Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 października 2018 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 23 października 2018 r. w Szczytnie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W.

przeciwko S. R.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej S. R. na rzecz powoda (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. kwotę 9.866,78 złotych (dziewięć tysięcy osiemset sześćdziesiąt sześć 78/100 złotych) z odsetkami umownymi od kwoty 8.637,66 złotych w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP nie wyższymi niż odsetki maksymalne za opóźnienie od dnia 16 października 2018 roku do dnia zapłaty,

II.  umarza postępowanie co do kwoty 2.850,00 złotych,

III.  oddala powództwo co do kwoty 675,00 złotych,

IV.  zasądzoną w punkcie I kwotę rozkłada na 20 rat miesięcznych, przy czym 19 rat po 500,00 złotych płatnych do 10 dnia miesiąca poczynając od miesiąca następującego po miesiącu, w którym uprawomocni się orzeczenie i ostatnia 20 rata w kwocie 366,78 złotych, przy czym niezapłacenie którejkolwiek raty w terminie powoduje natychmiastową wymagalność całości należności zgodnie z punktem I orzeczenia,

V.  zasądza od pozwanej rzecz powoda kwotę 180,69 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt. I C 911/18

UZASADNIENIE

Powód (...) Bank (...) Spółka Akcyjna we W. wniósł w elektronicznym postępowaniu upominawczym o zasądzenie od pozwanej S. R. kwoty 12.780,39 zł z odsetkami umownymi, w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP rocznie nie wyższymi niż odsetki maksymalne za opóźnienie od kwoty 11.281,63 zł od dnia 10.03.2018r. do dnia zapłaty i o zasądzenie kosztów procesu.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty wydanego w elektronicznym postępowaniu upominawczym pozwana podniosła, że cały czas spłaca kredyt , przyznała że miała zaległości w ratach ale nadal wpłaca kwoty po 350 i po 450 zł miesięcznie. Podniosła, że jest starszą schorowaną osobą i zawracała się o rozłożenie długu na raty jednak powód nie uwzględnił jej wniosku.

Po przekazaniu sprawy Sądowi Rejonowemu w Szczytnie , powód w odpowiedzi na sprzeciw pismem z dnia 28.06.2018r. wniósł o „ oddalenie zarzutów pozwanej”, cofnął powództwo w części ze zrzeczeniem się roszczenia - co do kwoty 1050 zł -w związku z dokonanymi przez pozwaną dalszymi wpłatami i wniósł o umorzenie postępowania w tej części. W uzasadnieniu pisma wskazał że na dzień jego wniesienia zaległości pozwanej wynoszą 10.437,66 zł , odsetki za okres od 6.03.2015r. do 28.06.2018r wynoszą 942, 75 zł a należne koszty opłaty i prowizje 675zł, dalsze odsetki umowne naliczane są od kwoty 10437,66 zł Sprzeciwił rozłożeniu świadczenia na raty gdyż naruszałoby to interesy powoda.

W toku rozprawy pozwana przedłożyła siedem dowodów wpłat podnosząc że nie wszystkie zostały uwzględnione przez powoda a w szczególności wpłaty po 450 zł za lipiec sierpień i wrzesień b.r.

W piśmie przygotowawczym z dnia 15.10.2018 r. powód przedstawił sposób zarachowania wpłat pozwanej i cofnął pozew zrzekając się roszczenia w zakresie kwoty 2.850 zł wnosząc o umorzenie postępowania w tej części. W uzasadnieniu wskazał, że zadłużenie pozwanej z tytułu kapitału wynosi 8.637,66 zł, z tytułu odsetek za okres od dnia 6.03.2015 r do dnia 15.10.2018r. – 1229,12 zł , dalsze odsetki umowne od dnia 16.10.2018r. należność z tytułu opłat i prowizji wynosi 675 zł. Nie wyraził zgody na ugodę lub rozłożenie należności na raty.

W toku rozprawy pełnomocnik pozwanej – jej wnuczka - podniosła, że bezzasadnie powód naliczył koszty opłat i prowizji w kwocie 675 zł . Podtrzymała wniosek o rozłożenie długu na raty po 500,- zł podnosząc, że przy pomocy pełnomocnika pozwana będzie w stanie spłacać raty po 500,-zł.

Rejonowy ustalił , co następuje:

Na podstawie umowy pożyczki gotówkowej z dnia 6.03.2015 r. (...) Bank (...) SA we W. udzielił pozwanej S. R. , będącej emerytką z emeryturą w wysokości 1.370,30 zł - kredytu gotówkowego w wysokości 20.520 zł , w tym 1.520,- zł prowizji oprocentowanego na 7,35% rocznie, P. udzielono na okres do 26.01.2020 r. Całkowita kwota do spłaty wynosiła 24.546,76 zł. a wysokość miesięcznej raty określono w harmonogramie na 423,22 zł.

Wobec opóźnień pozwanej w spłacie kredytu, pismem z dnia 03.10.2017r. powód wypowiedział umowę kredytową i postawił całą kwotę wraz z odsetkami karnymi w stan natychmiastowej wykonalności. Pozwana nadal dokonywała nieregularnych spłat zadłużenia dokonując wpłat w różnej wysokości przeważnie ok. 350 zł miesięcznie a ostatnio 450 zł miesięcznie. Po zarachowaniu wpłat dokonanych przez pozwaną, także za okres po wytoczeniu powództwa zadłużenie pozwanej wynosi z tytułu kapitału 8.637,66 zł a z tytułu odsetek za okres od 6.03.2015r. do dnia 15.10.2018r. – 1229,12 zł.

Pozwana nadal utrzymuje się z emerytury w wysokości ok. 1400 zł.

(Dowód: umowa pożyczki z dnia 6.03.2015 r , wyciąg z ksiąg Banku , k 34-44, wypowiedzenie umowy i wezwanie do zapłaty z dowodem doręczenia)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest zasadne niemal w całości.

Pozwana nie zaprzeczyła twierdzeniom powoda co do zawarcia umowy pożyczki z dnia 6.03.2015r, warunków umowy, niewykonywania umowy i wypowiedzenia umowy. Nie kwestionowała też ostatecznie pozwana, przedstawionego przez powoda w piśmie z dnia 15.10.2018 r. zestawienia, ilustrującego sposób zarachowania wszystkich wpłat dokonanych przez pozwaną na poczet zadłużenia.

Zarzuciła natomiast pozwana, iż niezasadnie powód naliczył kwotę 675 zł z tytułu opłat i prowizji windykacyjnych, gdyż według pozwanej tego rodzaju czynności, za które należą się opłaty, powód nie wykonywał.

W ocenie Sądu, na podstawie przedłożonych dowodów oraz w świetle wskazanych wyżej stanowisk procesowych stron, wątpliwości nie budzi żądanie powoda obejmujące niespłacony kapitał pożyczki w kwocie 8.637,66 zł oraz odsetki w kwocie 1229,12 zł jak również dalsze odsetki umowne liczone od sumy niespłaconego kapitału od o czym orzeczono w pkt I sentencji na podstawi art. 720 kc.

W zakresie, w którym powód cofnął pozew zrzekając się roszczenia postępowanie należało umorzyć na podstawie art. 355§1 kpc w z w. z art. 203 kpc. ( pkt II ).

Z kolei powództwo w zakresie kwoty 675 zł do dotyczące kosztów i prowizji, nie zostało poparte dowodami. Ponieważ pozwana zaprzeczyła, by powód poniósł w tym zakresie koszty, to na powodzie spoczywał w tym zakresie ciężar dowodu zgodnie z art. 6 kc . Tymczasem powód ograniczył się jedynie do zestawienia kosztów należnych za poszczególne rodzaje czynności windykacyjnych lecz nie wykazał dowodowo , by takie czynności faktycznie były wykonywane. Rozstrzygnięcie w tym spornym zakresie musiało zatem nastąpić w oparciu o zasady rozkładu ciężaru dowodowego ( pkt III sentencji)

W ocenie Sądu, na uwzględnienie w niniejszej sprawie zasługuje wniosek pozwanej o rozłożenie zadłużenia na raty - na podstawie art. 320 kpc. Pozwana jest emerytką (o czym powód wiedział udzielając jej kredytu gotówkowego), pozwana posiada stały dochód z emerytury w kwocie ok. 1400 zł miesięcznie. Regularnie dokonuje też wpłat na konto powoda, mimo wypowiedzenia umowy. Są to wpłaty na poziomie - ostatnio po 450 zł. Pomoc dla pozwanej zadeklarowała przy tym jej wnuczka. Splot powyższych okoliczności uzasadnia w ocenie Sądu stwierdzenie, iż zachodzi szczególnie uzasadniony wypadek uzasadniający rozłożenie świadczenia na raty. Wysokość rat po 500 zł miesięcznie - w ocenie Sądu - dostatecznie zabezpiecza interesy majątkowe powoda (w tym dochód w postaci prowizji i odsetek) z realnie zainwestowanego w umowę z pozwaną kapitału w wysokości 19.000,- zł.

Z uwagi na to, że pozwana spełniła część świadczenia po wytoczeniu powództwa oraz z uwagi na to, że żądania powoda oddalono jedynie w nieznacznej części - na podstawie art. 100 kpc obciążono pozwaną całością kosztów procesu w wysokości żądanej przez powoda.

Z/

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

S.,(...)