Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 września 2018 r.

Sąd Rejonowy Szczecin- Centrum w Szczecinie w V Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Rafał Pawliczak

Protokolant: Patrycja Zielińska

przy udziale prokuratora Grzegorza Pietrakowskiego

po rozpoznaniu w dniu 25 września 2018 r. sprawy:

S. K.

syna K. i A. z domu B.

urodzonego (...) w S.

oskarżonego o to, że

w dniu 18 czerwca 2014 roku w S. w celu użycia za autentyczny podrobił dokument w postaci umowy kupna sprzedaży pojazdu marki V. (...) o numerze VIN (...), poprzez złożenie podpisu na przedmiotowej umowie, na której nieustalony mężczyzna podpisał się za osobę sprzedającą ww. pojazd oraz jako miejsce jej sporządzenia oznaczonej innym miastem, gdzie w rzeczywistości sporządzenie umowy miało miejsce w S., przy czym czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi,

tj. o czyn z art. 270 § 2a kk

oraz K. K. (2)

córki L. i B.

urodzonej (...) w S.

oskarżonej o to, że

w dniu 18 czerwca 2014 roku w S. w celu użycia za autentyczny podrobiła dokument w postaci umowy kupna sprzedaży pojazdu marki V. (...) o numerze VIN (...), poprzez złożenie podpisu na przedmiotowej umowie, na której nieustalony mężczyzna podpisał się za osobę sprzedającą ww. pojazd oraz jako miejsce jej sporządzenia oznaczonej innym miastem, gdzie w rzeczywistości sporządzenie umowy miało miejsce w S., przy czym czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi,

tj. o czyn z art. 270 § 2a kk

I. uniewinnia oskarżonych S. K. i K. K. (2) od popełnienia zarzuconych im czynów,

II. na podstawie art. 632 pkt 2 kpk wydatkami postępowania obciąża Skarb Państwa

sygn. akt V K 644 /18

UZASADNIENIE

S. i K. małżonkowie K. w dniu 18 czerwca 2014 nabyli od S. S. (2) samochód marki V. (...) o numerze VIN (...).

S. S. (2) okazał im dokumenty samochodu, w tym również niemiecki dowód rejestracyjny, w którym jako właściciel była wpisana M. S.. Poinformował kupujących, że właścicielka samochodu jest jego narzeczoną. Nie mogła przyjechać z B., gdzie mieszka. On często bywa w Polsce i dlatego zajął się sprzedażą. Okazał kupującym umowę sprzedaży pojazdu, która była wypełniona w części dotyczącej danych pojazdu, danych sprzedającego. Widniał na niej podrobiony podpis M. S. oraz zapis, że umowa została zawarta 19 czerwca 2014 r. w B.. S. i K. małżonkowie K. zdecydowali się na zakup pojazdu. Po wypełnieniu pozostałej części umowy dotyczącej danych kupujących złożyli na niej swój podpis.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonych k. 447-449

dokumentacja pojazdu, w tym kopia niemieckiego dowodu rejestracyjnego k. 29

umowa sprzedaży k. 18

zeznania M. S. k. 202-213

W ocenie Sądu zebrany materiał dowodowy nie pozwolił na pewne ustalenie, że oskarżeni dokonali podrobienia bądź przerobienia dokumentu.

Stan faktyczny Sąd ustalił przede wszystkim na podstawie wyjaśnień oskarżonych. Nie przeczył im żaden dowód zgromadzony w sprawie. Przeciwnie, dokumenty pojazdu, w tym zwłaszcza fakt, że sprzedający posiadał niemiecki dowód rejestracyjny (złożony następnie do wydziału komunikacji urzędu miasta) potwierdzają wiarygodność wyjaśnień oskarżonych.

Należy ponadto zauważyć, że, prokurator opisał w akcie oskarżenia czyn, który mieli popełnić oskarżeni, zgodnie z treścią ich wyjaśnień. Oskarżył mianowicie S. i K. małżonków K. o to, że podrobili dokument w postaci umowy kupna sprzedaży pojazdu marki V. (...) o numerze VIN (...), poprzez złożenie podpisu na przedmiotowej umowie, na której nieustalony mężczyzna podpisał się za osobę sprzedającą w.w. pojazd oraz jako miejsce jej sporządzenia oznaczonej innym miastem, gdzie w rzeczywistości sporządzenie umowy miało miejsce w S..

Prokurator nie zarzucił zatem oskarżonym, że podrobili bądź przerobili dokument, a jedynie, że poświadczyli nieprawdę, co do tego, że umowę podpisała sprzedająca oraz, że została zawarta w B..

Oskarżeni sporządzili umowę. Poświadczenie w niej nieprawdy nie stanowi przestępstwa z art. 271 kk, o czym będzie mowa niżej.

W ocenie Sądu, w sytuacji, gdyby oskarżeni mieli świadomość, że umowa, którą podpisali, została podrobiona w części podpisu sprzedającej, można byłoby im przypisać, że podrobili dokument, nadając mu cechy autentyczności, wspólnie i w porozumieniu z inną osobą.

Rzecz w tym, że z przyczyn, ze względu na które Sąd uznał, ze oskarżeni powiedzieli prawdę, przypisanie im, że mieli świadomość podrobienia umowy, nie jest możliwe. Tym samym wykluczone jest przypisanie im popełnienia umyślnego czynu z art. 270 § kk. Żadna okoliczność nie wskazuje nawet, że oskarżeni godzili się, że podpis osoby, której dane były wpisane do przekazanego im dowodu rejestracyjnego, mógł zostać podrobiony. Do popełnienia zarzuconego im, kierunkowego przestępstwa, konieczne jest natomiast przypisanie im zamiaru bezpośredniego popełnienia przestępstwa, a więc ustalenie, że wiedzieli, że podpis został podrobiony.

Powyższy wywód wyklucza również przyjęcie, że oskarżeni umyślnie użyli podrobionego dokumentu przedkładając go do rejestracji samochodu. Przypisanie im tego czynu nie byłoby jednak możliwe również ze względu na granice aktu oskarżenia. Stanowi on bowiem odrębne zdarzenie.

Z ustaleń Sądu poczynionych na podstawie wyjaśnień oskarżonych wynika, że oskarżeni poświadczyli nieprawdę co do miejsca i czasu zawarcia umowy.

Oskarżeni nie wyczerpali jednak tym czynem znamion czynu zabronionego określonych w art. 271 kk.

Oskarżeni nie byli podmiotem tego czynu zabronionego. Uprawnienie do wystawienia dokumentu musi bowiem wynikać z przepisu prawa. Co więcej, nie wystawili dokumentu, a sporządzili dokument.

Stanowisko wyrażone w poprzednim akapicie jest zbieżne z poglądami doktryny oraz orzecznictwem Sadu Najwyższego, które ze względu na wymóg zwięzłości uzasadnienia wyroku nie zostanie w tym miejscu przedstawione.

Oskarżeni wobec stwierdzenia, że nie popełnili zarzuconego im czynu, zostali uniewinnieni od jego popełnienia.

Wydatki spowodowane postępowaniem poniesie w tej sytuacji Skarb Państwa.