Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 22 października 2018 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi w VIII Wydziale Cywilnym

w składzie: przewodniczący: SSR Bartek Męcina

protokolant: st. sekr. sąd. Ewa Ławniczak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 października 2018 roku w Ł.

sprawy z powództwa (...) S.A. w W.

przeciwko R. P.

o zapłatę

zasądza od pozwanego R. P. na rzecz powoda (...) S.A. w W. kwotę 12.549,84 zł (dwanaście tysięcy pięćset czterdzieści dziewięć złotych osiemdziesiąt cztery grosze) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 12 lipca 2017 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 3.774 zł (trzy tysiące siedemset siedemdziesiąt cztery złote) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VIII C 76/18

UZASADNIENIE

W dniu 30 sierpnia 2017 roku (...) Spółka Akcyjna w W. wytoczył przeciwko R. P. w elektronicznym postępowaniu upominawczym powództwo o zapłatę kwoty 12.549,84 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 12 lipca 2017 roku do dnia zapłaty, a także wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów procesu. W uzasadnieniu powód podniósł, że w dniu 3 września 2012 roku zawarł z R. P. umowę o kredyt w rachunku na okres 12 miesięcy, która była przedłużana automatycznie o kolejne miesiące. Pozwany nie wywiązał się z obowiązku spłaty zobowiązań wynikających z powyższej umowy, w związku z czym powód pismem z dnia 19 kwietnia 2017 r. wypowiedział umowę o kredyt. Zobowiązanie pozwanego stało się wymagalne w dniu 8 marca 2017 r. Na dochodzoną pozwem należność składają się następujące kwoty: 11.268,88 zł z tytułu należności głównej, 629,78 zł z tytułu odsetek umownych naliczonych od kapitału w kwocie 11.268,88 zł za okres od dnia 27 lipca 2016 roku do dnia 8 marca 2017 r. według stopy procentowej w wysokości 9,63 % w skali roku, 376,18 zł z tytułu odsetek karnych umownych naliczonych za okres od dnia 9 marca 2017 roku do dnia 11 lipca 2017 r. od przeterminowanego zadłużenia w kwocie 11.268,88 zł według stopy procentowej w wysokości 9,63 % w skali roku oraz 275 zł tytułem kosztów prowizji.

(pozew k. 3- 5)

W dniu 5 października 2017 roku Sąd Rejonowy Lublin- Zachód w Lublinie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, którym zasądził od pozwanego na rzecz powoda dochodzoną wierzytelność wraz z kosztami procesu.

(nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym k. 5 v.)

Powyższy nakaz pozwany zaskarżył sprzeciwem w całości, wnosząc o oddalenie powództwa i podnosząc zarzuty braku legitymacji czynnej, nieudowodnienie istnienia i wysokości dochodzonego roszczenia oraz brak skutecznego doręczenia wezwania do zapłaty i wypowiedzenia umowy. W razie uznania powództwa R. P. wniósł o rozłożenie świadczenia na raty i nieobciążanie kosztami procesu.

(sprzeciw k. 6- 7)

Postanowieniem z dnia 4 grudnia 2017 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie przekazał sprawę do Sądu Rejonowego dla Łodzi- Widzewa w Łodzi z uwagi na skuteczne wniesienie sprzeciwu.

(postanowienie k. 10)

W pozwie złożonym na urzędowym formularzu powód podtrzymał żądanie pozwu oraz uzasadnił je w sposób podobny jak w elektronicznym postępowaniu upominawczym.

(pozew złożony na urzędowym formularzu k. 14- 17)

Postanowieniem z dnia 18 kwietnia 2018 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi- Widzewa w Łodzi oddalił wniosek pozwanego o stwierdzenie niewłaściwości miejscowej i przekazanie sprawy do Sądu Rejonowego w Pabianicach.

(postanowienie k. 89)

Postanowieniem z dnia 22 maja 2018 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi- Widzewa w Łodzi oddalił wniosek pozwanego o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika z urzędu.

(postanowienie k. 96- 97)

Na rozprawie w dniu 4 czerwca 2018 r. pozwany początkowo wniósł o oddalenie powództwa, po czym w swoich zeznaniach nie kwestionował dochodzonego pozwem roszczenia co do wysokości, a następnie wniósł o rozłożenie należności na raty po 200 zł miesięcznie.

(protokół rozprawy k. 100- 101)

Do zamknięcia rozprawy stanowisko stron nie uległo zmianie.

(protokół rozprawy k. 154)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 1 września 2012 roku R. P. zawarł z (...) Bank Spółka Akcyjna w W. umowę kredytu odnawialnego nr (...) udzielonego w rachunku oszczędnościowo- rozliczeniowym eKONTO. Na podstawie umowy bank przyznał pozwanemu kredyt gotówkowy w wysokości 5.000 zł. Umowa została zawarta na czas określony 12 miesięcy, z możliwością automatycznego przedłużenia na kolejne 12 miesięcy. Kredyt był oprocentowany według zmiennej stopy procentowej, która wynosiła 18,49 % w stosunku rocznym. Wysokość zmiennej stopy procentowej ustalona została jako suma stałej marży powoda i zmiennej stawki bazowej obowiązującej u powoda. W związku z zawarciem umowy pozwany zobowiązał się do zapłaty na rzecz powoda prowizji z tytułu udzielenia kredytu w wysokości 90 zł. Niespłacenie kredytu w terminie mogło skutkować wypowiedzeniem umowy kredytu przez powoda.

(potwierdzenie zawarcia umowy kredytu k. 21- 27, regulamin kredytów konsumpcyjnych dla osób fizycznych k. 29- 34, zeznania pozwanego k. 100 v.)

W dniu 23 lutego 2013 roku R. P. zawarł z (...) Bank Spółka Akcyjna w W. aneks do umowy kredytu odnawialnego udzielonego w rachunku oszczędnościowo- rozliczeniowym eKONTO, na podstawie którego bank podwyższył o 3.000 zł kwotę kredytu do kwoty 8.000 zł.

(aneks do umowy kredytu k. 105- 108)

W dniu 24 kwietnia 2013 roku R. P. zawarł z (...) Bank Spółka Akcyjna w W. aneks do umowy kredytu odnawialnego udzielonego w rachunku oszczędnościowo- rozliczeniowym eKONTO, na podstawie którego bank podwyższył o 1.700 zł kwotę kredytu do kwoty 9.700 zł.

(potwierdzenie zawarcia aneksu do umowy kredytu k. 111- 115)

W dniu 7 czerwca 2013 roku R. P. zawarł z (...) Bank Spółka Akcyjna w W. aneks do umowy kredytu odnawialnego udzielonego w rachunku oszczędnościowo- rozliczeniowym eKONTO, na podstawie którego bank podwyższył o 1.300 zł kwotę kredytu do kwoty 11.000 zł.

(potwierdzenie zawarcia aneksu do umowy kredytu k. 117- 120)

Pozwany nie wywiązał się z warunków umowy i nie dokonywał wymaganych spłat rat kredytu w kwotach i terminach wskazanych w harmonogramie, doprowadzając do powstania zadłużenia w wysokości ponad 12.500 zł.

(elektroniczne zestawienie operacji k. 38- 46, zeznania pozwanego k. 100 v.)

Pismem z dnia 6 grudnia 2016 roku powód wypowiedział R. P. umowę kredytu gotówkowego nr (...) z zachowaniem 2 miesięcznego terminu wypowiedzenia z powodu braku spłaty zobowiązania zgodnie z warunkami umowy.

(wypowiedzenie umowy k. 122, potwierdzenie odbioru k. 123- 124)

W wyciągu z ksiąg bankowych nr (...) z dnia 11 lipca 2017 roku powód określił wysokość zobowiązania pozwanego na łączną kwotę 12.549,84 zł, z czego kwota 11.268,88 zł stanowiła należność główną.

(wyciąg z ksiąg bankowych k. 36)

R. P. samodzielnie prowadzi gospodarstwo domowe, ponosi koszty utrzymania wynajmowanego mieszkania w kwocie 800- 1.000 zł miesięcznie. Pozwany utrzymuje się z wynagrodzenia w kwocie 2.400 zł. Ponieważ R. P. pracuje w Ł., a mieszka w P., ponosi koszty dojazdów do pracy w wysokości 150- 200 zł miesięcznie. Pozwany spłaca dwa inne zobowiązania z tytułu umów pożyczek, jedno w wysokości 200 zł miesięcznie, a drugie w wysokości 320 zł miesięcznie.

(zeznania pozwanego k. 100 v.)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił bądź jako bezsporny, bądź na podstawie znajdujących się w aktach sprawy dowodów z dokumentów, których prawidłowość i rzetelność sporządzenia nie budziła wątpliwości, nie była również kwestionowana przez strony, a także na podstawie zeznań R. P..

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo było zasadne w całości.

W przedmiotowej sprawie (...) Spółka Akcyjna w W. wniósł o zasądzenie od R. P. kwoty 12.549,84 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 12 lipca 2017 roku do dnia zapłaty, tytułem zadłużenia wynikającego z zawartej w dniu 1 września 2012 roku umowy kredytu odnawialnego nr (...) udzielonego w rachunku oszczędnościowo- rozliczeniowym eKONTO. Ostatecznie R. P. nie kwestionował powództwa co do zasady, ani jego wysokości, a jedynie wniósł o rozłożenie należności na raty.

Niesporne były twierdzenia faktyczne powoda o tym, że R. P. zawarł z nim umowę kredytu gotówkowego, na podstawie której bank przyznał pozwanemu kredyt w wysokości 11.000 zł. Istnienie zobowiązania R. P. potwierdzają umowa o kredyt gotówkowy oraz trzy zawarte do niej aneksy, wyciąg z ksiąg banku oraz elektroniczne zestawienie operacji, z których wynika wysokość otrzymanego przez pozwanego kapitału, data i wysokość jego spłaty, a także wysokość naliczonych przez bank odsetek. Również pozwany potwierdził istnienie swojego zobowiązania wobec powoda w kwocie przekraczającej 12.500 zł. Skoro więc R. P. otrzymał kredyt gotówkowy, z którego skorzystał i zobowiązał się do jego terminowej spłaty wraz z odsetkami, którego to obowiązku nie dotrzymał, powód miał prawo żądać od pozwanego spłaty zaległości, na którą złożyły się 11.268,88 zł z tytułu należności głównej, 629,78 zł z tytułu odsetek umownych naliczonych od kapitału w kwocie 11.268,88 zł za okres od dnia 27 lipca 2016 roku do dnia 8 marca 2017 r. według stopy procentowej w wysokości 9,63 % w skali roku, 376,18 zł z tytułu odsetek karnych umownych naliczonych za okres od dnia 9 marca 2017 roku do dnia 11 lipca 2017 r. od przeterminowanego zadłużenia w kwocie 11.268,88 zł według stopy procentowej w wysokości 9,63 % w skali roku oraz 275 zł tytułem kosztów prowizji.

Podkreślić należy, że strona powodowa miała prawo, oprócz żądania należności głównej, żądać za czas opóźnienia odsetek w umówionej wysokości, jako że zgodnie z treścią przepisu art. 481 § 1 k.c., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik nie ponosi odpowiedzialności, przy czym dłużnik jest w opóźnieniu jeżeli nie spełnia świadczenia w określonym terminie. Jeżeli zaś stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe; jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej niż stopa ustawowa, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy (art. 481 § 2 k.c.). Dlatego też Sąd zasądził kwotę 12.549,84 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 12 lipca 2017 r. do dnia zapłaty.

R. P. złożył wniosek o rozłożenie dochodzonej w pozwie należności na raty. Zgodnie z przepisem art. 320 k.p.c., w szczególnie uzasadnionych wypadkach Sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie. Przepis ten daje Sądowi możliwość orzekania o sposobie spełnienia świadczenia w sposób bardziej dogodny dla zobowiązanego, aniżeli wynikałoby to z regulacji prawa materialnego. Uprawnienie do rozłożenia zasądzonego świadczenia na raty przysługuje Sądowi w szczególnie uzasadnionych wypadkach, a więc w sytuacjach, w których ze względu na stan majątkowy, rodzinny czy zdrowotny spełnienie zasądzonego świadczenia byłoby dla pozwanego niemożliwe do wykonania lub w każdym razie bardzo utrudnione i narażałoby go na niepowetowane szkody. Oczywistym jest przy tym, iż rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty może mieć miejsce li tylko wówczas, gdy jego spełnienie w tej formie jest przez pozwanego obiektywnie możliwe. O ile, bowiem rolą omawianego rozwiązania jest wydłużenie terminu zapłaty świadczenia przez dłużnika, a tym samym, uchronienie go od postępowania egzekucyjnego oraz naliczania kolejnych odsetek, o tyle rozwiązanie to nie może naruszać praw wierzyciela i doprowadzać do jego pokrzywdzenia, co niewątpliwie nastąpiłoby, gdyby sytuacja finansowa dłużnika nie dawała realnych szans na terminową spłatę świadczenia w ratach. R. P. samodzielnie prowadzi gospodarstwo domowe, ponosi koszty utrzymania wynajmowanego mieszkania w kwocie 800- 1.000 zł. Pozwany utrzymuje się z wynagrodzenia w kwocie 2.400 zł. Ponieważ R. P. pracuje w Ł., a mieszka w P., ponosi koszty dojazdów do pracy w wysokości 150- 200 zł miesięcznie. Pozwany spłaca dwa inne zobowiązania z tytułu umów pożyczek, jedno w wysokości 200 zł miesięcznie, a drugie w wysokości 320 zł. miesięcznie. Co prawda w świetle przytoczonych okoliczności, w ocenie Sądu zachodzą obiektywne podstawy do przyjęcia, że R. P. nie jest w stanie zaspokoić jednorazowo roszczenia powoda. Jednak rozłożenie zasądzonej kwoty 12.549,84 zł na miesięczne raty w proponowanej przez pozwanego kwocie 200 zł doprowadziłoby do tego, że pozwany spełniłby w całości swoje zobowiązanie dopiero po upływie przeszło 5 lat, co z pewnością naruszyłoby uzasadnione interesy strony powodowej. Dlatego też Sąd nie uwzględnił wniosku pozwanego o rozłożenie należności na raty.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie przepisu art. 98 § 1 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw. Powód wygrał proces w całości, a zatem należy mu się od pozwanego zwrot kosztów procesu w pełnej wysokości. Dlatego też Sąd zasądził od R. P. na rzecz powoda kwotę 3.774 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, na które złożyły się opłata od pozwu- 157 zł, koszty zastępstwa procesowego w stawce minimalnej- 3.600 zł (§ 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r. oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa- 17 zł.

Z tych względów orzeczono, jak w sentencji.