Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 września 2018r.

Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w Gdańsku II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Jachniewicz

Protokolant: Marta Janta

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 6.06.2017r., 19.09.2018r., 07.12.2017r., 17.05.2018r., 06.06.2018r., 17.09.2018r. sprawy:

D. W., syna W. i B. z domu W., urodzonego (...) w M.

oskarżonego o to, że:

pełniąc funkcję Prezesa Zarządu (...) Sp. z o.o. (...)-(...) G., S. 25 (obecnie: (...) Sp. z o.o. (...)-(...) Z., ul. (...) lok. 19), zajmując się sprawami gospodarczymi Spółki, w złożonej w dniu 17 grudnia 2010r. w (...) Urzędzie Skarbowym w G. korekcie deklaracji dla podatku od towarów i usług (...)-7 za miesiąc wrzesień 2010r. wbrew: art.5 ust 1 pkt 1, art. 86 ust. 1 , ust. 2 pkt 1 lit a, art. 88 ust. 3 a pkt 4 lit a, art. 99 ust. 12, art. 103 ust. 1, art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) podał dane niezgodne ze stanem rzeczywistym i wprowadził w błąd właściwy organ poprzez: przyjęcie do rozliczenia podatku w zawyżonej kwocie do przeniesienia za miesiąc lipiec 2010r. w wysokości 73.206 zł i za miesiąc sierpień 2010r. w wysokości 96.149 zł, oraz poprzez zawyżenie podatku naliczonego za miesiąc wrzesień przez odliczenie podatku od towarów i usług z faktur nie odzwierciedlających stanu rzeczywistego, tj. z faktur VAT nr: 16/09/2010/P z 15.09.2010r., 17/09/2010/P z dnia 20.09.2010r., 18/09/2010/W09 z 23.09.2010r., 19/09/2010/W09 z 24.09.2010r., 21/09/2010/W09/R z 30.09.2010r. w łącznej kwocie 129.816 zł wystawionych przez (...) Spółka z o.o. R., ul. (...), (...)-(...) K., (NIP (...)) oraz poprzez zawyżenie podatku należnego wykazanego w fakturach VAT nr (...) z 09.09.2010r., (...) z 17.09.2010r., (...) z 17.09.2010r. z 24.09.2010r. na łączną kwotę 31.473 zł wystawionych na rzecz (...) przez ww. spółkę, przez co spowodował narażenie na nienależny zwrot kwoty podatku od towarów i usług za miesiąc wrzesień 2010r. w kwocie 194.492 zł,

tj. o przestępstwo z art. 76 § 2 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s.

1.  Oskarżonego D. W. uniewinnia od popełnienia zarzucanego mu przestępstwa;

2.  Na mocy art. 632 pkt 1 koszty postępowania przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt II K 1419/16

UZASADNIENIE

D. W. został oskarżony o to, że:

pełniąc funkcję Prezesa Zarządu (...) Sp. z o.o. (...)-(...) G., S. 25 (obecnie: (...) Sp. z o.o. (...)-(...) Z., ul. (...) lok. 19), zajmując się sprawami gospodarczymi Spółki, w złożonej w dniu 17 grudnia 2010r. w (...) Urzędzie Skarbowym w G. korekcie deklaracji dla podatku od towarów i usług (...)-7 za miesiąc wrzesień 2010r. wbrew: art.5 ust 1 pkt 1, art. 86 ust. 1 , ust. 2 pkt 1 lit a, art. 88 ust. 3 a pkt 4 lit a, art. 99 ust. 12, art. 103 ust. 1, art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) podał dane niezgodne ze stanem rzeczywistym i wprowadził w błąd właściwy organ poprzez: przyjęcie do rozliczenia podatku w zawyżonej kwocie do przeniesienia za miesiąc lipiec 2010r. w wysokości 73.206 zł i za miesiąc sierpień 2010r. w wysokości 96.149 zł, oraz poprzez zawyżenie podatku naliczonego za miesiąc wrzesień przez odliczenie podatku od towarów i usług z faktur nie odzwierciedlających stanu rzeczywistego, tj. z faktur VAT nr: 16/09/2010/P z 15.09.2010r., 17/09/2010/P z dnia 20.09.2010r., 18/09/2010/W09 z 23.09.2010r., 19/09/2010/W09 z 24.09.2010r., 21/09/2010/W09/R z 30.09.2010r. w łącznej kwocie 129.816 zł wystawionych przez (...) Spółka z o.o. R., ul. (...), (...)-(...) K., (NIP (...)) oraz poprzez zawyżenie podatku należnego wykazanego w fakturach VAT nr (...) z 09.09.2010r., (...) z 17.09.2010r., (...) z 17.09.2010r. z 24.09.2010r. na łączną kwotę 31.473 zł wystawionych na rzecz (...) przez ww. spółkę, przez co spowodował narażenie na nienależny zwrot kwoty podatku od towarów i usług za miesiąc wrzesień 2010r. w kwocie 194.492 zł,

tj. o przestępstwo z art. 76 § 2 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Spółka (...) Sp. z o.o. zajmowała się m.in. działalnością budowlano-energetyczną, związaną z budową dróg (w tym na autostradzie (...)). Spółka notowała wysokie obroty w związku ze sprzedażą usług budowlanych, które potrafiły wynosić kilka milionów złotych miesięcznie. Firma zatrudniała ponad 100 osób. Często była podwykonawcą dużych firm budowlanych takich jak B., S. czy S.. Przy wykonywaniu kontraktów spółka korzystała także z podwykonawców. W samym 2010r. roku spółka realizowała kilkadziesiąt kontraktów. Od lipca 2011r. spółka zmieniła nazwę na (...) Sp. z o.o.

Od początku powstania spółki w 2007 roku do 23.11.2010r. prezesem spółki był M. K.. Począwszy od czerwca 2010r. wiceprezesem spółki był oskarżony D. W., zatrudniony w spółce od 2008r. jako Dyrektor sp. Wykonawstwa. Z dniem 23.11.2010 r. D. W. został prezesem spółki w miejsce M. K.. M. K. został w spółce prokurentem. Jedynym udziałowcem spółki do marca 2011r. pozostawał M. K.. Następnie udziały w spółce zostały przejęte przez spółkę (...) S.A.

Oskarżony D. W. z wykształcenia był technikiem telekomunikacji. W czasie, gdy był prezesem spółki, większość czasu, podobnie jak wcześniej, spędzał na budowach, gdzie nadzorował prace. Sprawami księgowymi i finansowymi w spółce zajmował się w tym okresie dyrektor finansowy A. L., zatrudniony przez poprzedniego prezesa i jednocześnie jedynego wspólnika – M. K.. A. L. podlegał dział finansowo-księgowy. Dział ten zajmował się także przygotowywaniem deklaracji podatkowych. Faktury wpływające do spółki trafiały najpierw do A. L., następnie do działu technicznego, który kompletował dokumenty (WZ, listy przewozowe, umowy, protokoły odbioru robót). Potem faktury trafiały do działu księgowości. Płatności za fakturę dokonywali pracownicy działu księgowości po akceptacji Dyrektora Finansowego A. L..

Jednym z wielu podwykonawców spółki (...) była firma (...) Sp. z o.o. Spółka ta wykonywała na zlecenie spółki (...) prace ziemne na prowadzonych budowach drogowych. (...) Sp. z o.o. w dniu 5.07.2010r. zawarła ze spółką (...) Sp. z o.o. umowę o wykonanie prac ziemnych w okresie od 08.07.2010 roku do 31.12.2012 roku. Strony uzgodniły wynagrodzenie na kwotę 12.500.750,00 zł. Cena ta – według umowy miała obejmować również materiały potrzebne do jej wykonania. Umową tą spółka oddała także w najem (...) Sp. z o.o. sprzęt o wartości 2.018.683,03 zł. Strony ustaliły, że (...) będzie płaciła czynsz za wynajem w wysokości 7 % wartości sprzętu kwartalnie do dnia 10 dnia następnego kwartału. Z ramienia (...) Sp. z o.o. umowę podpisywał prezes zarządu M. K.. (...) Sp. z o.o. upoważnił do występowania w jego imieniu przy realizacji umowy J. W. i A. L.. Wynagrodzenie dla spółki (...) płacone było na podstawie wystawianych przez (...) faktur VAT oraz protokołów odbioru robót. Płatności za wskazane faktury konsultowane były przez dział księgowości z A. L..

Firma (...) Sp. z o.o. wystawiła w lipcu 2010r. na rzecz (...) Sp. z o.o. faktury VAT:

- 01/07/2010 z dnia 07.07.2010 r. o tytule „zaliczka zgodnie z umową” na kwotę netto 100.000 zł, podatek VAT 22.000 zł

- K/01/07/2010 z dnia 08.07.2010r. korekta do w.w faktury o wartości – 100.000 zł

- 02/07/2010 z dnia 15.07.2010 r. za wykonanie prac zgodnie z umową z dnia 05.07.2010 budowa (...)/SP/09 na kwotę netto 96.721,31 zł, VAT 21.278,69 zł

- 03/07/2010 z dnia 15.07.2010 r. za wykonanie prac zgodnie z umową z dnia 05.07.2010 na budowie K. (...)/ (...) na kwotę netto (...),69, VAT 721,31 zł

- 04/07/2010 z dnia 16.07.2010r. . za wykonanie prac zgodnie z umową z dnia 05.07.2010 na budowie K. (...)/ (...) na kwotę netto 12295,08 zł, VAT 2704,92 zł

- 05/07/2010 z dnia 16.07.2010r. . za wykonanie prac zgodnie z umową z dnia 05.07.2010 na budowie K. (...)/ (...) na kwotę netto 12295,08 zł, VAT 2704,92 zł

- 06/07/2010 z dnia 16.07.2010r. . za wykonanie prac zgodnie z umową z dnia 05.07.2010 na budowie K. (...)/ (...) na kwotę netto 10245,90 zł, VAT 2254,10 zł

- 07/07/2010 z dnia 23.07.2010r. . za wykonanie prac zgodnie z umową z dnia 05.07.2010 na budowie K. (...)/ (...) na kwotę netto 134426,23 zł, VAT 29573,77 zł

- 08/07/2010 z dnia 30.07.2010r. . za wykonanie prac zgodnie z umową z dnia 05.07.2010 na budowie (...) na kwotę netto 8196,72 zł, VAT 1803,28 zł

- 09/07/2010/W/M07 z dnia 30.07.2010r. . za wykonanie prac zgodnie z umową z dnia 05.07.2010 na budowie (...) na kwotę netto 3852,46 zł, VAT 847,54 zł

- 10/07/2010/W/M07 bez daty, za wykonane prace zgodnie z umową z dnia 05.07.2010r., roboty na budowie (...) na kwotę netto (...),11, VAT 486,89 zł

- 11/07/2010/W/M07 bez daty, za roboty ziemne na budowie obw M., Kanał Ż., K. M. zgodnie z mową z dnia 05.07.2010r., refaktura fr (...) na kwotę netto 58166zł, VAT 12.796,52 zł

Razem za lipiec 2010r. kwota netto 332.756,16 zł, VAT 73.206,36 zł

W sierpniu 2010r. spółka (...) Sp. z o.o. wystawiła na rzecz spółki (...) sp. z o.o. faktury:

- 01/08/2010/W/M08 z dnia 02.08.2010r. za wykonane prace zgodnie z umową z dnia 05.07.2010 budowa (...)/SP/09 na kwotę netto 32.540,98 zł, VAT 7159,02 zł

- 02/08/2010/W/M07 z dnia 04.08.2010r. za wykonane prace zgodnie z umową z dnia 05.07.2010 budowa (...)/SP/09 na kwotę netto 2459,02 zł, VAT 540,98 zł,

- 03/08/2010/W/M07 z dnia 05.08.2010r. za roboty ziemne wykonane na budowie w W. K. M. zgodnie z 05.07.2010 na kwotę netto 2213,11 zł, VAT 486,89 zł,

- 04/08/2010/P z dnia 06.08.2010r. za roboty ziemne na budowie obw M., W-wa M. zgodnie z umową z dnia 05.07.2010 na kwotę netto 5737,70 zł, VAT 1262,30 zł,

- 05/08/2010/M07 z dnia 20.08.2010r. za wykonane prace zgodnie z umową z dnia 05.07.2010 budowa (...)/SP/09 na kwotę netto 2606,56 zł, VAT 573,44 zł,

- 06/08/2010/P z dnia 24.08.2010r. za wykonane prace zgodnie z umową z dnia 05.07.2010 budowa (...)/SP/09 na kwotę netto 17.295,08 zł, VAT 3804,92 zł,

- 07/08/2010/W/M08 z dnia 25.08.2010r. za wykonane prace zgodnie z umową z dnia 05.07.2010 K. (...)/SP/09 na kwotę netto 35245,90 zł, VAT 7754,10 zł,

- 08/08/2010/W/M07 z dnia 26.08.2010r. za wykonane prace zgodnie z umową z dnia 05.07.2010 K. (...)/SP/09 na kwotę netto 8196,72 zł, VAT 1803,28 zł,

- 09/08/2010/Z/M08 z dnia 31.08.2010r. za wykonane prace zgodnie z umową z dnia 05.07.2010 K. (...)/SP/09 na kwotę netto 2459,02 zł, VAT 540,98 zł,

- 10/08/2010/W08 z dnia 31.08.2010r. za wykonane prace zgodnie z umową z dnia 05.07.2010 roboty na budowie K. (...)/SP/09 na kwotę netto 70.882 zł, VAT 15594,04 zł,

- 11/08/2010/L z dnia 31.08.2010r. za wykonane prace zgodnie z umową z dnia 05.07.2010 K. (...)/SP/09 na kwotę netto 40.983,61 zł, VAT 9016,39 zł,

- 12/08/2010/W08 z dnia 31.08.2010r. za wykonane prace zgodnie z umową z dnia 05.07.2010 K. (...)/SP/09 na kwotę netto 93.650 zł, VAT 20.603 zł,

- 13/08/2010 (...) z dnia 31.08.2010r. za dodatkowe koszty pracownicze, budowa (...) zgodnie z (...) na kwotę netto 54.821 zł, VAT 12.060,62 zł,

- (...) z dnia 31.08.2010r. za roboty wykonane zgodnie z umową z dnia 05.07.2010r. K. (...)/ (...) na kwotę netto 16.393,44 zł, VAT 3606,56 zł

Razem za sierpień 2010r. kwota netto 385.484,14 zł, VAT 84.806,52 zł

We wrześniu 2010r. spółka (...) Sp. z o.o. wystawiła na rzecz spółki (...) sp. z o.o. faktury:

- 15/09/2010/P z dnia 10.09.2010r. za wykonane prace zgodnie z umową z dnia 05.07.2010 na budowie K. (...)/ (...) na kwotę netto 12.295,08 zł, VAT 2704,92 zł,

- 16/09/2010/P z dnia 15.09.2010r. za wykonane prace zgodnie z umową z dnia 05.07.2010 na budowie K. (...)/ (...) na kwotę netto 5789,34 zł, VAT 1273,66 zł,

- 17/09/2010/P z dnia 20.09.2010r. za wykonane prace zgodnie z umową z dnia 05.07.2010 na budowie K. (...)/ (...) na kwotę netto 16.393,44 zł, VAT 3606,56 zł,

- 18/09/2010/W09 z dnia 23.09.2010r. za wykonane prace zgodnie z umową z dnia 05.07.2010 na budowie K. (...)/ (...) na kwotę netto 59.016,39 zł, VAT 12.983,61 zł,

- 19/09/2010/W09 z dnia 24.09.2010r. za wykonane prace zgodnie z umową z dnia 05.07.2010 na budowie K. (...)/ (...) na kwotę netto 167.213,12 zł, VAT 36.786,88 zł,

- 20/09/2010/P z dnia 27.09.2010r. za wykonane prace zgodnie z umową z dnia 05.07.2010 na budowie K. (...)/ (...) na kwotę netto 24.590,16 zł, VAT 5409,84 zł,

- 21/09/2010/W09/R z dnia 30.09.2010r. refaktura (...) FV proforma (...) za pracowników A. na kwotę netto 52.637 zł, VAT 11.580,14 zł,

Razem za wrzesień 2010r. kwota netto 337.934,53 zł, VAT 74.345,61 zł

Spółka (...) nie dysponowała własnym sprzętem budowlanym. W związku z powyższym spółka (...) miała wypożyczyć spółce (...) posiadany przez siebie sprzęt do wykonania kontraktu. W związku z powyższym spółka (...) Sp. z o.o. ujęła w rejestrach sprzedaży następujące faktury za wynajem auta dostawczego oraz sprzętu budowlanego:

- (...) z dnia 09.09.2010 r. za wynajem auta F. (...), wartość netto 3.200 zł, podatek VAT 704 złote

- (...) z dnia 17.09.2010r. za wynajem sprzętu: sprężarki Atlas, młota Atlas, węża, wartość netto 2.245,00 zł, podatek VAT 493,90 zł

- (...) z dnia 17.09.2010 r. za prace ziemne, koparko-ładowarka, wartość netto 5.520,00 zł, podatek VAT 1.214,40 zł

Przedmiotowe faktury spółka (...) Sp. z o.o. zaewidencjonowała w rejestrach sprzedaży VAT. Nie były one zaewidencjonowane w rejestrach zakupu przez spółkę (...) Sp. z o.o.

Decyzją Naczelnika Urzędu Skarbowego w K. z dnia 19.05.2015r. określono od (...) sp. z o.o. zobowiązanie podatkowe, podważając dane ze składanych przez spółkę deklaracji VAT. Odnośnie współpracy ze spółką (...) Sp. z o.o. stwierdzono, że spółka nie wykazywała na wystawionych fakturach numeru rachunku bankowego, rachunek posiadany w (...) Bank S.A. zaczął pojawiać się na fakturach dopiero w październiku 2010r., natomiast spółka (...) dokonywała płatności na ten rachunek już w lipcu 2010r. Wskazano także, że pomimo zapisów umownych o płatnościach kwartalnych za najem sprzętu wypożyczanego spółce (...) przez (...), (...) sp. z o.o. nie obciążała (...) sp. z o.o. fakturami dotyczącymi najmu. Brak jest także dokumentów wskazujących w jakiej formie dochodziło do przekazania oddanego w najem sprzętu, z czynności tych nie sporządzano protokołów, nie określano osób odpowiedzialnych za sprzęt. Nadto w związku z kompensatą wierzytelności spółki (...) z wierzytelnościami (...) obie wierzytelności umorzyły się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej. W oświadczeniu o kompensacie znalazły się faktury wystawione przez (...), których (...) nie przedstawiła w toku postępowania podatkowego. Nadto zawarta między stronami umowa zawierała zapis według której zamawiający (...) Sp. z o.o. miał dokonywać dwukrotnej zapłaty za materiał niezbędny do wykonania usług, bowiem cena wynikająca z umowy zawierała koszt zakupu materiału, pomimo tego (...) dokonywała zakupu materiału i dostarczała go na budowę. Nadto nie przedłożono żadnych protokołów dokumentujących przekazanie placu budowy. Naczelnik Urzędu Skarbowego w K. stwierdził także sporządzanie kilku protokołów odbioru w tym samym dniu lub w przeciągu kilku dni, co związane było z wystawieniem takich samych faktur VAT. Nadto liczba pracowników zatrudnionych przez (...) nie pozwalała na wykonanie tak dużych przedsięwzięć jak wskazane na fakturach. W związku z powyższym organ rozstrzygający w sprawie uznał, że faktury wystawione przez (...) sp. z o.o. nie dokumentują czynności, które zostały rzeczywiście wykonane.

Powyższa decyzja stała się podstawą do wydania przez Naczelnika (...) Urzędu Skarbowego w G. decyzji z dnia 21.12.2015r. o określeniu (...) Sp. z o.o. związanej z podatkiem od towarów i usług. Wobec stwierdzenia, że wymienione wyżej faktury były fałszywe – nie dokumentowały faktycznie wykonanej czynności organ podatkowy odmówił (...) sp. z o.o. prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarty w uprzednio wymienionych fakturach. W związku z powyższym stwierdzono za miesiąc lipiec 2010r . zawyżenie kwoty do przeniesienia o 73.206 zł. , za sierpień 2010r. zawyżenie kwoty do przeniesienia o 96.149 zł., a za wrzesień 2010r. zawyżenie kwoty do zwrotu o 194.492 zł.

Nadto Naczelnik (...) Urzędu Skarbowego stwierdził, że spółka (...) była zobowiązana do zapłaty podatku wykazanego na fakturach: nr (...) w łącznej kwocie 32.455,96 zł najpóźniej w dniu 25 miesiąca następującego po miesiącu w którym wystawiono fakturę, w związku z brakiem podstaw do odliczenia naliczonego w fakturach podatku.

Dowód: zawiadomienie karno-skarbowe – k. 1-4, deklaracje VAT 7 –k. 2-10, deklaracje VAT 7 –k. 134-136, odpis z KRS – k. 11-16, 125-131, 242-254, protokół z czynności sprawdzających –k. 17-27, decyzja Naczelnika US w K. –k. 28-108, umowa o pracę oraz aneks –k. 2-1-, 131-136, decyzja Naczelnika (...) Urzędu Skarbowego –k. 140-148, umowa – k. 149-152, faktury VAT i protokoły odbioru robót –k. 153 – 213, dokumenty ze spółki –k. 506-522, wyjaśnienia D. W. –k. 117-118, 369-370, zeznania B. G. (1) – k. 237, 422-422v, zeznania J. Ż. –k. 239, 439-441, zeznania K. T. –k. 273-274, 441-442, zeznania G. F. –k. 285, 442, zeznania M. N. (1) –k. 304-305, 443-444, zeznania A. M. –k. 270-271, 528-530, częściowo zeznania M. K. –k. 572-574, zeznania J. W. –k. 280-282, akta II Ko 606/18, zeznania M. S. – akta II Ko 706/18, częściowo zeznania A. L. –k. 234-235, 420-421v

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny w sprawie Sąd ustalił na podstawie zeznań świadków, wyjaśnieniach oskarżonego oraz zgromadzonych w sprawie dokumentach. W ocenie Sądu nie dał on podstaw do uznania oskarżonego za winnego zarzucanego mu przestępstwa.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka B. G. (2) – głównej księgowej w spółce. Jej zeznania pokrywają się z zeznaniami J. Ż., A. M., K. T.. Świadek potwierdziła przede wszystkim, że oskarżony rzadko bywał w siedzibie firmy, przeważnie udzielał się na budowach. Świadek wskazała także, że to ona sporządziła korektę deklaracji VAT – 7 za miesiąc wrzesień 2010r. , wskazała także, że deklaracjami VAT zajmował się (miał do wglądu) dyrektor finansowy A. L., z uwagi na częstą nieobecność prezesa. To A. L. miał też sprawować realną władzę w spółce. Zeznania świadka są spójne i konsekwentne.

Podobnie Sąd dał wiarę zeznaniom J. Ż.. Jego zeznania korespondują z zeznaniami B. G. (2). Są szczegółowe. Również ten świadek wskazał, że osobą decyzyjną w spółce był głównie A. L.. Z zeznaniami tymi zgodne są także zeznania A. M. i K. T. – księgowych. Również zeznania tych świadków nie budzą wątpliwości co do wiarygodności.

Wątpliwości nie budziły także zeznania M. N. (1), zajmującej się sprawami kadrowymi zarówno w spółce (...). Również wskazana świadek podała, że jej zdaniem osobą decyzyjną w spółce był A. L.. TO on nadto zdecydował, że będzie ona od pewnego momentu pracować dla spółki (...) a nie dla (...), co świadczy o powiązaniu A. L. ze spółką (...). Zeznania M. N. (1) są zgodne z zeznaniami wszystkich w.w osób.

Istotne znaczenie w sprawie miały także zeznania J. W. – dyrektora ds. wykonawstwa w spółce (...), który także wskazał, że A. L. był prawą ręką M. K., a czasem przewyższał go kompetencjami , „całość tej współpracy między (...) a (...) była zależna od panów K. i L.”, „rozliczeniami finansowymi zajmowali się panowie K. i L.”, „Pan L. ingerował w każdy aspekt działalności (...) i spółek zależnych. Działał jak właściciel i szef, mając do tego mandat udzielony przez M. K.”. Świadek w tym zakresie zeznawał konsekwentnie, zarówno w postępowaniu przygotowawczym jak i przed sądem zeznając w drodze pomocy prawnej. Jego zeznania w tym zakresie odpowiadają zeznaniom wyżej przywołanych świadków. Wątpliwości może budzić ta część zeznań świadka, w których stwierdził on, że nie przypomina sobie, by dokonywał odbioru robót wykonywanych przez spółkę (...). Tymczasem z załączonych do akt protokołów odbioru robót wynika, że większość tych protokołów podpisywana była właśnie przez J. W.. Trudno jest określić na ile świadek zatem istotnie nie pamiętał takich odbiorów (czego nie można wykluczyć, wobec wielości podwykonawców pracujących dla spółki (...)) a na ile składając zeznania tej treści chciał on uniknąć ewentualnych kłopotów związanych z kontrolą podatkową i kwestionowaniem przez oskarżyciela skarbowego faktu wykonywania robót przez spółkę (...).

Mniejsze znaczenie w sprawie miały zeznania G. F. – brygadzisty, który pracował głównie na budowach, a nie przebywał w siedzibie firmy. Może dlatego wskazał, że jego zdaniem najważniejszymi osobami w firmie byli właściciel – M. K. oraz prezes D. W. (który też wszakże głównie przebywał na budowach). W ocenie Sądu nie było podstaw do kwestionowania tych zeznań. Podobnie większego znaczenia w sprawie nie miały zeznania przesłuchanego w ramach pomocy prawnej M. S.. Świadek co do zasady potwierdził zeznania pozostałych świadków, choć jego zeznania nie zawierały wielu szczegółów. Tym niemniej nie ma podstaw do kwestionowania tych zeznań.

Sąd co do zasady dał także wiarę zeznaniom świadka M. K., właściciela grupy (...). Do zeznań świadka Sąd podszedł z ostrożnością z uwagi na fakt, iż świadek mógł starać się w swoich zeznaniach chronić także siebie. Z uwagi na problemy finansowe spółek grupy (...), toczyły się wobec niej liczne postępowania podatkowe, w tym również takie, które kończyły się aktem oskarżenia. Sam świadek przyznał zresztą, że zeznawał już wielokrotnie w różnych sprawach karnoskarbowych. Sąd dał świadkowi wiarę co do tego, że w spółce (...) kwestiami finansowymi zajmował się A. L.. Zarządzał wszystkimi fakturami, kwestiami finansowymi, przelewami. Zeznania te pokrywają się z zeznaniami pozostałych świadków.

Mając na uwadze zeznania powyższych świadków Sąd co do zasady nie dał wiary zeznaniom A. L., który minimalizował swoją rolę w spółce i podkreślał rolę oskarżonego. Wskazywał także w swoich zeznaniach, że miał wątpliwości co do współpracy ze spółką (...), które były lekceważone przez D. W.. W ocenie Sądu, w świetle zeznań wszystkich wspomnianych wyżej świadków oraz faktu, że A. L. był - w przeciwieństwie do oskarżonego – osobą biegłą w sprawach finansowych, nadto według umowy to on sprawował nadzór nad wykonaniem umowy z (...), zeznaniom świadka nie można dać wiary. W ocenie Sądu nie tylko był on faktycznie najważniejszą osobą w firmie, w czasie sprawowania funkcji prezesa przez D. W., nominatem właściciela, ale także musiał być w jakiś sposób powiązany z firmą (...). O powyższym świadczy fakt, że to on zdecydował, że M. N. (2) „przejdzie” do w.w spółki. Zeznania świadka stanowią element jego strategii obronnej.

Przy ustalaniu stanu faktycznego sąd wziął także pod uwagę zgromadzone w aktach sprawy dokumenty w postaci decyzji podatkowych, odpisów z KRS, faktur, protokołów odbioru i innych. Autentyczność tych dokumentów nie budziła wątpliwości Sądu.

Mając na względzie ustalony stan faktyczny Sąd doszedł do wniosku, że brak jest podstaw do przypisania oskarżonemu D. W. zarzucanego mu przestępstwa.

Zgodnie z art. 76 § 2 k.k.s. karze podlega ten, kto przez podanie danych niezgodnych ze stanem rzeczywistym lub zatajenie rzeczywistego stanu rzeczy wprowadza w błąd właściwy organ narażając na nienależny zwrot podatkowej należności publicznoprawnej, w szczególności podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, podatku akcyzowym, zwrot nadpłaty lub jej zaliczenie na poczet zaległości podatkowej lub bieżących albo przyszłych zobowiązań podatkowych.

Z literalnego brzmienia tego przepisu jak i z ugruntowanych poglądów doktryny wynika, że przestępstwa tego można dopuścić się jedynie umyślnie. Jakkolwiek nieco rozbieżne są poglądy doktryny co do tego, czy przestępstwo to występuje w obu formach umyślności – zarówno w formie zamiaru umyślnego jak i nieumyślnego, to jednak – w ocenie sądu – z uwagi na termin „wprowadza w błąd” jak i na podobieństwo opisanego przestępstwa do przestępstwa oszustwa, w grę wchodzi jedynie zamiar bezpośredni popełnienia przestępstwa, kiedy sprawca chce przestępstwo popełnić i ma świadomość działania niezgodnie z prawem.

W ocenie Sądu brak jest przesłanek do przypisania oskarżonemu D. W. sprawstwa w zakresie zarzucanego mu przestępstwa a tym bardziej zamiaru umyślnego jego popełnienia. Abstrahując od tego, czy istotnie zakwestionowane przez urząd skarbowy faktury nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń i do nadużycia doszło (o czym będzie mowa w dalszej części uzasadnienia), postępowanie wykazało, że D. W. mógł nie mieć wiedzy zarówno o szczegółach współpracy z firmą (...) jak i kwestiach szczegółowych rozliczeń finansowych z tą firmą, ani tym bardziej o złożonej przez spółkę (...) korekcie deklaracji VAT 7 za wrzesień 2010r.

Po pierwsze wskazać trzeba, że D. W. nie był prezesem spółki (...) w okresie kiedy podejmowana była współpraca ze spółką (...). Umowa z tą firmą była zawarta przez ówczesnego prezesa i właściciela firmy (...) w lipcu 2010r. W owym czasie (podobnie jak w okresie wystawiania przez spółkę (...) kwestionowanych faktur) D. W. sprawował (od czerwca 2010r.) funkcję wiceprezesa spółki (...) i zajmował się głównie nadzorowaniem prac na budowach. Nie został on wymieniony także w treści umowy jako osoba odpowiedzialna ze strony (...) za realizację kontraktu ( w umowie zostali wymienieni J. W. i M. K.). D. W. nie podpisywał się także na kwestionowanych przez US fakturach, ani jako wystawca ani odbiorca. Jego podpisu nie ma także na protokołach odbioru robót przez (...) od (...) w kwestionowanym okresie. Co więcej – D. W. nie podpisał się także na będącej przedmiotem zarzutu korekcie deklaracji VAT 7 za wrzesień 2010r. złożonej w (...) Urzędzie Skarbowym w dniu 17.12.2010r. Na deklaracji ten widnieje podpis głównej księgowej B. B. (2). Brak jest dowodów na przyjęcie, że D. W. w ogóle o złożeniu takiej korekty wiedział. Warto przypomnieć, że spółka (...) zatrudniała w owym okresie ponad 100 osób, wykonywała duże kontrakty i naturalnym jest, że występował w spółce podział zadań. Prezes zarządu – D. W., nie mający wykształcenia ekonomicznego i zajmujący się przede wszystkim kwestiami technicznymi związanymi z wykonywaniem kontraktów nie miał obowiązku, ani nawet możliwości zapoznawania się z wszystkimi dokumentami księgowymi. Miał prawo działać w zaufaniu do działu księgowości i dyrektora finansowego. Dodać trzeba, że prezesem zarządu został w dniu 23.11.2010r. a zatem krótko przed złożeniem kwestionowanej deklaracji.

Istotnym jest, że z relacji zdecydowanej większości świadków przesłuchanych w sprawie wynika, że sprawami finansowymi spółki zajmował się A. L. – dyrektor finansowy, powołany na to stanowisko przez poprzedniego prezesa i właściciela firmy (...). Jak wynika z zeznań świadków to wymieniony A. L. w porozumieniu ze swoim mocodawcą, w rzeczywistości w owym okresie rządził firmą, był prawą ręką właściciela, „szarą eminencją”, decydował o wszystkich kwestiach finansowych, jemu podlegał dział księgowości i to przez jego ręce przechodziły faktury. On też decydował de facto o płatnościach i składanych deklaracjach podatkowych. O jego znaczącej i przekraczającej jego formalne kompetencje uprawnieniach świadczy choćby to, że to on zadecydował o przejściu pracownika działu kadr - M. N. (1) - do firmy (...). To świadczy też o co najmniej bliskich relacjach A. L. z zarządem spółki (...). Powyższe, zdaniem Sądu, winno skłonić organ postępowania skarbowego do ewentualnego postawienia zarzutu tej właśnie osobie, która może ponosić odpowiedzialność za przestępstwo w świetle art. 9 § 3 k.k.s.

Do powyższej argumentacji dodać należy to, że - w ocenie Sądu - argumenty wskazane w decyzjach odnośnie kwestowanych faktur są nieprzekonujące.

W pierwszej kolejności wskazać trzeba, że zwyczajowo oskarżyciel skarbowy nie tylko automatycznie uznał, że winnym przestępstwa podatkowego jest zawsze formalny prezes spółki (niesłusznie), ale także, że uznanie odpowiedzialności w postępowaniu podatkowym i skuteczne wydanie decyzji podatkowej kwestionującej możliwość odliczenia podatku VAT, automatycznie skutkuje także odpowiedzialnością karną. Powyższe rozumowanie jest oczywiście błędne. W toku postępowania podatkowego to podatnik musi na wezwanie wykazać, że usługa wskazana na fakturze została wykonana. W toku postępowania karnego ciężar dowodu spoczywa natomiast na oskarżycielu, a sam oskarżony dowodzić swojej niewinności nie musi.

Oskarżyciel oparł swoją decyzję podatkową, stwierdzającą niezasadne obniżenie podatku należnego o podatek naliczony o kilka argumentów. Po pierwsze stwierdził, że spółka (...) nie zatrudniała wystarczającej liczby pracowników do wykonania umowy, treść umowy nie znalazła do końca odzwierciedlenia w fakturach zwłaszcza jeśli chodzi o dostarczanie materiałów na budowę (według umowy cena obejmowała materiały, podczas gdy materiał na budowę dostarczał zamawiający, co sprawia, że płacił 2 razy), nadto faktury były źle opisane – zdarzały się faktury z taką samą datą i takim samym opisem. Nadto różne protokoły odbioru robót często pochodziły z tego samego dnia, a część faktur ujętych w rejestrze spółki (...) nie była ujęta w rejestrze spółki (...) i odwrotnie. Jednocześnie urząd skarbowy nie zakwestionował większości faktur wystawionych przez spółkę (...) na rzecz (...), a jedynie część z nich. Tym samym nie wskazano, że prace M. na rzecz (...) w ogóle nie były wykonane, a jedynie, że część tych prac nie mogła zostać wykonana. Abstrahując od tego, że akta sprawy nie zawierają – oprócz decyzji podatkowych – większości materiałów na jakich organ podatkowy oparł swoje decyzje, sama treść tych decyzji, zarówno tej dotyczącej spółki (...) i decyzji dotyczącej spółki (...) nie jest przekonująca. Po pierwsze nie można bowiem wykluczyć, że spółka (...) zatrudniała pracowników także „na czarno”, po drugie sam fakt złego opisania faktury nie oznacza automatycznie, że dana usługa nie została wykonana. Fakt bycia przez spółkę (...) podwykonawcą spółki (...) i wykonywania rzeczywistego usług przez tą spółkę znajduje potwierdzenie w zeznaniach świadków. Innymi słowy, niewątpliwie obie spółki błędnie prowadziły dokumentacje i bardzo możliwe, że faktury opisane w akcie oskarżenia nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń, trudno jednak wskazać dlaczego urząd skarbowy zakwestionował te, a nie inne faktury. Dokumenty zgromadzone w sprawie mogą świadczyć o istnieniu pewnego układu biznesowego między prezesem spółki (...) a M. K. i A. L. oraz o wyprowadzaniu pieniędzy ze spółki (...) (vide- płacenie dwa razy za materiały). Postępowanie nie wykazało jednak, że usługi wskazane na zakwestionowanych fakturach rzeczywiście nie zostały wykonane przez spółkę (...). Dodać należy, że okoliczność ta nie była dla sądu decydująca wobec wcześniejszej argumentacji związanej z brakiem wykazania winy po stronie oskarżonego.

Mając powyższe na uwadze Sąd uniewinnił oskarżonego D. W. od zarzucanego mu przestępstwa uznając z jednej strony, że wątpliwości budzi fakt popełnienia przestępstwa , a z drugiej, że akt oskarżenia został skierowany przeciwko niewłaściwej osobie.

Konsekwencją uniewinnienia oskarżonego było nieobciążanie spółki (...) odpowiedzialnością posiłkową oraz przejęcie kosztów postępowania na rachunek Skarbu Państwa.