Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 października 2018 r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący SSO Marta Truszkowska

Protokolant sekr. sąd. Justyna Zaorska

po rozpoznaniu w dniu 23 października 2018 r. w Ostrołęce

sprawy z powództwa (...) (...) -COMPANY sp. z o.o. z siedzibą w S.

przeciwko B. G.

o uznanie czynności prawnej za bezskuteczną

orzeka:

1.  uznaje za bezskuteczną w stosunku do powoda (...) (...) -COMPANY sp. z o.o. z siedzibą w S. umowę sprzedaży wierzytelności objętej wyrokiem Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 7 sierpnia 2017 r. w sprawie VII GC 128/17 z powództwa R. G. przeciwko (...) sp. z o.o. w W. o zapłatę, zawartą w dniu 10 października 2017 r. między R. G. i pozwaną B. G. z notarialnym poświadczeniem podpisów przed notariuszem D. N. za rep. A Nr 3931/2017 do kwoty 227.436,24 (dwieście dwadzieścia siedem tysięcy czterysta trzydzieści sześć 24/100) złotych;

2.  oddala powództwo w pozostałej części;

3.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 22.189 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania, w tym kwotę 10.817 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

Sygnatura akt I C 268/18

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym do tut. Sądu w dniu 16 marca 2018r. powód ,, (...) sp. z o.o. z siedzibą w S. wniósł o uznanie za bezskuteczną w stosunku do niego umowy sprzedaży wierzytelności zawartej w dniu 10 października 2017r. pomiędzy dłużnikiem –R. G. oraz B. G. przed notariuszem D. N., repertorium A nr 3931/2017, jaką dłużnik R. G. posiadał w stosunku do zobowiązanego - Spółki (...) sp. z o.o. z siedzibą w W., która wynika z wyroku Sądu Okręgowego w Białymstoku, VII Wydział Gospodarczy z dnia 7 sierpnia 2017r. wydanego w sprawie sygn. VII GC 128/17- do kwoty 227.436,24zł, z tym że pozwana B. G. może zadośćuczynić roszczeniu powoda przez zapłatę na jego rzecz powyższej kwoty. Ponadto wniósł o zasądzenie od pozwanej na swoja rzecz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz uznanie dowodu w postaci umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 25 kwietnia 2018r. W toku procesu strony podtrzymały swoje stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Na podstawie umowy kupna sprzedaży paliw z dnia 16 lutego 2006r. zawartej pomiędzy ,, (...) sp. z o.o. z siedzibą w S. a (...) s. z o.o. z siedzibą w G. powód dokonywał sprzedaży i dostawy paliw płynnych na rzecz spółki (...) s. z o.o. z siedzibą w G.. Jako zabezpieczenie powyższej umowy spółka (...) sp. z o.o. z siedzibą w G. wystawiła na rzecz powoda weksel własny, który został podpisany przez ówczesnego prokurenta R. G.. Niezależnie od powyższego R. G. działając jako osoba fizyczna poręczył weksel. W związku z brakiem realizacji przez spółkę (...) sp. z o.o. z siedzibą w G. zobowiązań finansowych wynikających z umowy z dnia 16 lutego 2006r. powód wezwał spółkę (...) sp. z o.o. do zapłaty pod rygorem wypełnienia weksla. Wobec braku reakcji na wezwanie powód w dniu 3 stycznia 2007r. powód wypełnił weksel jednocześnie wzywając do jego wykupu zarówno spółkę (...) sp. z o.o. z siedzibą w G. jak i poręczyciela R. G.. Pomimo upływu terminu wyznaczonego do wykupu weksla, kwota z niego wynikająca nie została przez niego w żaden sposób uregulowana. W związku z powyższym powód w dniu 18 stycznia 2007r. wniósł pozew o zapłatę w postępowaniu nakazowym przeciwko spółce (...) sp. z o.o. z siedzibą w G. oraz R. G. jako poręczycielowi. Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu nakazowym Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie III Wydział Cywilny w dniu 17 stycznia 2008r. sygn. III NC 3/07 zasądził solidarnie od spółki (...) sp. z o.o. z siedzibą w G. i od R. G. na rzecz wierzyciela ,, (...) sp. z o.o. kwotę należności głównej w wysokości 253.614,42zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 22 stycznia 2007r. oraz kosztami procesu. Powyższy nakaz zapłaty został opatrzony klauzulą wykonalności z dnia 3 września 2008r. w dniu 9 kwietnia 2008r. powód oraz R. G. zawarli porozumienie w przedmiocie spłaty zobowiązań finansowych, na mocy którego R. G. jako dłużnik uznał za bezsporne i w pełni wymagalne zobowiązanie finansowe względem spółki (...) -COMPANY sp. z o.o. stwierdzone nakazem zapłaty wydanym przez Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie III Wydział Cywilny z dnia 17 stycznia 2008r. sygn. III Nc 3/07 w wysokości 253.614,42zł. wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia zapłaty i kosztami procesu w kwocie 10.388,00zł. Na mocy tego porozumienia dłużnik R. G. zobowiązał się do spłaty wskazanego zadłużenia względem wierzyciela w miesięcznych ratach płatnych do 15 każdego miesiąca kalendarzowego w kwocie nie mniejszej niż 10.000,00zł aż do pełnej spłaty przedmiotowego zadłużenia. Powyższe porozumienie było zrealizowane przez R. G. częściowo, a płatności jakich dokonywał były zaliczone przez wierzyciela na poczet częściowej zapłaty należności głównej. Następnie od miesiąca grudnia 2008r. dłużnik R. G. przestał wywiązywać się z warunków zawartego porozumienia i dnie dokonywał na rzecz wierzyciela płatności. W dniu 12 marca 2009r. powód wypowiedział dłużnikowi przedmiotowe porozumienie. Następnie strony przywróciły moc porozumieniu, po tym jak dłużnik wznowił spłacanie długu. Ostatecznie porozumienie z 9 kwietnia 2008r. wobec zaprzestania wywiązywania się przez dłużnika z jego postanowień zostało mu wypowiedziane w dniu 15 lipca 2009r. W dniu 7 kwietnia 2009r. powód wystąpił do Komornika Sądowego z wnioskiem o wszczęcie egzekucji przeciwko spółce (...) sp. z o.o. ówcześnie działającej pod firmą (...) sp. z o.o. z siedzibą w W.. Postępowanie prowadzone przez Komornika S. przy Sądzie Rejonowym w Ciechanowie M. W. sygn. KM 1158/09 przeciwko spółce nie doprowadziło do zaspokojenia się powoda. W dniu 18 września 2009r. powód skierował do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Ciechanowie M. W. wniosek o wszczęcie egzekucji pozostałej do zapłaty kwoty należności głównej w wysokości 168.614,42zł wraz z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu. Postępowanie prowadzone pod sygn. KM 2754/09 nie doprowadziło do całkowitego zaspokojenia roszczenia powoda. Powód po tym jak uzyskał informację, że dłużnik był właścicielem spółdzielczego prawa do własności lokalu położonego w O. przy ul. (...) dla której Sąd Rejonowy w Ostrołęce, VI Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr (...), w dniu 25 stycznia 2016r. wystąpił do Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie z wnioskiem o wydanie dalszego tytułu wykonawczego nakazowi zapłaty z dnia 17 stycznia 2008r. sygn.. III NC 3/07. Na jego podstawie powód 5 kwietnia 2016r. wystąpił z wnioskiem o wszczęcie egzekucji z prawa do własności lokalu położonego w O. przy ul. (...), dla której Sąd Rejonowy w Ostrołęce, VI Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr (...). Postępowanie egzekucyjne prowadzone przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Ostrołęce G. K. sygn. KM 654/16 obejmowało także innych wierzycieli dłużnika. W toku prowadzonego postępowania powyższe prawo do nieruchomości zostało zbyte za kwotę 152.432,50zł z czego powodowi przypadła kwota w wysokości 7.000,00zł. Postępowanie egzekucyjne prowadzone przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Ciechanowie M. W. sygn. KM 2754/09 było nadal kontynuowane jednak nie doprowadziło do zaspokojenia powoda. W toku prowadzonej egzekucji powód uzyskał informację, że dłużnikowi R. G. przysługuje prawo użytkowania wieczystego nieruchomości – grunt oddany w użytkowanie wieczyste i budynek stanowiący odrębną nieruchomość położony w L. , dla której Sąd Rejonowy w Działdowie IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW nr (...). W dniu 2 czerwca 2017r. powód wystąpił z wnioskiem do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Ciechanowie M. W. o przekazanie akt komorniczych wraz z wnioskiem o wszczęcie egzekucji do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Działdowie T. K. w celu dalszego prowadzenia egzekucji z prawa użytkowania wieczystego nieruchomości położonej w L. dla której Sąd Rejonowy w Działdowie IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW nr (...). Postępowanie egzekucyjne prowadzone na podstawie nakazu zapłaty z dnia 17 stycznia 2008r. wydanego przez Sąd Okręgowy Warszawa-Praga III Wydział Cywilny sygn.. III Nc 3/07 stanowiącego czwarty tytuł wykonawczy z dnia 7 lipca 2017r. przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Działdowie T. K. sygn.. KM 3498/17 w stosunku do nieruchomości położonej w L. dla której Sąd Rejonowy w Działdowie IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW nr (...) pozostało bezskuteczne, licytacja nie doszła do skutku ze względu na brak licytantów.

W dniu 10 października 2017r. dłużnik R. G. zawarł umowę sprzedaży przysługującej mu wierzytelności w stosunku do spółki (...) sp. z o.o. z siedzibą w W., wynikającą z wyroku Sądu Okręgowego w Białymstoku VII Wydziału Gospodarczego z 7 sierpnia 2017r. wydanego w sprawie sygn. VII GC 128/17 w wysokości 283.133,33zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwot 138.569,13zł od dnia 1 października 2014r.r do dnia 31 grudnia 2015 oraz ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016r. do dnia zapłaty, 144.537,20zł o d dnia 2 listopada 2014r. do dnia 31 grudnia 2015r. oraz ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016r. do dnia zapłaty. Stroną umowy sprzedaży wierzytelności była B. G.- żona R. G.. Umowa sprzedaży wierzytelności została zawarta z datą pewną przez złożenie na niej podpisów przed notariuszem D. N. prowadzącą kancelarię notarialną w O., Repertorium A 3931/2017 w dniu 23 października 2017r. W treści umowy sprzedaży wierzytelności strony oświadczyły, że zbywca R. G. przeniósł na rzecz nabywcy- pozwanej B. G. wierzytelność za kwotę 100.000,00zł. Umowa sprzedaży nie określała ani terminu ani sposobu płatności za wierzytelność. Umową sprzedaży wierzytelności z dnia 25 kwietnia 2018r. pozwana B. G. przeniosła przysługującą jej wierzytelność w stosunku do spółki (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. wynikającą z wyroku Sądu Okręgowego w Białymstoku VII Wydziału Gospodarczego z 7 sierpnia 2017r. wydanego w sprawie sygn. VII GC 128/17 opatrzonego klauzulą wykonalności na rzecz (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. za kwotę 26.000,00zł.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie:

Umowy kupna sprzedaży paliw (k.20-22) weksla (k.23), wezwania do wykupu weksla wraz z dowodem nadania (k.24-256, 27-29), pozwu o zapłatę w postepowaniu nakazowym (k.30-31) nakazu zapłat wydanego przez Sąd Okręgowy Warszawa -Praga w Warszawie w sprawie III Nc 3/07 (k.32), porozumienia (k.33), pisma powoda (k.34, 35, 36), wniosku o wszczęcie egzekucji (40-41, 47-48 ), zawiadomienia wierzyciela o stanie egzekucji (k.42), informacji o zajęciu egzekucji (k.43, 44, 45, ), postanowienia wydanego przez Komornika M. W. w sprawie Km 1158/09 (k.46), wniosku o wydanie dalszego tytułu wykonawczego (k.4951), postanowienia Sądu Rejonowego w Ostrołęce z 5 lipca 2016r. sygn. I Co 114/16 (k.52), zawiadomienia Komornika Sądowego M. W. dotyczącym licytacji (k.53, 54, 55), zawiadomienia Komornika Sądowego M. W. o stanie egzekucji sygn. 2754/09 (k.56), wniosku o przekazanie akt i wszczęcie egzekucji przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Działdowie T. K. (k.57), postanowienia komornika Sądowego M. W. sygn.. akt Km 2754/09 (k.58), zawiadomienia Komornika Sądowego T. K. (k.60,61), umowy sprzedaży wierzytelności (k.62-63), aktu notarialnego (k.64), wyroku zaocznego Sądu Okręgowego w Białymstoku sygn.. akt VII GC 128/17 (k.65-66), umowy sprzedaży wierzytelności (k.83-84). Zawiadomienia Komornika Sądowego T. K. sygn. akt Km 3498/17 (k.112), postanowienia Komornika Sądowego T. K. sygn. akt Km 416/18 (k.113), obwieszczenia o drugiej licytacji w sprawie sygn.. akt Km 1104/16 (k.114), postanowienia Komornika S. T. K. o umorzeniu postępowania sygn. Akt Km 3498/17 (k.115), wniosku powoda o wszczęcie egzekucji (k.116-117), tytułu egzekucyjnego- nakazu zapłaty Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie sygn. akt III Nc 3/07 wraz z klauzulą wykonalności (k.118), tytułu egzekucyjnego- nakazu zapłaty Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie sygn. akt III Nc 3/07 wraz z dalszym tytułem wykonawczym (k.119).

Sąd zważył co następuje:

Przedmiotem sporu między stronami było ustalenie, czy dokonana przez dłużnika R. G. umowa sprzedaży z dnia 10 października 2017r. przysługującej mu wierzytelności w stosunku do spółki (...) sp. z o.o. z siedzibą w W., wynikającą z wyroku Sądu Okręgowego w Białymstoku VII Wydziału Gospodarczego z 7 sierpnia 2017r. wydanego w sprawie sygn.. VII GC 128/17 w wysokości 283.133,33zł, której stroną była jego żona B. G. została zawarta z pokrzywdzeniem wierzyciela – powoda ,, (...) sp. z o.o. z siedzibą w S. i czy pozwana miała o tym wiedzę.

Odnosząc się do podstawy prawnej powództwa, skierowanego przeciwko B. G., wskazać należy, że zgodnie z art. 527 § 1 k.c., gdy wskutek czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli osoba trzecia uzyskała korzyść majątkową, każdy z wierzycieli może żądać uznania tej czynności za bezskuteczną w stosunku do niego, jeżeli dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli, a osoba trzecia o tym wiedziała lub przy zachowaniu należytej staranności mogła się dowiedzieć. Do przesłanek udzielenia ochrony z art. 527 k.c. należy więc przede wszystkim dokonanie przez dłużnika z osobą trzecią czynności prawnej, na której podstawie osoba trzecia uzyskuje korzyść majątkową, a wierzyciel zostaje pokrzywdzony. Istotą skargi pauliańskiej jest działanie dłużnika ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli oraz wiedza, lub nawet jedynie sama możliwość jej uzyskania, osoby trzeciej o pokrzywdzeniu wierzyciela na skutek czynności dłużnika.

Zgodnie zaś z § 3 art. 527 k.c. jeżeli wskutek czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli uzyskała korzyść majątkową osoba będąca w bliskim z nim stosunku, domniemywa się, że osoba ta wiedziała, iż dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli.

Zaznaczyć należy, że zbycie wierzytelności przez pozwaną B. G. po wytoczeniu przedmiotowego powództwa nie stanowiło przeszkody do merytorycznego rozpatrzenia skierowanego przeciwko niej powództwa i nie wpływa na legitymację bierną po jej stronie. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego, dalsze zbycie korzyści majątkowej przez osobę trzecią, która dokonała z dłużnikiem czynności prawnej z pokrzywdzeniem wierzycieli, nie pozbawia tej osoby trzeciej biernej legitymacji procesowej (v. wyroki SN z: 24 lutego 2011 r., III CZP 132/10, oraz 11 grudnia 2013 r., IV CSK 222/13). Sąd orzekający w niniejszej sprawie podziela to stanowisko, dostrzegając, że art. 527 i następne k.c. nie uzależniają możliwości wytoczenia powództwa od tego, żeby korzyść majątkowa wciąż pozostawała w majątku osoby trzeciej.

Nie jest wykluczone objęcie zaskarżeniem wszystkich czynności kolejno wiodących do osoby „czwartej” tj. ostatniego właściciela wierzytelności, skoro przesłankowo muszą być poddane badaniu, aby ocenić zasadność powództwa o stwierdzenie bezskuteczności czynności prawnej dłużnika, skierowanej przeciwko dalszemu nabywcy korzyści. Odnosząc się zaś do samych przesłanek, od których zależała skuteczność powództwa przeciwko B. G., wskazać należy, że powód niewątpliwie udowodnił istnienie wierzytelności podlegającej ochronie w ramach skargi pauliańskiej. R. G. posiadał bowiem w stosunku do spółki (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. wymagalną wierzytelność pieniężną, mającą swoje źródło w wyroku Sądu Okręgowego w Białymstoku VII Wydziału Gospodarczego z 7 sierpnia 2017r. wydanego w sprawie sygn. VII GC 128/17 w wysokości 283.133,33zł.

Na tę okoliczność powód przedstawił odpis ww. umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 10 października 2017r. (k.62-64). Z kolei za spełnieniem przesłanki złej wiary dłużnika przemawiała okoliczność zbycia wierzytelności stanowiącej jedyny istotny element jego majątku w czasie kiedy egzekucja okazała się bezskuteczna. W ten sposób dłużnik wyprzedził działania wierzyciela i komornika. W okolicznościach niniejszej sprawy zastosowanie znajduje art. 527 § 3 k.c. wprowadzający domniemanie złej wiary osoby trzeciej będącej w bliskiej relacji w stosunku do dłużnika. Nie sposób pominąć, że pozwana jest żoną dłużnika. Pozostawała z nim w bliskich relacjach w dniu zawarcia umowy sprzedaży wierzytelności. W świetle tych faktów – potwierdzonych przedstawionymi przez stronę powodową dokumentami – uznać należy że pozwana miała świadomość że jej mąż nie wywiązał się w stosunku do powoda z ustalonego zobowiązania, i że takie zobowiązanie w ogóle istnieje. Zważyć przy tym należy, że zaskarżona czynność doprowadziła do sytuacji, w której dłużnik stał się niewypłacalny całkowicie. Brak zaspokojenia należności powoda nie był sporny w niniejszym postępowaniu. Treść załączonych postanowień wydawanych w trakcie postępowań egzekucyjnych dowodzi jasno niemożności zaspokojenia się przez stronę powodową w ramach prowadzonych postępowań egzekucyjnych.

Pozwana uzyskała korzyść majątkową na mocy umowy sprzedaży wierzytelności w okresie kiedy toczyły się postępowania skierowane do majątku dłużnika R. G., które to postępowania egzekucyjne były bezskuteczne. B. G. jako małżonka dłużnika G. odniosła korzyść polegającą na tym, że nabyła wierzytelność o większej wartości niż cena która wymieniona jest w umowie sprzedaży wierzytelności zawartej pomiędzy pozwaną a jej mężem z dnia 10 października 2017r. Ponieważ domniemywa się, ze na podstawie art. 527 kc, że osoba która będą c w bliskim stosunku z dłużnikiem uzyskała korzyść majątkową domniemywa się, że osoba ta wiedziała, że dłużnik działał z możliwością pokrzywdzenia wierzycieli, to na pozwanej ciążyło odwrócenie tego domniemania.

Zgodnie z treścią przepisu art. 6 k.c., na powodzie ciążył obowiązek udowodnienia powyższego stanu rzeczy, jako że z faktu tego wywodził skutki prawne. Reguła ta znajduje również swój procesowy odpowiednik w treści art. 232 k.p.c., w świetle którego to strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Oznacza to, że obecnie Sąd nie jest odpowiedzialny za wynik postępowania dowodowego, a ryzyko nieudowodnienia podstawy faktycznej żądania ponosi powód. Sąd orzekający w przedmiotowej sprawie w pełni podziela zaś stanowisko Sądu Najwyższego, wyrażone w wyroku z dnia 17 grudnia 1996 roku (v. wyrok SN z 17 grudnia 1996r. w sprawie o sygn.. I CKU 45/96, OSNC 1997/6-7/76), że rzeczą sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, w szczególności jeżeli strona jest reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.). O ile powód udowodnił żądane roszczenie, to na pozwanej ciążył obowiązek przeprowadzenia dowodu na wykazanie, że nie wiedziała iż jej mąż działa z pokrzywdzeniem powoda oraz że dłużnik R. G. posiada majtek, którym może zaspokoić tą wierzytelność. Temu zadaniu pozwana nie sprostała. Nie wskazała stosownych dowodów ani w odpowiedzi na pozew ani na rozprawie w dniu 23 października 2018r., na której ograniczyła się do wyjaśnienia, że jest pewna że dłużnik R. G. posiada majątek. Pozwana wniosła o przesłuchanie R. G. w charakterze strony, przy czym wniosek ten nie mógł być zrealizowany ze względu na to, że nie wskazała jego adresu. Poza tym niewystarczające okazały się również ogólne stwierdzenia pozwanej, że dłużnik posiada majątek zarówno w Polsce jak i na Litwie w sytuacji, gdy pozwana nie złożyła żadnych dowodów ani też nie wnosiła o odroczenie terminu w celu zgłoszenia stosownych wniosków dowodowych, natomiast rolą Sądu nie jest poszukiwanie tego majątku z urzędu. Pozwana w żaden sposób nie zaprzeczyła okolicznościom wskazanym w pozwie a więc uznając fakt nabycia wierzytelności, przyznając swoją wiedzę o istnieniu zobowiązań względem męża wymaganych a niezaspokojonych jak również działania z pokrzywdzeniem powoda.

W konsekwencji Sąd Okręgowy uznał, że wszystkie przesłanki skargi pauliańskiej zostały spełnione i powództwo wytoczone przeciwko B. G., zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Wobec tego orzeczono jak w pkt 1. sentencji, obciążając pozwaną obowiązkiem zwrotu wszystkich kosztów postępowania na rzecz powoda (pkt 3.). Na koszty procesu w wysokości 22.189 zł składała się opłata od pozwu w wysokości 11.378 zł oraz koszty zastępstwa procesowego w wysokości 10.817 złotych, wyliczone na podstawie § 2 pkt. 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 12 października 2016 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2016 r. poz. 1668) wraz z opłatą od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł.

Powództwo podlegało oddaleniu jedynie w takim zakresie w jakim powód domagał się zastrzeżenia że pozwana B. G. może zadośćuczynić roszczeniu powoda przez zapłatę na jego rzecz powyższej kwoty, ponieważ takie żądanie nie mieści się w istocie sprawy wywołanej skargą pauliańską, poza tym powód żądał ochrony jednego z dwóch uprawnień wynikających z art. 533 kc i nie wyjaśnił Sądowi dlaczego takie żądnie w pozwie zawarł. Mając to na względzie należało powództwo w tym zakresie oddalić o czym orzeczono w pkt. 2. sentencji.