Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 września 2018 r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 września 2018 r. w K.

sprawy z powództwa (...) Luxembourg S.A. w Luksemburgu

przeciwko A. W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej A. W. na rzecz powoda (...) Luxembourg S.A. w Luksemburgu kwotę 629,90 ( sześćset dwadzieścia dziewięć i 90/100 ) złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w wysokości 7 % w stosunku rocznym za okres od 04.12.2017r. do dnia zapłaty;

II.  w pozostałej części powództwo oddala;

III.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 236,90 ( dwieście trzydzieści sześć i 90/100 ) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  wyrokowi nadaje rygor natychmiastowej wykonalności co do pkt I i III.

Sygn. akt I (...)

UZASADNIENIE

Powód (...) Luxembourg S.A. w Luksemburgu wniósł o zasądzenie od pozwanej A. W. kwoty 763,21 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz obciążenie pozwanej kosztami procesu. Podniósł, że wierzytelność dochodzona pozwem wynika z braku zapłaty przez pozwaną należności z tytułu umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych zawartej z (...) Sp. z o.o. w W. w dniu 08.08.2014r. Wierzytelność ta została nabyta przez powoda od wierzyciela pierwotnego na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 13.02.2016r. Powód przed wniesieniem pozwu przesłał do pozwanej wezwanie do zapłaty, w którym została wskazana aktualna kwota zadłużenia oraz numer rachunku bankowego powoda, na który należało dokonać wpłat. Pozwana nie zastosowała się jednak do wezwania i nie spłaciła zadłużenia. Na dochodzoną pozwem kwotę 763,21 zł składają się należności wynikające z poszczególnych faktur i not oraz odsetek naliczonych na dzień poprzedzający złożenie pozwu w niniejszej sprawie.

Pozwana A. W. zawiadomiona w trybie art. 139§1 k.p.c. nie stawiła się na rozprawie i nie zajęła stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 05.08.2014r. A. W. zawarła z (...) S.A. w W. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych w sieci (...).

(dowód: umowa – k. 31-32)

W związku ze świadczeniem usług telekomunikacyjnych na podstawie w/w umowy oraz jej rozwiązaniem wierzyciel pierwotny wystawił pozwanej A. W.:

- fakturę Vat nr (...) z dnia 18.11.2014r. na kwotę 8,26 zł z terminem płatności do dnia 02.12.2014 r.;

- fakturę Vat nr (...) z dnia 18.12.2014r. na kwotę 49,98 zł z terminem płatności do dnia 02.01.2015r.;

- notę obciążeniową nr (...) z dnia 18.06.2015r. na kwotę 580,00 zł z terminem płatności do dnia 02.07.2015r.;

- notę odsetkową nr (...) z dnia 18.11.2014r. na kwotę 0,29 zł z terminem płatności do dnia 02.12.2014r.;

- notę odsetkową nr (...) z dnia 18.12.2014r. na kwotę 0,08 zł z terminem płatności do dnia 02.01.2015r.;

- notę odsetkową nr (...) z dnia 21.01.2015r. na kwotę 0,21 zł z terminem płatności do dnia 04.02.2015r.;

- notę odsetkową nr (...) z dnia 18.02.2015r. na kwotę 0,39 zł z terminem płatności do dnia 04.03.2015r.;

- notę odsetkową nr (...) z dnia 18.03.2015r. na kwotę 0,33 zł z terminem płatności do dnia 01.04.2015r.;

- notę odsetkową nr (...) z dnia 18.04.2015r. na kwotę 0,38 zł z terminem płatności do dnia 04.05.2015r.;

- notę odsetkową nr (...) z dnia 18.05.2015r. na kwotę 0,37 zł z terminem płatności do dnia 01.06.2015r.;

- notę odsetkową nr (...) z dnia 18.06.2015r. na kwotę 0,38 zł z terminem płatności do dnia 02.07.2015r.;

- notę odsetkową nr (...) z dnia 20.07.2015r. na kwotę 2,15 zł z terminem płatności do dnia 03.08.2015r.;

- notę odsetkową nr (...) z dnia 19.11.2015r. na kwotę 1,69 zł z terminem płatności do dnia 03.12.2015r.;

- notę odsetkową nr (...) z dnia 21.12.2015r. na kwotę 4,18 zł z terminem płatności do dnia 04.01.2016r.;

- notę odsetkową nr (...) z dnia 18.01.2016r. na kwotę 4,05 zł z terminem płatności do dnia 01.02.2016r.;

(dowód: faktury – k. 42-45; nota obciążeniowa - k. 46; noty odsetkowe – k. 47v.-58)

Pozwana A. W. uregulowała jedynie częściowo zadłużenie wynikające z faktury Vat nr (...), gdzie do zapłaty pozostała kwota 5,69 zł oraz z faktury Vat nr (...), gdzie do zapłaty pozostała kwota 49,90 zł.

(dowód: wezwanie do zapłaty – k. 30-30v.)

Umową z dnia 13.02.2016 r. (...) Sp. z o.o. w W. zbył na rzecz (...) Luxembourg S.A. w Luksemburgu wierzytelności przeciwko A. W. wynikające z w/w faktur Vat, not odsetkowych oraz not obciążeniowej.

(dowód: umowa sprzedaży wierzytelności z załącznikami – k. 17-18; wyciąg z załącznika elektronicznego – k. 19; wyciąg z załącznika nr 1 – k. 20-23)

Pozew w sprawie został pierwotnie wniesiony do Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie w dniu 04.12.2017r.

(dowód: pozew – k. 3-7v.)

Sąd zważył, co następuje:

Stosownie do art. 339§1 kpc, jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny. Zgodnie z §2 tego przepisu, w tym wypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa. Z czego wniosek, iż niestawiennictwo pozwanego nie zwalnia Sądu z dokonania merytorycznej oceny powództwa i przedłożonych przez stronę powodową dowodów.

W ocenie Sądu w okolicznościach sprawy powództwo zasługiwało jedynie na częściowe uwzględnienie.

Rozstrzygając o roszczeniach strony powodowej należało w pierwszej kolejności mieć na uwadze, że mocą ustawy z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy – Kodeks Cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r. poz. 1104), dodany został przepis art. 117 § 2 ¹ k.c., zgodnie z którym po upływie terminu przedawnienia nie można domagać się zaspokojenia roszczenia przysługującego przeciwko konsumentowi.

Powyższa regulacja nakłada na sąd rozpoznający sprawę cywilną obowiązek ustalenia z urzędu, czy podmiot przeciwko któremu skierowane jest powództwo jest konsumentem, a jeżeli tak, to czy doszło do przedawnienia dochodzonego roszczenia. Poczynienie pozytywnych ustaleń w w/w zakresie skutkuje oddaleniem powództwa.

W ocenie Sądu z przedłożonej umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych w sieci (...) z dnia 05.08.2014r., wynika jednoznacznie że pozwana A. W. występowała w stosunkach z wierzycielem pierwotnym jako osoba fizyczna dokonująca czynności prawnych niezwiązanych bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową, a więc jako konsument.

Zdaniem Sądu roszczenia dochodzone niniejszym pozwem należało zakwalifikować jako roszczenia związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Stosownie do dyspozycji art. 118 k.c. roszczenia takie przedawniają się z upływem lat trzech.

Wobec powyższego należało uznać, że trzyletni termin przedawnienia roszczeń wynikających z faktury Vat nr (...) oraz z noty odsetkowej nr (...) upłynął z dniem 02.12.2017r., a więc przed wytoczeniem niniejszego powództwa, co miało miejsce w dniu 04.12.2017 r.

Dlatego też należało oddalić przedmiotowe powództwo w zakresie w/w roszczeń jako przedawnione.

W dalszej kolejności, mając na uwadze przedstawiony przez stronę powodową materiał dowodowy, należy uznać że powód wykazał w sposób nie budzący wątpliwości, iż w dniu 05.08.2014r. doszło do zawarcia między A. W. a (...) S.A. w W. umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych w sieci (...), oraz że w dniu 13.02.2016r. nabył od wierzyciela pierwotnego wierzytelności względem pozwanej.

Ponadto z materiału tego wynika, że pozwana winna zapłacić powodowi kwotę 49,90 zł z tytułu usług świadczonych na podstawie w/w umowy oraz kwotę 580,00 zł z tytułu kary za niedotrzymanie warunków promocji.

Dlatego też Sąd zasądził ostatecznie na rzecz strony powodowej łączną kwotę 629,90 zł.

Sąd nie znalazł natomiast podstaw do uwzględnienia roszczeń powoda wynikających z not odsetkowych nr (...) z dnia 18.12.2014r., nr (...) z dnia 21.01.2015r., nr (...) z dnia 18.02.2015r., nr (...) z dnia 18.03.2015r., (...) z dnia 18.04.2015r., (...) z dnia 18.05.2015r., (...) z dnia 18.06.2015r., nr (...) z dnia 20.07.2015r., nr (...) z dnia 19.11.2015r., nr (...) z dnia 21.12.2015r. oraz nr (...) z dnia 18.01.2016r. W/w noty odsetkowe obejmowały odsetki naliczone od wskazanych w tych notach faktur VAT oraz noty obciążeniowej. Strona powodowa nie przedłożyła większości z w/w faktur VAT. W przypadku faktur VAT nr (...) oraz noty obciążeniowej nr (...), nie wykazała natomiast czy i kiedy zostały one doręczone pozwanej. W tej sytuacji niemożliwe jest zweryfikowanie zasadności i prawidłowości obliczenia dochodzonych przez powoda odsetek objętych w/w notami odsetkowymi.

Podobne uwagi można poczynić w przypadku skapitalizowanych odsetek naliczonych przez powoda od kwot należności głównych wynikających z nieopłaconych faktur VAT nr (...) oraz noty obciążeniowej nr (...).

Należy mieć na uwadze, że stosownie do art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Ciężar dowodu w rozumieniu cytowanego przepisu pozostaje w ścisłym związku z problematyką procesową dowodów, albowiem po myśli art. 232 k.p.c., strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Reguła ta nie może być pojmowana w ten sposób, że ciąży on zawsze na powodzie, gdyż w zależności od rozstrzyganych w procesie kwestii, ciężar dowodu co do pewnych faktów będzie spoczywał na powodzie, co do innych z kolei na pozwanym ( tak SN w wyroku z 03.10.1969 r., II PR 313/69, OSNC 1970, nr 9, poz. 147). Należy jednak mieć na względzie, iż ciężar dowodu spoczywa na tym, kto twierdzi, a nie na tym, kto zaprzecza określonym faktom ( ei incumbit probatio qui dicit, non qui negat). Jest to o tyle zrozumiałe, iż nie sposób obciążać określonej strony ciężarem dowodzenia wystąpienia okoliczności negatywnych ( vide - wyrok SN z dnia 18 lutego 2010 r., II CSK 449/09).

W świetle powyższego należy przyjąć, iż to rolą powoda było wykazanie, czy i w jakiej dacie zostały doręczone pozwanej dokumenty księgowe obejmujące należności, od których naliczono odsetki. Powód był w toku postępowania reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika i nic nie stało na przeszkodzie, aby sprostał temu obowiązkowi.

W ocenie Sądu zebrany materiał dowodowy nie pozwalał na uznanie, że strona powodowa ciężarowi temu podołała. Dlatego też przedmiotowe powództwo we wskazanym zakresie podlegało oddaleniu jako nieudowodnione.

Rozstrzygając o odsetkach należnych od zasądzonej kwoty 629,90 zł Sąd uwzględnił żądanie pozwu i zasądził je od dnia jego wniesienia, tj. od 04.12.2017 r. do dnia zapłaty, jednocześnie określając kwotowo ich wysokość we wskazanym okresie.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c., mając na uwadze że strona pozwana uległa jedynie co do nieznacznej części swojego żądania.

Ponieważ wyrok w sprawie jest wyrokiem zaocznym Sąd na podstawie art. 333 § 1 pkt 3 nadał wyrokowi w części uwzględniającej powództwo rygor natychmiastowej wykonalności.