Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 września 2018 r.

Sąd Okręgowy___________________ w Gliwicach Wydział IX

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

w składzie:

przy udziale ./.

po rozpoznaniu w dniu 26 września 2018 r. w Rybniku

sprawy z odwołania R. M. /M./

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o ponowne ustalenie wysokości emerytury

na skutek odwołania R. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 26 lutego 2016 r. Znak (...)

oddala odwołanie.

Sędzia

Sygn. akt IX U 782/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 26.02.2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił ubezpieczonemu R. M. (M. ) przeliczenia podstawy wymiaru emerytury na podstawie art.110a ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, z uwagi na fakt, iż wskaźnik wysokości podstawy wymiaru obliczony z dwudziestu najkorzystniejszych lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu z uwzględnieniem wynagrodzeń uzyskanych po nabyciu prawa do emerytury wyniósł 204,57% i jest niższy od 250%.

Ubezpieczony w odwołaniu od decyzji, domagał się jej zmiany poprzez przeliczenie emerytury z uwzględnieniem wynagrodzenia za okres od 17.10.1968r. do 31.12.1979r. po jego wcześniejszym odtworzeniu.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie z przyczyn jak

w zaskarżonej decyzji.

Rozpoznając sprawę Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Ubezpieczony urodził się w dniu (...)

Od dnia 10.06.1993r. jest uprawniony do emerytury górniczej. Po nabyciu prawa do emerytury pozostawał w zatrudnieniu.

Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury z okresu od 1/1984 do 12/1987 wyniósł 326,04% i został ograniczony do 250%.

W dniu (...). ubezpieczony złożył wniosek o przeliczenie podstawy wymiaru, powołując się na przepisy ustawy emerytalnej w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 05.03.2015r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Decyzją z dnia 26.02.2016r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przeliczenia świadczenia z uwagi na fakt, iż wskaźnik wysokości podstawy wymiaru ustalony z uwzględnieniem zarobków osiągniętych w części po przyznaniu prawa do emerytury z okresu dwudziestu lat wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu był niższy od 250% i wyniósł 204,57%. Za okresy od 02.09.1963r. do 14.10.1963r., od 17.10.1967r. do 31.03.1973r. oraz od 02.04.1973r. do 31.12.1979r. organ rentowy przyjął minimalne wartości wynagrodzeń.

W toku niniejszego postępowania w oparciu o opinię biegłego z zakresu emerytur, rent i kapitału początkowego dopuszczoną w sprawie dla ustalenia w sposób najbardziej korzystny wskaźnika wysokość podstawy wymiaru z 20 najkorzystniejszych lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu z uwzględnieniem podstawy wymiaru przypadającej w części po przyznaniu prawa do emerytury, przy odtworzeniu wynagrodzeń ubezpieczonego w uzyskiwanych w latach 1968-1979 na podstawie akt ZUS, akt osobowych ubezpieczonego, zeznań ubezpieczonego, a także z uwzględnieniem przepisów branżowych obowiązujących w spornych okresach Sąd ustalił, iż najkorzystniejszy wskaźnik wysokości podstawy wymiaru z lat 1973-1976, 1978-1993 na bazie odtworzonych wynagrodzeń wynosi 249,94%.

Powyższe Sąd ustalił w oparciu o dokumentację akt emerytalnych, akt osobowych, zeznania ubezpieczonego (k.28) oraz opinię biegłego z zakresu emerytur, rent i kapitału początkowego mgr H. P. z dnia 11.03.2018r. (k.37-54 a.s.) wraz z opiniami uzupełniającymi z dnia 17.06.2018r. (k.83-91) i z dnia 25.07.2018r. (k.118-125).

Mając na uwadze powyższe ustalenia Sąd zważył, co następuje :

W ocenie Sądu odwołanie ubezpieczonego nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 110 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tj. Dz.U. 2016r., poz. 1842 ze zm.) wysokość emerytury lub renty oblicza się ponownie od podstawy wymiaru ustalonej w sposób określony w art. 15, z uwzględnieniem ust. 3, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego przypadającą w całości lub w części po przyznaniu świadczenia, a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego (ust.1).

Warunek posiadania wyższego wskaźnika wysokości podstawy wymiaru nie jest wymagany od emeryta lub rencisty, który od dnia ustalenia prawa do świadczenia do dnia zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie świadczenia, w myśl ust. 1, nie pobrał świadczenia wskutek zawieszenia prawa do emerytury lub renty lub okres wymagany do ustalenia podstawy przypada w całości po przyznaniu prawa do świadczenia, a wskaźnik wysokości podstawy wynosi co najmniej 130%.

Okres ostatnich 20 lat kalendarzowych, o których mowa w art. 15 ust. 1, obejmuje okres przypadający bezpośrednio przed rokiem, w którym zgłoszono wniosek o ponowne ustalenie wysokości świadczenia.

Jednocześnie jak wynika z treści art. 110a ust.1 ustawy emerytalnej wysokość emerytury oblicza się ponownie od podstawy wymiaru ustalonej w sposób określony w art. 15, z uwzględnieniem art. 110 ust. 3, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego przypadającą w całości lub w części po przyznaniu świadczenia, a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru przed zastosowaniem ograniczenia, o którym mowa w art. 15 ust. 5, jest wyższy niż 250%.

Ustalenie wysokości emerytury zgodnie z ust. 1 może nastąpić tylko raz.

Przepis art. 110a ust.1 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych daje możliwość jednorazowego przeliczenia wysokości emerytury bez względu na to czy emerytura była zawieszona czy nie, jeśli wskaźnik przekracza 250%,
a wskazano podstawę wymiaru składek przypadających po przyznaniu prawa do emerytury.

Jak wykazało przeprowadzone postępowanie dowodowe ubezpieczony nie spełnia powyższych warunków umożliwiających przeliczenie emerytury na podstawie art.110a ustawy emerytalnej, ponieważ obliczony najkorzystniejszy wwpw z uwzględnieniem wynagrodzenia uzyskanego po nabyciu prawa do emerytury wynosi 249,68% i jest niższy od 250%.

Powyższe wynika jednoznacznie z opinii, w której biegła odtworzyła wysokość wynagrodzeń ubezpieczonego za sporne lata, a następnie obliczyła najkorzystniejszy wskaźnik wysokości podstawy wymiaru z uwzględnieniem w części wynagrodzenia osiągniętego po nabyciu prawa do emerytury. Odtwarzając wysokość zarobków biegła uwzględniła wszystkie składniki wynagrodzenia, które niewątpliwie ubezpieczonemu przysługiwały z tytułu zatrudnienia. W opinii uzupełniającej biegła doliczyła dwie robocze niedziele w miesiącu z 100% dodatkiem, dodatek niebezpieczny, a także szczegółowo wyjaśniła kwestię przyjętej stawki zaszeregowania. Zdaniem Sądu opinia biegłego jest rzetelna i przekonywująca. Z tych przyczyn Sąd oddalił wnioski dowodowe ubezpieczonego o przesłuchanie świadków, uznając je za bezcelowe.

Obliczony wskaźnik podstawy wymiaru świadczenia nie pozwala na przeliczenie emerytury na podstawie wskazanych powyżej przepisów.

Mając powyższe na uwadze Sąd kierując się powołanymi przepisami, z mocy art.477 ¹⁴ § 1 kpc oddalił odwołanie nie znajdując podstaw do jego uwzględnienia.

Sędzia