Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 października 2018 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Izabela Kosińska - Szota

Protokolant: p.o. prot. sąd. Joanna Wiejkut

po rozpoznaniu w dniu 10 października 2018 roku w Kłodzku

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W.

przeciwko P. L.

o zapłatę 1135,32 zł

I.  zasądza od pozwanego P. L. na rzecz strony powodowej (...) Banku (...) S.A. z siedzibą we W. kwotę 965,32 zł (dziewięćset sześćdziesiąt pięć zł 32/100) z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP rocznie od kwoty 816,87 zł od dnia 23 marca 2018 roku;

II.  oddala dalej idące powództwo;

III.  zasądza od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 25,50 zł tytułem kosztów procesu.

(...)

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) Bank (...) S.A. we W. wniosła o zasądzenie od pozwanego P. L. kwoty 1 135,32 zł z odsetkami umownymi w wysokości 4 –krotności stopy lombardowej NBP rocznie od kwoty 816,87 zł od dnia 23 marca 2018 r. i zasądzenie kosztów sądowych w kwocie 30 zł. W uzasadnieniu pozwu wskazała, że 12 marca 2014 r. udzieliła pozwanemu kredytu na zakup towarów, który pozwany miał spłacać zgodnie z harmonogramem, lecz nie wywiązał się z obowiązku spłaty kredytu w całości. Strona pozwana wskazała, że wezwała pozwanego do zapłaty wymagalnego zobowiązania. Ponadto określiła, że na dochodzone należności składają się: należność główna 816,27 zł, odsetki w 133,45 zł oraz koszty, opłaty i prowizje 185 zł.

Pozwany na rozprawie oświadczył, że nie otrzymał wezwania z dnia 9 lipca 2017 r., a ponadto przyznał, że posiada zadłużenie, które powstało w połowie 2016 r. kiedy stracił pracę ze względów zdrowotnych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 12 marca 2014 r. strona powodowa (...) S.A. we W. i pozwany P. L. zawarli umowę kredytu na zakup towarów/usług nr (...), na mocy której pozwanemu udzielono kredytu 3 802,34 zł, przy czym prowizja wyniosła 345,35 zł, szacunkowe odsetki od udzielonego kredytu za cały okres umowy 942,82 zł, wysokość raty określono na 131,81 zł, zaś kredyt rozłożono na 36 rat. Termin spłaty pierwszej raty przypadł na 12 kwietnia 2014 r. i każda następna rata powinna była być wpłacana do 12. dnia każdego miesiąca.

Dowód: umowa kredytu na zakup nr (...) – k.17 – 18

Pozwany zaprzestał spłaty rat kredytu w 2016 r.

Okoliczność bezsporna

Strona powodowa skierowała do pozwanego przedegzekucyjne wezwanie do uregulowania zadłużenia w terminie 7 dni od daty doręczenia wezwania.

Dowód: przedegzekucyjne wezwanie do uregulowania zadłużenia z dnia 9.07.2017 r. – k.19

Strona powodowa w dniu 22 marca 2018 r. wystawiła wyciąg z ksiąg banku, według którego zadłużenie pozwanego z tytułu przedmiotowej umowy wynosiło 1 135,32 zł, w tym 816,87 zł należność główna, 133,45 zł odsetki od dnia 12 marca 2014 r. do dnia wystawienia wyciągu, 185 zł koszty, opłaty i prowizje, dalsze odsetki w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP rocznie naliczane od kwoty 816,87 zł.

Dowód: wyciąg z ksiąg banku – k.15 – 16

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w przeważającej części.

Sąd dokonał ustaleń stanu faktycznego w oparciu o dowody zaoferowane przez stronę powodową, które nie budziły wątpliwości, co do ich prawdziwości i autentyczności. Sąd nie uwzględnił wydruku ze śledzenia przesyłek, ponieważ nie wynikało w żaden sposób, że dotyczy on przesyłki nadanej do pozwanego, a brak było innego dowodu potwierdzającego wysłanie listem poleconym wezwania do pozwanego, z którego numer przesyłki wynikałby. Strona powodowa mogła choćby przedłożyć kserokopię książki nadawczej, uwierzytelnionej za zgodność z oryginałem, że taka przesyła o numerze jak z wydruku została nadana do pozwanego.

Odnośnie roszczenia, Sąd jedynie nie wziął pod uwagę kosztów wyliczonych przez powodowy bank w wyciągu z ksiąg banku, a dotyczących kosztów, opłat i prowizji. Wskazać należy, że strona powodowa w żaden sposób nie wyszczególniła, jakie konkretnie należności z tytułu kosztów, jakie z tytułu opłat i jakie z tytułu prowizji składają się na kwotę 185 zł. Sumaryczne określenie takich należności jest niewystarczające ani dla sądu, ani dla strony przeciwnej, która w istocie nie ma narzędzi, by zweryfikować te wyliczenia. Jeśli prowizja określona w umowie wynosiła 345,35 zł, to rzeczą strony powodowej, jako profesjonalisty było wyliczenie, jaka jej część została spłacona przez pozwanego, co pozwoliłby na określenie prowizji pozostałej do zapłaty. Ponadto, strona powodowa winna określić, jakie naliczyła koszty. Tymczasem w powiązaniu z przedegzekucyjnym wezwaniem do uregulowania zaległości wynika, że dokonała jednej czynności monitorującej czynności windykacyjne, przy czym brak jest dowodu potwierdzającego wysłanie wezwania listem poleconym. Wydruk ze śledzenia przesyłek opiera się tylko na numerze przesyłki, a strona powodowa nie udowodniła, że właśnie pod takim numerem przesłała wezwanie powodowi (mógł to być numer wysłania jakiejkolwiek innej przesyłki). Pozwany twierdził, że żadnego wezwania nie otrzymał. W związku z tym sąd uznał, że strona powodowa poniosła koszty czynności monitorującej w kwocie 15 zł, zgodnie z tabelą opłat i prowizji zawartych w umowie. Strona powodowa wnosząc powództwo winna mieć na względzie wymagania art. 6 k.c. i powiązanego z nim przepisu art.232 zd. 1 k.p.c., a nadto przytaczać w uzasadnieniu pozwu, bądź pismach przygotowawczych okoliczności fatyczne w taki sposób, by z dowodami tworzyły spójną i logiczną całość. W niniejszej sprawie powodowy Bank zawnioskował trzy dowody. Wprawdzie pozwany przyznał, że posiada zadłużenie (choć nie uznał powództwa), to jednak określone okoliczności powinny jednoznacznie wskazywać jaką kwotę kredytu pozwany spłacił, w tym ile należności głównej, ile zaś odsetek. Natomiast z zaoferowanych dowodów wynikają bliżej nieznane wyliczenia odsetek, przy czym nie wiadomo, od jakich kwot. Z wyliczenia odsetek karnych i umownych można jedynie domyślać się określonych rzeczy, przy czym domysły nie stanowią podstawy rozstrzygnięć. Mając jednak na względzie, iż pozwany oświadczył, że ma zadłużenie, sąd na mocy art.353 § 1 k.c. i art.354 § 1 k.c. zasądził kwotę zadłużenia z tytułu należności głównej 816, 87 zł, z tytułu odsetek 133,45 zł, a nadto koszty wezwania przedegzekucyjnego o15 zł, łącznie kwotę 965,32 zł z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP rocznie od dnia następnego po wystawieniu wyciągu, tj. od dnia 23 marca 2018 r., mając na względzie przepis art.481 k.c. i art.482 k.c.

Sąd oddalił powództwo w zakresie kwoty 160 zł bliżej nieokreślonych i nieudowodnionych należności ze względów wskazanych powyżej.

Sąd nie rozłożył zasądzonego świadczenia na dwie raty, jak wnioskował pozwany, ponieważ nie dopatrzył się po stronie pozwanego szczególnego wypadku, który pozwalałby na skorzystanie z instytucji określonej w przepisie art.320 k.p.c.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art.100 k.p.c. zasądzając od pozwanego 85 % z poniesionych przez stronę powodową kosztów procesu w kwocie 30 zł, wszak w takiej części strona powodowa wygrała proces (965,32 zł : 1 135,32 zł).