Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 marca 2018 r.

Sąd Okręgowy w Krakowie II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Protokolant: protokolant Monika Kowalik

po rozpoznaniu w dniu 28 marca 2018 r. w Krakowie

na rozprawie

sprawy z powództwa P. R.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej (...) w W.

o zapłatę

na skutek apelacji strony pozwanej od wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa – Podgórza w Krakowie z dnia 21 września 2017 r., sygnatura akt I C 1114/16/P

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 135 zł (sto trzydzieści pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

SSR Anna Krawczyk SSO Katarzyna Biernat-Jarek SSO Grzegorz Buła

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 28 marca 2018 roku

Wyrokiem z dnia 21 września 2017r. Sąd Rejonowy dla Krakowa-Podgórza w Krakowie zasądził od strony pozwanej (...) Spółki Akcyjnej (...)w W. na rzecz powoda P. R. kwotę 2261,15zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 4 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty (pkt I); zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 2322,16zł tytułem zwrotu kosztów procesu (pkt II) oraz nakazał zwrot na rzecz powoda kwoty 8,84zł tytułem niewykorzystanej zaliczki na poczet kosztów sądowych (pkt III).

Orzeczenie to zapadło w następującym stanie faktycznym:

W dniu 5 października 2015 r. doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd powoda marki B. o numerze rejestracyjnym (...). W pojeździe tym została wyrządzona szkoda komunikacyjna przez posiadacza innego pojazdu, ubezpieczonego w zakresie odpowiedzialności cywilnej w (...) Spółce Akcyjnej (...) w W.. W wyniku przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego strona pozwana wypłaciła P. R. odszkodowanie w łącznej wysokości 3.017,95 zł. Szkoda została zakwalifikowana jako częściowa. Tytułem wykonania prywatnej opinii technicznej oraz zlecenia prywatnemu rzeczoznawcy wykonania kalkulacji naprawy samochodu powód poniósł wydatki w łącznej wysokości 350 zł. Powód wzywał stronę pozwaną do zapłaty kwoty 2.261,15 zł pismami z dnia 14.12.2015 r. i 9 marca 2016 r. Strona pozwana odmówiła dopłaty do odszkodowania w wysokości ostatecznie żądanej przez powoda.

Koszt przywrócenia pojazdu do stanu sprzed zaistnienia szkody, przy założeniu wykonania naprawy z zastosowaniem wyłącznie części oryginalnych w autoryzowanym serwisie wynosi kwotę 4.149,27 zł. Na koszty te składa się: koszt części zamiennych – 1.968,03 zł, robocizna mechaniczno - blacharska 890 zł, robocizna i materiały lakiernicze – 1.291,24 zł.

W ocenie Sądu Rejonowego stan faktyczny sprawy uzasadniał uwzględnienie powództwa w całości, gdyż znajdowało ono podstawę prawną w art. 805 § 1 k.c., art. 19 ust. 1, art. 13 ust.1 i ust.2, art. 34 pkt 1, art. 35 , art. 36 pkt 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych.

Sąd Rejonowy stwierdził, że w przedmiotowej sprawie powód domagał się zasądzenia od pozwanego odszkodowania za uszkodzenie jego samochodu w wyniku kolizji drogowej oraz kosztów związanych z likwidacją przedmiotowej szkody z tytułu łączącej stronę pozwaną z posiadaczem pojazdu, którego kierujący spowodował przedmiotowy wypadek umowy ubezpieczenia OC posiadacza pojazdu mechanicznego. Nadto Sąd ten podniósł, że podobnie jak w przypadku wszystkich rodzajów ubezpieczeń odpowiedzialności cywilnej, zakres odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń za powstałą szkodę jest uzależniony od zakresu odpowiedzialności ubezpieczonego - posiadacza lub kierującego pojazdem. Odszkodowanie ubezpieczeniowe ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem, a jego wysokość (o ile nie przekracza kwoty sumy gwarancyjnej) winna odpowiadać wysokości odszkodowania należnego od ubezpieczonego na podstawie ogólnych zasad odpowiedzialności, zgodnie z zasadą pełnego odszkodowania.

Odnosząc te ogólne uwagi do sytuacji istniejącej w tej sprawie Sąd Rejonowy wskazał, że pomiędzy stronami bezsporne było, iż strona pozwana ponosi odpowiedzialność za powstałą szkodę w postaci uszkodzenia samochodu powoda w wyniku kolizji z dnia 5 października 2015 r., że dotychczas z tego tytułu wypłacono powodowi kwotę 3.017,95 zł, jak również niekwestionowany był zakres uszkodzeń w pojeździe powoda powstałych na skutek przedmiotowej kolizji. Natomiast sporna pozostawała wysokość należnego powodowi odszkodowania ponad przyznaną już kwotę oraz wartość pojazdu powoda w dniu wypadku. Sąd pierwszej instancji uznał, że powodowi przysługuje pełna rekompensata szkody zgodnie z jego wyborem i ma prawo domagać się odszkodowania w formie pieniężnej, co znajduje podstawę prawną w art. 361 § 1 i §2 k.c. oraz art. 363 § 1 zd. 1 k.c.

Sąd Rejonowy wskazał, że ustalonego stanu faktycznego wynikało, iż przyjęta przez stronę pozwaną wysokość szkody – koszty naprawy samochodu powoda, była nieprawidłowa, gdyż wartość kosztów naprawy pojazdu wyniosła 4.149,27 zł, a nie 3.017,60 zł. Sąd pierwszej instancji podniósł, że zasadą powinno być ustalanie odszkodowania według części oryginalnych. Z założenia bowiem wykorzystanie właśnie takich części zapewnia przywrócenie pojazdowi stanu poprzedniego pod wszystkimi istotnymi względami. Stanowisko takie jest dominujące w judykaturze. W oparciu o ceny takich części Sąd Rejonowy ustalił konieczny koszt naprawy samochodu powoda, a ponieważ strona pozwana wypłaciła odszkodowanie w niższej wysokości, to według Sądu Rejonowego, należało zasądzić na rzecz powoda kwotę stanowiącą różnicę. Kwota ta zdaniem Sądu powinna zostać jeszcze powiększona o koszt prywatnej opinii sporządzonej przez powoda, która była potrzebna w postępowaniu odszkodowawczym, a której koszt wyniósł 350zł.

Podstawą rozstrzygnięcia o kosztach procesu był art. 98 k.p.c.

Apelację od powyższego wyroku wniosła strona pozwana, zaskarżając go w części, to jest w zakresie kwoty 779,83zł wraz z odsetkami za opóźnienie od dnia 4 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty oraz co do kosztów procesu. Strona pozwana zarzuciła naruszenie art. 233 §1 k.p.c. poprzez dokonanie niewszechstronnej i dowolnej, a nie swobodnej oceny zebranego materiału dowodowego i w konsekwencji ustalenie błędnego stanu faktycznego. Zarzut ten w szczególności dotyczył oceny dowodu z opinii biegłego sądowego przez dowolne ustalenie kwoty odszkodowania należnej powodowi, gdy z opinii tej wynika, że koszt naprawy pojazdu opiewa na kwotę 4149,27zł, co winno skutkować ustaleniem naliczonego odszkodowania na kwotę 1481,32zł, gdyż taka jest różnica między kwotą ustaloną w opinii biegłego, powiększoną o 350zł za prywatną opinię i kwotą 3017,95zł odpowiadającą wypłaconemu dotychczas odszkodowaniu.

W związku z podniesionym zarzutem strona pozwana wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku przez zasądzenie na rzecz powoda kwoty 1481,32zł wraz z odsetkami od dnia 4 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty oraz oddalenie powództwa w pozostałym zakresie, a nadto o zasądzenie od powoda na rzecz strony pozwanej kosztów postępowania za obie instancje.

W odpowiedzi na apelację powód wniósł o jej oddalenie w całości oraz o zasądzenie na swoją rzecz kosztów postępowania odwoławczego.

Rozpoznając niniejszą sprawę Sąd Okręgowy przyjął za własne ustalenia dokonane przez Sąd pierwszej instancji, uznając je za prawidłowe i oparte na właściwie przeprowadzonej ocenie zgromadzonego materiału dowodowego, uzupełniając te ustalenia jedynie o stwierdzenie, iż ustalony koszt naprawy pojazdu powoda wynoszący 4149,27zł jest kwotą netto, nie zawierającą należnego podatku od towarów i usług.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie jest zasadna.

Zarzut podniesiony przez stronę pozwaną wynika w istocie nie z błędnej oceny dowodów przez Sąd pierwszej instancji oraz z dokonania błędnych ustaleń faktycznych, lecz z nieprecyzyjnego sporządzenia uzasadnienia zaskarżonego wyroku.

Z materiału dowodowego zebranego w sprawie, w szczególności z opinii biegłego sądowego J. K. z dnia 10 kwietnia 2017 roku jednoznacznie wynika, iż koszt niezbędny do przywrócenia pojazdu powoda do stanu przed szkodą przy użyciu części oryginalnych w ASO wynosi 4149,27zł netto i 5103,60zł brutto. W niniejszej sprawie nie budziło nigdy wątpliwości, że powód należy do kategorii podmiotów, które nie są uprawnione do odliczenia podatku od towarów i usług od wartości usług związanych z naprawą swojego samochodu. Takie stwierdzenie znajduje pełne oparcie w aktach postępowania likwidacyjnego, z których wynika, że kwota wypłacona przez stronę pozwaną w toku tego postępowania była kwotą z VAT, co wynika m.in. z pisma strony pozwanej z dnia 19 października 2015r. (k.13). Podnieść należy, iż ani powód, ani strona pozwana nie wnosili jakichkolwiek zarzutów do przedmiotowej opinii, a powód był świadomy tego, że kwota konieczna do naprawy samochodu wyliczona przez biegłego, jest wyższa niż kwota na podstawie której kalkulował wysokość żądania zawartego w pozwie, jednak nie rozszerzył powództwa (por. protokół rozprawy z dnia 21.09.2017r.). Jakkolwiek Sąd pierwszej instancji uznał, iż powodowi przysługuje odszkodowanie uzupełniające w wysokości różnicy pomiędzy kwotą, którą już uzyskał, a kwotą wynikającą z ustaleń dokonanych w tej sprawie, to nie mógł orzec ponad żądanie pozwu, gdyż uniemożliwiał to art. 321 §1 k.p.c. Różnica bowiem między kwotą konieczną do naprawy pojazdu 4149,27zł (+23% stawki podatku VAT), powiększoną o koszt prywatnej opinii (350zł), a kwotą wypłaconą wcześniej przez stronę pozwaną (3017,95zł) wynosi 2435,65zł. W związku z tym na rzecz powoda została zasądzona kwota objęta pozwem czyli 2261,15zł.

Zatem należy stwierdzić, że wyrok Sądu pierwszej instancji jest całkowicie prawidłowy i zgodny z dokonanymi ustaleniami faktycznymi, które są z kolei zgodne z treścią dowodów, w szczególności z treścią opinii biegłego sądowego.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. orzekł jak w punkcie 1 sentencji. O kosztach postępowania odwoławczego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 §1 i §3 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Zasądzona kwota związana była z zastępstwem prawnym udzielonym powodowi przez profesjonalnego pełnomocnika, a jej wysokość określona została na podstawie §2 pkt 2 w zw. z §10 ust.1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015r. poz. 1800), w brzmieniu nadanym rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku zmieniającego rozporządzenie w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2016r. poz. 1668).

SSR Anna Krawczyk SSO Katarzyna Biernat-Jarek SSO Grzegorz Buła