Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 lutego 2014 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie IX Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 4 lutego 2014 r. w Olsztynie na rozprawie

sprawy z powództwa M. W.

przeciwko (...) Towarzystwu (...) z siedzibą w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego w Olsztynie

z dnia 15 lipca 2013 r., sygn. akt I C 1896/12,

I.  oddala apelację,

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.200 zł (jeden tysiąc dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu za instancję odwoławczą.

Sygn. akt IX Ca 805/13

UZASADNIENIE

Powód M. W. wniósł o zasądzenie od pozwanego Towarzystwa (...) w W. ostatecznie kwoty 11.913,78 zł. wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 22 maja 2012 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazał, że jest właścicielem motocykla marki Y. (...), który został uszkodzony w czasie kolizji, której sprawca ubezpieczony był u pozwanego. Pozwany jednak odmówił wypłaty odszkodowania twierdząc, iż wskazane przez powoda uszkodzenia nie są związane ze zdarzeniem, za które ponosi odpowiedzialność. W kolizji została również uszkodzona odzież powoda.

Pozwany Towarzystwo (...) z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powoda kosztów procesu według norm przepisanych.

Pozwany zakwestionował powstanie uszkodzeń pojazdu w trakcie kolizji drogowej z dnia 2 października 2011r., wskazując na wcześniejsze zbieżne uszkodzenia pojazdu wynikające z innej kolizji. Zakwestionował także własność ubrania powoda, które zostało uszkodzone podczas kolizji. Podniósł, że powód nie wykazał również wysokości szkody.

Wyrokiem z dnia 15 lipca 2013 r. Sąd Rejonowy w Olsztynie zasądził od pozwanego Towarzystwa (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda M. W. kwotę 11.913,78 złotych z odsetkami ustawowymi od dnia 22 maja 2012 r. do dnia zapłaty. Zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.313,00 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 1.200 zł złotych tytułem kosztów zastępstwa prawnego. Nakazał ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Olsztynie kwotę 663,52 złotych tytułem zwrotu części wynagrodzenia biegłego, wypłaconą tymczasowo przez Skarb Państwa.

Sąd Rejonowy ustalił, że powód M. W. jest właścicielem pojazdu motocyklowego Y. (...) o numerze rejestracyjnym (...). W dniu 2 października 2011r. w O. doszło do kolizji komunikacyjnej, wskutek której motocykl należący do M. W. został uszkodzony. Sprawca kolizji ubezpieczony był w pozwanym Towarzystwie (...) w W.. Na skutek kolizji w pojeździe powoda doszło do uszkodzeń, zbieżnych, ale nie tożsamych z uszkodzeniami tego motocykla jakie miały miejsce podczas kolizji z dnia 23 października 2009 r. Powód uszkodził także specjalistyczną odzież, w którą był ubrany podczas kolizji. Na podstawie zgłoszenia szkody komunikacyjnej, ubezpieczyciel wszczął postępowanie likwidacyjne, w toku którego odmówił wypłaty odszkodowania z uwagi na wcześniejsze uszkodzenia pojazdu.

Sąd I instancji powołał się na opinię biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego K. G., który ustalił, że koszt naprawy pojazdu powoda konieczny do przywrócenia stanu sprzed kolizji wynosi 7.813,78 złotych brutto. Biegły wskazał, iż wyliczył wartość szkody w oparciu o dokumentację fotograficzną szkody z 2009r. i 2011r., przeprowadzając analizę porównawczą tych uszkodzeń i kwalifikując do naprawy tylko elementy których uszkodzenia mogły powstać podczas kolizji drogowej, za którą odpowiada ubezpieczyciel sprawcy kolizji.

Pismem z dnia 7 maja 2012r. powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 10.371 zł tytułem odszkodowania za szkodę komunikacyjną z dnia 2.10.2011r. Pozwany w dniu 22 maja 2012r. odmówił wypłaty.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy uznał, że pozwany jest odpowiedzialny za szkodę wyrządzoną powodowi przez ubezpieczonego, którego z pozwanym łączyła umowa ubezpieczenia. Wysokość szkody została ustalona na podstawie dowodu z opinii biegłego, która nie była kwestionowana przez strony. Zasadnym było przyjęcie przez biegłego przy ustaleniu wysokości szkody ceny części oryginalnych, gdyż ich zastosowanie nie podwyższało wartości uszkodzonego pojazdu. Powód wykazał również, iż jest właścicielem uszkodzonej w kolizji odzieży.

Mając powyższe na względzie Sąd na podstawie art. 822 § 1 k.c. zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 11.913,78 zł tytułem odszkodowania, z ustawowymi odsetkami od dnia 22 maja 2012r., bowiem pozwany pozostawał w zwłoce już 30 dni po zgłoszeniu szkody. O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Sąd także na podstawie art. 113 ust. 1 w zw. z art. 83 ust. 1 i 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych nakazał ściągnąć od pozwanego wydatki na wynagrodzenie biegłego.

Powyższy wyrok w całości zaskarżył apelacją pozwany zarzucając:

1.  naruszenie art. 6 k.c. w zw. z art. 415 k.c. w zw. z 436 § 2 k.c. poprzez nieudowodnienie przez powoda zasady odpowiedzialności pozwanego, w tym winy za spowodowanie kolizji drogowej przez kierowcę ubezpieczonego od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego,

2.  naruszenie art. 229 k.p.c. poprzez zastosowanie tego przepisu i uznanie przez Sąd I instancji, że pozwany nie kwestionował zasady swojej odpowiedzialności, co stanowiło zdaniem Sądu fakt niewymagający dowodu i prowadzący w konsekwencji do uznania, że strona powodowa nie miała obowiązku udowodnienia przesłanek odpowiedzialności pozwanego, w szczególności winy sprawcy, pomimo że ustalenie odpowiedzialności pozwanego odnosiło się do oceny prawnej sprawy, nie zaś przyznania faktu w toku postępowania cywilnego.

3.  naruszenie art. 230 k.p.c. poprzez zastosowanie tego przepisu i uznanie przez Sąd I instancji, że pozwany nie kwestionował przesłanek swojej odpowiedzialności, przez co proces sprowadzał się w ocenie ww. Sądu do przeprowadzenia postępowania dowodowego w zakresie ustalenia wysokości powstałej szkody w majątku powoda,

4.  naruszenie art. 817 § 1 k.c. poprzez błędne przyjęcie, iż odszkodowanie za ubezpieczone mienie należy się od dnia następującego po upływie 30 dniowego od zgłoszenia szkody, a nie od dnia wyrokowania, pomimo iż pozwany w toku postępowania likwidacyjnego, ustalił, że po jego stronie zachodzi brak odpowiedzialności gwarancyjnej.

Wskazując na powyższe uchybienia skarżący domagał się zmiany wyroku w zaskarżonej części i oddalenia powództwa w tym zakresie oraz zasądzenia kosztów postępowania za obie instancje, ewentualnie wniósł o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

W odpowiedzi na apelację powód wniósł o jej oddalenie wskazując w uzasadnieniu na trafność orzeczenia Sądu Rejonowego oraz o zasądzenie kosztów procesu za instancję odwoławczą według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie jest zasadna.

Sąd Okręgowy w pełni podziela ustalenia i ocenę prawną stanu faktycznego dokonaną przez Sąd Rejonowy.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy w sposób jednoznaczny wskazuje na odpowiedzialność pozwanego za zdarzenie z dnia 2 października 2011 r.

W odpowiedzi na pozew pozwany nie zakwestionował swojej odpowiedzialności co do zasady. Również w toku postępowania likwidacyjnego pozwany nie odmawiał wypłaty odszkodowania z powołaniem się na brak odpowiedzialności za szkodę, a jedynie na to, że stwierdzone uszkodzenia były wynikiem innej kolizji. W tej sytuacji Sąd Rejonowy prawidłowo przyjął, iż notatka policji znajdująca się w aktach szkody, która nie była kwestionowana przez pozwanego, jest wystarczającą podstawą do przyjęcia, że doszło do kolizji w dniu 2 października 2011 r. i wystąpiły określone uszkodzenia pojazdu powoda. Sprawca kolizji został ukarany mandatem karnym. Nie była kwestionowana również okoliczność, iż pozwanego i sprawcę szkody w chwili jej wystąpienia łączyła umowa ubezpieczenia.

W rezultacie były uzasadnione podstawy do przyjęcia co do zasady odpowiedzialności pozwanego za skutki zdarzenia z dnia 2 października 2011 r.

Wysokość szkody została przez powoda wykazana za pomocą dowodu z opinii biegłego, która nie została przez pozwanego zakwestionowana. Biegły sądowy z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego dokonał analizy uszkodzeń powstałych w dwóch zdarzeniach, tj. 2 października 2011r. i 23 października 2009r. Na podstawie przeprowadzonej analizy dokumentacji fotograficznej obu szkód ustalił zakres i wysokość szkody w pojeździe powoda powstałej w wyniku zdarzenia z dnia 2 października 2011r. Żadna ze stron końcowych wniosków biegłego nie kwestionowała. W tej sytuacji Sąd Rejonowy słusznie przyjął powyższą opinię za w pełni wiarygodną. Sąd Okręgowy również uznał wnioski opinii w pełni za miarodajne dla rozstrzygnięcia sprawy.

Należy także zgodzić się z ustaleniami Sądu I instancji, że powód wykazał własność uszkodzonej odzieży oraz jej wartość przedstawiając umowę sprzedaży. Z przedmiotowej umowy z dnia 9 maja 2010r. wynika, że powód nabył od sprzedawcy nową odzież motocyklową, tj. kask, kombinezon skórzany, buty i rękawice o łącznej wartości 4.100,-zł. Pozwany nie przedstawił jakichkolwiek logicznych argumentów podważających wiarygodność powyższej umowy ani dowodów na poparcie swojego stanowiska.

W świetle powyższego prawidłowe jest stanowisko Sądu I instancji, że pozwany ponosi odpowiedzialność za szkodę powoda w wysokości 11.913,78 zł.

Niezasadny jest także zarzut naruszenia art. 817 k.c. i zasądzenia odsetek ustawowych od dnia 22 maja 2012r., a nie od dnia wyrokowania. Wbrew stanowisku pozwanego wysokość świadczenia mogła być ustalona przez pozwanego w toku postępowania likwidacyjnego, a nie dopiero w postępowaniu przed Sądem. Powód szkodę ubezpieczycielowi zgłosił już w październiku 2011r. i pozwany był zobowiązany ją zlikwidować w terminie 30 dni od jej zgłoszenia. Nie zachodziły żadne przeszkody uniemożliwiające wyjaśnienie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności pozwanego oraz wysokości świadczenia. Powód natomiast żądał zasądzenia odsetek od dnia 22 maja 2012r., a więc znacznie po upływie ustawowego terminu.

Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 385 k.p.c., Sąd Okręgowy orzekł, jak w sentencji.

O kosztach procesu za instancję odwoławczą orzeczono na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z § 6 pkt. 5 w zw. z § 13 ust. 1 pkt. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( Dz. U. Nr 163, poz. 1348 z póź. zm. ), zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu.