Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 lipca 2018 roku

Sąd Rejonowy – w Piotrkowie Tryb. VII Wydział Karny w składzie:

Przewodnicząca: SSR Joanna Cisak-Nieckarz

Protokolant: st. sekr. sądowy Agnieszka Chojnacka

przy udziale Prokuratora: xxx

po rozpoznaniu w dniu 12.07.2018 r., 26.07.2018 r.

sprawy H. M. , syna W. i B. z domu M., urodzonego (...) w N.

oskarżonego o to, że:

w nocy 03/04 stycznia 2018 roku w miejscowości (...), gm. R. powiatu (...), województwa (...), dokonał kradzieży z włamaniem do sklepu (...), w ten sposób, że po uprzednim wybiciu dziury w ścianie od strony zaplecza, dostał się do wnętrza pomieszczeń, skąd zabrał w celu przywłaszczenia mienie w postaci alkoholi i papierosów różnych marek oraz pieniędzy w bilonie w kwocie około 300 zł, powodując straty o łącznej wartości 6000 zł na szkodę J. S., przy czym zarzucanego czynu dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu kary co najmniej sześciu miesięcy pozbawienia wolności będąc skazanym za podobne przestępstwo umyślne

tj. o czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

–

oskarżonego H. M. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z tą zmianą, że ustala, iż oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu przed upływem pięciu lat po odbyciu w całości kary łącznej 2 lat pozbawienia wolności, obejmującej kary po 1 roku i 2 miesiące pozbawienia wolności, orzeczonej wyrokiem Sądu (...) wB. z dnia (...) w sprawie (...) za czyny z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, czym wyczerpał dyspozycję art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk i za to na podstawie art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk wymierza oskarżonemu karę 1 (jednego) roku i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

–

zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 70 (siedemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu wydatków, zwalnia oskarżonego od opłaty.

Sygn. akt VII K 155/18

UZASADNIENIE

/ograniczenie uzasadnienia w trybie art. 424 § 3 kpk/

H. M. został oskarżony o to, że:

w nocy 03/04 stycznia 2018 roku w miejscowości (...), gm. R. powiatu (...), województwa (...), dokonał kradzieży z włamaniem do sklepu (...), w ten sposób, że po uprzednim wybiciu dziury w ścianie od strony zaplecza, dostał się do wnętrza pomieszczeń, skąd zabrał w celu przywłaszczenia mienie w postaci alkoholi i papierosów różnych marek oraz pieniędzy w bilonie w kwocie około 300 zł, powodując straty o łącznej wartości 6000 zł na szkodę J. S., przy czym zarzucanego czynu dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu kary co najmniej sześciu miesięcy pozbawienia wolności będąc skazanym za podobne przestępstwo umyślne, tj. o czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

Zgromadzony materiał dowodowy w postaci zeznań pokrzywdzonej, protokołów oględzin miejsca, dokumentacji fotograficznej, wyjaśnień oskarżonego daje podstawy do przyjęcia, iż oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu wyczerpującego dyspozycję art. 279 § 1 kk.

Kradzież z włamaniem zachodzi bowiem wtedy, gdy jej sprawca zabiera mienie w celu przywłaszczenia w następstwie usunięcia przeszkody materialnej, będącej częścią konstrukcji pomieszczenia zamkniętego lub specjalnym zamknięciem tego pomieszczenia, utrudniającym dostęp do jego wnętrza (wyrok SN z dnia 18 grudnia 2002 r., III KKN 423/00, Lex nr 75463). Istota włamania sprowadza się do fizycznego uszkodzenia lub zniszczenia bariery chroniącej dostęp do rzeczy, a jednocześnie polega na zachowaniu, którego podstawową cechą jest nieposzanowanie woli dysponenta rzeczy zabezpieczenia jej przed innymi osobami. Przy czym istotą zabezpieczenia nie jest uczynienie całkowicie niemożliwym dostępu osobom nieuprawnionym do zabezpieczonego przedmiotu w taki sposób, iż dostęp ten jest możliwy jedynie dzięki zastosowaniu siły fizycznej lub specjalnych środków technicznych, lecz stworzenie zewnętrznej bariery jednoznacznie sygnalizującej, że celem jej zainstalowania było wykluczenie dostępu do tych przedmiotów przez osoby nieuprawnione (wyrok SA w Białymstoku z dnia 8 października 2002 r., VIII Aka 505/02, Prok.iPr. 2004/10/21).

W sprawie przedmiotowej, oskarżony przełamując zabezpieczenie poprzez wybicie otworu w ścianie na zapleczu sklepu – wykazał brak poszanowania woli właścicieli, a nadto wyjął spod jego władztwa i rozporządził jak rzeczą własną przedmiotami opisanymi szczegółowo w zarzucie. Zostały zatem spełnione wszystkie przesłanki decydujące o bycie występku z art. 279 § 1 kk.

Należy zauważyć, iż oskarżony był już skazany za czyny z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, za które wyrokiem z dnia (...) w sprawie (...)Sąd (...)w B. wymierzył H. M. kary po 1 rok i 2 miesiące pozbawienia wolności, a na skutek ich połączenia – łączną 2 lat pozbawienia wolności (odpis wyroku wraz z uzasadnieniem - k. 84-87). Karę łączną oskarżony odbywał w okresie od 11.11.2011roku do 15.04.2013 roku, kiedy to uzyskał warunkowe przedterminowe zwolnienie (pismo S. (...) w B. – k. 121). Warunkowe przedterminowe zwolnienie nie zostało odwołane (karta karna). Czyn będący przedmiotem zainteresowania w tej sprawie został popełniony w nocy 03/04.01.2018roku, a zatem przed upływem 5 lat od wykonania opisanej wyżej kary w wymiarze powyżej 1 roku, orzeczonej za czyn z art. 279 § 1 kk popełniony w warunkach powrotu do przestępstwa z art. 64 § 1 kk, tym samym zasadne jest przyjęcie w tej sprawie działania warunkach multirecydywy (art. 64 § 2 kk).

Wina oskarżonego została udowodniona. Oskarżony działał umyślnie z zamiarem bezpośrednim ukierunkowanym na osiągnięcie korzyści majątkowej i podejmując czynności w postaci pokonania przeszkody chroniącej dostępu do pomieszczeń, gdzie znajdowały się opisane w akcie oskarżenia rzeczy, zamiar swój zrealizowali. Stopień społecznej szkodliwości zarzucanego mu czynu należy ocenić jako znaczy- w rozumieniu art. 115 § 2 kk, z uwagi na opisany wyżej sposób działania.

Oskarżony jest osobą zdatną do zawinienia, ze względu na wiek, jak i pełną poczytalność. Oskarżony jest zdolny do rozpoznania bezprawności swoich czynów, znajdują się w sytuacji, która nie wyklucza możliwości dania posłuchu normie prawnej. W realiach tej sprawy nie zachodzą okoliczności wyłączające bezprawność czynu oskarżonych lub ich winę.

Kara 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności jest adekwatna do stopnia winy oskarżonego oraz stopnia społecznej szkodliwości jego czynów, a uwzględnia:

a/ okoliczności obciążające:

–

naruszenie najdalej chronionego prawa majątkowego jakim jest własność

–

uprzednia karalność,

–

działanie w warunkach powrotu do przestępstwa z art. 64 § 2 kk,

–

wartość przedmiotu zaboru;

b/ okoliczności łagodzące:

–

przyznanie się oskarżonego do popełnienia zarzucanego mu czynu.

W ocenie Sądu nie ma podstaw do zastosowania wobec oskarżonego

dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary. Rozstrzygnięciu takiemu sprzeciwia się przede wszystkich fakt uprzedniej karalności oskarżonego za czyn podobny, a w szczególności działanie w warunkach mutirecydywy, co nie pozwala na postawienie wobec oskarżonego pozytywnej prognozy kryminologicznej. Na tle dotychczasowej drogi życiowej oskarżonego widoczny jest trwały ślad nieposzanowania porządku prawnego, przejawiający się w podejmowaniu przestępczych działań. Również względy społeczne oddziaływania kary przemawiają przeciwko stosowaniu wobec oskarżonego dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności. Społeczne oddziaływanie kary jako jeden z celów kary jest podyktowane potrzebą przekonania społeczeństwa o nieuchronności kary za naruszenie dóbr chronionych prawem i nieopłacalności zamachów na te dobra, wzmożenia poczucia odpowiedzialności, ugruntowania poszanowania prawa i wyrobienia właściwego poczucia sprawiedliwości oraz poczucia bezpieczeństwa (...). Oznaczają przede wszystkim potrzebę wymierzenia takich kar, które odpowiadają społecznemu poczuciu sprawiedliwości, dają gwarancję skutecznego zwalczania przestępczości oraz tworzą atmosferę zaufania do obowiązującego systemu prawnego (vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 12.01.2006 r., II Aka 290/05, LEX nr 168034). Powyższe względy – w ocenie Sądu - nie dają podstaw do zastosowania wobec oskarżonego środka probacyjnego.

W oparciu o art. 626 § 1 kpk w zw. z art. 618 § 1 kpk, art. 616 § 2 kpk, art. 627 kpk Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa:

a/ tytułem zwrotu części wydatków związanych z udziałem w sprawie kwotę 70 zł obejmującą:

- opłatę przewidzianą za udzielenie informacji z rejestru skazanych –30 zł

- ryczał za doręczenia korespondencji w postępowaniu przygotowawczym oraz sądowym – łącznie 40 zł (§ 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym /Dz. U. Nr 108, poz. 1026 z późn. zm./);

Mając na uwadze, iż oskarżony utrzymuje się z prac dorywczych, jest zobowiązany alimentacyjnie, ma na utrzymaniu małoletnie dziecko, a w perspektywie odbywanie kary pozbawienia wolności, uzasadniona jest ocena, iż obciążenie oskarżonego kosztami sądowymi poza opisaną wyżej kwotę wydatków byłoby zbyt uciążliwe tak dla oskarżonego, jak i jego rodziny, stąd orzeczono, jak w pkt 2 wyroku (art. 624 § 1 kpk).