Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 sierpnia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Stolarska

Protokolant: sekr. sąd. Tomasz Łukowicz

po rozpoznaniu w dniu 16 sierpnia 2018 r. w Gdyni na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki (...)

przeciwko E. O.

o zapłatę

I oddala powództwo;

II obciąża powoda kosztami postępowania uznając je za uiszczone.

Zarządzenia :

1.  odnotować i zakreślić w repertorium C

2.  przedłożyć z wpływem lub za 30 dni

UZASADNIENIE

Powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowo-akcyjna z siedzibą w W. wniósł pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko E. O. o zapłatę kwoty 277,88 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty i kosztami procesu.
W uzasadnieniu powód wskazał, że pozwana związana była z pierwotnym wierzycielem (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W. umową o świadczenie usług w zakresie dostarczania programów telewizyjnych i/lub radiowych oraz udostępniania urządzenia dekodującego zawartą w dniu 4 marca 2008 r. Powód podał, iż pozwana nie wykonała zobowiązań wynikających z umowy, Regulaminu świadczenia usług oraz Regulaminu (...). Powód wskazał, że zadłużenie pozwanej na dzień wniesienia pozwu stanowi kwotę 277,88 zł, na którą składa się: kwota 210 zł wynikająca z noty obciążeniowej (...) z dnia
7 kwietnia 2015 r., której termin płatności upłynął w dniu 21 kwietnia 2015 r.; kwota 17,88 zł stanowiąca odsetki wynikające z opóźnienia w zapłacie ww. noty obciążeniowej, liczone od pierwszego dnia po upływie płatności noty do dnia poprzedzającego wniesienie powództwa. Powód wyjaśnił również, że na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 14 grudnia 2015 r. nabył wierzytelność przysługującą pierwotnemu wierzycielowi przeciwko pozwanej, zaś pozwana nie dokonał spłaty zadłużenia.

/pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym – k. 2-3v/

Uwzględniając żądanie pozwu w całości, referendarz sądowy Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie w dniu 14 listopada 2016 r. wydał w sprawie o sygn. akt
VI Nc-e (...) nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

/nakaz zapłaty z dn.14.11.2016 r. – k. 4 /

W dniu 17 lipca 2017 r. pozwana złożyła sprzeciw od nakazu zapłaty, wnosząc
o oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu pozwana wskazała na bezzasadność powództwa, z uwagi na wykonanie przez nią zobowiązań umownych. Pozwana przyznała,
iż w dniu 4 marca 2008 r. zawarła z (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W. umowę dostarczania programów telewizyjnych, nie mniej jednak do ww. umowy nie została wystawiona żadna nota obciążeniowa. Pozwana wyjaśniła, iż przedmiotowa umowa wygasła
w dniu 4 lutego 2010 r. – po upływie okresu na jaki została zawarta (24 miesiące) bez jakichkolwiek obciążeń dla niej jako abonenta, tak więc nie istnieje żadne zobowiązanie z tytułu jej zawarcia.

/sprzeciw od nakazu zapłaty – k. 9-9v /

Postanowieniem z dnia 11 września 2017 r. wobec skutecznego wniesienia przez pozwaną sprzeciwu i utraty mocy wydanego nakazu zapłaty w całości, Sąd Rejonowy Lublin-Zachód
w L. przekazał rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego w Gdyni – według właściwości ogólnej.

/postanowienie z dn. 11.09.2017 r. – k. 14 /

Po wpłynięciu sprawy do Sądu Rejonowego w Gdyni powód usunął braki formalne pozwu w trybie art. 505 ³⁷ § 1 k.p.c. i podtrzymał w całości żądanie pozwu złożonego w elektronicznym postępowaniu upominawczym. Nadto powód wyjaśnił, iż zobowiązanie pozwanej wynika
z umowy abonenckiej z dnia 27 listopada 2012 r., natomiast wskazanie w pozwie złożonym
w elektronicznym postępowaniu upominawczym umowy abonenckiej z dnia 4 marca 2008 r. było wynikiem omyłki.

/pismo procesowe powoda z dnia 17.01.2018 r. – k. 20/

W odpowiedzi na pozew pozwana podtrzymała dotychczasowe stanowisko w sprawie,
a nadto wyjaśniła, iż w dniu 4 marca 2008 r. zawarła z (...) Spółką Akcyjną z siedzibą
w W. umowę o nr (...), przy podpisaniu której dokonała jednocześnie zakupu dekodera za cenę 99 zł. Przy zawieraniu kolejnej umowy o nr (...)
w dniu 27 listopada 2012 r. zdała dekoder, otrzymując inny wraz z dyskiem twardym, na który wystawiona została faktura VAT na kwotę 1 zł. Pozwana podała, iż w dniu 4 listopada 2014 r. wypowiedziała umowę, zaś w dniu 5 marca 2015 r. zwróciła dekoder cyfrowy, co zostało potwierdzone przez pracownika Operatora. Pozwana nadmieniła, iż wraz z dekoderem chciała zwrócić również dysk twardy, jednakże pracownik operatora stwierdził, iż dysk został zakupiony przez pozwaną tak więc stanowi jej własność, zaś zwrotowi podlega jedynie dekoder. Pozwana wskazała nadto, iż w związku z wystawieniem przedmiotowej noty obciążeniowej w dniu 16 kwietnia 2018 r. zwróciła dysk twardy, składając jednocześnie reklamację z prośbą o anulowanie noty obciążeniowej.

/odpowiedź na pozew – k. 97-101/

Na rozprawie w dniu 16 sierpnia 2018 r. pozwana podtrzymała dotychczasowe stanowisko procesowe przedstawione, zarówno w sprzeciwie od nakazu zapłaty, odpowiedzi na pozew, piśmie procesowym, jak i na rozprawie w dniu 24 maja 2018 r.

/protokół rozprawy z dnia 24.05.2018 r. – k. 175-177/

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 27 listopada 2012 r. E. O. zawarła z (...) Spółką Akcyjną
z siedzibą w W. umowę abonencką o nr (...) na okres 15 miesięcy, na podstawie której C. P. zobowiązał się do świadczenia na rzecz abonenta – E. O. usług wskazanych w umowie, w zakresie dostarczania programów telewizyjnych i/lub radiowych oraz udostępniania urządzenia dekodującego. W ramach umowy E. O. wydany został dekoder o nr: (...)- (...), wymienny dysk twardy o nr (...).

/niesporne, vide: umowa o abonament z dnia 27.12.2012 r. – k. 25; protokół odbioru – k. 29/

W dniu podpisania umowy E. O. uiściła na rzecz Cyfrowego P. kwotę 49 zł, z czego kwotę 47 zł tytułem opłaty aktywacyjnej, kwotę 1 zł tytułem zryczałtowanej opłaty z tytułu udostępnienia głównego dekodera, a także kwotę 1 zł tytułem opłaty za dysk twardy.

/niesporne, vide: faktura VAT o nr (...)QT/12/11/1/

Umowa uległa przedłużeniu na okres kolejnych 12 miesięcy na podstawie pkt. 7 i umowy
z dnia 27 listopada 2012 r.

/niesporne, vide: regulamin umowy z dnia 27.12.2012 r. – k. 110v/

W dniu 4 listopada 2014 r. E. O. złożyła Operatorowi oświadczenie
w przedmiocie wypowiedzenia umowy o nr (...), ze skutkiem na dzień
4 marca 2015 r.

/niesporne, vide: wypowiedzenie umowy – k. 112/

Zgodnie z § 6 pkt 11 regulaminu świadczenia usług – stanowiącym integralną część umowy – w przypadku rozwiązania bądź wygaśnięcia umowy abonenckiej abonent jest zobowiązany do zwrotu na własny koszt i ryzyko udostępnionego mu urządzenia dekodującego
i karty w terminie 30 dni od rozwiązania lub wygaśnięcia umowy. Zgodnie z § 6 pkt 9 ww. regulaminu w przypadku niezwrócenia przez abonenta udostępnionego mu urządzenia dekodującego lub karty w terminie wskazanym w regulaminie abonent zobowiązany będzie do uiszczenia kary umownej w wysokości określonej w regulaminie. Zgodnie z § 4 ww. regulaminu sprzęt jest to dekoder albo C., karta, zestaw antenowy.

/niesporne, vide: regulamin świadczenia usług –k. 124-125/

W dniu 5 marca 2015 r. E. O. dokonała w salonie (...) w R. zwrotu dekodera o nr: (...)- (...) w związku z rozwiązaniem umowy o świadczenie usług. Zwrot sprzętu stwierdzony został protokołem, w treści którego w rubryce „braki”, pracownik Operatora umieścił zapis „sprzęt kompletny”. Nadto w protokole zawarto uwagę, zgodnie z którą C. P. zastrzegł sobie prawo do obciążenia Abonenta karą umowną określoną w cenniku, za zwrot sprzętu po terminie lub sprzętu uszkodzonego i niekompletnego, zgodnie z wykazem braków i uszkodzeń określonych w protokole.

W trakcie wizyty w salonie (...) została poinformowana przez pracownika Operatora, że w związku z rozwiązaniem umowy zwrotowi podlega jedynie dekoder, zaś dysk twardy stanowi jej własność.

/dowód: vide – protokół zwrotu sprzętu – k. 113; protokół rozprawy z dnia 16.08.2018 r. – k. 176/

W dniu 7 kwietnia 2015 r., C. P. wystawił notę obciążeniową o nr (...) wzywając E. O. do zapłaty kwoty 210 zł tytułem kary za niezwrócenie w terminie udostępnionego sprzętu o nr (...).

/niesporne, vide: nota obciążeniowa (...) – k. 114/

Pismem z dnia 13 kwietnia 2015 r. E. O. zwróciła się do Operatora o anulowanie niesłusznie wystawionej noty obciążeniowej, z uwagi na zwrot dekodera w salonie operatora.

/niesporne, vide: pismo z dnia 13.04.2015 r./

W dniu 14 grudnia 2015 r. (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. zawarł
z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością spółką komandytowo-akcyjną
z siedzibą w W. umowę przelewu wierzytelności, w której określono, że (...) S.A. przenosi na rzecz nabywcy wierzytelności względem abonentów powstałych na podstawie umów o świadczenie usług. Przedmiotem cesji była również wierzytelność wynikająca z noty obciążeniowej o nr (...).

/dowód umowa przelewu wierzytelności wraz z załącznikiem w postaci częściowego wykazu wierzytelności – k. 34-48/

W dniu 12 stycznia 2016 r. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowo-akcyjna z siedzibą w W. sporządził skierowane do E. O. wezwanie do zapłaty kwoty 224,24 zł, w tym należności głównej w kwocie 210 zł, a także kwoty 12,24 zł tytułem odsetek ustawowych, wskazując, iż na mocy cesji wierzytelności z dnia 14 grudnia 2015 r. stał się wierzycielem ww. zadłużenia wynikającego z umowy z dnia 4 marca 2008 r. zawartej z (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W..

/dowód: zawiadomienie o sprzedaży wierzytelności z wezwaniem do zapłaty z dn. 12.01.2016 r. – k. 32/

W dniu 16 kwietnia 2018 r. E. O. dokonała w salonie (...) w R. zwrotu dysku twardego (...) 320 o nr: (...). Zwrot sprzętu stwierdzony został protokołem, w treści którego w rubryce „braki”, pracownik Operatora umieścił zapis „sprzęt kompletny”.

/niesporne, vide: protokół zwrotu sprzętu – k. 116/

W dniu 17 kwietnia 2018 r. E. O. dokonała w salonie (...) w R. zgłoszenia reklamacyjnego, zwracając się o anulowanie noty obciążeniowej nr (...).

/niesporne, vide: protokół zgłoszenia reklamacyjnego – k. 117/

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie w/w dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony w toku postępowania, które nie budziły wątpliwości Sądu, co do swej wiarygodności i których prawdziwość nie była kwestionowana przez strony, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary. Pozostałe dokumenty zgromadzone w aktach nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia, gdyż nie wnoszą do sprawy żadnych nowych, istotnych okoliczności.

Ustalając stan faktyczny sprawy Sąd wziął również pod uwagę zeznania pozwanej złożone na okoliczność ustalenia, zawarcia i rozwiązania umowy z poprzednikiem prawnym powoda oraz zwrotu urządzeń otrzymanych wraz z zawarciem umowy. Zeznania te jako logiczne, konsekwentne i spójne z pozostałym materiałem dowodowym Sąd uznał za wiarygodne w c

Powód domagając się zasądzenia od pozwanej kwoty wskazanej w pozwie powoływał się na umowę o świadczenie usług zawartą między pozwaną a (...) Spółką Akcyjną
z siedzibą w W. oraz wskazywał, że wierzytelność dochodzoną pozwem z tytułu w/w umowy nabył na podstawie umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 14 grudnia 2015 r. zawartej
z pierwotnym wierzycielem.

Pozwana kwestionowała zasadność żądania powoda zarzucając, że dokonała zwrotu sprzętu w postaci dekodera, który otrzymała na czas trwania umowy. Pozwana nadto wskazywała, iż zgodnie z informacją otrzymaną w autoryzowanym punkcie Operatora nie miała obowiązku zwrotu dysku twardego, który nabyła na własność w dniu zawarcia umowy, w przeciwieństwie do dekodera, który został jej udostępniony na czas trwania umowy i który to podlegał zwrotowi w dniu rozwiązania umowy. Pozwana zakwestionowała zasadność wystawienia noty obciążeniowej o nr (...).

Odnosząc się w pierwszej kolejności do zarzutu niezasadności żądania powoda
w zakresie obciążenia pozwanej opłatą z tytułu kary umownej za niezwrócenie w terminie udostępnionego jej sprzętu w postaci wymiennego dysku twardego o nr (...), Sąd uznał zarzut ten za zasadny. W związku z rozwiązaniem umowy abonenckiej pozwana zobowiązana była do zwrotu na własny koszt i ryzyko udostępnionego jej urządzenia dekodującego, co też uczyniła. Regulamin świadczenia usług poprzednika prawnego powoda,
w treści którego powód upatrywał możliwość obciążenia pozwanej karą umowną z tytułu niezwrócenia w terminie udostępnionego jej sprzętu, dotyczył jedynie dekodera. Zgodnie bowiem z § 4 Regulaminu sprzęt jest to dekoder albo C., karta, zestaw antenowy. Zważyć należy, iż
w żadnym z punktów ww. Regulaminu przenośny dysk twardy nie został określony mianem sprzętu, którego nieterminowy zwrot lub brak zwrotu wiązać należy z sankcjami w postaci kar umownych.

Tak więc w przypadku nieterminowego zwrotu lub braku zwrotu urządzenia dekodującego przez pozwaną powód mógłby żądać kary umownej. Powyższa sytuacja nie miała jednak miejsca w niniejszej sprawie. Pozwana zwróciła w autoryzowanym punkcie Operatora urządzenie dekodujące, otrzymując zapewnienie pracownika salonu, iż wywiązała się z obowiązku zwrotu sprzętu, co wynika wprost z protokołu odbioru, w treści którego widnieje zapis „sprzęt kompletny”. Co więcej, pozwana w dniu zwrotu dekodera gotowa była zwrócić także dysk twardy, nie mniej jednak pracownik salonu operatora nie przyjął od niej dysku informując, iż stanowi on jej własność, gdyż nabyła go w ramach promocji w dniu zawarcia umowy. Powyższe wynika z zeznań pozwanej, którym Sąd dał wiarę w całości, mając na względzie postawę pozwanej – tak więc chęć kompleksowego rozliczenia umowy przed zawarciem kolejnej. Pozwana do dnia dzisiejszego pozostaje abonentem poprzednika prawnego powoda, tak więc zrozumiałym staje się jej postępowanie polegające na uprzednim rozliczeniu jednego ze stosunków zobowiązaniowych, przed wstąpieniem w kolejny. Pozwana postępowała zgodnie z wytycznymi pracownika Operatora, pozostając w przekonaniu, że jeżeli ma on dostęp do jej konta abonenckiego w systemie teleinformatycznym Operatora, jest w stanie stwierdzić, czy pozostaje ona w zwłoce ze spłatą jakiejkolwiek należności lub zwrotem jakiegokolwiek z urządzeń.

Uznać zatem należało, iż skoro strony w warunkach umowy nie przewidziały kary umownej za brak zwrotu lub nieterminowy zwrot urządzenia w postaci wymiennego dysku twardego, to okoliczność braku jego zwrotu po rozwiązaniu umowy nie może skutkować nałożeniem kary, zapłaty której powód dochodzi w niniejszym postepowaniu.

Podsumowując powyższe rozważania żądanie powoda Sąd uznał w całości za nieudowodnione i jako takie podlegające oddaleniu. Powód nie wykazał bowiem, aby przysługiwało mu jakiekolwiek roszczenie w stosunku do pozwanej dochodzone w niniejszej sprawie, które powód nabył w drodze cesji od swego poprzednika prawnego, gdyż nie wykazał, aby roszczenie takie przysługiwało (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W..

Sąd zatem w pkt. I wyroku oddalił powództwo w całości na podstawie art. 6 k.c.
a contrario w zw. z art. 509 k.c.

W konsekwencji powód, jako strona przegrywająca, został obciążony w całości powstałymi w sprawie kosztami procesu, o czym orzeczono w pkt II wyroku na podstawie art. 98 k.p.c. w zw.
z art. 108 k.p.c. Wobec uiszczenia ich przez powoda już w toku postępowania, koszty te zostały uznane przez Sąd za uiszczone w całości.

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować w kontrolce „uzas.”,

2.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnom. powoda,

3.  akta z wpływem lub za 30 dni.