Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 2 lipca 2018 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi w VIII Wydziale Cywilnym

w składzie: przewodniczący: SSR Bartek Męcina

protokolant: st. sekr. sąd. Ewa Ławniczak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 czerwca 2018 roku w Ł.

sprawy z powództwa (...) 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny w W.

przeciwko K. S.

o zapłatę

zasądza od pozwanej K. S. na rzecz powoda (...) 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny w W. kwotę 652,20 zł. (sześćset pięćdziesiąt dwa złote dwadzieścia groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 23 marca 2017 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 300 zł. (trzysta złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VIII C 1897/17

UZASADNIENIE

W dniu 23 marca 2017 roku powód (...) 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny w W., reprezentowany przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, wytoczył w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko pozwanej K. S. powództwo o zapłatę kwoty 652,20 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty oraz wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu powód wskazał, że wierzytelność dochodzoną pozwem nabył w drodze umowy sprzedaży wierzytelności zawartej z (...) S.A. w dniu 21 grudnia 2016 r. Dochodzona pozwem wierzytelność wynika z umowy ubezpieczenia potwierdzonej polisą nr (...), której przedmiotem był samochód M. (...) o nr rej (...). W związku z zawartą umową pierwotny wierzyciel udzielał ochrony ubezpieczeniowej w okresie od 29 sierpnia 2014 r. do 28 sierpnia 2015 r., za co pozwana powinna uiścić składkę, czego jednak nie dokonała.

(pozew k. 2-4)

W dniu 20 czerwca 2017 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie wydał przeciwko pozwanej nakaz zapłaty, którym zasądził dochodzoną kwotę wraz z odsetkami ustawowymi i kosztami procesu.

(nakaz zapłaty k. 5)

Od powyższego nakazu K. S. złożyła sprzeciw, wnosząc o oddalenie powództwa w całości. Pozwana podniosła zarzut przedawnienia roszczenia powołując się na treść art. 819 § 1 kc. Ponadto K. S. podniosła, że nie została zawiadomiona o sprzedaży wierzytelności na rzecz powoda, jak również nie została wezwana do zapłaty dochodzonej kwoty. Na koniec pozwana wskazała, że spełniła swoje świadczenie wobec pierwotnego wierzyciela.

(sprzeciw k. 6 v.)

Postanowieniem z dnia 28 lipca 2017 r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie przekazał rozpoznanie sprawy Sądowi Rejonowemu dla Łodzi- Widzewa w Łodzi z uwagi na wniesienie sprzeciwu.

(postanowienie k. 8 v.)

W piśmie procesowym z dnia 16 października 2017 r. pełnomocnik powoda podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie, a w pozwie złożonym na urzędowym formularzu powtórzył uzasadnienie z pozwu wniesionego w elektronicznym postępowaniu upominawczym.

(pismo procesowe k. 11- 12)

W piśmie złożonym na urzędowym formularzu w dniu 24 listopada 2017 r., K. S. reprezentowana przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, podtrzymała swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie. Pozwana podniosła zarzut nienależności i przedawnienia roszczenia oraz braku legitymacji czynnej i biernej. W uzasadnieniu pisma K. S. wniosła o pominięcie wszystkich nieuwierzytelnionych dokumentów dołączonych do pozwu. W związku z tym pozwana podniosła, że brak jest dowodu na zawarcie przez pozwaną umowy ubezpieczenia, a złożona przez powoda kserokopia polisy nie zawiera także podpisu pozwanej. Poza tym K. S. podniosła brak legitymacji procesowej czynnej i biernej z uwagi na przedstawienie umowy sprzedaży wierzytelności w zmodyfikowanej postaci.

(pismo procesowe k. 39- 40)

W piśmie procesowym z dnia 5 lutego 2018 r. pełnomocnik powoda podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie i w związku z podniesionymi zarzutami co do wiarygodności przedstawionych dowodów z dokumentów, złożył poświadczoną za zgodność umowę sprzedaży wierzytelności.

(pismo procesowe k. 45- 46)

Do zamknięcia rozprawy stanowisko stron nie uległo zmianie.

(protokół rozprawy k. 97)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 29 sierpnia 2014 r. K. S., jako ubezpieczająca i właścicielka (ubezpieczona), zawarła z (...) S.A. w W. umowę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, obejmującą ochroną ubezpieczeniową posiadacza pojazdu mechanicznego marki M. (...) o nr rej. (...) w okresie od 29 sierpnia 2014 r. do 28 sierpnia 2015 r. Pozwana zobowiązała się do zapłaty składki w kwocie 542 zł do dnia 12 września 2014 r.

(wniosek- polisa k. 28- 29, informacja (...) k. 92)

W dniu 21 grudnia 2016 r. (...) S.A. w W. zawarło z (...) 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny w W. umowę sprzedaży wierzytelności, w tym wierzytelności przysługującej wobec pozwanej. Następnego dnia (...) S.A. w W. zawarło z (...) 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny w W. aneks nr (...) do powyższej umowy sprzedaży wierzytelności.

(umowa sprzedaży wierzytelności k. 51- 55, aneks do umowy sprzedaży wierzytelności k. 17, załącznik nr 1 wykaz wierzytelności k. 20)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił bądź jako bezsporny, bądź w oparciu o dowody z powołanych dokumentów, które nie budziły wątpliwości, co do prawdziwości, ani rzetelności ich sporządzenia. Należy zauważyć, że w piśmie złożonym na urzędowym formularzu w dniu 24 listopada 2017 r. K. S. wniosła o pominięcie wszystkich nieuwierzytelnionych dokumentów dołączonych do pozwu. W odpowiedzi, do pisma procesowego z dnia 5 lutego 2018 r. pełnomocnik powoda załączył poświadczoną za zgodność umowę sprzedaży wierzytelności

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo było zasadne w całości.

W przedmiotowej sprawie (...) 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny w W. wniósł o zasądzenie od K. S. kwoty 652,20 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty, tytułem zobowiązania wynikającego z zawartej z (...) S.A. w dniu 21 grudnia 2016 r. umowy ubezpieczenia OC posiadacza samochodu M. (...) o nr rej (...), potwierdzonej polisą nr (...). Pozwana wnosząc o oddalenie powództwa, podniosła zarzut nienależności i przedawnienia roszczenia, a także braku legitymacji czynnej i biernej.

W ocenie Sądu powód wykazał, że nabył wierzytelność przysługującą wobec pozwanej od pierwotnego wierzyciela, poprzez złożenie zawartej w dniu 21 grudnia 2016 r. pomiędzy (...) S.A. w W., a (...) 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny w W., umowy sprzedaży wierzytelności, a także załącznika nr 1 do powyższej umowy, zawierającego wykaz wierzytelności, z którego wynika, że przedmiotem cesji była także wierzytelność przysługująca wobec pozwanej. W ten sposób zdaniem Sądu, strona powodowa udowodniła, że przysługuje jej legitymacja do wystąpienia z przedmiotowym powództwem. Nie może być również wątpliwości, że podnoszona przez pozwaną okoliczność ewentualnego braku zawiadomienia o sprzedaży wierzytelności, nie ma znaczenia dla skuteczności umowy cesji.

Również kwestia legitymacji procesowej biernej nie budzi po stronie Sądu wątpliwości. Powód przedstawił dokument w postaci wniosku- polisy, z którego treści wynika, że K. S. w dniu 29 sierpnia 2014 r., jako ubezpieczająca i właścicielka (ubezpieczona), zawarła z (...) S.A. w W. umowę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, obejmującą ochroną ubezpieczeniową posiadacza pojazdu mechanicznego marki M. (...) o nr rej. (...) w okresie od 29 sierpnia 2014 r. do 28 sierpnia 2015 r. Pełnomocnik pozwanej zakwestionował wiarygodność powyższego dokumentu podnosząc, że przedstawiony wniosek- polisa nie został podpisany przez K. S.. Jednak nie można przecież wykluczyć, że umowa ubezpieczenia z dnia 29 sierpnia 2014 r. została zawarta przez pozwaną przy pomocy urządzenia umożliwiającego porozumiewanie się na odległość, jak telefon, czy internet. Co istotne z informacji uzyskanej od Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego w W. wynika, że faktycznie samochód M. (...) o nr rej. (...) był objęty w okresie od 29 sierpnia 2014 r. do 28 sierpnia 2015 r. ochroną ubezpieczeniową przez (...) S.A. w W. w zakresie ubezpieczenia OC. Można jeszcze zwrócić uwagę, że w sprzeciwie wniesionym w elektronicznym postępowaniu upominawczym K. S. nie kwestionowała, że posiadała zobowiązanie wobec (...) S.A. w W., twierdząc jedynie, że jest z niego „rozliczona”.

Również podniesiony przez pozwaną zarzut przedawnienia roszczenia okazał się chybiony. Zgodnie z art. 117 § 2 kc po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Nie ulega wątpliwości, że zobowiązanie pozwanej wobec powoda wynika z umowy ubezpieczenia, na podstawie której pierwotny wierzyciel- zakład ubezpieczeniowy świadczył ochronę ubezpieczeniową. Zatem jest to świadczenie związane z prowadzeniem przez pierwotnego wierzyciela działalności gospodarczej. W myśl przepisu art. 118 kc jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej- trzy lata. Obie strony zgodnie i trafnie wskazały, że do przedawnienia roszczenia objętego pozwem zastosowanie znajdzie przepis art. 819 § 1 kc w myśl, którego roszczenia z umowy ubezpieczenia przedawniają się z upływem 3 lat. W myśl art. 120 § 1 kc zdanie pierwsze bieg przedawnienia zaczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. W złożonej przez powoda kserokopii polisy wskazano 12 września 2014 r., jako datę końcową płatności składki. Zatem od następnego dnia Sąd liczył początek biegu terminu przedawnienia roszczenia.

Zgodnie z art. 123 § 1 pkt.1 kc każda czynność podjęta przed sądem lub organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju, przedsięwzięta bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia, przerywa bieg przedawnienia. Pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym został złożony w dniu 23 marca 2017 r., co w myśl powołanego przepisu przerwało bieg terminu przedawnienia.

Skoro strona powodowa wykazała, że (...) S.A. w W. łączyła umowa obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, obejmująca ochroną ubezpieczeniową posiadacza pojazdu mechanicznego marki M. (...) o nr rej. (...) w okresie od 29 sierpnia 2014 r. do 28 sierpnia 2015 r., a pozwana nie przedstawiła żadnego dowodu na spełnienie swojego zobowiązania w postaci zapłaty składki w kwocie 542 zł, to powód zasadnie domagał się zapłaty powyższej kwoty, powiększonej o skapitalizowane odsetki ustawowe. Zgodnie z treścią przepisu art. 805 § 1 k.c., przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Ubezpieczyciel zobowiązany jest potwierdzić zawarcie umowy dokumentem ubezpieczenia (art. 809 § 1 Kodeksu cywilnego). Stosownie zaś do treści przepisu art. 23 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, posiadacz pojazdu mechanicznego jest obowiązany zawrzeć umowę obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem posiadanego przez niego pojazdu. Umowę ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych zawiera się na okres 12 miesięcy (art. 26 ustawy). Dlatego też Sąd zasądził od K. S. na rzecz powoda kwotę 652,20 zł, w tym kwotę 542 zł tytułem składki oraz 110,20 zł tytułem skapitalizowanych odsetek od powyższej kwoty za okres od 13 września 2014 r. do 22 marca 2017 r.

Podkreślić również należy, że strona powodowa miała prawo, oprócz żądania należności głównej, żądać za czas opóźnienia odsetek w umówionej wysokości, jako że zgodnie z treścią przepisu art. 481 § 1 k.c., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik nie ponosi odpowiedzialności, przy czym dłużnik jest w opóźnieniu jeżeli nie spełnia świadczenia w określonym terminie. Jeżeli zaś stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe (art. 481 § 2 k.c.). Dlatego też Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 652,20 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 23 marca 2017 r., czyli od dnia wniesienia pozwu, do dnia zapłaty.

O kosztach postępowania rozstrzygnięto w oparciu o art. 98 k.p.c. Strona powodowa wygrała sprawę w całości, dlatego należy jej się zwrot kosztów procesu w takim samym stopniu. Koszty poniesione przez powoda wyniosły łącznie 300 zł i obejmowały: opłatę sądową od pozwu – 30 zł oraz koszty zastępstwa radcy prawnego w kwocie 270 zł – § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych.