Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 listopada 2018 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2018 r. w Toruniu

sprawy z powództwa U. 3 Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W.

przeciwko J. W.

o zapłatę

orzeka

I.  oddala powództwo ;

II.  obciąża powoda kosztami procesu.

Sygn. akt I C 1212/18

UZASADNIENIE

U. 3 Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od J. W. kwoty 913,36 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Powód wniósł również o zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu.

Dla uzasadnienia swojego żądania wskazał, iż J. W. dnia 22 września 2008 r. zawarł umowę kredytową z (...) Agricole Bank (...) (następca prawny (...) Bank S.A.) a następnie nie wywiązał się z obowiązku spłaty kredytu. W związku z niewywiązywaniem się z warunków umowy przez J. W. – bank wypowiedział umowę kredytu w wyniku czego wierzytelność stała się wymagalna. Wierzyciel pierwotny (...) Agricole zawarł dnia 9 października 2017 r. umowę przelewu wierzytelności z (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Subfundusz (...). Następnie, dnia 9 marca 2018 r. (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Subfundusz (...) zbył nabyte wierzytelności na rzecz U. 3 Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W.. Umowy te obejmowały pakiet wierzytelności wynikający z czynności bankowych, w tym również wierzytelność dotyczącą złożonego pozwu. W uzasadnieniu pozwu powód wskazał również, iż jego roszczenie stało się wymagalne 15 czerwca 2015 r.

Zarządzeniem z dnia 22 sierpnia 2018 r. referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym w Toruniu stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym.

Pomimo wezwania Sądu pozwany nie wniósł odpowiedzi na pozew. Nie stawił się również na rozprawę powiadomiony prawidłowo, nie żądał przeprowadzenia rozprawy w swojej nieobecności, nie składał wyjaśnień. W związku z powyższym dnia 28 listopada 2018 r. w sprawie wydany został wyrok zaoczny.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 22 września 2008 r. J. W. zawarł z (...) Bank S.A. umowę kredytu nr (...). Kwota pożyczki wraz z opłatami i prowizjami wynosiła 1884,92 zł, na którą składały się kwota kredytu w wysokości 1492,60 zł oraz całkowity koszt kredytu w wysokości 392,32 zł. Kredyt miał być spłacany w 24 miesięcznych ratach, tj. do dnia 22 września 2010 r.

Dowód: umowa kredytu k. 25 - 27

(...) Bank S.A. na podstawie obowiązujących wówczas przepisów, dnia 20 października 2010 r. wystawił bankowy tytuł egzekucyjny. Postanowieniem z dnia 13 maja 2011 r. Sąd Rejonowy w Toruniu nadał bankowemu tytułowi egzekucyjnemu klauzulę wykonalności.

Dowód: bankowy tytuł egzekucyjny k. 28

postanowienie Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 13 maja 2011 r., sygn. akt I Co 1797/11

(...) Bank S.A. zmienił nazwę na (...) Bank (...) S.A. Wierzyciel pierwotny (...) Agricole zawarł dnia 9 października 2017 r. umowę przelewu wierzytelności z (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Subfundusz (...). Następnie, dnia 9 marca 2018 r. (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Subfundusz (...) zbył nabyte wierzytelności na rzecz U. 3 Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W.. Umowa przelewu obejmowała wierzytelność przysługującą przeciwko pozwanemu.

Bezsporne

Dowód: umowa przelewu wierzytelności k. 20 – 23

wyciąg z ksiąg rachunkowych k. 5

wyciąg z elektronicznego załącznika do umowy k. 7

Pismem z dnia 17 stycznia 2018 r. (...) S.A. w imieniu U. 3 Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W. zawiadomił J. W. o cesji wierzytelności.

Dowód: zawiadomienie k. 6

Sąd zważył co następuje:

Przed przystąpieniem do zasadniczych rozważań należy podkreślić, że po pierwsze zgodnie z art. 339 § 2 k.p.c., jeżeli pozwany nie wdaje się w spór Sąd przyjmuje za prawdziwe twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych chyba, że budzą wątpliwości albo zostały powołane w celu obejścia prawa.

Dokonując ustaleń faktycznych w sprawie, Sąd oparł się na dokumentach przedłożonych przez powoda w postaci: umowy kredytu z dnia 22 września 2008 r. oraz umowy przelewu wierzytelności z dnia 9 marca 2018 r. Zgromadzone w sprawie dokumenty nie wzbudziły wątpliwości Sądu w zakresie wiarygodności. Dokumenty te zostały sporządzone w należytej formie i podpisane przez upoważnione do tego osoby.

Zgodnie z art. 230 k.p.c. uznano za bezsporne okoliczności faktyczne zawarte w pozwie, gdyż nie budziły wątpliwości co do zgodności z prawdziwym stanem rzeczy i znalazły, w odpowiednim zakresie, potwierdzenie w pozostałym materiale zgromadzonym w sprawie.

Powództwo okazało się niezasadne.

Zgodnie z art. 117 § 1 k.c. z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu. Z dniem 9 lipca 2018 roku (tj. od wejścia w życie ustawy z dnia 13.04.2018r. o zmianie ustawy – kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 08.06.2018 r., poz. 1104) do kodeksu cywilnego został dodany art. 117 § 21 k.c., który przewiduje, że po upływie terminu przedawnienia nie można domagać się zaspokojenia roszczenia przysługującego przeciwko konsumentowi. Efektem wspomnianej nowelizacji jest to, że Sąd w razie ustalenia, iż dochodzone pozwem roszczenie uległo przedawnieniu, zobowiązany jest oddalić w tym zakresie powództwo, nawet jeżeli zarzut przedawnienia nie został podniesiony. Z kolei po myśli art. 118 k.c. jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi sześć lat, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Jednakże koniec terminu przedawnienia przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego, chyba że termin przedawnienia jest krótszy niż dwa lata.

Bieg przedawnienia wyznacza data wymagalności roszczenia, a jego przerwanie dokonuje się ( art. 123 § 1 k.c.) :

1) przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia;

2) przez uznanie roszczenia przez osobę, przeciwko której roszczenie przysługuje;

3) przez wszczęcie mediacji.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem wniosek o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu nie przerywa biegu przedawnienia roszczenia objętego tym tytułem wobec cesjonariusza niebędącego bankiem. (uchwała SN z dnia 9 czerwca 2017r., sygn. akt III CZP 17/17.

Pozew w niniejszej sprawie został wniesiony 25 lipca 2018 r. Umowa kredytu, z której powód wywodzi roszczenie została zawarta 22 września 2008 roku. Zgodnie z postanowieniami umowy, kredyt winien być spłacony do 22 września 2010 r. Roszczenie stało się wymagalne w dniu 23 września 2010r.

Termin przedawnienia roszczenia (związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej) wynikającego z przedmiotowej umowy wynosi 3 lata, roszczenie uległo przedawnieniu z dniem 23 września 2013r.

Mając powyższe na uwadze, powództwo podlegało oddaleniu na podstawie art. 117 § 21 k.c., gdyż roszczenie powoda uległo przedawnieniu.

Sąd nie znalazł przesłanek do nieuwzględnienia faktu przedawnienia roszczenia z uwagi na względy słuszności.

Jedynie w wyjątkowych przypadkach sąd może, po rozważeniu interesów stron, nie uwzględnić upływu terminu przedawnienia roszczenia przysługującego przeciwko konsumentowi, jeżeli wymagają tego względy słuszności. Przepis art. 1171 § 1 k.c. wskazuje na dwie ogólne przesłanki, jakimi powinien kierować się sąd przy rozważeniu nie uwzględnienia terminu przedawnienia: po pierwsze - wymóg względów słuszności oraz po drugie - obowiązek rozważenia interesów stron. Obowiązek odwołania się do względów słuszności przy stosowaniu art. 1171 k.c. obejmuje konieczność "zważenia na racje natury moralnej". Sąd powinien zatem ze szczególną atencją dokonać oceny moralnych aspektów postępowania stron (uprawnionego przedsiębiorcy i zobowiązanego konsumenta) związanych z dochodzonym przez powoda przedawnionym roszczeniem. Nadto jak wskazywał projektodawca "interesy obydwu stron należy wyważyć w granicach zasługujących na ochronę przy utrzymaniu właściwego stosunku między nimi; słuszny interes powoda może i powinien być uwzględniony, ale tylko do granic kolizji z zasługującym na ochronę interesem strony pozwanej" (Uzasadnienie do projektu z dnia 19 grudnia 2017 r., s. 10; zob. wyr. SA w Poznaniu z 1.7.2010 r., I ACa 449/10, niepubl.).

Wskazać należy, że strona powodowa jest przedsiębiorcą, trudniącym się dochodzeniem wierzytelności. W ocenie Sądu brak jest jakichkolwiek podstaw do nie uwzględniania zarzutu przedawnienia.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w myśl zasady odpowiedzialności strony za wynik procesu obciążając nimi powoda.