Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 grudnia 2018 roku

Sąd Rejonowy w Człuchowie I Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2018 roku w Człuchowie

na rozprawie

sprawy

z powództwa (...) Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W.

przeciwko K. K.

o zapłatę

oddala powództwo

Pobrano opłatę kancelaryjną

w kwocie zł – w znakach

opłaty sądowej naklejonych

na wniosku.

Sygn. akt I C 847/18

UZASADNIENIE

Powód – (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie radcy prawnego wniósł pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko K. K. o zapłatę kwoty 8.438,55 złotych wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP rocznie, ale nie więcej niż w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty od kwoty 6.500,00 złotych i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty od kwoty 1.938,55 złotych oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu podniósł, że wierzytelność dochodzona przez powoda od pozwanego wynika z umowy nr (...) zawartej w dniu 28 kwietnia 2017 roku pomiędzy pozwanym a (...) Sp. z o.o. Pozwany nie wywiązał się z warunków umowy albowiem nie zwrócił pobranych środków pieniężnych. Powód podkreślił, że wierzytelność wobec pozwanego nabył od poprzedniego wierzyciela w dniu 20 kwietnia 2018 roku na podstawie umowy o przelew wierzytelność. Na podstawie tej umowy powód miał możliwość prawo naliczania odsetek.

Na wierzytelność dochodzoną pozwem w wysokości 8.438,55 złotych składa się kwota 6.500,00 złotych tytułem niespłaconego kapitału wymagalna od dnia 27 czerwca 2017 roku, kwota 767,03 złotych tytułem odsetek naliczonych przez poprzedniego wierzyciela od kwoty niespłaconego kapitału za okres od dnia występowania zaległości w spłacie do dnia 19 kwietnia 2018 roku, kwota 1.015,70 złotych tytułem niespłaconej kwoty prowizji – wymagalna od dnia 27 czerwca 2017 roku oraz kwota 155,82 złotych tytułem odsetek naliczonych przez powoda od kwoty niespłaconego kapitału od dnia 20 kwietnia 2017 roku do dnia poprzedzającego dzień wniesienia pozwu w niniejszej sprawie według stopy odsetek ustawowych za opóźnienie - data wymagalności 24 sierpnia 2018 roku.

Postanowieniem z dnia 19 września 2018 roku, wydanym w sprawie VI Nc-e (...), Sąd Rejonowy L. stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty i przekazał sprawę do tutejszego Sądu.

Pozwany – K. K. nie stawił się na termin rozprawy, nie zajął stanowiska w sprawie i nie wniósł o przeprowadzenie rozprawy pod jego nieobecność.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód - (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. w dniu 20 kwietnia 2018 roku zawarł z (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. umowę przelewu wierzytelności, na podstawie której nabył wymagalne wierzytelności szczegółowo określone w papierowej wersji Załącznika nr 3 do umowy, sporządzonego według stanu na dzień przypadający przed dniem zawarcia umowy, zwane wierzytelnościami, w stosunku do osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, zwanych dłużnikami. W

Na podstawie powyższej umowy powód nabył wierzytelność wobec pozwanego K. K. w wysokości 8.282,73 zł, która obejmowała kapitał w wysokości 6.500,00 złotych, prowizję w wysokości 1.015,70 złotych, odsetki w wysokości 767,03 zł. Wierzytelność wynikała z udzielonej w dniu 28 kwietnia 2017 roku pożyczki, wymagalnej w dniu 27 czerwca 2017 roku.

bezsporne, por. umowa przelewu wierzytelności z dnia 20 kwietnia 2018 roku k. 20 – 26v, załącznik k. 34.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie, mimo że strona pozwana K. K. nie stawił się na termin rozprawy, nie zajął stanowiska w sprawie i nie wniósł o przeprowadzenie rozprawy pod jego nieobecność. Uzasadniało to zatem, stosownie do treści art. 339§2 kpc, uwzględnienie podstawy faktycznej powoda i w konsekwencji wydanie wyroku zaocznego. Podkreślić przy tym jednak należy, że wydanie wyroku zaocznego może nastąpić tylko wówczas, gdy Sąd rozpoznający sprawę, nie ma żadnych uzasadnionych wątpliwości co do prawdziwości twierdzeń powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie. Niezależnie bowiem od ustalenia podstawy faktycznej Sąd jest zawsze zobowiązany rozważyć, czy żądanie pozwu jest zasadne w świetle norm prawa materialnego. Negatywny natomiast wynik takiej analizy powoduje wydanie wyroku zaocznego oddalającego powództwa, gdyż w tym zakresie nie obowiązuje domniemanie z art. 339 § 2 kpc (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 czerwca 1972 roku, III CRN 30/72, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 kwietnia 1973, III CRN 59/73). Dlatego też obowiązkiem strony powodowej jest dołączenie do pozwu dowodów, które umożliwią Sądowi weryfikacje twierdzeń pozwu pod kątem spełnienia przesłanek z art. 339 kpc. Brak jakichkolwiek dokumentów powoduje, że przytoczone okoliczności budzą wątpliwości co skutkuje oddaleniem powództwa - nawet przy biernej postawnie strony pozwanej - gdyż nie jest możliwym przyjęcie za prawdziwych twierdzeń pozwu. Tym bardziej, że z treści art. 3 k.p.c. wynika obowiązek stron i ich pełnomocników do przedstawiania dowodów istotnych w sprawie.

Należy również podkreślić, że zgodnie z treścią art. 6 kc, to na stronie powodowej spoczywa obowiązek udowodnienia zarówno zasadność, jak i wysokość określonej wierzytelności. Ciężar udowodnienia spoczywa bowiem na osobie, która z faktu tego wywodzi określone dla siebie skutki prawne, tym bardziej, że ciężar dowodu pozostaje w ścisłym związku z problematyką procesową dowodów i spełnia przy tym dwie zasadnicze funkcje. Po pierwsze dynamizuje postępowanie dowodowe w systemie obowiązywania zasady sporności (kontradyktoryjności) w procesie, po drugie określa wynik merytoryczny sporu (sprawy) w sytuacji krytycznej, gdy strona nie udowodni faktów istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (por. K. Piasecki, Kodeks cywilny. Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz, Zakamycze, 2003 r.). Oznacza to zatem, że Sąd tylko wyjątkowo winien ingerować w przebieg postępowania dowodowego dopuszczając dowody z urzędu, które to uprawnienie wynika z treści przepisu art. 232 k.p.c. Ponadto, zgodnie z przyjętą linią orzecznictwa, obowiązek wskazania dowodów potrzebnych dla rozstrzygnięcia sprawy, obciąża przede wszystkim strony (por. wyrok Sądu Najwyższego z 24 października 1996 r., III CKN 6/96, OSNC 1997/3/29), ponieważ Sąd został wyposażony jedynie w uprawnienie, a nie obowiązek, dopuszczenia dalszych jeszcze, nie wskazanych przez żadną ze stron, dowodów, kierując się przy tym własną oceną, czy zebrany w sprawie materiał jest - czy też nie jest - dostateczny do jej rozstrzygnięcia (art. 316 § 1 in principio k.p.c.). Dlatego też Sąd powinien korzystać z przewidzianego w art. 232 zd. 2 k.p.c. uprawnienia powściągliwie i z umiarem, pamiętając, że taka inicjatywa należy przede wszystkim do samych stron i że cały rozpoznawany spór jest ich sprawą, a nie sądu. Podkreślić również należy, że zasada kontradyktoryjności winna być całkowicie zachowana zwłaszcza wówczas, gdy strony korzystają z pomocy profesjonalnych pełnomocników.

W przedmiotowej sprawie powód, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wywodził swoje roszczenie wobec pozwanego z umowy cesji wierzytelności z dnia 20 kwietnia 2018 roku, na podstawie której miał nabyć od (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. wierzytelność pieniężną przysługującą wobec pozwanego z tytułu umowy pożyczki numer (...). Obowiązkiem powoda było zatem wykazanie, co jest źródłem jego roszczenia, a uprzednio (...) sp. z o.o. z siedzibą w W., aby pozwany K. K. wiedział, z jakiej umowy dochodzone są wobec niego roszczenia, jak też aby Sąd mógł dokonać weryfikacji zasadności powództwa oraz jego wysokości, dodatkowych opłat, terminów spłaty oraz postanowień związanych z wypowiedzeniem umowy. Tym bardziej, że przytoczone w uzasadnieniu pozwu twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych, w ocenie Sądu, budziły uzasadnione wątpliwości, które również na etapie elektronicznego postępowania upominawczego były przeszkodą do uwzględnienia roszczenia powoda i wydania nakazu zapłaty.

Dlatego też Sąd zobligowany był, mimo że pozwany nie stawił się na termin rozprawy, nie zajął stanowiska w sprawie i nie wniósł o przeprowadzenie rozprawy pod jego nieobecność, do przeprowadzenia postępowania dowodowego celem ustalenia zasadności i wysokości dochodzonego przez powoda roszczenia.

Powód, w toku niniejszego procesu, przedłożył jedynie umowę cesji wierzytelności wraz załącznikiem nr 3, z którego wynika kwota należności, kapitał, odsetki razem oraz data udzielenia pożyczki. Nie przedłożył natomiast tej umowy pożyczki. W konsekwencji Sąd nie miał możliwości zweryfikowanie warunków umowy zawartej przez pozwanego, wysokości faktycznie udzielonej pożyczki, wysokości odsetek i dodatkowych opłat, terminów spłaty tego zobowiązania, możliwości wypowiedzenia umowy i wymagalności roszczenia oraz istnienia ewentualnych postanowień abuzywnych w treści umowy.

W ocenie Sądu powód nie wykazał również wysokości dochodzonego roszczenia, w szczególności w zakresie wysokości i zasadności prowizji od niespłaconej kwoty oraz odsetek w wysokości 767,03 zł, albowiem w uzasadnieniu powód wskazał jedynie, że są to odsetki - bez określenia ich rodzaju i wysokości, a z jednoczesnym powołaniem się na umowę zawartą z pozwanym, w której to właśnie zostały określone stopy procentowej, bez przedłożenia tej umowy. W zakresie prowizji Sąd nie miał natomiast możliwości zweryfikowania zasadności i sposobu wyliczenia tej sumy. Z uzasadnienia pozwu nie wynika także, czy kwota 6.500,00 złotych była kwotą faktycznie udzielonej pożyczki, czy jest to pozostałość niespłaconego kapitału z tytułu rzeczywiście wypłaconej pożyczki.

Niewątpliwym natomiast jest, zdaniem Sądu, że warunkiem otrzymania należności przez nabywcę długu jest udowodnienie, że takie prawo faktycznie przysługiwało pierwotnemu wierzycielowi.

Wobec powyższego, skoro powód nie wykazał zasadności, jak i wysokości dochodzonego roszczenia, mimo że zgodnie z treścią art. 6 kc to na nim spoczywał ciężar dowodu, a Sąd nie był zobligowany do poszukiwania tych dowodów z urzędu, tym bardziej, że powód był reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, to musi on ponieść negatywne konsekwencje procesowe w postaci oddalenia powództwa w całości.