Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 18.04.2018r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym w składzie:

Przewodniczący: SSR Jan Matecki

Protokolant: Agnieszka Tomasik

po rozpoznaniu w dniu 06.04.2018r. w Kaliszu

na rozprawie sprawy

z powództwa K. B., P. W.

przeciwko (...) SA z/s w W.

– o zapłatę

1.  Zasądza od pozwanego (...) SA z/s w W. na rzecz powodów K. B. i P. W. kwotę 645,75 zł (słownie: sześćset czterdzieści pięć złotych i siedemdziesiąt pięć groszy) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 05.12.2015 roku do dnia zapłaty.

2.  W pozostałym zakresie powództwo oddala

3.  Zasądza od pozwanego (...) SA z/s w W. na rzecz powodów K. B. i P. W. kwotę 297,45 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania procesowego

SSR Jan Matecki

Sygn.akt V GC 1922/15

UZASADNIENIE

Powodowie K. B. i P. W. wnieśli w dniu 21.12.2015 r. pozew przeciwko pozwanej (...) Towarzystwo (...) S.A. w W. o zapłatę kwoty 1.660,50 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 5 grudnia 2015 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że powodowie są wspólnikami spółki cywilnej, której przedmiotem działalności jest wynajmem pojazdów. W dniu 3 kwietnia 2015 r. w wyniku wypadku komunikacyjnego uszkodzeniu uległ pojazd będący własnością J. Ł., marki F. (...), nr rejestracyjny (...). Sprawca wypadku posiadał obowiązkowe ubezpieczenie OC. posiadaczy pojazdów mechanicznych, zawarte z pozwanym. Poszkodowana wynajęła pojazd zastępczy na okres od 10 kwietnia 2015 r. do dnia 22 maja 2015 r., który był jej niezbędny celem wykonywania czynności życia codziennego, w tym dojazdu do pracy i dowożenia dziecka do szkoły Należność z tytułu najmu pojazdu zastępczego za okres 42 dni wynosi 3.874,50 zł. Poszkodowana dokonała cesji na rzecz powodów odszkodowania za najem samochodu zastępczego. Pozwany uznał wynajem pojazdu za okres 24 dni za zasadny i wypłacił powodom z tego tytułu kwotę 2.214,00 zł. Powodowie nie zgadzają się ze stanowiskiem pozwanego i wskazują, iż zapłata tylko za 24 dni wynajmu pojazdu zastępczego jest niesłuszna z uwagi na fakt, iż okres całkowitego najmu pojazdu zastępczego nie wykracza poza okres likwidacji szkody przez pozwanego. Stawka dobowa za najem pojazdu w wysokości 75 zł netto nie odbiega od lokalnych cen rynkowych. Odsetek ustawowych powodowie domagają się od dnia 5 grudnia 2015 r., tj. od dnia następnego po dniu w którym pozwany odmówił wypłaty odszkodowania.

Do pozwu załączono umowę najmu samochodu zastępczego z dnia 3 kwietnia 2015 r. wraz z protokołem zdawczo-odbiorczym, fakturę VAT nr (...) z dnia 1 czerwca 2015 r., oświadczenie poszkodowanej, iż uszkodzony samochód jest jedynym pojazdem w gospodarstwie domowym, a także pisma pozwanego z dnia 11 maja, 2 grudnia i 4 grudnia 2015 r.

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości i zwrot kosztów postępowania. Pozwany podniósł w uzasadnieniu pisma, iż poszkodowana wynajęła samochód zastępczy tydzień po kolizji, tj. w dniu 10 kwietnia 2015 r., natomiast zgłoszenia szkody do pozwanego dokonała dopiero w dniu 14 kwietnia 2015 r. Pozwany wskazał ponadto, że brak niezwłocznego zgłoszenia szkody bezpośrednio po wypadku, ale także już po dacie najmu pojazdu w sposób istotny przyczynił się do wydłużenia procesu likwidacji szkody. Pozwany zwrócił też uwagę, iż zakończenie naprawy nastąpiło w dniu 15 maja 2015 r., jednakże poszkodowana odebrała samochód dopiero 22 maja 2015 r. powodując tym samym ponownie wydłużenie najmu samochodu zastępczego o kolejne 7 dni i tym samym zachowanie poszkodowanej doprowadziło do wydłużenia postępowania o co najmniej 18 dni. Jednocześnie pozwany uznał za zasadny 24-dniowy okres najmu samochodu zastępczego przez poszkodowaną. Pozwany zaznaczył też, że przedłużenie okresu najmu, po ukończeniu naprawy uszkodzonego pojazdu nie zostało w żaden sposób uzasadnione przez stronę powodową. Pozwany wskazał, że podczas procesu likwidacji szkody warsztat znacznie zwlekał z rozpoczęciem procesu naprawy, a samą naprawę ukończył dopiero w dniu 15 maja 2015 r., mimo iż technologiczny czas naprawy samochodu wynosi maksymalnie 3 dni, a auto znajdowało się w warsztacie aż 25 dni zanim rozpoczęła się jego naprawa, co - zdaniem powoda - w konsekwencji spowodowało, że okres najmu pojazdu zastępczego został wydłużony ponad miarę. Biorąc powyższe pod uwagę, pozwany podkreślił, iż co do zasady na sporny okres najmu, wynoszący 18 dni, składa się: nieuzasadnione działanie poszkodowanej (11 dni) oraz opieszałość warsztatu (7 dni).

Pismem z dnia 17 marca 2016 r. pozwany wykonał zobowiązanie Sądu i przedłożył akta

szkody.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 3 kwietnia 2015 r. doszło do wypadku komunikacyjnego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd poszkodowanej J. Ł., marki F. (...), nr rej. (...). Sprawca wypadku posiadał obowiązkowe ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, zawarte z pozwanym. Zgodnie z oświadczeniem poszkodowanej, uszkodzony pojazd jest jedynym pojazdem w jej gospodarstwie domowym (k. 13 akt). W dniu 3 kwietnia 2015 r. pokrzywdzona zawarła z powodami umowę najmu samochodu zastępczego marki F. (...), nr rej. (...), w której wartość czynszu najmu pojazdu za jedną dobę ustalono w wysokości 75,00 zł netto (k. 9- 11 akt). Jednocześnie na podstawie § 6 ww. umowy najmu, pokrzywdzona dokonała cesji na rzecz powodów odszkodowania za najem samochodu zastępczego.

W dniu 1.06.2015 r. powodowie wystawili poszkodowanej fakturę VAT nr (...) za wynajem samochodu zastępczego od dnia 10 kwietnia do 22 maja 2015 r. na kwotę 3.874,50 zł brutto (k. 14 akt).

Pismem z dnia 2 grudnia 2015 r. pozwany przyznał poszkodowanej odszkodowanie w kwocie 5.340,35 zł tytułem zwrotu kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu (k. 16 akt). Następnie pismem z dnia 4 grudnia 2015 r. pozwany przyznał poszkodowanej dopłatę do wypłaconego odszkodowania w kwocie 2.214,00 zł, tytułem zwrotu poniesionych kosztów pojazdu zastępczego z ograniczeniem do pokrycia kosztów jego wynajmu za 24 dni (k. 17-18 akt).

Sąd na wniosek stron postanowił dopuścić wniosek o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z dziedziny techniki samochodowej na okoliczność ustalenia czasu niezbędnego na przywrócenie możliwości korzystania z samochodu osobowego pokrzywdzonej przy uwzględnieniu zakresu i rodzaju uszkodzeń jakich ten pojazd wskutek przedmiotowej kolizji doznał, przebiegli postępowania likwidacyjnego, w tym w szczególności daty oględzin pojazdu przez pozwanego i daty wypłaty odszkodowania, warunków i zasad organizacji pracy obowiązujących w warsztatach zajmujących się naprawą pojazdów samochodowych (w tym także ewentualnych dni wolnych od pracy) przy założeniu, że wszystkie czynności niezbędne do przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu sprzed kolizji, podejmowane były zgodnie z zasadami sztuki i z należytą starannością, a

nadto okoliczność wskazania okresu, którym pojazd ten musiał się znajdować w dyspozycji warsztatu naprawczego i nie mógł być normalnie eksploatowany przez pozwaną, a nadto czy zakres uszkodzeń przedmiotowego pojazdu powstałych na skutek kolizji z dnia 3 kwietnia 2015 r. umożliwił poszkodowanej dalsze korzystanie z pojazdu i czy pojazd ten mógł być poza dokonaniem oględzin normalnie eksploatowany. Sąd w dniu 2 marca 2017 r. zlecił w ww. zakresie wykonanie opinii biegłemu sądowemu mgr inż. K. S. (1) (k.246 akt).

Zgodnie z wnioskami wskazanymi w opinii biegłego sądowego mgr inż. K. S. (2) z dnia 5 marca 2017 r., czas przywrócenia możliwości korzystania z samochodu osobowego marki F. (...) nr rej. (...) uszkodzonego w kolizji, która miała miejsce w dniu 3 kwietnia 2015 r., przy uwzględnieniu zakresu oraz rodzaju uszkodzeń, jakich ten pojazd wskutek przedmiotowej kolizji doznał wynosi 31 dni i składa się z: 25 dni (czas likwidacji szkody zależny wyłącznie od ubezpieczyciela) i 6 dni (technologiczny czas naprawy zależny od serwisu). Okres w którym pojazd był niesprawny składający się z czasu likwidacji szkody i czasu naprawy, tj. okres przez który pojazd nie mógł być eksploatowany przez poszkodowaną, zdaniem biegłego wynosi 31 dni. Biegły w ww. opinii stwierdził ponadto, iż zakres uszkodzeń pojazdu powstałych na skutek kolizji z dnia 4 kwietnia 2015 r. uniemożliwiał poszkodowanej dalsze korzystanie z pojazdu i nie mógł być do czasu zakończenia naprawy eksploatowany (k. 248-252). Ponadto biegły w opinii uzupełniającej z dnia 1 sierpnia 2017 r. wyjaśnił, iż informacja w e-mailu, na którą powołał się pozwany, jest korespondencją pomiędzy serwisem i ubezpieczycielem, ponadto biegły nie ma wiedzy czy o fakcie zakończenia naprawy w dniu 15 maja 2015 r. powiadomiono klientkę.

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie powołanych wyżej dokumentów, zeznań świadka J. Ł. i opinii biegłego sądowego K. S. (1).

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka J. Ł. , iż samochód jej na skutek wypadku nie nadawał się do dalszej eksploatacji, gdyż jego uszkodzenia uniemożliwiały to . Zeznania świadka znajdują potwierdzenie w opinii biegłego. Biegły w swojej opinii stwierdził, iż uszkodzenia samochodu uniemożliwiały poszkodowanej J. Ł. dalsze korzystanie z pojazdu- opinia k.252. Świadek zeznała, iż samochód zastępczy wynajęła kilka dni później po wypadku , gdyż w tamtym czasie korzystała z samochodu wypożyczonego od ojca. Świadek stwierdziła, iż nie pamięta dokładnej daty wypożyczenia samochodu i zgłoszenia szkody oraz daty odbioru od niej samochodu zastępczego. Świadek zeznała , iż likwidację szkody powierzyła warsztatowi , który naprawiał samochód. Sąd dal wiarę zeznaniom świadka, gdyż znajdują one swoje potwierdzenie i uzupełnienie w zgromadzonych w aktach dokumentach. Z załączonych do akt dokumentów szkody wynika, iż poszkodowana wynajęła samochód w dniu 10.04.2015r. i zdała 22.05.2015r. Sąd dal wiarę częściowo twierdzeniom pozwanego zawartym w jego odpowiedzi na pozew, iż okres wynajmu samochodu za okres dochodzony pozwem tj. za 42 dni najmu samochodu zastępczego jest niezasadny. Sąd w tym zakresie uznał za zasadny okres wynajmu samochodu zastępczego na okres 31 dni zgodnie z treścią opinii biegłego. Biegły sądowy w swojej opinii złożonej do akt sprawy oraz opinii uzupełniającej za zasadne uznał okres wynajmu samochodu zastępczego przez okres 31 dni-25 dni czas likwidacji szkody zależny wyłącznie od ubezpieczyciela praz 6 dni technologiczny czas naprawy zależny od serwisu- opinia biegłego k. 252akt. W ocenie Sądu okres pozostały objęty żądaniem odszkodowawczym jest nie zasadny.

Skoro poszkodowana wynajęła samochód w dniu 10.04.2015r. to w tym dniu powinna być zgłoszona szkoda ubezpieczycielowi. Pozwana jak zeznała zleciła warsztatowi dokonującemu naprawy uszkodzonego samochodu, wszystkie czynności związane z likwidacją szkody.

Jak wynika z treści opinii biegłego sporządzonej o analizę akt szkody . Zgłoszenie szkody nastąpiło dopiero 17.04.2015r. Niezasadnym więc było zwlekanie z dokonaniem tej czynności od 10.04.2015r. kiedy nastąpiło wynajęcie samochodu zastępczego. W dniu 18.05.2015r. zakończono naprawę samochodu, co potwierdził warsztat naprawczy wystawiając fakturę – opinia k.251 akt. Niezasadnym jest twierdzenie pozwanego, iż naprawę zakończono w piątek 15.05.2015r., gdyż ubezpieczyciel w tym dniu otrzymał e-maila z warsztatu dokonującego naprawę o zakończeniu naprawy. Sąd w tym zakresie podzielił stanowisko biegłego, iż powiadomienie ubezpieczyciela nie oznacza, iż w tym samym dniu została powiadomiona właścicielka pojazdu, tym bardziej , iż świadek Ł. nie potwierdziła w swych zeznaniach , aby została powiadomiona o zakończeniu naprawy samochodu w tym dniu. Zdaniem Sądu należy przyjąć, iż w dniu wystawienia faktury za naprawę tj. 18.05.2015r. została powiadomiona o zakończeniu naprawy samochodu właścicielka i w tym dniu mogła samochód odebrać. Sąd w pełni podzielił w tym zakresie ustalenia biegłego uznając za zasadny okres wynajmu samochodu przez okres 31 dni. Biegły sądowy dysponujący specjalistyczną wiedzą w zakresie napraw samochodów, ponad 40-letnim doświadczeniem w tym zakresie , zadaniem Sądu w sposób bezstronny , poparty wiedzą i doświadczeniem określił prawidłowo niezbędny czas najmu samochodu. Okres ten określony opinią biegłego nie był kwestionowany przez powoda, który nie zgłosił zastrzeżeń do opinii i wniosków w niej wyrażanych. Zastrzeżenia i uwagi pozwanego w ocenie Sądu są niezasadne i stanowią jedynie nieuzasadnioną polemikę z ustaleniami biegłego należycie uzasadnionymi w złożonej opinii i opinii uzupełniającej.

Sąd zważył co następuje:

Podstawą niekwestionowanej przez pozwanego odpowiedzialności za szkodę wywołaną przez sprawcę kolizji drogowej w dniu 3 kwietnia 2015r. była umowa ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, zgodnie z którą pozwany przyjął na siebie odpowiedzialność za szkody wyrządzone osobom trzecim wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający lub ubezpieczony (art. 822 § 1 Kodeksu cywilnego).

Odpowiedzialność sprawcy szkody wynika z przepisu art. 436 § 1 k.c., zgodnie z którym odpowiedzialność określoną w art. 435 k.c. ponosi również samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody. W art. 435 § 1 k.c. przewidziano odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła na skutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

Zgodnie zaś z art. 35 ustawy z dnia 22 maja 2013 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych. Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jedn. Dz.U. z 2013r., poz. 392 ze zm.) ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu. W art. 36 ust. 1 ustawy wskazano, że odszkodowanie ustala się w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym. Oznacza to, że o rodzaju i wysokości świadczeń należnych od zakładu ubezpieczeń decydują przepisy Kodeksu cywilnego, a w szczególności art. 361-363k.c. oraz 444-447k.c..

Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela (art. 8 ust. 4 ustawy o działalności ubezpieczeniowej). Ubezpieczyciel odpowiada w granicach odpowiedzialności sprawcy szkody, na zasadach określonych w Kodeksie cywilnym. Odpowiada więc za normalne następstwa działania bądź zaniechania, z którego szkoda wynikła. W tych granicach naprawienie szkody powinno obejmować wszystkie straty, które poszkodowany poniósł wskutek zaistnienia szkody (art. 361 § 2 k.c.). Przedstawione reguły nakazują przestrzeganie zasad} pełnego odszkodowania w granicach adekwatnego związku przyczynowego. Podstawową funkcją odszkodowania jest bowiem kompensacja, co oznacza, że odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego stan rzeczy naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę. Utrata możliwości korzystania z rzeczy wskutek jej uszkodzenia stanowi szkodę majątkową. W piśmiennictwie podkreśla się, że normalnym następstwem w rozumieniu art. 361 § 1 k.c. jest bardzo często niemożność korzystania z samochodu przez poszkodowanego w sytuacji jego uszkodzenia. Jeżeli więc poszkodowany poniósł w związku z tym koszty, które były konieczne, na wynajem samochodu zastępczego, to mieszczą się one w granicach skutków szkodowych podlegających wyrównaniu.

W toku likwidacji szkody pozwany odmówił uznania zasadności wynajmu pojazdu zastępczego w pełnym okresie jego najmu, gdy tymczasem pojazd ze względu na uszkodzenia nie mógł być użytkowany bez jego naprawy.

Obowiązek pozwanego pokrycia kosztów najmu pojazdu zastępczego wynika również z wytycznych Komisji Nadzoru Finansowego. Zgodnie z rekomendacją (...) z dnia 1.12.2009r poszkodowany może żądać pokrycia kosztów najmu pojazdu zastępczego za okres, w którym nie było możliwe korzystanie z pojazdu, który uległ uszkodzeniu. Okres najmu winien być uzasadniony. Długość tego okresu warunkowana jest lojalnym zachowaniem się poszkodowanego wobec ubezpieczyciela.

W toku sporu ustalono, że zachodziła konieczność wynajmu samochodu zastępczego, bowiem samochód uszkodzony w wyniku wypadku komunikacyjnego był jedynym samochodem w gospodarstwie domowym poszkodowanej, z którego korzystała m.in. w celach wykonywania czynności życia codziennego, w tym dojazdu do pracy i dowożenia dziecka do szkoły.

W przedmiotowej sprawie ustalono, iż czas przywrócenia możliwości korzystania z samochodu uszkodzonego w kolizji wynosi 31 dni. Pozwany wypłacił odszkodowanie tytułem zwrotu kosztów najmu samochodu zastępczego w kwocie pokrywającej 24 dni najmu.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania Sąd uwzględnił powództwo w zakresie wypłaty odszkodowania za pozostałe 7 dni najmu samochodu zastępczego - przyjmując określoną w umowie stawkę dzienną w kwocie 75,00 zł netto za dzień - tj. w kwocie 645,75 zł brutto wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 5 grudnia 2015 r. do dnia zapłaty. W pozostałym zakresie powództwo podlegało oddaleniu.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 100 zd.l k.p.c., zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Powodowie wygrali sprawę w 39%. Na koszty złożyła się opłata sądowa od pozwu w kwocie 84 zł, wynagrodzenie biegłego w kwocie 1.365,20 zł oraz wynagrodzenia pełnomocników stron ustalone w oparciu o § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (t.j.: Dz.U. z 2013r., poz.490 ze zm.) wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa. Suma kosztów wyniosła

3.883.20  zł. Powód powinien więc ponieść koszty w wysokości 2.368,75 zł, a poniósł je w kwocie

2.666.20  zł, stanowiące opłatę sądową, wynagrodzenie pełnomocnika i zaliczkę na poczet opinii biegłego w kwocie 1.500,00 zł. Do zwrotu przez pozwanego należy się więc powodowi różnica tych kwot.

SSR Jan Matecki