Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 listopada 2013r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Katarzyna Antoniak

po rozpoznaniu w dniu 5 listopada 2013r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania M. L.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 30 kwietnia 2012 r. (Nr (...) )

w sprawie M. L.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala prawo M. L. do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od 20 kwietnia 2012 roku do 30 kwietnia 2014 roku.

Sygn. akt.: IV U 530/12 UZASADNIENIE

Decyzją z 30 kwietnia 2012r. znak: (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.57 i 58 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił M. L. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wskazując, iż u wymienionej nie stwierdzono niezdolności do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożyła M. L. wnosząc o jej zmianę i ustalenie jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Wskazała, że od wielu lat choruje na cukrzycę i cztery razy dziennie podaje sobie insulinę. Z uwagi na to nie jest w stanie podjąć pracy, bo gdy tylko nie przyjmie na czas insuliny cukier bardzo szybko rośnie i nie jest w stanie pracować. Do tego dochodzą zaburzenia depresyjne, z którymi mimo przyjmowania leków nie może się uporać (odwołanie k.1).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując iż zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia Komisji Lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 20 kwietnia 2012r., która nie stwierdziła u ubezpieczonej niezdolności do pracy, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.2).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczona M. L. do 10 marca 2012r. uprawniona była do świadczenia rehabilitacyjnego (decyzja o ustaleniu prawa do świadczenia rehabilitacyjnego z z 22 września 2011r. k.20 akt organu rentowego o świadczenie rehabilitacyjne). W dniu 13 lutego 2012r. ubezpieczona wystąpiła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (wniosek k.1 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczoną na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 12 marca 2012r. ustalił, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy (orzeczenie Lekarza Orzecznika z 12 marca 2012r. k.5 akt rentowych).

Na skutek sprzeciwu ubezpieczonej od powyższego orzeczenia Lekarza Orzecznika ubezpieczona skierowana została na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 20 kwietnia 2012r. ustaliła, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy (sprzeciw ubezpieczonej od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS k.6 i orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z 20 kwietnia 2012r. k.9 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 30 kwietnia 2012r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił ubezpieczonej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (decyzja z 30 kwietnia 2012r. k.15 akt rentowych).

Biegli z zakresu diabetologii, okulistyki i psychiatrii w opinii sporządzonej na zlecenie sądu rozpoznali u M. L. cukrzycę insulinozależną, nadciśnienie tętnicze, stan po operacji zaćmy oka prawego, zaćmę początkową oka prawego, angiopatię nadciśnieniową I st. i retinopatię cukrzycową oraz zaburzenia depresyjne i lękowe mieszane. W ocenie biegłego okulisty i psychiatry same schorzenia narządu wzroku oraz dolegliwości natury psychicznej nie powodują u ubezpieczonej niezdolności do pracy. Częściową niezdolność ubezpieczonej do pracy w okresie od 20 kwietnia 2012r. 30 kwietnia 2014r. powoduje natomiast schorzenie w postaci cukrzycy, która aktualnie leczona jest insuliną. U ubezpieczonej występują duże wahania glikemii w ciągu doby, a kilkakrotnie w ciągu tygodnia występują u niej niedocukrzenia. W celu zminimalizowania tego typu ostrych powikłań wskazany jest w miarę regularny tryb odżywiania się. Jednocześnie występują u ubezpieczonej objawy depresji oraz obawy przed niedocukrzeniami, postępem choroby i brakiem pracy. Mimo systematycznego leczenia doszło do powikłań przewlekłych w zakresie narządu wzroku i układu nerwowego. Duże wahania poziomu cukru przy jednocześnie stwierdzanych powikłaniach przewlekłych wymagają szczególnej troski o wyrównanie metaboliczne co zwolni progresję już istniejących zmian i pozwoli zapobiec kolejnym. Dlatego uzasadnione jest uznanie ubezpieczonej za częściowo niezdolną do pracy we wskazanym wyżej okresie (opinia biegłych: diabetologa, okulisty i psychiatry k.7-8 akt sprawy).

W uzupełniającej opinii, wydanej na skutek zastrzeżeń organu rentowego wskazującego na brak dokumentacji o niedocukrzeniach mających występować u ubezpieczonej oraz brak dotychczasowej hospitalizacji, biegli diabetolog i psychiatra podtrzymali pierwotną opinię (zastrzeżenia organu rentowego do opinii biegłych k.16 i uzupełniająca opinia biegłych: diabetologa i psychiatry k.25 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonej M. L. okazało się uzasadnione.

Zgodnie z art.57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r., Nr 153, poz.1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w czasie zatrudnienia, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania zatrudnienia, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności odwołania ubezpieczonej od decyzji organu rentowego odmawiającej jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia czy u ubezpieczonej istnieje częściowa lub całkowita niezdolność do pracy. Sporządzona na tę okoliczność opinia biegłych diabetologa, psychiatry i okulisty dała podstawy do ustalenia, że ubezpieczona jest osobą częściowo niezdolną do pracy w okresie od 20 kwietnia 2012r. do 30 kwietnia 2014r. Analizując przedmiotową opinię Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona miarodajny i wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydana została przez specjalistów z zakresu diabetologii, psychiatrii i okulistyki, a ponadto poprzedzona została analizą dokumentacji lekarskiej ubezpieczonej i jej badaniem. Opinia jest spójna i logiczna oraz należycie uzasadniona.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477.14§2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że ubezpieczonej przysługuje prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w okresie od 20 kwietnia 2012r. do 30 kwietnia 2014r.