Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 października 2018 roku

Sąd Rejonowy w Gdyni VI Wydział Gospodarczy, w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 26 października 2018 roku w Gdyni

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G.

przeciwko (...) spółce akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) spółki z ograniczona odpowiedzialnością z siedzibą w G. kwotę 1 445,25 złotych ( jeden tysiąc czterysta czterdzieści pięć złotych dwadzieścia pięć groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 03 sierpnia 2017 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) spółki z ograniczona odpowiedzialnością z siedzibą w G. kwotę 1 153,20 złotych ( jeden tysiąc sto pięćdziesiąt trzy złote dwadzieścia groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VI GC 40/18

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 24 października 2017 roku powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. domagał się zasądzenia od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 1 445,25 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 03 sierpnia 2017 roku do dnia zapłaty, a także kosztów procesu.

W uzasadnieniu powód wskazał, że z winy kierującego innym pojazdem, ubezpieczonego od odpowiedzialności cywilnej u pozwanego doszło do uszkodzenia pojazdu marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Poszkodowany zlecił naprawę uszkodzonego pojazdu, a na czas naprawy wynajął pojazd zastępczy. Za usługę najmu tego pojazdu przez okres siedmiu dni wystawiona została faktura na kwotę 1 549,80 złotych uwzględniająca dzienną stawkę za najem pojazdu zastępczego w kwocie 221,40 złotych. Pozwany do dnia wytoczenia powództwa wypłacił odszkodowanie z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego w kwocie 104,55 złotych.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 11 grudnia 2017 roku wydanym w sprawie o sygn. akt VI GNc 6024/17 referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Gdyni uwzględnił żądanie pozwu w całości.

Pozwany (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. w sprzeciwie od powyższego orzeczenia wniósł o oddalenie powództwa kwestionując zarówno okres najmu pojazdu zastępczego, jak i wysokość stawki za najem.

Pozwany wskazał, iż wypłacił odszkodowanie w kwocie 104,55 złotych brutto uznając za zasadny jeden dzień najmu oraz stawkę w kwocie 85 złotych netto, mając na uwadze, że na etapie internetowego zgłaszania szkody poinformował on poszkodowanego o możliwości organizacji najmu bez ponoszenia kosztów przez poszkodowanego oraz o wysokości stawek akceptowanych przez ubezpieczyciela w przypadku samodzielnego zawarcia umowy najmu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 25 kwietnia 2017 roku doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazdu marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...) należący do D. S..

Odpowiedzialność za tę szkodę ponosił właściciel pojazdu ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej w (...) spółce akcyjnej z siedzibą w W..

niesporne, a nadto: zeznania świadka D. S. – protokół rozprawy z dnia 13 kwietnia 2018 roku – k. 44-45 akt (zapis dźwięku i obrazu 00:02:01-00:06:05)

D. S. zleciła naprawę uszkodzonego pojazdu marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...) K. G. upoważniając go jednocześnie do zgłoszenia zaistniałej szkody ubezpieczycielowi i załatwienia innych spraw związanych z naprawą uszkodzonego pojazdu.

W dniu 25 kwietnia 2017 roku K. G. w imieniu poszkodowanej D. S. zgłosił w (...) spółce akcyjnej z siedzibą w W. uszkodzenie pojazdu marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Zgłoszenie szkody nastąpiło za pomocą internetowego formularza, w którym poinformowano zgłaszającego, że ubezpieczyciel może bezpłatnie pomóc w zorganizowaniu najmu pojazdu zastępczego, parkowania, holowania, itp. wskazując w tym celu dane kontaktowe (numer infolinii) oraz pouczając, że w przypadku najmu pojazdu we własnym zakresie, zwrot kosztów może nastąpić według cen stosowanych przez wypożyczalnie współpracujące z ubezpieczycielem, tj. zależnie od czasu najmu i klasy pojazdu, odpowiednio dla klas: A – od 55 do 75 złotych netto, B – od 65 do 85 złotych netto, C – od 75 do 100 złotych netto.

potwierdzenie zgłoszenia szkody – k. 22-23 akt, zeznania świadka D. S. – protokół rozprawy z dnia 13 kwietnia 2018 roku – k. 44-45 akt (zapis dźwięku i obrazu 00:02:01-00:06:05)

W dniu rozpoczęcia naprawy uszkodzonego pojazdu, tj. w dniu 18 maja 2017 roku poszkodowana D. S. zawarła z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. umowę najmu pojazdu zastępczego marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Strony ustaliły stawkę za dobę najmu pojazdu zastępczego w kwocie 180 złotych netto za każdy rozpoczęty dzień najmu.

umowa najmu pojazdu zastępczego – k. 13 akt, arkusz naprawy pojazdu najemcy – k. 14 akt

Poszkodowana D. S. zwróciła pojazd zastępczy w dniu zakończenia naprawy pojazdu, tj. w dniu 25 maja 2017 roku.

arkusz wydania i zwrotu pojazdu zastępczego – k. 15 akt, arkusz naprawy pojazdu najemcy – k. 14 akt

W dniu 26 lipca 2017 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. wystawił na rzecz D. S. fakturę numer (...) obejmującą należność za wynajem samochodu zastępczego w okresie 7 dni po stawce w kwocie 221,40 złotych brutto, tj. na łączną kwotę 1 549,80 złotych brutto.

faktura – k. 12 akt

(...) spółka akcyjna z siedzibą w W. wypłacił (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. kwotę 104,55 złotych tytułem odszkodowania za najem pojazdu zastępczego uwzględniając okres jednego dnia najmu oraz stawkę w kwocie 85 złotych netto.

niesporne

Uszkodzony pojazd marki O. (...) należy do segmentu minicrossoverów (B).

Wynajęty pojazd marki F. (...) należy do segmentu C.

Poziom cenowy w przypadku wynajmu crossoverów nie jest zbieżny z cenami ich odpowiedników o klasycznej sylwetce tego segmentu, lecz jest o jeden wyższy. Weryfikując poziom cenowy dotyczący pojazdu uszkodzonego zasadnym jest określanie pułapu cenowego jak dla pojazdów segmentu C.

W maju 2017 roku stawki za wynajem samochodu zastępczego stosowane przez warsztaty naprawcze dla tej klasy pojazdów mieściły się w przedziale od 90 złotych netto do 241 złotych netto za dobę, natomiast stawki stosowane za wynajem takich pojazdów stosowane przez wypożyczalnie mieściły się w przedziale od 110 złotych netto do 200 złotych netto.

Celowy i ekonomicznie uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego na czas naprawy pojazdu marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...) wynosił 7 dni.

opinia biegłego sądowego P. C. wraz z załącznikami – k. 53-80 akt

Sąd zważył co następuje:

Stan faktyczny w niniejszej sprawie w zakresie, w jakim pozostawał bezsporny pomiędzy stronami, Sąd ustalił na podstawie oświadczeń stron.

Sąd uwzględnił zgromadzone w sprawie dokumenty, albowiem ich autentyczność i wiarygodność nie była przez strony kwestionowana, jak również Sąd nie znalazł podstaw do podważenia ich wiarygodności i mocy dowodowej. Sąd miał przy tym na uwadze, że pozwany – pomimo dwukrotnego zobowiązania – nie przedłożył akt postępowania likwidacyjnego (prowadzonych pod numerem (...)).

Uznając je za wiarygodne Sąd oparł się także na zeznaniach świadka D. S., w szczególności w zakresie, w jakim świadek wskazała, że upoważniła właściciela zakładu (...) do zgłoszenia szkody, przy czym odmowę przedłożenia akt szkody przez ubezpieczyciela, co uniemożliwiło ocenę zakresu tego upoważnienia, Sąd ocenił po myśli art. 233 § 2 k.p.c. Sąd miał też na uwadze, że poszkodowana nie potwierdziła otrzymania od pozwanego informacji o możliwości najmu pojazdu zastępczego za jego pośrednictwem i wysokości stawek.

Istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia kwestii spornych w niniejszej sprawie miała opinia biegłego sądowego w zakresie techniki motoryzacyjnej i motoryzacyjnej oraz ruchu drogowego P. C., której Sąd zasięgnął, jako że sprawa wymagała wiadomości specjalnych. W ocenie Sądu opinia biegłego sądowego została sporządzona wedle tezy dowodowej wysnutej przez Sąd, poza tym jest logiczna, zgodna z zasadami doświadczenia życiowego i wskazaniami wiedzy. Komunikatywność jej sformułowań pozwala na zrozumienie wyrażonych w niej ocen i poglądów, a także sposobu dochodzenia do wniosków końcowych. Nie zawiera ona również wewnętrznych sprzeczności i wykluczających się wzajemnie wniosków. Nie była także kwestionowana przez żadną ze stron, toteż Sąd oparł się na niej w całości dokonując rozstrzygnięcia spornych w niniejszej sprawie kwestii.

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W niniejszej sprawie powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. domagał się zasądzenia od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 1 445,25 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 03 sierpnia 2017 roku do dnia zapłaty, a także kosztów procesu, tytułem pozostałej części odszkodowania pokrywającego koszty najmu pojazdu zastępczego w związku z uszkodzeniem pojazdu marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w wyniku kolizji z dnia 25 kwietnia 2017 roku.

Kierując zarzuty przeciwko żądaniu pozwu pozwany (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. kwestionował zarówno okres najmu, jak i stawkę za najem pojazdu zastępczego wskazując nadto, że na etapie internetowego zgłaszania szkody poinformował on poszkodowaną o możliwości organizacji najmu bez ponoszenia kosztów przez poszkodowanego oraz o wysokości stawek akceptowanych przez ubezpieczyciela w przypadku samodzielnego zawarcia umowy najmu.

Zgodnie z treścią art. 822 § 1 i 4 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz została zawarta umowa ubezpieczenia. Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Przedmiotem ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej jest odpowiedzialność ubezpieczającego za szkody wyrządzone osobom trzecim. Jest to więc ubezpieczenie jego odpowiedzialności za wyrządzenie szkody opartej na zasadzie winy lub na zasadzie ryzyka. Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej sięga tak daleko, jak odpowiedzialność cywilna ubezpieczającego, a wysokość świadczeń ubezpieczyciela z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej jest determinowana wysokością zobowiązań odszkodowawczych ubezpieczającego. W związku z tym odpowiedzialność odszkodowawcza ubezpieczyciela jest taka, do jakiej zobowiązany byłby sprawca szkody, gdyby to od niego powód domagał się naprawienia szkody.

Zgodnie zaś z dyspozycją art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z których szkoda wynikła. W myśl § 2 niniejszego przepisu, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby szkody nie wyrządzono.

Przepis art. 361 § 2 kodeksu cywilnego statuuje zatem zasadę pełnego odszkodowania. Podstawową funkcją odszkodowania jest bowiem kompensacja, co oznacza, że odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego stan rzeczy naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę, nie może ono jednak przewyższać wysokości faktycznie poniesionej szkody. Jednocześnie naprawieniu podlega jedynie taka szkoda, która pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem wyrządzającym szkodę. Oceny, czy poniesienie określonych kosztów mieści się w ramach szkody i normalnego związku przyczynowego, należy dokonywać na podstawie indywidualnej sytuacji poszkodowanego i konkretnych okoliczności sprawy. Wskazać przy tym należy, że korzystanie z rzeczy nie stanowi samoistnej wartości majątkowej i w każdym przypadku należy badać, czy pozbawienia możliwości korzystania z rzeczy wywołało uszczerbek majątkowy poszkodowanych.

W ocenie Sądu nie ulega wątpliwości, iż w majątku poszkodowanej D. S. powstała szkoda majątkowa, której część stanowią koszty zasadnego wynajmu pojazdu zastępczego na czas dokonywanej naprawy pojazdu uszkodzonego w wyniku kolizji. Nie podlega bowiem wątpliwości, iż w sytuacji gdyby do kolizji de facto nie doszło, nie powstałyby dodatkowe koszty związane z najmem pojazdu zastępczego.

Nie ma też wątpliwości, że co do zasady poszkodowany ma prawo wyboru dowolnej wypożyczalni oferującej pojazdy zastępcze, o ile stawka najmu mieści się w kategoriach cen rynkowych występujących na rynku lokalnym. Poszkodowany ma jednakże także, na podstawie art. 362 k.c. oraz art. 16 ust. 1 punkt 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 roku, poz. 473), obowiązek minimalizacji szkody rozumiany jako zapobieżenie, w miarę możliwości, zwiększeniu się szkody. Jak nadto wskazał w uchwale z dnia 17 listopada 2011 roku Sąd Najwyższy (sygn. akt III CZP 5/11) nie wszystkie koszty, a więc nie wszystkie wydatki pozostające w związku przyczynowym z wypadkiem komunikacyjnym mogą być refundowane, istnieje bowiem obowiązek wierzyciela zapobiegania szkodzie i zmniejszenia jej rozmiarów podnosząc, że wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego, przekraczające koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu, objęte są odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, jeżeli ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione, tj. usprawiedliwione szczególnymi okolicznościami i potrzebami poszkodowanego.

Odnosząc się zatem do zarzutu pozwanego dotyczącego naruszenia przez poszkodowaną D. S. ciążącego na niej obowiązku minimalizacji szkody poprzez wynajęcie pojazdu w wypożyczalni stosującej wyższe stawki aniżeli wskazane poszkodowanej przez pozwanego, w ocenie Sądu zarzut ten uznać należało za nieuzasadniony.

Wprawdzie jak wynikało z potwierdzenia internetowego zgłoszenia szkody z dnia 25 kwietnia 2017 roku zgłaszającego szkodę K. G. poinformowano, że istnieje możliwość wynajęcia pojazdu zastępczego z wypożyczalni współpracujących z tym ubezpieczycielem (oraz wskazano stosowne dane kontaktowe), jak i że stawki najmu podlegać będą weryfikacji do wysokości odpowiednio dla klas: A – od 55 do 75 złotych netto, B – od 65 do 85 złotych netto, C – od 75 do 100 złotych netto, z tym, że jak zeznała poszkodowana D. S. udzieliła ona K. G. – osobie, której zleciła naprawę pojazdu, pełnomocnictwa do zgłoszenia szkody. Pozwany nie wykazał jednakże, będąc do tego zobowiązanym po myśli art. 6 k.c. (jako że to pozwany z faktu poinformowania o możliwości najmu za jego pośrednictwem i wysokości stawek chciał wywodzić korzystne dla siebie skutki prawne), że pełnomocnictwo to obejmowało swoim zakresem czynności związane z likwidacją szkody, tj. szkody w zakresie zwrotu kosztów naprawy pojazdu, a także, że K. G. był pełnomocnikiem poszkodowanej w odniesieniu do czynności związanych z najmem pojazdu zastępczego. Nie sposób więc uznać, że poszkodowana została skutecznie poinformowana o możliwości skorzystania ze wskazanej przez pozwanego wypożyczalni i stawkach podlegających weryfikacji.

Nadto wskazać należy, że samo nawet przekazanie poszkodowanemu informacji o akceptowanych stawkach czynszu najmu jest niewystarczające do uznania, że poszkodowany w każdym przypadku, gdy wynajął pojazd zastępczy po wyższej stawce, naruszył obowiązek minimalizacji szkody. Konieczne jest bowiem w każdym takim przypadku w ocenie Sądu wykazanie, że poszkodowany w ogóle nie interesował się ofertą wskazaną przez pozwanego i ewentualnym ustaleniem zasad najmu, a więc zaniechał współdziałania z pozwanym w likwidacji szkody w postaci co najmniej podjęcia próby ustalenia szczegółów i dokładnych warunków najmu samochodu zastępczego. Tymczasem pozwany – reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika – nie podjął żadnej inicjatywy w wykazaniu tej okoliczności, mimo że w sprawie poszkodowana przesłuchiwana była w charakterze świadka.

Wreszcie wskazać należy, że w ocenie Sądu uzasadnionym byłoby rozważanie obciążenia poszkodowanego obowiązkiem skorzystania z oferty pozwanego w sytuacji, gdyby pozwany uznał za zasadny cały usprawiedliwiony okolicznościami sprawy okres najmu pojazdu zastępczego. W przypadku zaś, gdy pozwany niezasadnie ograniczył pokrycie kosztów najmu pojazdu zastępczego do jednego dnia, podczas gdy zasadny okres najmu wynosił 7 dni, obciążenie poszkodowanego obowiązkiem skorzystania z oferty pozwanego byłyby niezasadne. Z drugiej zaś strony, przyjęcie, iż na okres uznany przez pozwanego – jednego dnia – poszkodowany winien skorzystać z oferty pozwanego, zaś na następne 6 dni z oferty powoda, w ocenie Sądu byłoby nieracjonalne i pozbawione podstaw. Poszkodowany zawierając umowę najmu pojazdu zastępczego nie wie bowiem, ile będzie trwał najem, którego czas trwania uzależniony jest od naprawy uszkodzonego pojazdu. Nie można, w ocenie Sądu, wymagać od poszkodowanego, aby decydował się on na najem pojazdu zastępczego za pośrednictwem pozwanego na czas uzależniony od jego arbitralnej decyzji, a następnie poszukiwał innej firmy, od której mógłby wynająć pojazd na dalszy okres. Powyższe jest tym bardziej zasadne jeśli zważyć, że stawka najmu na krótszy okres jest niejednokrotnie wyższa, a więc zmiana wynajmującego w trakcie trwania naprawy uszkodzonego pojazdu mogłaby w konsekwencji generować wyższe koszty najmu.

Jak wynikało z opinii biegłego sądowego P. C. uszkodzony pojazd marki O. (...) należy do segmentu minicrossoverów (B), a pojazd wynajęty – do segmentu C. Analiza stawek najmu stosowanych przez podmioty oferujące szerszą ofertę pojazdów wykazała jednak, ze poziom cenowy w wynajmie crossoverów nie jest zbieżny z cenami ich odpowiedników o klasycznej sylwetce tego segmentu, ale jest o jeden wyższy. Zatem weryfikując poziom cenowy pojazdu uszkodzonego zasadnym jest określanie pułapu cenowego jak dla pojazdów segmentu C, który to wniosek Sąd w całości podziela. Z ustaleń biegłego sądowego wynikało, że w maju 2017 roku stawki za wynajem samochodu zastępczego stosowane przez warsztaty naprawcze mieściły się w przedziale od 90 złotych netto do 241 złotych netto za dobę, natomiast stawki stosowane za wynajem pojazdu zastępczego stosowane przez wypożyczalnie mieściły się w przedziale od 110 złotych netto do 200 złotych netto za dobę.

Powyższe oznacza, że stawka za wynajem pojazdu zastępczego zastosowana przez powoda (180 złotych netto) miała walor stawki powszechnie stosowanej na lokalnym rynku, waloru takiego zaś nie miała stawka przyjęta przez pozwanego (85 złotych netto) – wypożyczenie pojazdu za tę kwotę nie było bowiem możliwe.

Rozstrzygając natomiast kwestię zasadnego okresu najmu pojazdu zastępczego Sąd miał na uwadze, że zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie poglądem koszty najmu przez poszkodowanego tzw. samochodu zastępczego obejmować mogą tylko okres konieczny i niezbędny do naprawy pojazdu (tak Sąd Najwyższy z dnia 05 listopada 2004 roku, sygn. akt II CK 494/03, Biuletyn Sądu Najwyższego 2005/3/11).

Sąd ustalając uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego oparł się na opinii biegłego sądowego P. C., który wskazał, iż w realiach przedmiotowej sprawy okres najmu pojazdu zastępczego powinien odpowiadać czasowi naprawy pojazdu marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...), a który nie powinien być krótszy niż 7 dni. Biegły sądowy wskazał, iż warsztat naprawczy realizował naprawę w tempie wyższym niż okres ustalony matematycznie dla wymaganych czynności. Biegły sądowy wskazał również, że niewątpliwie zasadne było uwzględnienie następujących dni: 18 maja 2017 roku – wynajęcie samochodu zastępczego i zgłoszenie dodatkowych oględzin, 19 maja 2017 roku – przestój związany z oczekiwaniem na oględziny, 20-21 maja 2017 roku – dni wolne od pracy, 22 maja 2017 roku – oględziny, 23 maja 2017 roku – oczekiwanie na dostawę, 24 maja 2017 roku – dostawa części zamiennych oraz dalsze dni, które obejmowałyby czas technologicznej naprawy (2), przy czym poszkodowana w dniu 25 maja 2017 roku zwróciła już pojazd zastępczy.

Sąd miał przy tym na uwadze, jak już wskazano powyżej, że pozwany nie przedłożył, mimo zobowiązania, dokumentacji związanej z przebiegiem likwidacji szkody, zaś ustalenie zasadnego okresu najmu pojazdu zastępczego możliwe było po uzyskaniu od powoda dokumentacji w postaci kosztorysu powoda i ubezpieczyciela.

Mając powyższe na uwadze należało uznać, iż pozwany (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. zobowiązany był do zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego stanowiących iloczyn uzasadnionego okresu najmu (7 dni) oraz stawki w kwocie 221,40 złotych brutto, a zatem kwotę 1 549,80 złotych brutto. Pozwany z tytułu najmu pojazdu zastępczego wypłacił powodowi kwotę 104,55 złotych, zatem do zapłaty pozostała jeszcze kwota 1 445,25 złotych, co oznacza, że żądanie pozwu w całości było zasadne.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 822 k.c. w zw. z art. 361 k.c. w zw. z art. 481 § 1 k.c. w punkcie I wyroku zasądził od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. kwotę 1 445,25 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 03 sierpnia 2017 roku do dnia zapłaty (termin naliczania odsetek oraz wartość odszkodowania w kwocie brutto nie był kwestionowany przez pozwanego reprezentowanego przez zawodowego pełnomocnika).

O kosztach postępowania Sąd orzekł w punkcie II wyroku zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. i zasądził od pozwanego jako strony przegrywającej niniejszy proces na rzecz powoda kwotę 1 153,20 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, na którą składają się kwoty: 73 złotych tytułem zwrotu opłaty sądowej od pozwu, 17 złotych tytułem zwrotu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, 270 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (na podstawie § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 roku, poz. 265) oraz koszty wynagrodzenia opinii biegłego sądowego w wysokości 793,20 złotych.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

SSR Justyna Supińska

Gdynia, dnia 02 listopada 2018 roku