.

Powyższe rozstrzygnięcie Sądu pierwszej instancji zapadło na tle następującego stanu faktycznego: Z. S. urodził się w dniu (...)r. Ma wyższe wykształcenie. Ukończył technikum rolnicze oraz studia na kierunku administracja na Wydziale Prawa i Administracji (...). Jest zatrudniony na stanowisku starszego inspektora w (...) Urzędzie Wojewódzkim w Ł. od dnia 24 czerwca 2001 roku. Od 2008 roku jest urzędnikiem mianowanym, posiadającym w chwili obecnej I stopień służbowy. Przed sporządzeniem oceny okresowej pracownika na piśmie w dniu 4 kwietnia 2011 rodu odbyła się rozmowa poprzedzająca jej wystawienie. W dniu 11 maja 2011 roku Kierownik Oddziału (...) i Inwestycji A. Z. (1) sporządziła ocenę powoda. Powyższa ocena została wystawiona w oparciu o kryteria obowiązkowe: rzetelność i terminowość, wiedza specjalistyczna i umiejętność jej wykorzystania, zorientowanie na osiąganie celów i doskonalenie zawodowe oraz kryteria wybrane przez oceniającego: skuteczna komunikacja, umiejętność współpracy, samodzielność i inicjatywa, podejmowanie decyzji i odpowiedzialność. Powód uzyskał następujące cząstkowe oceny dotyczące poziomu spełniania danego kryterium: rzetelność i terminowość - 3 na poziomie oczekiwań; wiedza specjalistyczna i umiejętność jej wykorzystania - 3 na poziomie oczekiwań; zorientowanie na osiąganie celów - 3 na poziomie oczekiwań; doskonalenie zawodowe - 3 na poziomie oczekiwań; umiejętność współpracy - 1 znacznie poniżej oczekiwań; samodzielność i inicjatywa - 3 na poziomie oczekiwań; podejmowanie decyzji i odpowiedzialność - 3 na poziomie oczekiwań. Umiejętność współpracy została oceniona na poziomie znacznie poniżej oczekiwań, gdyż Oceniany sprawiał poważne problemy w ramach współpracy w zespole. Polegały one na: problemach z komunikacją interpersonalną, bardzo utrudniających analizowanie informacji potrzebnych do podjęcia decyzji; przyjmowaniu postawy pouczającej i mentorskiej podczas spotkań, także z uczestnikami innych instytucji, co poważnie utrudniało znalezienie rozwiązań oraz wprowadzało niepotrzebne emocje i atmosferę rywalizacji zamiast współpracy, skutkując tym samym powstaniem barier w komunikacji; deprecjonowaniu wiedzy i umiejętności innych osób przyjmując ton mentorski, co przejawiało się również w przygotowywanych pismach, niegrzecznych a nawet czasami aroganckich zachowaniach wobec współpracowników i przełożonych; niechętnym podejmowaniu analizy rozwiązań innych niż własne, w trakcie analizowaniu i poszukiwaniu rozwiązań przez grupę, szukaniu pretekstu do wyłączenia się z dalszej realizacji zadania deprecjonując przyjęte przez zespół rozwiązania, gdy nie są one zgodne ze stanowiskiem ocenianego; bardzo niechętnym dzieleniu się wiedzą i informacjami pozyskanymi podczas pracy w urzędzie na temat historii wykonywanych zadań i oceny merytorycznej; traktowaniu pytań zadawanych w kwestiach merytorycznych jako dowodu braku wiedzy, a nie woli dokładnego zrozumienia zagadnienia. W związku z uzyskaniem przez Ocenianego jednej z ocen cząstkowych na poziomie znaczenie poniżej oczekiwań ocena okresowa była negatywna. Sąd Okręgowy ustalił, że w dniu 17 maja 2011 roku Z. S. wniósł sprzeciw od tej oceny okresowej podnosząc, że jest ona nieobiektywna. Pismem z dnia 27 maja 2011 roku Dyrektor Generalny (...) nie uwzględnił sprzeciwu powoda, pozostawiając ocenę okresową na dotychczasowym poziomie. W uzasadnieniu podając, że w ocenie swojej pracy powód zawarł szereg stwierdzeń, które w ocenie bezpośredniego przełożonego nie odpowiadały prawdzie. Zastrzeżenia budził zakres zobowiązań i wykonywanych dodatkowych obowiązków. Zgodnie z zakresem czynności sprawy dotyczące Pomocy technicznej (...) 2007-2013" prowadziła S. W. (1), a Powód zastępował ją doraźnie przez okres 3 miesięcy. Sprawa dotycząca realizacji Programu Operacyjnego „Zróżnicowany rozwój sektora rybołówstwa i nadbrzeżnych obszarów rybackich 2007-2013" PO RYBY polegała na sporządzeniu pisma i jego wysłaniu, po czym zadanie to przejął inny pracownik. Udział Powoda, jako przedstawiciela Wojewody (...), w Komitecie Sterującym „Program dla O. - 2006" ograniczał się do uczestnictwa w kilku spotkaniach oraz udziału w dyskusjach nad rozwiązaniem problemów związanych z ww. programem, a decyzje podejmowane były przez kworum Komitetu, a nie pojedynczych członków. Przekazanie zakresu obowiązków oraz zadań innym pracownikom nie odbyło się z inicjatywy powoda, ale wskutek decyzji Dyrektora Wydziału. Uzyskanie oceny znacznie powyżej oczekiwań, której domagał się powód w złożonym sprzeciwie, wymaga wykonywania obowiązków wynikających z opisu stanowiska pracy przewyższających oczekiwania pracodawcy oraz na najwyższym poziomie samodzielności, jak również uwzględnia podejmowanie zdań dodatkowych wykonywanych zgodnie z ustalonymi standardami, co po zapoznaniu się z wyjaśnieniami przekazanymi przez bezpośredniego przełożonego nie miało miejsca. Wcześniejsze, dokonywane co dwa lata, oceny powoda były na poziomie bardzo dobrym. Pomiędzy Z. S. a bezpośrednim przełożonym - A. Z. (1) powstał konflikt o podłożu merytorycznym, polegający na różnicy zdań odnośnie do sposobu załatwiania konkretnych spraw. W kilkunastu sprawach powód miał wątpliwości czy polecenia wydawane przez A. Z. (1) są prawidłowe. W przypadku, gdy powód uznał, że wydane przez przełożoną polecenia są niezgodne z prawem, żądał wydania polecenia w formie pisemnej. W relacjach z innymi współpracownikami powód przyjmował postawę pouczającą, jednak nie miało to wpływu na relację z tymi osobami. W przypadku rozbieżności w poglądach odnośnie sposobu wykonania zadań dochodziło pomiędzy powodem a innymi pracownikami do dyskusji merytorycznych, będących wynikiem przejmowania obowiązków Z. S. przez innych pracowników, co wiązało się z koniecznością wdrożenia ich w konkretne zadania. Odwołującemu zdarzało się deprecjonować wiedzę innych osób w kontekście merytorycznych spraw, które wykonywał. Wynikało to z odpowiedzialności powoda za wykonanie konkretnego zadania. Powód nie zachowywał się niegrzecznie w stosunku do współpracowników, chętnie dyskutował w przypadku różnic poglądowych. Jeżeli przyjęcie konkretnego rozwiązania nie było związane z osobistą odpowiedzialnością powoda, godził się on na przyjęcie rozwiązań innych osób. Powód nie szukał pretekstów do wyłączenia się z realizacji zadań, dzielił się posiadaną wiedzą i nigdy nie traktował pytań pracowników jako przejawu niewiedzy. Wyrażał on dezaprobatę i zdziwienie w przypadku, gdy przełożeni pewnych rzeczy nie wiedzieli. Współpraca powoda z pracownikami, w związku z przekazywaniem części kompetencji, a wraz z tym informacji oraz dokumentów przebiegała dobrze. Powód uznawany jest za indywidualistę. Zdarzało się, że powód nie chciał udostępniać własnych danych dotyczących zadań przekazywanych innym pracownikom, w związku z czym wymagana była interwencja dyrektora. Nie był on wulgarny wobec współpracowników. Zdaniem współpracowników powoda , był on postrzegany jako osoba porywcza. Zdarzało się, iż powód ostro dyskutował z przedstawicielami innych podmiotów, jednak wyłącznie na tematy merytoryczne. Przełożeni z Wojewódzkiego Zarządu Melioracji krytykowali powoda twierdząc, iż jest niekompetentny i wprowadza w błąd. Zarzut ten pojawił się w związku ze zwrotem środków przyznanych uprzednio przez wojewodę. Jako przełożony powód dążył do dogłębnego zbadania sprawy co nieraz rodziło zbędne zdaniem pracowników komentarze. W przedziale czasu - czyli 2009 - do kwietnia 201l r. - części obowiązków powoda przejęła świadek M. B. w sierpniu 2009 r. - w zakresie finansowania zadań dotyczących pomocy technicznej w programie operacyjnym „zrównoważony rozwój sektora rybołówstwa i nadbrzeżnych obszarów rybackich 2007-2013" część - S. W. (1), część B. M. dotyczącą przegotowania procedur mających zastosowanie przy realizacji określonych czynności, część A. Z. (2) - np. obowiązki związane z scalaniem gruntów. Powód z wykształcenia jest administratywistą, wcześniej ukończył technikum rolnicze, w swojej pracy korzystał z wiedzy nabytej na tych kierunkach. Posiada specjalistyczną wiedzę wymaganą na stanowisku pracy. Został przeniesiony z Wydziału (...) do (...) Europejskimi Urzędu Wojewódzkiego, aby realizować cele i zadania m. in. dotyczące programu restrukturyzacji obszarów wiejskich. Zastrzeżenia do wiedzy merytorycznej powoda nie były zgłaszane. Posiada dużą wiedzę praktyczną, teoretyczną i historyczną. Dysponuje wiedzą z zakresu uzyskiwania środków unijnych oraz dotyczącą scaleń gruntów. W dniu 9 kwietnia 2009r. Wojewoda (...) J. C. zgłosiła powoda - starszego inspektora wojewódzkiego pozwanego - jako przedstawiciela Wojewody do Komitetu Sterującego „Program dla O. 2006". Obecnie z tej funkcji został odwołany. Cele i zadania działania powoda były określone przez kierownika Oddziału. Powód wielokrotnie uczestniczył w spotkaniach w gronie urzędników - o różnym stopniu samodzielności decyzyjnej. Zdarzało się, że przy wymianie poglądów na daną kwestie powód nie modyfikował swojego stanowiska, niezależnie od zasadności poglądów innych podmiotów i sugestii przełożonych, deprecjonując poglądy, na tę kwestię innych uczestników dyskusji, nawet przełożonych. Pisma, sporządzane przez powoda, które przygotowywał jako projekt, wielokrotnie były korygowane przez przełożoną, zmieniane w zakresie stylistyki, estetyki wypowiedzi, nawet zasad gramatyki i interpunkcji, powód niechętnie akceptował korekty, niekiedy je ignorował. Powód wykonywał powierzone zadania, nakreślone przez kierownika Oddziału rzetelnie, w terminie. Przekazywanie części kompetencji powoda na innych pracowników przebiegało rzetelnie i terminowo. Nie otrzymywał on więcej zadań niż pozostali pracownicy. Rzetelnie wykonywał zadania w oparciu o posiadaną wiedzę jaka dysponował. Czasami podczas załatwiania spraw pomiędzy pracownikami zdarzały się opóźnienia, jednak wynikały one z przyczyn niezależnych od powoda. Powód często nie przedstawiał radcy prawnemu pracującemu w Urzędzie kompletnego materiału dowodowego, często donosił nowe dowody lub powoływał się na dowody uprzednio nie wskazane. Zgodnie z planem (...) powód uczestniczył w szkoleniach: Prawo zamówień publicznych po nowelizacji w kontekście projektów dofinansowywanych z UE w dniach 22-21.11.2009r. oraz Prawo zamówień publicznych po nowelizacji w kontekście projektów dofinansowywanych z UE w dniu 26.10.20l0r. Powód doskonalił się w takim samym zakresie jak inni pracownicy urzędu. Niekiedy nie ujawniał innym pracownikom pełni posiadanej wiedzy w danym temacie. Powód nie miał problemu z podejmowaniem decyzji. Jest osobą samodzielną przy podejmowaniu decyzji w zakresie w jakim dopuszczalna jest samodzielność decyzyjna - urzędnika. Powstałego konfliktu powoda z przełożonymi oraz innymi pracownikami urzędu nie sposób było nie dostrzec. Pracownicy (...) o nim słyszeli i, w ich ocenie, konflikty te nie miały charakteru osobistego, chodziło głównie o kwestie merytoryczne. Problemy w komunikacji wynikały z trudnego charakteru powoda, który utrudniał pracę zespołu. Gdy powód doszedł do pewnych wniosków w drodze własnego toku myślowego bardzo trudno było go przekonać do zmiany zdania.

W tak ustalonym stanie faktycznym sprawy Sąd pierwszej instancji częściowo uwzględnił powództwo i orzekł jak w sentencji. Sąd oparł się na ocenie materiału, na którym pracował powód, pod kątem stopnia skomplikowania powierzonych mu zadań oraz terminowości ich realizacji. W tym celu Sąd przeanalizował księgi korespondencji przychodzącej z Oddziału (...) i Inwestycji z przedmiotowego okresu, dokumentację realizacji zadań dotyczących melioracji wodnych programu restrukturyzacji obszarów wiejskich 2007-2013 „Program dla O.", realizacji zadań (...) za okres kwiecień-listopada 2009, realizacji zadań dotyczących prac geodezyjno-urządzeniowych, rolnych, scaleń i wymiany gruntów za okres kwiecień - listopada 2009, zadań dotyczących pomocy technicznej (...) 2007-2013 za ten okres do grudnia 2011 r. Sąd Okręgowy podkreślił, że oceniający - bezpośredni przełożony urzędnika dokonał oceny, nie według subiektywnych kryteriów i emocji, ale według kryteriów wskazanych w załączniku Nr 1 do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 8.05.2009 r., w sprawie warunków i sposoby przeprowadzania ocen okresowych członków korpusu służby cywilnej (Dz. U nr 74 poz. 633). Dokonał oceny według kryteriów obowiązkowych tam wymienionych i według kryteriów, które wybrał spośród wymienionych w rozporządzeniu. W ramach kryteriów obowiązkowych Sąd Okręgowy ocenił kryterium „rzetelność i terminowość" - na „poziomie oczekiwań". Sąd nie ocenił tego kryterium, tak jak żądał powód: „znacznie powyżej oczekiwań", oddalając żądanie w tym zakresie. Jak wynika bowiem z załączonych do akt sprawy dokumentów i zeznań świadków uwagi krytyczne związane z pracą powoda w postaci sporządzania przez niego projektów pism były tego rodzaju, że uzasadniały podwyższenie oceny z „poniżej oczekiwań” do „na poziomie oczekiwań”. Kryterium „wiedza specjalistyczna i umiejętności jej wykorzystania”, Sąd ocenił „powyższej oczekiwań”, ale nie „znaczniej powyżej oczekiwań", jak wnosił powód w pozwie. Sąd miał na uwadze, że powód jest urzędnikiem mianowanym, zatem kryteria wobec niego, są na wyższym poziomie. Wiedza, którą posiadał powód jest wynikiem nie tylko posiadanych kwalifikacji teoretycznych czyli ukończenia technikum rolniczego i kierunku administracja na Uniwersytecie (...), ale i długoletniej aktywności zawodowej, zatem kwalifikacji praktycznych. Sąd, na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego w postaci dokumentacji związanej z pracą powoda oraz zeznań świadków – ustalił, że powód dzielił się posiadaną wiedzą, ale i korzystał z wiedzy innych. Sąd nie ocenił tego kryterium „znacznie powyżej oczekiwań", gdyż oprócz merytorycznej wiedzy, w ramach tego kryterium należy ocenić umiejętność jej wykorzystania, a jak przedstawili świadkowie, wykorzystanie wiedzy powoda nie zawsze następowało zgodnie z oczekiwaniami (...), który powód miał reprezentować. Uwagi, które poczyniła w swych zeznaniach A. Z. (1), Sąd Okręgowy uznał za mające znaczenie. Kryterium „zorientowanie na osiągniecie celów" Sąd ocenił - na „powyżej oczekiwań" po ustaleniu, że powód jest osobą ambitną i planował osiągnięcie sukcesów przy realizacji celów określonych przez kierownika Oddziału, chociaż sposób realizacji przestawionego celu określał powód samodzielnie, wykazując duże i zyskujące szacunek zaangażowanie w realizację celów. Powód odnotowywał fakt, że podstawy prawne opracowywanych decyzji, w postaci aktów normatywnych, ulegają zmianom, ulegają zmianom także przepisy proceduralne, co uwzględniał w projektach pism. Sygnalizowaną przez przełożonych i współpracowników trudność sprawiało mu dostosowanie własnych planów i własnej wizji organizacji pracy do zmieniających się okoliczności. Powód posiadał merytoryczną wiedzą w zakresie obszarów wiejskich. Sąd Okręgowy nie ocenił tego kryterium, tak jak żądał powód: „znacznie powyżej oczekiwań, gdyż Sąd miał na uwadze, że w przedziale czasu 2009 do kwietnia 201lr. - część obowiązków powoda przejęła świadek M. B. w sierpniu 2009r, część S. W. (1), część B. M., a część A. Z. (2). Kryterium „doskonalenie zawodowe" Sąd ocenił „na poziomie oczekiwań". Z dokonanych ustaleń wynika, że w okresie objętym kontrolą powód uczestniczył w dwóch szkoleniach zaproponowanych przez Urząd i nie zrezygnował z żadnego szkolenia oraz, że doskonalił się w takim samym zakresie jak inni pracownicy (...). Sąd okręgowy wyraził pogląd, że urzędnik nie można pozwolić sobie na odstąpienia od pogłębiania wiedzy, gdyż zmieniające się przepisy i dynamiczna rzeczywistość wokół, wymusza aktywną, nie bierną, postawę edukacyjną. natomiast sygnalizowane przez powoda doskonalenia języka niemieckiego i podjęta nauka języka angielskiego jest standardem i może być traktowana jako standardowe oczekiwanie pracodawcy. Dlatego Sąd oddalił żądanie powoda, aby to kryterium ocenić na poziomie „znaczenie powyżej oczekiwań". W odniesieniu do kryteriów wybranych kryterium „umiejętność współpracy" - Sąd ocenił na „poniżej oczekiwań". Sąd miał na uwadze, że współpraca powoda z przełożonymi lub z osobami, z kręgu tych samych zadań nie była poprawna. W płaszczyźnie umiejętność pracy w grupie, budowania kontaktu z inną osobą przez okazywanie poszanowania drugiej stronie, próbę aktywnego zrozumienia jej racji, okazanie zainteresowania jej opiniami, powód nie zrealizował pokładanych nadziei. W tym zakresie ze strony przełożonych było wiele uwag krytycznych w zakresie relacji z innymi osobami, instytucjami. Również sam powód zeznał, że przyjmował w relacjach z innymi podmiotami, w pismach i rozmowach postawę pouczającą, mentorską. W płaszczyźnie przekazywania posiadanych informacji, które mogą wpływać na planowanie lub proces podejmowania decyzji, osobom, dla których informacje te będą stanowiły istotną pomoc w realizowanych przez nie zadaniach, Sąd także ocenił postawę powoda poniżej oczekiwań, gdyż powód nie dzielił się wiedzą chętnie i w sposób w pełni satysfakcjonujący proszącego o radę. Również w zakresie zrozumienia celu i korzyści wynikających ze wspólnego realizowania zadań, Sąd nie podzielił własnej oceny dokonanej przez powoda. Istotą działań zespołowych jest umiejętność kompromisu racjonalnego przy podejmowaniu decyzji finalnej, A takie decyzje podejmuje kierownik, dyrektor. Nie podejmował ich powód. Sąd pierwszej instancji zwrócił uwagę na pismo wojewody J. C. z dnia 2.07.2010 znajdujące się w aktach postępowania dyscyplinarnego, w którym potwierdza, że docierają do niej sygnały o niewłaściwym zachowaniu, postawie powoda wobec innych instytucji i podmiotów. Mając powyższe na uwadze, Sąd także te elementy - wskazanego kryterium - czyli umiejętność pracy w grupie, budowania kontaktu z inną osobą przez okazywanie poszanowania drugiej stronie, próbę aktywnego zrozumienia jej racji, okazanie zainteresowania jej opiniami ocenił - na poziomie poniżej oczekiwań. W tym zakresie - ze strony przełożonych wiele było uwag krytycznych. Również powód sam zeznał, że przyjmował w relacjach z innymi podmiotami , w pisma i rozmowach postawę pouczającą, mentorską Powód sam zeznał, ze zdarzało mu się deprecjonować wiedzę innych osób w płaszczyźnie merytorycznych zagadnień, którymi się zajmował. Sąd także „poniżej oczekiwań" ocenił inne elementy omawianego kryterium: zrozumienie celu i korzyści wynikających ze wspólnego realizowania zadań. Istotą działań zespołowych jest umiejętność kompromisu racjonalnego przy podejmowaniu decyzji finalnej. A takie decyzje podejmuje kierownik, dyrektor. Sąd ocenił także poniżej oczekiwań współpracę z zespołem swojego Wydziału z uwagi na występujące elementy rywalizacji z pozostałymi członkami zespołu, a zgłaszane przez powoda wnioski nie były uznawane za konstruktywne i usprawniające pracę zespołu. Poniżej oczekiwań Sąd także ocenił uzgadnianie planowanych zmian z osobami, dla których mają one istotne znaczenie. Kryterium „podejmowanie decyzji i odpowiedzialność" Sąd ocenił „na poziomie oczekiwań", analizując umiejętność podejmowania decyzji w sposób bezstronny i obiektywny, w szczególności przez rozpoznawanie istoty problemu oraz określenie jego przyczyn. Jednakże Sąd nie ocenił tego kryterium, tak jak żądał powód: „znacznie powyżej oczekiwań”. Sąd przeanalizował załączoną do akt sprawy dokumentację w postaci: książki korespondencji przychodzącej z Oddziału (...) i Inwestycji z przedmiotowego okresu, dokumentację realizacji zadań dotyczących melioracji wodnych programu restrukturyzacji obszarów wiejskich 2007-2013 „Program dla O.”, realizacji zadań (...)po Ryby" za okres kwiecień-listopada 2009, realizacji zadań dotyczących prac geodezyjno-urządzeniowych, rolnych, scaleń i wymiany gruntów za okres kwiecień - listopada (...) , zadań dotyczących pomocy technicznej (...) 2007-2013 za ten okres do grudnia 2011 r. Bezspornym jest fakt, że przed powodem postawione zostało zadanie rozpracowania tych tematów. I to, zdaniem Sądu, zadanie wykonał na poziomie pokładanych oczekiwań, podejmując cząstkowe decyzje na podstawie i w granicach przepisów prawa, sprawdzonych informacji, po rozważeniu krótko- i długoterminowych skutków, w odpowiednim czasie. Analizując to kryterium Sąd miał na uwadze także i to, że część obowiązków przejęli inni pracownicy. Sąd uznał, że powód przyjmował odpowiedzialność za skutki podjętych decyzji, choć z zeznań przełożonych wynika, że gotowość do ponownego przeanalizowania decyzji i umiejętność przyznania się do błędu była u powoda ograniczona i niechętna. Sąd nie ocenił tego kryterium, tak jak żądał powód: „znacznie powyżej oczekiwań", oddalając żądanie w tym zakresie. Kryterium „samodzielność i inicjatywa” Sąd ocenił „na poziomie oczekiwań" i nie ocenił tego kryterium, tak jak żądał powód: „znacznie powyżej oczekiwań", oddalając żądanie w tym zakresie. Z dokonanych ustaleń wynika, że zadania przed powodem stawiała kierownik Oddziału. Były to zadania realizowane w ramach Wydziału, ale i celu polityczno-społecznego, który wypełnia Urząd Wojewódzki w Ł.. Oczywistym jest oczekiwanie najlepszego kreowania i realizowania tego zadania. Jak zeznała świadek A. G. powodowi nie powierzano nadzwyczajnych zadań. Zadania mieściły się w ramach standardowych zadań dla zespołu. Sąd Okręgowy ocenił na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, że działania w zakresie samodzielności i inicjatywny mieszczą się dokładnie na poziomie oczekiwań.

Mając powyższe na uwadze, Sąd częściowo uwzględnił, zgodnie z dyspozycją przepisu 83 cyt. Ustawy o służbie cywilnej, sprzeciw od dokonanej oceny okresowej pracy powoda w przedmiotowym okresie i orzekł jak w punkcie I wyroku, oddalając żądania powoda w pozostałej części.

Powyższe rozstrzygnięcie zaskarżył powód apelacją w całości zarzucając mu naruszenie przepisów prawa materialnego, w tym Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z 8 maja 2009 roku w sprawie warunków i sposobu przeprowadzania ocen okresowych członków korpusu służby cywilnej, ustawy o służbie cywilnej, kodeksu pracy oraz naruszenie przepisów prawa procesowego, w tym w zakresie prawidłowej, wszechstronnej i obiektywnej oceny zgromadzonego materiału dowodowego. Skarżący wniósł o zmianę wyroku poprzez zmianę oceny na:

-

kryterium rzetelność i terminowość – znacznie powyżej oczekiwań,

-

kryterium wiedza specjalistyczna i umiejętność jej wykorzystania – znacznie powyżej oczekiwań,

-

kryterium zorientowanie na osiągnięcie celu – znacznie powyżej oczekiwań,

-

kryterium doskonalenie zawodowe – znacznie powyżej oczekiwań,

-

kryterium umiejętność współpracy – co najmniej na poziomie oczekiwań,

-

kryterium samodzielność i inicjatywa – znacznie powyżej oczekiwań,

-

kryterium podejmowanie decyzji i odpowiedzialność – znacznie powyżej oczekiwań.

Nadto wniósł o zasądzenie na jego rzecz zwrotu kosztów postępowania. W uzasadnieniu powód wskazał, że dokonana przez Sąd pierwszej instancji ocena nie jest zgodna ze wskazanymi wyżej kryteriami. Sąd nie wziął pod uwagę wszystkich aspektów sprawy oraz nie ustosunkował się do wszystkich przedłożonych dowodów. Zadania główne powoda wynikające z zakresu obowiązków w okresie objętym oceną dotyczyły zadań z zakresu melioracji finansowanych z budżetu państwa, jak i realizowanych w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich w latach 2007 – 2013 i to ich wykonanie winno wpływać na uzyskaną ocenę. Tymczasem dokonana przez Sąd ocena opiera się na pracy wykonywanej przez powoda jako obowiązki dodatkowe. Wszystkie dodatkowo wykonywane prace takie jak prace geodezyjne na rzecz rolnictwa, scalanie i wymiana gruntów, Pomoc Techniczna (...) 2007 – 2013, PO RYBY, powierzenie wykonywania funkcji w Komitecie Sterującym Programu ODRY -2006, udział w komisji ds. inwestycji, reprezentowanie w zastępstwie przełożonych (...) w kontaktach z instytucjami zewnętrznymi były bowiem obowiązkami dodatkowymi. Powierzanie powodowi tak rozległych zadań świadczy o tym, ze posiada on rozległa wiedzę i doświadczenie niezbędne do ich realizacji i skutecznego przeprowadzenia wszystkich procedur. Niewątpliwie z punktu widzenia obiektywnego wykonywanie tych obowiązków w terminie jest podstawą do oceny znacznie powyżej oczekiwań. Z zebranego materiału dowodowego wynika, że wykonywane przez powoda zadania wymagały specjalistycznej wiedzy i wieloletniego doświadczenia. Wiedzą taką w Urzędzie w zasadzie nikt nie dysponował. W zakresie kryterium doskonalenia zawodowego, powód skorzystał ze wszystkich form szkolenia gwarantowanych przez pozwanego. W ramach kryterium wiedzy specjalistycznej winna zostać oceniona umiejętność zastosowania posiadanych informacji w praktyce przy wykonywaniu pracy. W odniesieniu do kryterium „umiejętność współpracy” Sąd oparł się między innymi na zakończonych postępowaniach dyscyplinarnych wszczętych przeciwko powodowi. Argumentacja taka jest nieuzasadniona, gdyż w postępowaniach tych powód został uniewinniony, co świadczy o tym, że wszczęcie tych postępowań było pozbawione podstaw prawnych i faktycznych. W zakresie kryterium „podejmowanie decyzji i odpowiedzialność” skarżący podniósł, że nie można bagatelizować jego udział w całym okresie ocenianym (2009-2011) w tak prestiżowym gremium jak Komitet Sterujący „Program dla O. – 2006”, które odpowiada za decyzje podejmowane wobec dysponowania znaczącymi kwotami środków i innymi instrumentami mającymi na celu łagodzenie skutków powodzi na znacznym obszarze Polski, ale także Niemiec i Czech. Porównania dokonane przez pozwanego, na które przystał Sąd, do innych pracowników, którzy brali udział w komisjach doradczych powoływanych Zarządzeniami dyrektora Generalnego czy Wojewody do udziału w Komitecie Sterującym jest niewątpliwie nieadekwatne. Powód w decyzyjności i odpowiedzialności był z delegacji Wojewody (...) skazany na pełną samodzielność. Nadto Sąd Okręgowy nie ustosunkował się do faktów związanych z reprezentowaniem przez powoda Wojewody (...) w spotkaniach ze starostami wdrażającymi scalanie gruntów czy Urzędu Marszałkowskiego i podejmowanych wówczas decyzji, co powinno mieć wpływ na bardzo wysoką ocenę powoda. Wyżej opisana decyzyjność i odpowiedzialność za decyzje znacznie przekracza uprawnienia określone w zadaniach głównych szeregowego pracownika i nie jest normą w (...) Urzędzie Wojewódzkim. Powód podniósł nadto, że jego wcześniejsze oceny były na poziomie jednym z najwyższych. W zakresie kryterium „zorientowanie na osiągnięcie celów” mimo, że Sąd podwyższył nieznacznie ocenę w zakresie „zorientowanie na osiągniecie celów”, to w swojej ocenie nie uwzględnił dowodów wskazujących na podejmowanie inicjatywy przez powoda, aby osiągnąć cele w zakresie prac budżetowych, czy wynikających z protokołów posiedzeń Komitetu Sterującego w zakresie unormowania specjalna ustawą ochrony powodziowej.

Sąd Apelacyjny w Łodzi zważył, co następuje:

Apelacja jest bezzasadna i podlega oddaleniu albowiem Sąd Okręgowy wydał trafne rozstrzygnięcie, które znajduje uzasadnienie w całokształcie materiału dowodowego sprawy. Jak wynika z zarzutów apelacyjnych i ich uzasadnienia powód kwestionuje ustalenia Sądu Okręgowego w zakresie przyczyn będących podstawą cząstkowych ocen powoda odnośnie kryteriów obowiązkowych: rzetelność i terminowość, wiedza specjalistyczna i umiejętność jej wykorzystania, zorientowanie na osiągnięcie celu, doskonalenie zawodowe oraz kryteriów fakultatywnych: umiejętność współpracy, samodzielność i inicjatywa, podejmowanie decyzji i odpowiedzialność. Podniesione zarzuty należy uznać za bezzasadne.

Zgodnie z treścią § 3 Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów w sprawie warunków i sposobu przeprowadzania ocen okresowych członków korpusu służby cywilnej z dnia 8 maja 2009 roku (Dz. U. Nr 74, poz. 633)

1. Ocenę zatrudnionego na stanowisku pracy niebędącym wyższym stanowiskiem w służbie cywilnej ani stanowiskiem kierownika urzędu, które jest stanowiskiem pracy w służbie cywilnej, sporządza się na arkuszu, zwanym dalej "arkuszem A", na podstawie kryteriów obowiązkowych i kryteriów wybranych przez oceniającego.

2. Wykaz kryteriów obowiązkowych i kryteriów do wyboru, służących do dokonania oceny, o której mowa w ust. 1, jest określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

3. Oceniający wybiera spośród kryteriów do wyboru nie mniej niż 3 i nie więcej niż 5 kryteriów oceny, najistotniejszych dla prawidłowego wykonywania obowiązków wynikających z opisu stanowiska pracy zajmowanego przez ocenianego.

4. Oceniający wybiera kryteria oceny po uprzednim omówieniu z ocenianym głównych obowiązków wynikających z opisu stanowiska pracy zajmowanego przez ocenianego, oczekiwań co do sposobu spełniania kryteriów oceny, a także celów do osiągnięcia w okresie, w którym oceniany podlega ocenie, oraz sposobu realizacji tych celów.

Sąd Apelacyjny w pełni podziela ustalenia Sądu pierwszej instancji, co do poszczególnych ocen cząstkowych przyznanych Z. S. w ramach oceny okresowej członka korpusu służby cywilnej. Zarzuty apelacyjne ocenić należy jako polemikę z tymi prawidłowymi ustaleniami. Polemikę opartą tylko na własnej ocenie i własnej wizji sprawy. Uzasadnienie zarzutów nie zawiera żadnych nowych okoliczności ani faktów. Jest powtórzeniem tego, co powód podnosił w pozwie oraz w toku postępowania przed Sądem I instancji i co Sąd Okręgowy miał na uwadze dokonując zmiany oceny poprzez jej podwyższenie odnośnie do kryterium”, „wiedza specjalistyczna i umiejętność jej wykorzystania”, „zorientowanie na osiągnięcie celów”, „umiejętność współpracy” oraz pozostawiając oceny na niezmienionym poziomie odnośnie do pozostałych kryteriów.

Odnosząc się do kryterium „umiejętności współpracy” wskazać należy, że w załączniku do rozporządzenia z 8 maja 2009 roku zostało ono zdefiniowane jako umiejętność pracy w grupie, budowania kontaktu z inną osobą przez okazywanie poszanowania drugiej stronie, próbę aktywnego zrozumienia jej racji, okazanie zainteresowania jej opiniami. Realizacja zadań w zespole przez: pomoc i doradzanie współpracownikom w razie potrzeby, dostrzeganie i docenianie wkładu pracy innych, przekazywanie posiadanych informacji, które mogą wpływać na planowanie lub proces podejmowania decyzji, osobom, dla których informacje te będą stanowiły istotną pomoc w realizowanych przez nie zadaniach, zrozumienie celu i korzyści wynikających ze wspólnego realizowania zadań, współpracę, a nie rywalizację z pozostałymi członkami zespołu, zgłaszanie konstruktywnych wniosków usprawniających pracę zespołu, aktywne słuchanie innych, budowanie zaufania, uzgadnianie planowanych zmian z osobami, dla których mają one istotne znaczenie. Z powyższej normatywnej definicji wynika zatem, że umiejętność współpracy to budowanie kontaktu z inną osobą, aktywne zrozumienie jej racji i okazywanie zainteresowania jej opiniami. Współpraca to zdolność tworzenia więzi i współdziałania z innymi, umiejętność pracy w grupie na rzecz osiągania wspólnych celów, umiejętność zespołowego wykonywania zadań i wspólnego rozwiązywania problemów. Zdolność tę zalicza się do kompetencji emocjonalnych; umiejętność ta stanowi jeden z wyróżników kompetencji społecznych, które warunkują jakość relacji z innymi ludźmi. Współpraca i współdziałanie prowadzą do tworzenia wewnętrznych więzi wśród członków grupy, jak też rodzą ich poczucie tożsamości z zespołem, co zapewnia trwanie i sprawne funkcjonowanie tego zespołu na rzecz osiągania wspólnych celów jego członków. W ocenie Sądu Apelacyjnego oceniając to kryterium na poziomie poniżej oczekiwań Sąd pierwszej instancji nie naruszył reguł wynikających z art. 233 § 1 k.p.c. Wbrew twierdzeniom powoda nie tylko zeznania świadków w osobach A. Z. (1), R. K. (1) oraz T. C. świadczą o problemach we współpracy z powodem. Zwrócić należy apelującemu uwagę, że również świadek A. G., nie pozostająca z nim w podległości służbowej zeznała o trudnościach we współpracy z powodem. Świadek A. Z. (2) także zeznała, że pomiędzy Z. S., a innymi pracownikami były konflikty o podłożu zawodowym, gdyż powód jest osobą porywczą. Świadek W. W. (1), będący radcą prawnym w Urzędzie Wojewódzki zeznał, że gdy powód ma określony pogląd na dana kwestię to trudno jest go przekonać do innego rozstrzygnięcia. Drugi radca prawny (...) J. S. zeznał, że był świadkiem sytuacji, w czasie której mógł zaobserwować, iż relacje powoda ze współpracownikami nie układają się najlepiej. Świadek B. C. zeznała, że jej przełożeni narzekali na powoda. Z zeznań świadka S. W. (1) wynika z kolei, że w kontaktach z kierownik A. Z. (1) powodowi zdarzało się podnosić głos i dochodziło między nimi do ostrzejszej wymiany zdań. Z zeznań świadka A. Z. (1), bezpośredniego przełożonego powoda, wynika, że Z. S. zachowywał się w stosunku do niej w sposób niewłaściwy, a nawet zwrócił się do niej w sposób wulgarny. Powód nie wykonywał niektórych poleceń bezpośredniego przełożonego, jak i dyrektora C.. Świadek A. Z. (1) zeznała, że powód deprecjonował jej umiejętności i kompetencje w trakcie spotkań z jednostkami zewnętrznymi, z którymi współpracuje Urząd. Nadto, po przeprowadzonej z powodem rozmowie odnośnie oceny okresowej, powód przestrzegł świadka, że w przypadku uzyskania oceny negatywnej wystąpi z powództwem do Sądu. Świadek Z. zeznała, że Wojewoda (...) zaapelowała do powoda o to, by prowadził spotkania na zewnątrz w taki sposób, aby nie dochodziły do niej sygnały o jego niegrzecznym zachowaniu na tych spotkaniach. Podobnie świadek B. M. zeznała, że współpraca z powodem była trudna. W ocenie świadka powód utrudniał jej pracę, niechętnie dzieląc się informacjami potrzebnymi do wykonania danego zadania. Nadto zdarzyła się sytuacja, że w trakcie spotkania z mecenasem powód zwrócił się do niej w sposób niekulturalny. Świadek R. K. (1) zeznał, że Z. S. nie szanuje poleceń przełożonych, niechętnie dzieli się posiadaną wiedzą i nie przekazuje posiadanych informacji. Świadek ten potwierdził w swych zeznaniach, że A. Z. (1), przełożona powoda, powiedziała mu o niestosownym zachowaniu powoda, który zwrócił się do niej w sposób wulgarny. Świadek K. zeznał, że był świadkiem niestosownego zachowania powoda na spotkaniu z gośćmi z zewnątrz. Podobnie zeznający w charakterze strony dyrektor S. W. (2) wspomniał, że otrzymywał informacje od kierownik A. Z. (1) oraz dyrektora T. C. o braku prawidłowej współpracy z powodem. Świadek zeznał, że projekty pism sporządzane przez powoda miały wydźwięk mentorski, na co wielokrotnie zwracano mu uwagę. Konkludując, wbrew twierdzeniom skarżącego, nie tylko zeznania jego przełożonych w osobach A. Z. (1), R. K. (1) czy też T. C., świadczą o utrudnionej współpracy z powodem, ale także zeznania A. G., A. Z. (2), W. W. (1), J. S., B. C. i B. M.. Własne przeświadczenie powoda, że nie ma trudności we współpracy z innymi osobami nie może mieć charakteru przesądzającego, gdyż istotne jest odczucie osób, z którymi powód współpracuje w trakcie realizacji określonych zadań. A ocena tej współpracy przez świadków uzasadnia ocenę poniżej oczekiwań. Dla oceny Z. S. w aspekcie rozpatrywanego kryterium nie ma znaczenia jego niekwestionowana wiedza specjalistyczna, a jedynie jego umiejętność układania relacji ze współpracownikami i przełożonymi. Sąd Apelacyjny podziela również ustalenia Sądu pierwszej instancji odnośnie oceny cząstkowej w odniesieniu do kryterium „doskonalenie zawodowe”. Z. S. jest magistrem administracji, ukończył Wydział Prawa i Administracji UŁ. Powód ukończył uprzednio technikum rolnicze. Nadto uczestniczył w szkoleniach organizowanych przez Urząd oraz doskonali znajomość języka niemieckiego i podjął naukę języka angielskiego. Zarówno Sąd Okręgowy, jak i pracodawca w ocenie okresowej, ocenił to kryterium na poziomie oczekiwań i zdaniem Sądu Apelacyjnego jest to ocena adekwatna do powyższych kwalifikacji powoda. W załączniku do cytowanego rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z 2009 roku w aspekcie kryterium „doskonalenie zawodowe” jest mowa o nastawienie na własny rozwój i podnoszenie kwalifikacji, zdolność i skłonność do uczenia się, uzupełniania wiedzy oraz podnoszenia kwalifikacji tak, aby zawsze posiadać aktualną wiedzę i odpowiednie umiejętności. Wykazywanie zainteresowania rozwijaniem swoich kompetencji, w szczególności przez samodoskonalenie, szkolenia, uczenie się od innych czy rozwiązywanie problemów. Wskazać należy, że uczestniczenie w szkoleniach organizowanych przez Urząd powinno być standardem dla członka korpusu służby cywilnej, gdyż zmieniające się przepisy i standardy zmuszają do ciągłego uaktualniania wiedzy, na co trafnie zwrócił uwagę Sąd pierwszej instancji. Nadto zgodnie z art. 76 ust. 1 pkt 6 ustawy 21 listopada 2008 roku o służbie cywilnej (Nr 227, poz. 1505 ze zmianami) członek służby cywilnej ma w szczególności obowiązek rozwijać wiedzę zawodową. A wiedzę tę może rozwinąć właśnie poprzez udział w szkoleniach, które są podstawową, a nie żadną szczególną, formą realizowania tego obowiązku. O konieczności rozwoju zawodowego świadczą również zapisy w karcie obowiązków powoda z 20 kwietnia 2011 roku, z których wynika, iż powód jest zobligowany brać udział w szkoleniach tematycznie związanych z pracą Oddziału i (...) oraz innych wynikających z programu szkoleń w służbie cywilnej (pkt 12.). O doskonaleniu zawodowym powyżej oczekiwań pracodawcy można by mówić w stosunku do osób, które legitymują się studiami podyplomowymi, doktoratem, czy też certyfikowaną znajomością języka obcego. Rację ma Sąd Okręgowy, że podstawowa wiedza w zakresie języka angielskiego czy też niemieckiego nie stanowi obecnie jakiegoś szczególnego atutu. Zresztą świadkowie w osobach A. G., A. Z. (2), R. K. (2) zeznali, że powód szkolił się tak jak wszyscy inni pracownicy (...). Świadek A. Z. (1) zeznała z kolei, że w bezpośredniej rozmowie z Z. S. uzyskała informację, iż powód nie szkoli się poza Urzędem. Odnosząc się do kryterium „wiedza specjalistyczna i umiejętność jej wykorzystania” Sąd Apelacyjny podziela stanowisko Sądu pierwszej instancji, który podniósł ocenę cząstkową w tym zakresie z „na poziomie oczekiwań” do „powyżej oczekiwań”. Podzielił też stanowisko tego Sądu, że brak podstaw prawnych aby ocenę tę ustalić na poziomie „znacznie powyżej oczekiwań”, jak tego chciał powód. Kryterium to w załączniku do rozporządzenia z 15 czerwca 2009 roku zostało zdefiniowane jako posiadanie wiedzy z konkretnej dziedziny, warunkującej odpowiedni poziom merytoryczny realizowanych zadań. Umiejętność zastosowania posiadanych informacji w praktyce przy wykonywaniu obowiązków. Umiejętność doboru odpowiednich narzędzi lub technologii w celu wykonania zadania. Znajomość przepisów niezbędnych do właściwej realizacji obowiązków. Umiejętność wyszukania i zastosowania właściwych przepisów odpowiednich do rodzaju sprawy. Rozpoznawanie spraw, które wymagają współdziałania wymagają współdziałania ze specjalistami z innych dziedzin. W pierwszej kolejności należy podkreślić, że co do zasady wiedza powoda została oceniona przez zeznających w sprawie świadków jako mająca charakter specjalistyczny. W tym zakresie nie było większych uwag do Z. S.. Niekiedy powodowi zdarzały się opóźnienia w przekazywaniu informacji innym pracownikom, co wynika z zeznań świadka D. Ś.. Nadto bezpośrednia przełożona powoda świadek A. Z. (1) zeznała, że powodowi zdarzały się błędy rachunkowe w zakresie klasyfikacji budżetowej, jak również błędy stylistyczne przy redagowaniu pism. Podkreślić należy, że Z. S. zajmuje stanowisko starszego inspektora wojewódzkiego ds. obsługi zadań inwestycyjnych realizowanych w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich. Tym samym jego wykształcenie (technik rolnictwa i mgr administracji) jest jak najbardziej adekwatne do wykonywanych zadań i w połączeniu z doświadczeniem zawodowym sprawia, że powód jest postrzegany jako osoba kompetentna, dysponująca dużą wiedzą. Niemniej jednaj zdarzające się powodowi błędy rachunkowe, stylistyczne, czy też opóźnienie w przekazaniu informacji powodują, że ocena cząstkowa „powyżej oczekiwań” jest jak najbardziej adekwatna i, wbrew twierdzeniom powoda, brak jest podstaw do podwyższenia jej do poziomu „znacznie powyżej oczekiwań”. Powód w apelacji podniósł, że nie można bagatelizować jego udziału w całym okresie ocenianym (2009-2011) w tak prestiżowym gremium jak Komitet Sterujący „Program dla O. – 2006”, które odpowiada za decyzje podejmowane wobec dysponowania znaczącymi kwotami środków i innymi instrumentami mającymi na celu łagodzenie skutków powodzi na znacznym obszarze Polski, ale także Niemiec i Czech. Nadto powód zwrócił uwagę na fakt związany z reprezentowaniem przez niego Wojewody (...) w spotkaniach ze starostami wdrażającymi scalanie gruntów czy Urzędu Marszałkowskiego i podejmowanych wówczas decyzji, co powinno mieć wpływ na bardzo wysoką ocenę powoda. Ustosunkowując się do tych zarzutów stwierdzić należy, że z zeznań świadka A. Z. (1) wynika jednoznacznie, że w okresie objętym oceną powód był nie więcej niż trzy razy na spotkaniach programu sterującego (...). Powód tylko raz podjął inicjatywę w zakresie tego programu, a dotyczyło to montażu finansowego budowy zbiornika S.. Nadto świadek zeznała, że dwie sprawy, które wykonywał powód zostały przekazane innym pracownikom. Odnośnie zaś zagadnień dotyczących wody część obowiązków powoda została przekazana innemu pracownikowi. Scalania i ryby zostały wcześniej przekazane innym pracownikom. Od stycznia 2010 roku powód w zakresie zadań miał tylko obsługiwać program rozwoju obszarów wiejskich dotyczących wody i zagadnieniami utrzymania wody. Scalania i pomoc techniczna w zakresie ryb zostały przekazane innym pracownikom. Z powyższego wynika, że Z. S. nie wyróżnił się niczym szczególnym przy realizacji programu (...). Z. S. wskazał, że ocenione przez Sąd pierwszej instancji prace takie jak między innymi: prace geodezyjne na rzecz rolnictwa, scalanie i wymiana gruntów, Pomoc Techniczna (...) 2007 – 2013, były pracami o charakterze dodatkowym, a ich powierzenie powodowi świadczy o jego rozległej wiedzy. Niemniej jednak analizując zakres obowiązków, uprawnień i odpowiedzialności pracownika z 20 kwietnia 2011 roku stwierdzić należy, że powyższe zadania mieściły się w zakresie obowiązków powoda. Z karty pracy powoda wynika bowiem, że do jego zakresu obowiązków należy: prowadzenie spraw związanych z zadaniami inwestycyjnymi realizowanymi w ramach (...) 2007 – 2013 w zakresie działania „Poprawianie i rozwijanie infrastruktury związanej z rozwojem i dostosowywaniem rolnictwa i leśnictwa przez gospodarowanie rolniczymi zasobami wodnymi”, planowanie i zabezpieczanie środków finansowych na te zadania, udział w przygotowaniu niezbędnych porozumień i decyzji o zapewnieniu finansowania zadań inwestycyjnych realizowanych w ramach (...) 2007-2013, monitorowanie i bieżący nadzór nad realizacją projektów w ramach (...) 2007-2013, kontrola realizacji oraz rozliczanie projektów realizowanych w ramach (...) 2007 – 2013, weryfikacja i przygotowywanie sprawozdań kwartalnych i rocznych projektów realizowanych w ramach (...) 2007-2013, prowadzenie spraw związanych z zadaniami zrealizowanymi w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego „Restrukturyzacja i modernizacja sektora żywnościowego oraz rozwoju obszarów wiejskich 2004-2006, współudział w wykonywaniu wszystkich zadań związanych z budżetem tradycyjnym i zadaniowym Wojewody (...) w zakresie zadań przypisanych do stanowiska pracy, współpraca z przedstawicielami jednostek samorządu terytorialnego województwa, komórek organizacyjnych (...) Urzędu Wojewódzkiego w Ł., urzędów centralnych oraz innymi podmiotami w zakresie merytorycznym stanowiska pracy oraz zastępowanie stanowiska ds. dotacji geodezyjno-urządzeniowo-rolnych.

Odnosząc się do kryterium „rzetelność i terminowość” przypomnieć należy, że w cytowanym rozporządzeniu z 2009 roku została ona zdefiniowana jako - dbałość o przedstawianie wiarygodnych danych, faktów i informacji, po wnikliwym rozpoznaniu sytuacji z wykorzystaniem dostępnych źródeł. Dbałość o przestrzeganie określonych przepisami terminów dotyczących wykonywanych zadań. Wywiązywanie się z zadań w wyznaczonym przez przełożonego terminie i bez zbędnej zwłoki. Sąd Apelacyjny nie podziela stanowiska Z. S., który wychodzi z założenia, że jego ocena cząstkowa w kontekście wskazanego wyżej kryterium powinna być na poziomie „znacznie powyżej oczekiwań”. Prawidłowo zwrócił uwagę Sąd pierwszej instancji, że powód jest osobą ambitną i zorientowaną na cel, niemniej jednak świadkowie D. Ś., a przede wszystkim przełożona powoda A. Z. (1), zeznali, że powodowi zdarzały się nieznaczne opóźnienia w przekazywaniu pism czy tez informacji. Nadto, o czym była już mowa, powód popełniał czasami błędy rachunkowe, czy też stylistyczne. Świadek A. Z. (1) zeznała nadto, że powód samodzielnie chciał decydować, na które pisma kierowane do (...) będzie udzielana odpowiedź. W 2010 roku powód nie udzielił odpowiedzi na pismo pochodzące z Urzędu Marszałkowskiego, które dotyczyło zagadnień z zakresu melioracji wodnej. Nadto oddawał przełożonej pracę w ostatniej chwili, co utrudniało jego analizę. Powyższe sprawia, że ocena cząstkowa w zakresie kryterium „rzetelność i terminowość” ustalona przez pracodawcę „na poziomie oczekiwań” i zaakceptowana przez Sąd pierwszej instancji jest jak najbardziej adekwatna. Kolejnym kryterium w zakresie oceny okresowej Z. S., którego ocenę apelujący zakwestionował, jest „zorientowanie na osiągnięcie celów”. W zakresie tego kryterium pracodawca ocenił powoda „na poziomie oczekiwań”, zaś Sąd Okręgowy podwyższył tę ocenę do „powyżej oczekiwań”. Apelujący natomiast wniósł aby ocenę tę zmienić na „znacznie powyżej oczekiwań”. Sąd Apelacyjny nie podziela zarzutu skarżącego, który uważa, że przedmiotowa cząstkowa ocena winna być na poziomie „znacznie powyżej oczekiwań”. W rozporządzeniu kryterium to ujęte jest jako planowanie działań i organizowanie pracy w celu wykonania zadań. Umiejętność identyfikacji celów, określania ram czasowych działania, przyjmowanie odpowiedzialności w trakcie realizacji zadań i wywiązywanie się z zobowiązań. Ustalanie priorytetów działania, efektywne wykorzystywanie czasu. Opracowywanie planów na odpowiednim poziomie szczegółowości i możliwych do realizacji. Planowanie sposobu osiągnięcia celów, sprawdzanie realizacji działań z planem. Dostosowanie planów i organizacji pracy do zmieniających się okoliczności. Wykazywanie zaangażowania w realizację celów. Niewątpliwie Z. S. w świetle zeznań świadków W. W. (2), S. W. (1) czy też B. M. jawi się jako osoba samodzielna i zorientowana na cel. Niemniej jednak wskazać należy, że świadek A. Z. (1) zeznała, iż w ocenianym okresie dwie sprawy, które wykonywał powód zostały przekazane innym pracownikom. Odnośnie zagadnień dotyczących wody również część obowiązków powoda została przekazana innemu pracownikowi. Scalania i ryby zostały wcześniej przekazane innym pracownikom. Od stycznia 2010 roku powód w zakresie zadań miał tylko obsługiwać program rozwoju obszarów wiejskich dotyczących wody i zagadnieniami utrzymania wody. Scalania i pomoc techniczna w zakresie ryb zostały przekazane innym pracownikom. Podnoszona przez powoda kwestia udziału w Komitecie Sterującym Programu (...) została już omówiona powyżej, przy okazji analizy kryterium „wiedza specjalistyczna i jej wykorzystanie”. Z zeznań świadka A. Z. (1) wynika jednoznacznie, że w okresie objętym oceną powód był nie więcej niż trzy razy na spotkaniach programu sterującego (...). Powód tylko raz podjął inicjatywę w zakresie tego programu, a dotyczyło to montażu finansowego budowy zbiornika S.. Z. S. wykorzystywał uprzednio opracowane schematy i trudno było mu się przekonać do innowacji. Powyższe prowadzi do konstatacji, że przedmiotowa cząstkowa ocena powoda na poziomie „powyżej oczekiwać” jest jak najbardziej adekwatna. Kolejnym kryterium o charakterze fakultatywnym w zakresie kwestionowanej oceny okresowej Z. S. jest „podejmowanie decyzji i odpowiedzialność”. W rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 8 maja 2009 r. kryterium to zdefiniowane jest jako umiejętność podejmowania decyzji w sposób bezstronny i obiektywny, w szczególności przez rozpoznawanie istoty problemu oraz określenie jego przyczyn. Podejmowanie decyzji: na podstawie i w granicach przepisów prawa, na podstawie sprawdzonych informacji, po rozważeniu krótko- i długoterminowych skutków, w odpowiednim czasie. N. podejmowania decyzji w złożonych lub obarczonych pewnym ryzykiem sprawach. Podejmowanie decyzji obarczonych elementem ryzyka po uprzednim zbilansowaniu potencjalnych zysków i strat. Gotowość do ponownego przeanalizowania decyzji i umiejętność przyznania się do błędu. Pracodawca ocenił Z. S. w aspekcie tego kryterium „na poziomie oczekiwań”, a Sąd Okręgowy nie zmienił tej oceny. Powód uważa, że ocena ta powinna być dokonana na poziomie „znacznie powyżej oczekiwań” podnosząc argumenty związane z udziałem w Programie (...). Odnośnie udziału we wskazanym programie Sąd wypowiedział się już powyżej. Poza tym Sąd Apelacyjny podziela zapatrywania Sądu pierwszej instancji, który doszedł do przekonania, że ocena ta winna pozostać na poziomie oczekiwań. W świetle materiału dowodowego sprawy brak jest bowiem podstaw do uznania, aby ocena ta miała zostać podwyższona do poziomu „znacznie powyżej oczekiwań”. Powód nie miał bowiem powierzonych jakiś szczególnych zadań. Świadek A. Z. (1) zeznała, że w ocenianym okresie dwie sprawy, które wykonywał powód zostały przekazane innym pracownikom. Odnośnie zagadnień dotyczących wody również cześć obowiązków powoda została przekazana innemu pracownikowi. Scalania i ryby zostały wcześniej przekazane innym pracownikom. Od stycznia 2010 roku powód w zakresie zadań miał tylko obsługiwać program rozwoju obszarów wiejskich dotyczących wody i zagadnieniami utrzymania wody. Scalania i pomoc techniczna w zakresie ryb zostały przekazane innym pracownikom. Tym samym zakres odpowiedzialności powoda znacznie się zmniejszył. Ostatnim kryterium, które było brane pod uwagę przy ocenie okresowej, jest „samodzielność i inicjatywa”, które należy do kryteriów o charakterze fakultatywnym. W rozporządzeniu z 8 maja 2009 roku kryterium to ujęte jest jako zdolność do samodzielnego wyszukiwania i zdobywania informacji, formułowania wniosków i proponowania rozwiązań w celu wykonania zleconego zadania. Umiejętność i wola poszukiwania obszarów wymagających zmian i informowania o nich. Inicjowanie działań i podejmowanie odpowiedzialności za nie. Mówienie o występujących problemach, badanie źródeł ich powstania. Pracodawca w zakresie tego kryterium ocenił umiejętności powoda „na poziomie oczekiwań”, a Sąd pierwszej instancji nie zmienił tej oceny. W apelacji Z. S. domaga się podwyższenia przedmiotowej oceny do poziomu „znacznie powyżej oczekiwań”. Z materiału dowodowego sprawy w postaci zeznań świadków M. B., A. Z. (2) wynika, że powód był osobą samodzielną, świadek G. P. zeznała, że powód był autorem koncepcji przekazywanych do jej Wydziału. Podobnie świadek W. W. (1) zeznał, ż powód był samodzielny, jak również wykazywał inicjatywę. Niemniej jednak w ocenie świadka A. Z. (1), jeżeli powód obrał jakiś punkt widzenia to trudno było go przekonać do innej racji. Z. S. wykorzystywał uprzednio opracowane schematy i trudno było mu się przekonać do innowacji. Jednocześnie jednak korzystał z pomocy innych. Trudno było przekonać go do odmiennego poglądu na daną sprawę. Nadto odnosząc się do udziału powoda w Programie (...) wskazać należy, że z zeznań świadka A. Z. (1) wynika jednoznacznie, że w okresie objętym oceną powód był nie więcej niż trzy razy na spotkaniach programu sterującego (...). Powód tylko raz podjął inicjatywę w zakresie tego programu, a dotyczyło to montażu finansowego budowy zbiornika S.. Wobec powyższego brak jest podstaw do zmiany oceny cząstkowej powoda z „powyżej oczekiwań” na „znacznie powyżej oczekiwań”.

Oceniając zarzuty apelacyjne w aspekcie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów w sprawie warunków i sposobu przeprowadzania ocen okresowych członków korpusu służby cywilnej z dnia 8 maja 2009 roku, uprawniony jest wniosek, że powód z czynności, które wykonywał w ramach zakresu obowiązków i sposobu ich wykonywania wyciąga wniosek, że wszystko co robi i sposób w jaki to robił, było ponadprzeciętne, wyjątkowe, znacznie przekraczające oczekiwania pracodawcy. Tymczasem materiał dowodowy tej oceny własnych działań powoda ani nie uzasadnia, ani nie potwierdza. Podzielić należy stanowisko pozwanego, że prace wykonywane przez powoda i sposób w jaki były wykonywane odpowiadają oczekiwaniom pozwanego i nie wyróżniają się niczym szczególnym. Trafnie też pozwany wskazuje, że ocena znacznie powyżej oczekiwań uzasadniona jest wówczas, gdy praca pracownika i jego zaangażowanie znacznie wykraczają poza oczekiwany przez pracodawcę poziom. Jeżeli tak nie jest, bo pracownik wykonuje to co ma zlecone i robi to w sposób oczekiwany od urzędnika, to trudno pracę taką ocenić jako ponadprzeciętną. Przyznane powodowi oceny cząstkowe nie są nieuzasadnione, subiektywne, czy dowolne. Wręcz przeciwnie. Materiał dowodowy zgromadzony w sprawie potwierdza słuszność tych ocen. Oceny te dają się uzasadnić tym materiałem, a apelujący nic nowego w apelacji nie podnosi, co mogłoby spowodować zmianę zaskarżonego wyroku w kierunku zgodnym z oczekiwaniem skarżącego.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Apelacyjny w Łodzi, nie podzielając zarzutów apelacji i nie znajdując podstaw, które należałoby wziąć pod uwagę z urzędu, oddalił apelację na podstawie art. 385 k.p.c.