Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 października 2018 roku

Sąd Rejonowy w Chełmnie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący – SSR Jakub Wąwoźny

Protokolant – stażysta M. P.

przy udziale Prokuratora –

po rozpoznaniu w dniu 04/10/2018 roku

sprawy:

P. Ż. (1)

s. S. i M. zd. S.

ur. (...) w K.

oskarżonego o to, że:

w dniu 14 kwietnia 2018 roku około godziny 12:40 w K. kierował w ruchu lądowym ciągnikiem rolniczym marki U. o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości 1,73 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w (...) sygn. akt (...) za przestępstwo z art. 178a § 1 kk

- tj. o przestępstwo z art. 178 a § 1 i 4 kk

Orzeka:

I.  uznaje oskarżonego P. Ż. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w akcie oskarżenia, tj. za winnego popełnienia występku z art. 178a§1 i §4 kk i za to na podstawie art. 178a§4 kk oraz po myśli art. 37 a kk wymierza mu karę 2/dwóch/ lat ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cel społeczny w wymiarze 40(czterdziestu) godzin miesięcznie;

II.  na podstawie art. 43 § 1 kk w zw. z art. 42 § 2 kk wymierza oskarżonemu środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 8(ośmiu) lat;

III.  na podstawie art. 63§4 kk zalicza na poczet orzeczonego zakazu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 14.04.2018 r;

IV.  na podstawie art. 43a§2 kk zasądza od oskarżonego świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 10.000(dziesięciu tysięcy) zł;

V.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia opłaty, zaś wydatkami poniesionymi w sprawie obciąża Skarb Państwa.

IIK 195/18

UZASADNIENIE

Na podstawie art. 423 § 1a kpk w zw. z art. 424 § 3 kpk Sąd ograniczył zakres uzasadnienia do tej części wyroku, której dotyczył wniosek Prokuratora, a więc do orzeczonej kary.

P. Ż. (1) stanął pod zarzutem popełnienia przestępstwa z art. 178 a § 1 i 4 kk polegającego na tym, że w dniu 14 kwietnia 2018 roku około godziny 12:40 w K. kierował w ruchu lądowym ciągnikiem rolniczym marki U. o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości 1,73 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w(...)sygn. akt (...) za przestępstwo z art. 178a § 1 kk.

Sąd podzielił kwalifikację zarzutu aktu oskarżenia i uznał oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, to jest występku z art. 178a § 1 i 4 kk i za to, na podstawie art. 178a§4 kk oraz po myśli art. 37 a kk wymierzył mu karę 2/dwóch/ lat ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cel społeczny w wymiarze 40(czterdziestu) godzin miesięcznie. Na podstawie art. 43 § 1 kk w zw. z art. 42 § 2 kk wymierzył oskarżonemu środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 8(ośmiu) lat. Na podstawie art. 63§4 kk zaliczył na poczet orzeczonego zakazu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 14.04.2018 r. Na podstawie art. 43a§2 kk zasądził od oskarżonego świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 10.000(dziesięciu tysięcy) zł oraz zwolnił oskarżonego od ponoszenia opłaty, zaś wydatkami poniesionymi w sprawie obciążył Skarb Państwa.

Orzekając w powyższy sposób Sąd kierował się dyrektywami, wymienionymi w art. 53 k.k., przy uwzględnieniu wszelkich ujawnionych w sprawie okoliczności łagodzących i obciążających, dotyczących osoby oskarżonego. Do okoliczności łagodzących zaliczyć należy fakt pełnego i szczerego przyznania się przez oskarżonego do popełnienia zarzucanego mu czynu.

Do okoliczności obciążających zaliczyć należy wysoką szkodliwość społeczną popełnionego przez oskarżonego czynu i nagminność tego typu przestępstw, uprzednią trzykrotną karalność oskarżonego, w tym za przestępstwo podobne.

Sąd wymierzając karę oskarżonemu miał na uwadze fakt, iż dolegliwość kary nie może przekraczać stopnia winy. W doktrynie podkreśla się nadrzędność powyższej dyrektywy wobec innych ogólnych dyrektyw wymiaru kary. W przedmiotowej sprawie uznać należy, że stopień zawinienia oskarżonego jest wysoki.

Sąd wziął także pod uwagę dyrektywę wymiaru kary nawiązującą do stopnia społecznej szkodliwości czynu. W przedmiotowej sprawie jest ona niewątpliwie duża.

Sąd wymierzając karę wziął pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które powinna ona osiągnąć. Kara pozbawienia wolności powinna niewątpliwie odstraszyć oskarżonego od ponownego wejścia na drogę przestępstwa i spełnić swój cel prewencji indywidualnej. Z drugiej zaś strony orzeczona kara powinna spełnić również swoje cele, jeśli chodzi o jej społeczne oddziaływanie.

Sąd wymierzając karę miał na uwadze sposób życia oskarżonego przed popełnieniem przestępstwa. Analizując tę dyrektywę Sąd miał na uwadze uprzednią karalność oskarżonego.

W tym miejscu wskazać należy, iż oskarżony skazany został przez sądy polskie w roku 2012 i 2013, zaś w 2014 skazany został za czyn na terenie (...) przez tamtejszy sąd. Skazany w sprawie (...) został na karę pozbawienia wolności w zawieszeniu na 3 lat, zaś zakaz prowadzenia pojazdów orzeczony został na 2 lata. Czyn, którego dopuścił się oskarżony w niniejszej sprawie miał miejsce w dniu 14 kwietnia 2018 r.

Mając na uwadze treść art. 42­ § 3 kk i art. 43a§ 2 kk uznać należy, iż upływ czasu od poprzednich skażań, fakt, iż oskarżony poruszał się głównie po polu w trakcie wykonywania prac rolniczych, zaś na drogę wyjechał incydentalnie uzasadniało przyjęcie przez sąd wyjątkowego wypadku, uzasadnionego szczególnymi okolicznościami, abstrahując od bardzo wysokiego poziomu alkoholu w wydychanym powietrzu.. Dlatego też sąd nie skorzystał z zawartej tam możliwości dożywotniego zakazu prowadzenia pojazdów i orzekł równie surowy 8 letni zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych.

Równie surowy jest wymiar kary w zakresie kary ograniczenia wolności. Została ona wymierzona w maksymalnych granicach, ale z uwagi na powyższe ustalenia, wymierzenie kary innego rodzaju, a zwłaszcza kary bezwzględnego pozbawienia wolności byłoby nieuzasadnione. Uprzednio P. Ż. skazany został na kary ograniczenia wolności, pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania oraz samoistną kare grzywny. Przez 4 lata nie popełniał przestępstw, a opinia o nim nie jest negatywna. Dlatego też społeczny wydźwięk kary ograniczenia wolności będzie w tej sytuacji najwłaściwszy.

O kosztach procesu Sąd orzekł na mocy art. 626 § 1 kpk i art. 624 § 1 kpk i po uwzględnieniu sytuacji rodzinnej i majątkowej oskarżonego zwolnił oskarżonego od ponoszenia opłaty, zaś wydatkami poniesionymi w sprawie obciążył Skarb Państwa.