Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Sąd ustalił co następuje:

F. O. ma obecnie 22 lat, jest studentem II roku studiów na kierunku budownictwo na Uniwersytecie (...)- (...) w O.. Nie pracuje, pozostaje na utrzymaniu rodziców. Zamieszkuje w O.. Jest kawalerem, nie posiada nikogo na utrzymaniu

(dowód: dane osobopoznawcze k. 61-61v, 176)

W nocy z 6 na 7 października 2017 r. pokrzywdzony P. M. wraz ze znajomymi: N. L., P. K. (1), P. K. (2) przebywali w klubie (...) w B.. Około godz. 3:00 wyszyli z klubu i zobaczyli stojącą pod dyskoteką grupę mężczyzn, a wśród nich F. O.. Wymienieni zaczęli słownie zaczepiać pokrzywdzonego i jego znajomych, a w szczególności P. K. (1). Pokrzywdzony wraz ze znajomymi nie zareagowali na te zaczepki i udali się do samochodu P. M. i ruszyli w kierunki L.. Samochód prowadziła N. L.. W okolicy ronda na ul (...) w B. zostali wyprzedzeni przez samochód B. o nr rej. (...). Pojazd ten jechał przed nimi w odległości około 10 metrów. Za B. w okolicy ronda na trasie B. – O. pojazd marki B. zatrzymał się, co spowodowało, także zatrzymanie samochodu, który prowadziła N. L.. Z samochodu marki B. wysiadło trzech mężczyzn, w tym F. O.. Dwóch z nich pozostało przy samochodzie B., a F. O. podszedł do samochodu P. M. od strony siedzącego z tyłu P. K. (1). P. M. zdążył zamknąć wszystkie drzwi swojego samochodu. F. O. zaczął szarpać za klamkę lewych tylnych drzwi tego samochodu. Jak nie udało mu się otworzyć drzwi to zaczął kopać nogą w szybę i karoserie samochodu w okolicy lewych tylnych drzwi i lewego tylnego błotnika. Krzyczał coś do pasażerów samochodu. Nagle N. L. ruszyła samochodem i udała się w kierunku O.. Gdy F. O. zauważyli odjazd samochodu pokrzywdzonego, wsiadł wraz z pozostałym dwoma mężczyznami do B. i udali się w pościg. Oskarżony z kolegami próbowali wyprzedzić samochód pokrzywdzonego lecz w związku z tym, iż N. zajeżdżała im drogę, nie udało im się. Pokrzywdzony wraz ze znajomymi telefonicznie zawiadomili jednostkę policji o tym, co się im przydarzyło. Dyspozytor poinformował ich, że w miejscowości R. stoi patrol policji. Samochód, którym podróżował F. O. skręcił w lewo w miejscowości S.. Pokrzywdzony wraz ze znajomymi udali się do Komendy Powiatowej Policji w L. złożyć zawiadomienie.

(dowody: zeznania pokrzywdzonego P. M. k. 2, 89, 177-177v, Świadków N. L. k. 20v, 178-178v, P. K. (1) k. 24v, 177v-178, 178v-179, P. K. (2) k. 27v, protokół okazania k. 29-30, J. T. k. 112, 178v-180, 184, protokół okazania k. 115-116, M. B. (1) k. 1183v-184, bilingi połączeń z (...)k. 120v-160, informacje odnośnie współrzędnych (...) k. 90-94)

Pojazd pokrzywdzonego w wyniku zdarzenia uległ uszkodzeniu. W wyniku kopania nogami przez oskarżonego został uszkodzone lewe tylnie drzwi oraz lewy tylni błotnik. Warsztat samochodowy B. J. S. wycenił szkodę na kowtę 2.400 zł.

(dowody: informacja z warsztatu B. J. S. k. 12,, dokumentacja fotograficzna k. 13-14)

Oskarżony przesłuchiwany podczas postepowania przygotowawczego nie przyznał się do zarzuconego mu czynu. Wyjaśnił, iż w nocy z 6 października 2017 r. na 7 października 2017 r. przebywał wraz ze swoją dziewczyną K. M. w O., na ul. (...). W ten weekend organizował imprezę u siebie w mieszkaniu w O. z okazji rozpoczętego roku akademickiego. Na tej imprezie razem z nimi przebywali jego koledzy M. M. (1), K. P., M. C. (1). Dodał, że nie kojarzy aby brał udział w zdarzeniu dotyczącym zniszczenia mienia. Od września 2017 r. przebywał w O.. Na początku października 2017 r. rozpoczął zajęcia na uczelni, a do B. przyjechał pierwszy raz od rozpoczęcia zajęć na uczelni pod koniec października 2017 r. Podał, iż nic nie wie na temat zdarzenia z nocy z 6 na 7 października 2017 r.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 62)

Wyjaśniając ponownie podczas postepowania przygotowawczego oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu. Podał, iż w nocy z 6 na 7 października 2017 r. przebywał w O., na ul. (...). Wskazał, iż swój numer (...) użytkuje od stycznia 2018r. Kupił ten numer od nieznanego mężczyzny pod sklepem (...) w B.. Kupił go za 20 zł na przełomie grudnia i stycznia 2018 r. Nie pamięta w jakich okolicznościach kupił ten numer telefonu. Podał, iż nie pamięta z jakiego numeru korzystał wcześniej. Nie ma tej karty bo ja złamał i wyrzucił. Zaprzeczył jakoby znał J. T..

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego k.102)

Oskarżonym wyjaśniając podczas postepowania sadowego ponownie nie przyznał się do zarzuconego mu czynu. Podtrzymał złożone w postepowaniu przygotowawczym wyjaśnienia. Dodał, że nieprawdą jest to, że kupił w okresie letnim kartę do telefonu, którą obecnie użytkuje. Dodał, że kupił ja od młodego chłopaka około 25 lat na początku stycznia 2018 r. Nie wie dlaczego pokrzywdzony i inni rozpoznają go jako tego, który dokonał przedmiotowego czynu. Wskazał, iż być może chodzi o wyłudzenie odszkodowania. Podał, iż nie zna N. L., P. K. (3). Nie potrafił powiedzieć dlaczego przed styczniem 2018 r. z numeru, który obecnie używał były wykonywane połączenia na numer telefonu jego dziewczyny. Zaprzeczył aby przed styczniem 2018 r. korzystał z tego numeru. Podał, iż miał wtedy tylko jeden telefon.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego k.176-177)

Sąd zważył co następuje:

Wyjaśnieniom oskarżonego, w których nie przyznał się on do popełnienia zarzuconego mu czynu Sąd nie dał wiary z uwagi na to, iż pozostają one w sprzeczności ze całokształtem zebranego w niniejszej sprawie materiału dowodowego. W ocenie Sądu stanowią one przyjętą przez oskarżonego linię obronny mająca uchronić go od odpowiedzialności za zarzucony czyn.

W szczególności wyjaśnienia oskarżonego sprzeczne są z konsekwentnymi od początku postepowania zeznaniami pokrzywdzonego P. M., który po pierwsze szczegółowo opisał przebieg zdarzenia, a po drugie sam z pomocą znajomych, podając opis wyglądu i charakterystycznego sposobu ubierania się sprawcy zniszczenia jego samochodu, ustalił imię i nazwisko oskarżonego, a za pomocą zdjęcia, które oskarżony miał umieszczone na portalu portalu F., ustalił, iż to on był sprawca zniszczenia jego samochodu przedmiotowego dnia, a następnie dokonał jego identyfikacji podczas okazania.

Zeznania pokrzywdzonego potwierdzone zostały zeznaniami jego znajomych uczestniczących z nim najpierw w dyskotece w klubie (...), a następnie wracających samochodem. N. L. potwierdziła, że oskarżony jest tą samą osoba, która w czasie imprezy (...) zaczepiał P. K. (1) i chciał go pobić, a także osobą, która przedmiotowego dnia jadąc samochodem B. wyprzedziła kierowany przez nią pojazd zajechała im drogę, a następnie wysiadła, chciała aby P. K. (1) wysiadł z samochodu, a gdy się zorientowała, że drzwi samochodu są zamknięte, kopała w samochód P. M.. W swych zeznaniach podczas postepowania sądowego w obecności oskarżonego podała, że jest pewna na 100%, że oskarżony F. O. jest tym mężczyzną, który kopał samochód i dokonał uszkodzenia jego karoserii.

Z powyższymi twierdzeniami korespondują także zeznania P. K. (1). Wymieniony potwierdził, że oskarżonego kojarzy już imprezy (...), podczas której oskarżony, jak to określił świadek, „machał” do niego rękoma. Podał także, iż od (...)do dnia 6 października 2017 r., kiedy ze znajomymi udał się do klubu (...), nie widział oskarżonego i nie miał żadnego z nim zatargu. Wymieniony podał także, iż oskarżonemu ewidentnie chodziło o jego osobę, gdyż gdy wysiadł z samochodu marki B. udał na tył samochodu po jego lewej stronie gdzie on siedział.

Zeznania wymienionych potwierdził także świadek P. K. (2). Także on opowiedział wersję zdarzenia, która zbieżna jest z twierdzeniami pokrzywdzonego jak i innych pasażerów jego samochodu. Również on stwierdził na sali sądowej, w obecności oskarżonego, że jest na 100% pewny, że oskarżony jest tym, który przedmiotowego dnia kopał samochód pokrzywdzonego.

Wszyscy wymienieni podczas składania zeznań przed Sądem rozpoznali oskarżonego jako sprawcę zniszczenia samochodu P. M. przedmiotowego dnia w trakcie powrotu z B. do L..

Sąd dal wiarę wskazanym powyżej świadkom z uwagi na to, iż przede wszystkim ich zeznania brzmiały szczere, były konsekwentne i wzajemnie ze sobą korespondowały, a ponadto nie zawierały żadnych sprzeczność czy rozbieżność mogących podważyć ich prawdziwość. W zeznaniach N. L. Sąd dopatrzył się ponadto emocji, których wymieniona nie ukrywała na sali sądowej. Widać było, iż w związku z tym, iż była kierowcą tego samochodu najbardziej przeżyła to zdarzenie. W ocenie Sądu trudno dopatrzyć się jakichkolwiek podstaw aby wymienieni mieli bezpodstawnie oskarżać F. O. o czyn, którego on nie popełnił. Sam oskarżony zapytany o to, nie był w stanie wytłumaczyć dlaczego został przez nich wskazanych jako sprawca zdarzenia. Nie potwierdził także jakby pomiędzy nim, a pokrzywdzonym, P. K. (1) czy pozostałymi istnieje jakiś konflikt, który mógłby uzasadniać bezpodstawne obciążanie oskarżonego o czyn, którego on się nie dopuścił.

W świetle zeznań pokrzywdzonego jak i wskazanych powyżej świadków na wiarygodność w ocenie Sądu nie zasługiwały twierdzenia świadków w osobach dziewczyny oskarżonego jak i jego znajomych, z którymi rzekomo miał spędzać przedmiotowy wieczór, na imprezie w swoim mieszkaniu. W zeznaniach K. M., K. P. M. C. (2) i M. M. (1) widać ewidentną tendencję do przedstawienia wersji zgodniej z twierdzeniami oskarżonego, iż tego dnia nikt z nich, a zwłaszcza oskarżony nie był w B.. Po pierwsze oskarżony twierdził, że zorganizował imprezę na powitanie nowego roku akademickiego, natomiast znaleźli się na niej trzej jego koledzy, którzy ani z nim nie studiują ani w ogóle nie studiują w O.. K. P. mieszka w B., a oskarżonego zna z osiedla z B.. Świadek M. C. (2) mieszka i pracuje w B.. Pierwszy z nich twierdził, że w trakcie weekendowego pobytu wszyscy wymieni byli w kinie, natomiast drugi zaprzeczył jakoby miał być w kinie (k.179-179v). Także M. M. (2) nie studiuje w O. z oskarżonym, jest to znajomy jego brata (k.180). K. M. zapytana o podanie swojego aktualnego telefonu stwierdziła, że go nie pamięta, a sam telefon zostawiała w domu (k.179). Ta nielogiczności i niekonsekwentność w zeznaniach wymienionych powoduje, iż ich zeznania nie wytrzymują konfrontacji z jednoznacznie brzmiącym pozostałym materiałem dowodowym gromadzonym w niniejszej sprawie.

Wskazać ponadto należy, iż w niniejszej sprawie mamy dowód obiektywny w postaci bilingów rozmów wychodzących i przychodzących na numer telefonu oskarżonego jak i miejsca logowania się do stacji (...) numeru telefonu należącego do niego. Z tego drugiego dowodu jednoznacznie wynika, iż numer telefonu, użytkowany przez oskarżonego w dniu 6 października 2017 r. około godz. 23:17 do 00:27 i 7 października o godz. 11:47 logował się w rejonie B. (k.99). Powyższe jednoznacznie podważa wersję przedstawioną przez oskarżonego o tym, iż nie był w nocy z 6 na 7 października 2017 r. w B.. Wskazać także należy, iż na wiarę nie zasługują wyjaśnienia oskarżonego, w których twierdził, że wskazany numer (...) kupił od nieznanego mężczyzny dopiero na przełomie grudnia i stycznia 2018 r. Tym twierdzeniom przeczą bowiem bilingi rozmów wychodzących i przychodzących na numeru (...) dołączone do akt sprawy. Z bilingów tych jednoznacznie wynika, iż numer ten wielokrotnie kontaktował się z numerem (...) należącym do dziewczyny oskarżonego K. M. przed okresem, w którym oskarżony twierdził, że nabył wskazany numer, albowiem już we wrześniu 2017 r. (k.120v-121). Kontaktował się także kilkukrotnie w dniu 6 października 2017 r. podczas gdy podobno, jak twierdzi oskarżony i świadek K. M., spędzali czas na wspólnej imprezie w O. (k133-133v).

Wersji przedstawionej przez oskarżonego jakoby telefon nabył dopiero na przełomie grudnia i stycznia 2018 r. przeczą zeznania J. T., na którego jak ustalono w postepowaniu przygotowawczym zarejestrowany jest numer telefonu użytkowany przez oskarżonego. Do zeznania świadka Sąd podszedł jednakże z wyjątkową ostrożnością gdyż wymieniony jest osobą uzależnioną od alkoholu i na jego zeznania mógł mieć wpływ długotrwały okres tego uzależnienia jak i ilości spożywanego alkoholu. Jednakże w postepowaniu przygotowawczym wymieniony świadek po pierwsze podał, iż kartę telefoniczna kupił dla młodego mężczyzny pod sklepem (...) w B. w porze letniej w 2017 r. Potwierdził także tą okoliczność w swych zeznaniach przed Sądem (k.184). Po drugie wymieniony po okazaniu mu zdjęć czterech mężczyzn wskazał na zdjęcie oskarżonego jako tego, któremu miał kupić wskazaną kartę telefoniczną. Podczas okazania wskazał, iż jest pewnie tego w 100 % (k.116) Wymieniony świadek wprawdzie na rozprawie podał, iż osoba, której kupował ta kartę telefoniczna była niższa, niż oskarżony, jednakże w świetle pozostałych dowodów zgromadzonych w niniejszej sprawie ta okoliczność nie miała wpływu na czynione przez Sąd ustalenia faktyczne.

Sąd dał wiarę zeznaniom funkcjonariuszki policji M. B. (2), która potwierdziła, iż wymieniony świadek podczas okazania mu fotografii był trzeźwy, ponadto potwierdziła, że nie miał on wtedy wątpliwości w rozpoznaniu oskarżonego (k.183v). Brak podstaw aby odmówić wiarygodności zeznaniom tego świadka.

Do niniejszej sprawy istotnych okoliczności nie wniosły zeznania zarówno J. Ć., P. S. oraz P. K. (4). Zeznania wymienionych ostatnich dwóch świadków pomogły w postepowaniu przygotowawczy ustalić właściciela samochodu B.. Nie byli oni jednak świadkami zdarzenia i ich zeznania nie miały znaczenia dla odpowiedzialności oskarżonego za zarzucony mi czyn.

Sąd uznał za wiarygodny i zdolny do czynienia na nim ustaleń faktycznych dowód w postaci kosztorysu szkód dokonanych przez oskarżonego w samochodzie pokrzywdzonego (12). Oskarżony nie kwestionował tego wyliczenia. Z dołączonych do akt zdjęć samochodu pokrzywdzonego jednoznacznie wynika, iż w związku z wgnieceniem blachy i zarysowaniami lakieru koniecznym będzie lakierowanie zarówno tylnych drzwi jak i elementu błotnika tylnego.

Zgromadzony materiał dowodowy dał podstawy do przypisania oskarżonemu zarzucanego mu czynu. Czyn ten wyczerpuje dyspozycję art. 288 § 1 kk.

Podkreślić także należy, że przestępstwo określone w art. 288 § 1 kk chroni nienaruszalność oraz zdolność do użytkowania rzeczy cudzych, do których określonemu podmiotowi przysługuje prawo własności, bądź który jest posiadaczem tych rzeczy, albo przysługują mu inne uprawnienia do rzeczy, wynikające z praw rzeczowych lub obligacyjnych.

Występek z art. 288 § 1 kk jest przestępstwem materialnym. Do jego znamion należy alternatywnie określony skutek w postaci zniszczenia, uszkodzenia lub uczynienia cudzej rzeczy niezdatną do użytku. Uszkodzenie mienia jest takim aktem oddziaływania na rzecz, które zmniejsza jej wartość albo przez zmianę wyglądu zewnętrznego, lub kształtu, albo naruszenie całości rzeczy (B.Michalski „Przestępstwa przeciwko mieniu. Komentarz. Wydawnictwo C.H.Beck Warszawa 1999 r., str. 230). Dla odpowiedzialności z art. 288 § 1 kk konieczne jest ustalenie wysokości uszczerbku wywołanego przez zniszczenie, uszkodzenie lub uczynienie rzeczy niezdatnej do użytku. Szkoda, to zarówno rzeczywisty uszczerbek (damnum emergens), jak i spodziewana a utracona w wyniku przestępnego zachowania korzyść (lucrum cessans) – uchwała SN z 21.06.1995 r., I KZP 22/95, OSNKW 1995/9-10. Przy czym wysokość szkody, a nie wartość uszkodzonej rzeczy decyduje o bycie występku z art. 288 § 1 kk bądź wykroczenia z art. 124 § 1 kw. W realiach tej sprawy, ustalając wartość szkody Sąd bazował na wyliczeniu dokonanym przez profesjonalna firmę zajmującą się naprawa tego typu zniszczeń, która szkodę wyceniła na kwotę 2.400 zł.

Typ czynu zabronionego, o którym mowa w art. 288 § 1, ma charakter umyślny. Umyślność może wystąpić zarówno w formie zamiaru bezpośredniego, jak i wynikowego. Dla charakterystyki strony podmiotowej nie ma znaczenia cel i motywacja sprawcy. Z uwagi na ograniczenie strony podmiotowej przestępstwa przewidzianego w art. 288 § 1 wyłącznie do umyślności, nieumyślne zniszczenie, uszkodzenie lub uczynienie rzeczy niezdatną do użytku może stanowić podstawę odpowiedzialności odszkodowawczej na gruncie prawa cywilnego (por. M. Kulik, Przestępstwo i wykroczenie..., s. 129).

W realiach tej sprawy, oskarżony działał umyślnie z zamiarem bezpośrednim. Miał świadomość tego, że jego zachowanie będzie prowadzić do uszkodzenia cudzej rzecz w wyniku przedsiębranego przez niego zachowania.

Stopień społecznej szkodliwości zarzucanego oskarżonemu czynu należy ocenić jako znaczny, z uwagi na postać zamiaru, sposób działania oskarżonego.

Oskarżony jest osobą zdatną do zawinienia, ze względu na wiek, jak i pełną poczytalność. Oskarżony jest zdolny do rozpoznania bezprawności swojego czynu, znajduje się w sytuacji, która nie wyklucza możliwości dania posłuchu normie prawnej. W realiach tej sprawy nie zachodzą okoliczności wyłączające bezprawność czynu oskarżonego lub jego winę.

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd wziął pod uwagę dyrektywy zawarte w art. 53 kk, bacząc, aby wymierzona kara była współmierna do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego czynu, a jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy oskarżonego.

Przepis art. 288 § 1 kk przewiduje tylko karę pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat. Oskarżony, w ocenie Sadu, dopuścił się tego czynu bez wyraźnego racjonalnego powodu, okazując rażące lekceważenie porządku prawnego. Jednakże Sąd uznał jednak, że karą adekwatną do wagi popełnionego czynu i stopnia jego społecznej szkodliwości plasującego się „wysoko”, będzie kara 1 roku ograniczenia wolności polegająca na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym. Możliwość taką dał Sądowi nowy przepis art. 37a kk, zgodnie z którym jeżeli ustawa przewiduje zagrożenie karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 8 lat (a tak było w niniejszej sprawie), można zamiast tej kary orzec grzywnę albo karę ograniczenia wolności, o której mowa w art. 34 § 1a pkt 1, 2 lub 4. Wymierzona wobec oskarżonego kara, jest w przekonaniu Sądu karą sprawiedliwą i spełnia dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 k.k.

Wymierzając karę oskarżonemu F. O. jako okoliczności obciążające Sąd wziął pod uwagę: znaczny stopień jego społecznej szkodliwości oraz wysoki stopień zawinienia oskarżonego, przejawiające się w sposobie działania oskarżonego, który najpierw zajechał drogę pokrzywdzonemu, a następnie próbował wyciągnąć z samochodu P. K. (1) aby w konsekwencji dokonać zniszczenia samochodu pokrzywdzonego poprzez jego kopanie, okazując rażące lekceważenie porządku prawnego.

Jako okoliczności łagodzące Sąd wziął pod uwagę młody wiek i dotychczasową niekaralność oskarżonego. Mając na uwadze młody wiek oskarżonego należało przy orzekaniu kary kierować się przede wszystkim względami wychowawczymi, bowiem to właśnie odpowiednie ukierunkowanie dalszego postępowania F. O. powinno stanowić priorytet w tej sprawie. Dodatkowo Sąd miał tu na uwadze słuszny pogląd judykatury, negujący twierdzenie, iż tylko wysokie kary pozbawienia wolności osiągają cele prewencyjne. Cele te osiąga się karami sprawiedliwymi, bez względu na ich wysokość, a taką karą w przekonaniu Sądu będzie właśnie konieczność świadczenia nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne przez okres 1 roku, po 20 godzin w miesiącu.

W ocenie Sądu nie ma podstaw do izolacyjnego oddziaływania na postawę oskarżonego, a jedynie słusznym rozwiązaniem jest surowe napiętnowanie jego występku. Kara w postaci ograniczenia wolności stanowiąca realną dolegliwość powstrzyma oskarżonego od popełnienia w przyszłości przestępstw, a w społeczeństwie wzmocni przekonanie o skuteczności udzielonej przez państwo ochrony prawnej. Tak orzeczona kara uwzględnia także interes pokrzywdzonego, dając większą gwarancję naprawienia szkody tuż po uprawomocnieniu wyroku. Izolacja oskarżonego nawet krótkotrwała, bądź wymierzona grzywna powoduje niebezpieczeństwo odsunięcia w czasie wykonania tej części wyroku, która traktuje o obowiązku naprawienia szkody.

Mając na uwadze, iż pokrzywdzony złożył wniosek o naprawienie szkody, Sąd w oparciu o treść art. 46 § 1 kk nałożył na oskarżonego taki obowiązek, poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego kwoty 2.400 złotych.

Mając na uwadze to, iż oskarżony nie posiada dochodu, jest studentem, na utrzymaniu rodziców Sąd zwolnił go od ponoszenia kosztów postepowania.

ZARZĄDZENIE

1.  Odnotować,

2.  Odpis doręczyć wnioskodawcy,

3.  za 14 dni lub z apelacja.

B., dnia 24 października 2018 r.