Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 września 2018 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 13 września 2018 r. w Szczytnie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W.

przeciwko M. Z.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej M. Z. na rzecz powoda (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 21.584,41 zł (dwadzieścia jeden tysięcy pięćset osiemdziesiąt cztery złote 41/100) z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP, nie wyższymi niż odsetki maksymalne za opóźnienie od kwoty 18.756,97 zł od dnia 14.02.2018r. do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 270 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 868/18.

UZASADNIENIE

Powód (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. w pozwie przeciwko M. Z. domagał zasądzenia kwoty 21.584,41 złotych wraz z odsetkami umownymi w wysokości 4-krotnosci stopy kredytu lombardowego NBP, jednak nie wyższej niż w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od kwoty 18.75756,97 zł od dnia 14 lutego 2018 roku do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów sądowych.

W uzasadnieniu pozwu wniesionego w elektronicznym postępowaniu upominawczym wskazała. że w księgach rachunkowych Banku figuruje wymagalna i niespłacona wierzytelność wynikająca z czynności bankowej objętej umową nr (...).

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana M. Z. wniosła o oddalenie powództwa . Zarzuciła, że powództwo nie ma podstawy faktycznej ani prawnej oraz podniosła zarzut przedawnienia. Wniosła o zasadzenie na jej rzecz kosztów procesu. W uzasadnieniu podała, że nie pamięta by zawarła z powodem jakąkolwiek umowę ale jeśli tak, to roszczenia są przedawnione.

Po przekazaniu sprawy Sądowi Rejonowemu w Szczytnie, powód podtrzymał żądanie. W uzasadnieniu pisma uzupełniającego pozew wskazał, że Pozwana zawarła z powodem umowę pożyczki, na podstawie której otrzymała sumę 23.330 ,- zł na okres 10 lat z ostatecznym terminem spłaty do dnia 20 kwietnia 2022 r. Wobec nieterminowej spłaty powstało zadłużenie i pożyczka została przez Bank wypowiedziana w dniu 6 maja 2016 r. co skutkowało wymagalnością całego niespłaconego zobowiązania.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 28 marca 2012 r. pozwana M. Z. zawarła z powodem (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. umowę pożyczki gotówkowej nr (...). Na podstawie umowy pozwana otrzymała w gotówce kwotę 23.330,- zł na okres 10 lat i zobowiązała się spłacić pożyczkę w tym okresie w równych miesięcznych ratach wraz z odsetkami według planu spłat. Pozwana spłacała pożyczkę nieregularnie, niezgodnie z planem spłat. W związku z zadłużeniem, pismem z dnia 21.03.2016 r. odebranym przez pozwaną w dniu 4.04.2016 r. powód wypowiedział umowę pożyczki i wezwał pozwaną do spłaty całego zadłużenia proponując ustalenie ugodowe warunków spłaty zadłużenia. Pozwana pożyczki nie spłaciła i zadłużenie z tego 21.584,41zł ( w tym 18.756,97 zł z tytułu kapitału oraz 2.827,44 zł odsetek na dzień 13.02.2018) r.

(dowód: umowa pożyczki nr (...) z dnia 28.03.2012 r. z planem spłat k. 23, historia operacji na koncie kredytowym – k. 19-22, wypowiedzenie umowy z potwierdzeniem doręczenia – k. 24, 25 pismo powoda – k. 32.)

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Twierdzenia powoda w całości znajdują oparcie w przedłożonych dokumentach. Z dokumentów tych wynika fakt zaciągnięcia zobowiązania, wysokość pożyczki, termin i plan spłat, wysokość dokonanych przez pozwaną spłat i ich niezgodność z planem spłat, fakt wypowiedzenie pożyczki w dniu 21.03.2016r. - z uwagi na powstanie zadłużenia a także osobiste potwierdzenie odbioru wypowiedzenia pożyczki przez pozwaną.

W tych warunkach obrona pozwanej jest w sposób oczywisty bezzasadna. Fakt zaciągnięcia zobowiązania jego wysokość i warunki nie budzi wątpliwości. Zarzuty pozwanej co do przedawnienia roszczenia są bezzasadne. Pożyczka była udzielona na 10 lat z ostatecznym terminem spłaty w roku 2022. Umowa została wypowiedziana z uwagi na nienależyte je wykonanie przez pozwaną w dniu 4.04.2016.

Według art. 117 § 1 k.c. przedawnieniu ulegają roszczenia majątkowe. Zgodnie z art 117 § 2 ¹ k.c. po upływie terminu przedawnienia nie można domagać się zaspokojenia roszczenia przysługującego przeciwko konsumentowi. Zgodnie z art. 118 k.c. jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat sześć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej trzy lata. Bieg przedawnienia rozpoczyna się zaś od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne (art. 120 § 1 k.c.). Roszczenie staje się zaś wymagalne po upływie terminu do jego spełnienia.

W okolicznościach niniejszej sprawy za początek biegu przedawnienia uznać należy termin wypowiedzenia umowy przez bank tj. dzień 4 maja 2016r. Oznacza to, że trzyletni termin przedawnienia powyższego roszczenia upłynie w dniu 31 grudnia 2019 r. (art. 118 k.c. w zw. z art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 13 kwietnia 2018r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw).

W tych warunkach na podstawie art. 720 §1 kc oraz na podstawie art. 359 §1 kc i art. 359§2 ¹ kc orzeczono jak w pkt I. O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98§1 kpc w granicach wniosku powoda.