Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 listopada 2018 roku

Sąd Rejonowy w Chełmnie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący – SSR Agnieszka Knade-Plaskacz

Protokolant – sekr. sądowy K. S.

przy udziale Prokuratora – -----

po rozpoznaniu w dniu 07/11/2018 roku

sprawy:

K. D.

s. R. i E. z domu G.,

urodzonego (...) w C.

oskarżonego o to, że:

w dniu 7 maja 2018 roku w C. na drodze publicznej kierował w stanie nietrzeźwości określonym w wyniku badania Alkometrem na 0,82 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu samochodem osobowym marki S. (...) nr rej. (...),

- tj. o czyn z art. 178a § 1 kk.

Orzeka:

I.  uznaje oskarżonego K. D. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w akcie oskarżenia to jest występku z art. 178a§1 kk i za to na podstawie tego artykułu wymierza mu karę grzywny w wysokości 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych przy przyjęciu jednej stawki w wysokości 30 (trzydziestu) złotych;

II.  na zasadzie art. 42 § 2 kk oraz art. 43 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 (trzech) lat;

III.  na podstawie art. 43a§2 kk orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężna na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 5000 (pięć tysięcy) złotych;

IV.  na podstawie art. 63§4 kk zalicza na poczet orzeczonego zakazu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 7 maja 2018r,;

V.  zwalnia oskarżonego od kosztów i opłaty sądowej którymi w całości obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 273/18

UZASADNIENIE

Na podstawie art. 423 § 1a k.p.k. Sąd ograniczył zakres uzasadnienia do tej części wyroku, której dotyczył wniosek Prokuratora, a więc do orzeczonej kary.

Wyrokiem z dnia 7 listopada 2018 r. Sąd uznał oskarżonego K. D. za winnego tego, że w dniu 7 maja 2018 roku w C. na drodze publicznej kierował w stanie nietrzeźwości określonym w wyniku badania Alkometrem na 0,82 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu samochodem osobowym marki S. (...) nr rej. (...), tj. popełnienia czynu z art. 178a § 1 k.k.

Art. 178 a § 1 k.k. przewiduje, iż sprawca czynu opisanego w tym przepisie podlega karze grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

Karą współmierną zarówno do stopnia winy oskarżonego, jak i społecznej szkodliwości popełnionego przez niego przestępstwa zdaniem Sądu jest kara 50 stawek dziennych grzywny przy przyjęciu jednej stawki w wysokości 30 złotych.

Wymierzając na podstawie art. 178a 1 k.k. karę w takim zakresie Sąd uwzględnił dyrektywy sądowego wymiaru kary określone w art. 53 k.k. Kara stanowi w ocenie Sądu właściwą reakcję na popełnione przez oskarżonego przestępstwo, ukazując oskarżonemu naganność jego zachowania, jak również spełnia cele w zakresie społecznego oddziaływania kary. Okoliczności popełniania czynu (jazdę w godzinach nocnych w warunkach ograniczonego ruchu na niewielkim odcinku drogi) uzasadniają zastosowanie kary wolnościowej. Kara pozbawienia wolności jawi się w okolicznościach sprawy jako nazbyt surowa. Natomiast wobec wykonywania pracy orzeczenie kary ograniczenia wolności było niezasadne, zwłaszcza mając na względzie orzeczone obowiązki.

Po stronie okoliczności obciążających Sąd uwzględnił uprzednią karalność (przy czym nie jest to karalność za przestępstwa podobne, jak i okres od ich popełnienia jest odległy) oraz duży stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu, przejawiający się charakterze naruszonego przez oskarżonego dobra. Nadto jako okoliczność obciążającą Sąd przyjął wysoką nagminność przestępstw popełnianych przez sprawców w stanie nietrzeźwości, co winno się spotkać z właściwą i surową represją karną. Po stronie natomiast okoliczności łagodzących Sąd uwzględnił przyznanie się i wyrażenie skruchy, złożenie wyjaśnień oraz działanie w szczególnych warunkach motywacyjnych (związanych z kilkunastoma przepadkami podpaleń pojazdów w C. w dniach poprzedzających oraz w dniu popełnienia czynu).

Kara grzywny jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu, jest to pierwsze skazanie oskarżonego za jazdę w stanie nietrzeźwości, jak wskazywał oskarżony motywem podjęcia jazdy była obawa wynikająca z informacji dotyczących podpalenia pojazdów przez nieznanego sprawcę. Natomiast wysokość stawki dziennej jest adekwatna do zdolności płatniczych oskarżonego, który osiąga dochody w wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę, ma na utrzymaniu dziecko i został zobowiązany do uiszczenia świadczenia na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 5000.

W przypadku skazania za przestępstwo z art. 178 a § 1 k sąd obowiązany jest w oparciu o treść art. 42 § 2 k.k. orzec zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów albo pojazdów określonego rodzaju. Rozważając kwestię rozmiaru i zakresu zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych Sąd wziął pod uwagę te same okoliczności, które legły u podstaw wymiaru kary. Sąd orzekł obligatoryjny zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym, na okres 3 lat, jest to bowiem pierwsze skazanie za czyn z art. 178 a § 1 k.k. , nadto oskarżony działał w szczególnych warunkach motywacyjnych. Sąd zaliczył też oskarżonemu na poczet orzeczonego zakazu okres zatrzymania prawa jazdy.

W przypadku popełnienia przez sprawcę przestępstwa z art. 178a § 1 k.k., zgodnie z wolą ustawodawcy, Sąd orzekł obligatoryjne świadczenie na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 5.000 zł, co – w sytuacji oskarżonego – stanowi istotną dolegliwość finansową.

Na podstawie art. 624 § 1 kpk Sąd zwolnił oskarżonego w całości od obowiązku uiszczenia opłaty, zwolnił także go od obowiązku uiszczenia wydatków postępowania, którymi obciążył Skarb Państwa. W ocenie Sądu, uiszczenie kosztów byłoby dla oskarżonego zbyt uciążliwe ze względu na jego sytuację majątkową i wysokość dochodów. Pomimo bowiem tego, że pracuje, jego zarobki oscylują w granicach minimalnego wynagrodzenia za pracę. Nałożona kara grzywny oraz świadczenie pieniężne, odpowiadają zaś łącznie wysokości czteromiesięcznego wynagrodzenia, nie można także tracić z pola widzenia, że oskarżony powinien utrzymać siebie i rodzinę. W związku z tym obciążenie oskarżonego obowiązkiem zwrotu kosztów procesu oraz opłatą stanowiłoby dla niego zbyt daleko idącą uciążliwość.

(...)/11/2018 r SSR Agnieszka Knade-Plaskacz