Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 maja 2013 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Marek Żurawski

Protokolant Katarzyna Małolepsza

Prokurator Prokuratury Rejonowej w Świdnicy J. J.

po rozpoznaniu dnia 22.05.2013r. sprawy karnej

R. K. (1)

ur. (...) we W.

syna S. i M. z domu K.

oskarżonego o to, że:

1.  okresie od sierpnia 2010r. do dnia 07 stycznia 2013r. w Ś., woj. (...), znęcał się psychicznie nad ojcem S. K. w ten sposób, że będąc pod wpływem alkoholu wszczynał awantury, podczas których wyzywał słowami wulgarnymi, żądał pieniędzy na alkohol oraz groził pobiciem i pozbawieniem życia,

tj. o czyn z art. 207 § 1 kk

2.  w dniu 03 stycznia 2012r. w Ś., woj. (...), zabrał w celu przywłaszczenia zestaw muzyczny marki S. oraz telefon komórkowy marki N. o łącznej wartości 650,00 zł,

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk

I.  oskarżonego R. K. (1) uznaje za winnego czynu opisanego w punkcie 1 części wstępnej wyroku z tym, że przyjmuje, iż oskarżony dopuścił się jedynie znęcania psychicznego nad pokrzywdzonym S. K., tj. występku z art. 207 § 1 kk i za to na podstawie tego przepisu wymierza mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  oskarżonego R. K. (1) uznaje za winnego czynu opisanego w punkcie 2 części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 278 § 1 kk i za to na podstawie tego przepisu wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

III.  na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk łączy wyżej wymierzone oskarżonemu R. K. (1) kary pozbawienia wolności i wymierza mu karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

IV.  na podstawie art. 63 § 1 kk zalicza oskarżonemu R. K. (1) na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia 07.01.2013r. do dnia 08.05.2013r. przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

V.  na podstawie art. 624 § 1 kpk oraz art. 17.1 ust. o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonego R. K. (1) od ponoszenia kosztów sądowych w tym opłaty, zaliczając wszelkie poniesione tymczasowo wydatki na rachunek Skarbu Państwa.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

S. K. zamieszkuje w Ś. przy ul. (...) wspólnie z synem R. K. (1). R. K. (1) był już karany w 2011r za znęcanie się nad S. K..

R. K. (1) codziennie spożywa alkohol, pije ciągami, pomiędzy nim a S. K. dochodzi do awantur na tle nadużywania alkoholu przez syna. W trakcie tych awantur R. K. (1) wyzywa S. K. słowami powszechnie uznanymi za obelżywe, wtedy S. K. wzywa Policję. Na początku 2011r w mieszkaniu S. K. doszło do interwencji policji. Policję wezwał S. K. albowiem syn w stanie nietrzeźwości awanturował się i wyzywał go słowami powszechnie uznanymi za obelżywe. Na interwencje przybyli funkcjonariusze Policji K. O. (1) i M. W.. Po interwencji R. K. (1) został zatrzymany do wytrzeźwienia.

W dniu 03 stycznia 2012r R. K. (1) spędził dzień na zbieraniu złomu i wrócił do domu pod wpływem alkoholu, gdzie zażądał od S. K. pożyczki na zakup piwa. S. K. powiedział, że nie ma pieniędzy. R. K. (1) stwierdził, iż wobec tego wyniesie z domu zestaw muzyczny m-ki (...) i odda do lombardu. S. K. odpowiedział, iż prędzej rozbije ten zestaw młotkiem. Gdy R. K. (1) pakował zestaw muzyczny do przyniesionego ze strychu kartonu, S. K. usiłował zniszczyć zestaw muzyczny młotkiem lecz syn mu to uniemożliwił zasłaniając zestaw ciałem. Gdy R. K. (1) wychodził z domu z zestawem muzycznym S. K. zagroził mu, że o zdarzeniu powiadomi policję, wtedy R. K. (1) zabrał ojcu także telefon komórkowy m-ki N. i wyszedł. R. K. (1) zawiózł skradziony sprzęt do lombardu na ul. (...) II w Ś. i zastawił za 100 zł. Wartość skradzionego sprzętu pokrzywdzony wycenił na 650 zł. Na drugi dzień S. K. znalazł pijanego syna na ławce w parku, R. K. (1) nosił ślady pobicia – o fakcie tym pokrzywdzony poinformował policję.

W dniu 04 stycznia 2013r do Komisariatu Policji w Ś. zgłosił się S. K.. Od S. K. przyjęto stosowne zawiadomienie o przestępstwie a 08 stycznia 2013r wszczęto w sprawie śledztwo, zakończone przesłaniem aktu oskarżenia przeciwko R. K. (1) do Sądu Rejonowego wŚ..

Dowody:

Wyjaśnienia R. K. k; 22-23,41-43,47,168,

Umowa lombardowa k; 7,

Zeznania K. O. k; 25-26,

Zeznania B. G. k; 81-82,

Zeznania A. J. k; 93,

Oskarżony R. K. (1) od początku postępowania przygotowawczego przyznawał się do zarzuconych mu czynów lecz twierdził, iż dopuszczał się wobec ojca znęcania jedynie psychicznego. Następnie oskarżony złożył wyjaśnienia zgodne z ustalonym stanem faktycznym. W toku postępowania przygotowawczego powzięto wątpliwości co do stanu psychicznego oskarżonego i poddano go badaniom przez biegłych lekarzy psychiatrów. Biegli w opinii z dnia 18 stycznia 2013r stwierdzili m.in., że R. K. (1) nie cierpi na chorobę psychiczną, niedorozwój umysłowy ani na inne zaburzenia czynności psychicznych. W chwili czynu miał zachowana zdolność do rozpoznania jego znaczenia i kierowania swoim postępowaniem. Zdaniem biegłych okoliczności o których mowa w art. 31 § 1 i 2 nie zachodzą.

Oskarżony był już uprzednio karany z zanęcanie się nad ojcem S. K..

Dowody:

Wyjaśnienia R. K. k; 22-23,41-43,47,

Informacja z K. k; 83,

Odpis wyroku II K 1438/10 k; 32,

Opinia biegłych psychiatrów i psych k; 77-79,

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie sądu zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwolił na uznanie sprawstwa i winy R. K. (1) odnośnie przypisanego mu czynu. Zważyć należy, iż główny świadek oskarżenia S. K. skorzystał z przysługującego mu prawa i odmówił składania zeznań dotyczących syna R. K. (1). Dlatego też sąd mógł przypisać oskarżonemu w zasadzie tylko te przestępstwa do których oskarżony przyznał się i złożył chociażby szczątkowe wyjaśnienia. Pewnym lecz skąpym materiałem dowodowym są zeznania przesłuchanych w sprawie świadków Z. O. i A. J., które posłużyły sądowi do skonstruowania stanu faktycznego sprawy, a także B. G. lecz tylko co do tego, iż potwierdził on fakt interwencji policji w mieszkaniu S. K. w sierpniu 2010r. Sąd dał pełną wiarę wyjaśnieniom oskarżonego i zeznaniom wyżej wymienionych świadków albowiem wzajemnie się one uzupełniają i są logiczne.

Zeznania świadków B. G., J. P. nie miały istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

Co do kwalifikacji prawnej:

Zgodnie z treścią art. 207 § 1 kk odpowiedzialności karnej podlega ten kto „znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy albo nad małoletnim lub osobą nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny,

Znęcanie się jest zachowaniem intencjonalnym, co wymaga umyślności w formie zamiaru bezpośredniego. Pojęcie "znęcania" oznacza zazwyczaj systematycznie powtarzające się zachowanie złożone z jedno lub wielorodzajowych pojedynczych czynności naruszających różne dobra, na przykład nietykalność ciała, godność osobistą. Całość tego postępowania określonego zbiorowo, którego poszczególne fragmenty mogą wypełniać znamiona różnych występków Wyjątkowo za znęcanie się można uznać również postępowanie ograniczone wprawdzie do jednego zdarzenia zwartego czasowo i miejscowo, lecz odznaczające się intensywnością w zadawaniu dolegliwości fizycznych lub psychicznych, a zwłaszcza złożone z wielu aktów wykonawczych rozciągniętych w czasie.

Znęcanie się fizyczne może polegać między innymi na biciu, rzucaniu przedmiotami, głodzeniu, odmawianiu pożywienia czy napojów, zmuszaniu do przebywania na zimnie, poleceniu wykonywania upokarzających czynności, wyrzucaniu z domu, wyrywaniu włosów, przypalaniu papierosem.

Znęcanie psychiczne może wchodzić w grę między innymi w przypadku: lżenia, wyszydzania, upokarzania, znieważania, straszenia, gróźb bezprawnych, sprowadzania do mieszkania osób nieakceptowanych przez domowników znęcanie się (zarówno fizyczne, jak i psychiczne) może być popełnione zarówno przez działanie, jak i zaniechanie.

Odpowiedzialności karnej z art. 278§ 1 kk podlega ten kto” zabiera w celu przywłaszczenia cudzą rzecz ruchomą.

W niniejszej sprawie nie ma wątpliwości, iż oskarżony swoim zachowaniem wypełnił znamiona zarzucanych mu przestępstw. R. K. (1) zabrał ojcu nie należące do niego mienie aby je sprzedać bądź zastawić a uzyskane z tego tytułu pieniądze przeznaczyć na alkohol. W trakcie wywoływanych przez syna awantur pokrzywdzony był co najmniej wyzywany przez syna słowami powszechnie uznanymi za obelżywe i wyszydzany. Z tego powodu sąd uznał kwalifikacje prawne użyte przez oskarżyciela publicznego w akcie oskarżenia za prawidłowe.

Co do kary:

Wymierzając oskarżonemu karę sąd brał pod uwagę jako okoliczność obciążającą fakt, iż oskarżony był już uprzednio karany za przestępstwo podobne.

Za okoliczności łagodzące uznano fakt, przyznania się oskarżonego do zarzucanego mu czynu i to od początku postępowania przygotowawczego a także to, iż pokrzywdzony S. K. odzyskał skradzione mienie tj. zestaw muzyczny odebrał za pokwitowaniem z Komisariatu Policji / k – 8-10, 12, 22 /, natomiast telefon odnalazł przy pijanym synu w parku w dniu 04.01.2013r., a więc realnej szkody nie poniósł.

W tym stanie rzeczy należało zdaniem sądu wymierzyć oskarżonemu kary pozbawienia wolności lecz w rozmiarze niższym odnośnie znęcania, niż od tego którego domagała się oskarżyciel publiczny. Ponieważ wobec odmowy składania zeznań przez pokrzywdzonego przestępstwo znęcania można było przypisać oskarżonemu tylko w takim kształcie w jakim relacjonował to sam oskarżony. Dalej idące ustalenia, opierane na zeznaniach S. K. nie mogły stanowić dowodu w sprawie, a wszelkie wynikające stąd wątpliwości, o charakterze nieusuwalnym należało interpretować na korzyść oskarżonego.

Tym niemniej, wymierzywszy oskarżonemu kare łączną łagodniejszą od wnioskowanej sąd uznał, że brak jest podstaw na zastosowanie warunkowego zawieszenia jej wykonania. Świadczy za tym fakt, iż dotychczas podejmowane wobec oskarżonego środki resocjalizacyjne o charakterze wolnościowym okazały się zupełnie nieskuteczne a R. K. (1) nadal dopuszczał się przestępstw w tym przestępstwa znęcania wobec ojca.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie przepisów wskazanych w części dyspozytywnej wyroku, z uwzględnieniem sytuacji materialnej oskarżonego.