Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 czerwca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Gorlicach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący – SSR Bogusław Gawlik

Protokolant: st.sekr.sądowy Elżbieta Kwiatkowska

w obecności -- Prokurator --

po rozpoznaniu dnia 25. 04, 11. 06. 2018 r. na rozprawie

sprawy karnej oskarżonego

W. B.

ur. (...) w G. s. S. i A. zd. K.

oskarżonego o to, że:

w dniu 27 września 2017 r. w miejscowości B. woj. (...) prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki V. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym kolejno w czterech badaniach 0,46 mg/l, 0,45 mg/l, 0,49 mg/l, 0,43 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu,

tj. o przestępstwo z art. 178a §1 kk

I.  na mocy art. 66 §1 i 2, 67 §1 kk postępowanie karne przeciwko W. B. za zarzucany mu występek z art. 178a §1 kk - warunkowo umarza na okres próby 2 (dwóch) lat,

II.  na mocy art. 67 §3 kk orzeka wobec oskarżonego W. B. zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 (jednego) roku, na poczet którego to środka na mocy art. 63 §4 kk zalicza okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 27. 09. 2017 r. do dnia 25. 06. 2018 r.

III.  na mocy art. 67 §3 kk w zw. z art. 39 pkt 7 kk orzeka wobec oskarżonego W. B. świadczenie pieniężne, zobowiązując go do uiszczenia na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej kwoty 500 (pięćset) złotych,

IV.  na zasadzie art. 624 §1 kpk zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

sygn. akt II K 440/17

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 25. 06. 2018 r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 27. 09. 2017 r. ok. godziny 23. 35 w B. woj. (...) w rejonie ulicy (...) został zatrzymany przez funkcjonariuszy policji M. T. oraz świadka D. B. do kontroli samochód V. (...) nr rej. (...), którym kierował oskarżony W. B.. Samochód ten bowiem poruszał się tzw. zygzakiem.

Kierujący tym samochodem znajdował się w stanie nietrzeźwości.

W rejonie miejsca zatrzymania oskarżonego w tym czasie nie odbywał się praktycznie żaden ruch pojazdów.

Dowody: wyjaśnienia oskarżonego W. B. k. 8-9, 40; zeznania świadka D. B. k. 1, 49

W wyniku przeprowadzonych niezwłocznie po zatrzymaniu badań oskarżonego na zawartość alkoholu w czterech kolejnych badaniach uzyskano wyniki 0,46; 0,45; 0,49 oraz 0,43 mg/dm ³ alkoholu w wydychanym powietrzu w kolejności w godzinach 23.37, 23.54, 23.54 oraz 0. 00

Dowody: protokoły na zawartość alkoholu z wynikami badania k. 2 i 4

Oskarżony W. B. spożywał piwo w dniu zdarzenia w godzinach wieczornych. Z uwagi na fakt, iż pokłócił się z żoną postanowił on wsiąść do swojego samochodu celem odreagowania tego faktu z zamiarem „przejechania się”. Oskarżony zamieszkuje również w B. na ul. (...).

Dowody: wyjaśnienia oskarżonego W. B. k. 8-9, 40;

W akcie oskarżenia zarzucono W. B. to, że w dniu 27 września 2017 r. w miejscowości B. woj. (...) prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki V. (...) o nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym kolejno w czterech badaniach 0,46 mg/l, 0,45 mg/l, 0,49 mg/l, 0,43 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu tj. przestępstwo z art. 178a §1 kk.

Oskarżony słuchany w postępowaniu przygotowawczym przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia, jak w ustalonym stanie faktycznym.

Przed sądem oskarżony również przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia. Podniósł w szczególności, że jest osobą o znacznym stopniu niepełnosprawności, chodzącą cały czas o dwóch kulach, cierpiącą na szereg innych dolegliwości, gdzie samochód jest mu bardzo potrzebny do dojazdu do lekarza, na rehabilitację a także do codziennego zrobienia zakupów, gdyż mieszka także jedynie z chorą żoną. Przedłożył następnie oskarżony kilka dokumentów dotyczących stanu zdrowia jego oraz żony, potwierdzających złożone wyjaśnienia. Wyjaśnił także, iż w czasie prowadzenia samochodu nie było żadnego ruchu.

Wyjaśnieniom oskarżonego sąd w całości dał wiarę, gdyż znajdują one potwierdzenie w szczególności w wiarygodnych zeznaniach funkcjonariusza policji D. B. oraz protokołach badań na zawartość alkoholu z wynikami badań a odnośnie stanu zdrowia swojego i żony w przedłożonych dokumentach (k. 46).

Reasumując, zgromadzony w sprawie materiał dowody dał pełne podstawy do przyjęcia, że oskarżony dopuścił się zarzucanego mu występku z art. 178a §1 kk, skoro kierował samochodem drogą publiczną w stanie nietrzeźwości. Przeprowadzone niezwłocznie po zatrzymaniu badania na zawartość alkoholu wskazują na przekroczenie granicy stanu nietrzeźwości określonej w art. 115 §16 kk (0, 25 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu).

Okoliczności zdarzenia i inne w ocenie sądu dają podstawę do wnioskowania, że nie jest konieczne wymierzenie oskarżonemu kary i zastosowanie innych obostrzeń z tym związanych a wystarczające będzie warunkowe umorzenie postępowania. Zakres winy oskarżonego i społecznej szkodliwości jego czynu nie jest bowiem znaczny a wymierzanie kary byłoby nadmiernie dolegliwe dla oskarżonego, nieadekwatne do stopnia jego winy i co mogłoby doprowadzić do skutku postępowania odmiennego niż zamierzony.

Stopień nietrzeźwości oskarżonego nie był bowiem stosunkowo duży. Przede wszystkim jednak oskarżony prowadził pojazd w godzinach nocnych, przejechał niewielki odcinek drogi w tej samej miejscowości (wyjaśnił, że ok. 1,5 kilometra) a w tym czasie w pobliżu nie było praktycznie żadnego ruchu. To ostatnie potwierdza w swoich zeznaniach przed sądem świadek D. B.. Jakkolwiek przestępstwo z art. 178a §1 kk ma charakter formalny - to jednakże uwzględniając samą intencję ustawodawcy karalności tego typu zachowań (wyeliminowanie zagrożenia, które stwarzają nietrzeźwi kierujący dla innych) należy brać pod uwagę jakie realnie zagrożenie stworzył kierujący w konkretnych okolicznościach. Materiał wskazuje, że oskarżony stworzył zagrożenie przede wszystkim dla siebie i swojego samochodu, co jako takie karalne nie jest. Dlatego też uznano, że warunkowe umorzenie postępowania z nałożeniem dodatkowych obostrzeń będzie wystarczające. Oskarżony nie był wcześniej karany za przestępstwa (k. 44), zaś w zapytaniu o karalność za wykroczenia drogowe figuruje jedynie jedna karalność za przekroczenie prędkości (k. 38), z czego m. in. można wnioskować, że oskarżony przestrzega przepisów a obecne zdarzenie jest jednostkowym wyłomem w tym zakresie, będącym wynikiem odreagowania stresu po kłótni z żoną a nie zamierzonym i celowym działaniem aby stworzyć niebezpieczeństwo dla innych użytkowników dróg. Z uwagi na stopień stanu nietrzeźwości postępowanie warunkowo umorzono na dłuższy, bo dwuletni okres próby.

Orzeczono wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres jednego roku, zaliczając okres zatrzymania prawa jazdy. W ocenie sądu środek ten orzeczony na taki okres jest zupełnie wystarczający a jednocześnie niezbędny, mimo jego formalnej fakultatywności. Oskarżony jest osobą o znacznym stopniu niepełnosprawności, kulejącą i poruszającą się o dwóch kulach, co sąd stwierdził z urzędu. Jednocześnie cierpi on na szereg udokumentowanych dolegliwości związanych z kończynami dolnymi i innych (m. in. usunięta nerka, założony cewnik), gdzie oskarżony często potrzebuje dojechać na rehabilitację, do lekarza i chociażby żeby zrobić zwykłe zakupy, bo przecież trudno takie nieść, mając dwie kule a żona nie za bardzo może oskarżonemu pomóc, skoro sama ma zastawkę serca a nikt inny nie mieszka na stale z tymi osobami. Tym samym zakres dolegliwości związany z utratą prawa jazdy w przypadku obecnej sprawy ma charakter zasadniczy. Również to sąd pośrednio wziął pod uwagę warunkowo umarzając postępowanie, zdając sobie sprawę, że w przypadku skazania zakaz musiałby być orzeczony na minimum 3 lata, co dla oskarżonego byłoby zdecydowanie nieadekwatne do zakresu zawinienia i społecznej szkodliwości jego czynu.

Dla celów wychowawczych orzeczono wobec oskarżonego świadczenie pieniężne na rzecz (...) i PP w kwocie 500 złotych, gdzie ogólny zakres dolegliwości dla oskarżonego jest wystarczający dla osiągnięcia celów postępowania. Oskarżony utrzymuje się z niewielkiej renty w kwocie 800 złotych a zbliżoną emeryturę posiada jego żona (k. 8). Wydaje on na leki miesięcznie ok. 150 złotych.

Z uwagi na sytuację finansową zwolniono oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.