Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 7 grudnia 2018 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi w VIII Wydziale Cywilnym

w składzie: przewodniczący: SSR Bartek Męcina

protokolant: st. sekr. sąd. Ewa Ławniczak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 grudnia 2018 roku w Ł.

sprawy z powództwa (...) S.A. w W.

przeciwko A. K.

o zapłatę

zasądza od pozwanej A. K. na rzecz powoda (...) S.A. w W. kwotę 6.136,21 zł (sześć tysięcy sto trzydzieści sześć złotych dwadzieścia jeden groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 9 maja 2017 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 1.894 zł. (jeden tysiąc osiemset dziewięćdziesiąt cztery złote) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VIII C 1433/18

UZASADNIENIE

W dniu 8 maja 2017 roku (...) Spółka Akcyjna w W. wytoczył przeciwko A. K. w elektronicznym postępowaniu upominawczym powództwo o zapłatę kwoty 6.136,21 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 9 maja 2017 roku do dnia zapłaty, a także wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów procesu. W uzasadnieniu powód podniósł, że na skutek wniosku złożonego w dniu 2 lipca 2009 roku zawarł z pozwaną umowę o korzystanie z karty kredytowej, do której obsługi ustalono rachunek bankowy o nr (...). Pozwana nie wywiązała się z obowiązku spłaty zobowiązań wynikających z powyższej umowy, w związku z czym powód wypowiedział umowę. Zobowiązanie pozwanej stało się wymagalne w dniu 29 września 2016 r. Na dochodzoną pozwem należność składają się następujące kwoty: 5.460,45 zł z tytułu należności głównej, 619,76 zł z tytułu odsetek za opóźnienie naliczonych od niespłaconego kapitału od dnia następnego po dniu wymagalności według stopy procentowej w wysokości 10 % w skali roku do dnia wniesienia powództwa oraz 56 zł z tytułu opłat umownych.

(pozew k. 3- 4)

Nakazem zapłaty z dnia 26 czerwca 2017 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie nakazał pozwanej zapłatę na rzecz powoda kwoty dochodzonej pozwem wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie i kosztami procesu.

(nakaz zapłaty k. 5)

Od powyższego nakazu zapłaty A. K. wniosła sprzeciw zaskarżając orzeczenie w całości i podnosząc zarzuty przedawnienia roszczenia oraz nieudowodnienia jego wysokości. Pozwana wskazała, że kredyt był spłacany na bieżący, a ostatnie rozliczenie miało miejsce w 2016 r.

(sprzeciw k. 6 v.- 7 v.)

Postanowieniem z dnia 21 sierpnia 2017 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie przekazał sprawę do Sądu Rejonowego dla Łodzi- Widzewa w Łodzi z uwagi na skuteczne wniesienie sprzeciwu.

(postanowienie k. 9)

W piśmie stanowiącym odpowiedź na sprzeciw strona powodowa podtrzymała dotychczasowe stanowisko w sprawie. W uzasadnieniu pełnomocnik powoda podniósł, że ostatnia spłata zadłużenia przez pozwaną miała miejsce w dniu 15 lutego 2016 r., a wypowiedzenie umowy zostało złożone w dniu 28 czerwca 2016 r. Ponadto strona powodowa wskazała, że historia rachunku, jako rejestr transakcji i obciążeń, nie jest dokumentem prywatnym, a dowodem w rozumieniu art. 308 kpc.

(pismo procesowe k. 13- 16)

Do zamknięcia rozprawy stanowisko stron nie uległo zmianie.

(protokół rozprawy k. 71)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Na skutek wniosku złożonego w dniu 2 lipca 2009 r A. M. zawarła z (...) Spółka Akcyjna w W. umowę o korzystanie z karty kredytowej mBanku nr (...). Na podstawie umowy bank wydał pozwanej, jako posiadaczowi rachunku, kartę kredytową mBanku oraz zobowiązał się do rozliczania operacji dokonanych przy użyciu karty, a pozwana zobowiązała się do zapłaty kwot operacji wraz z należnymi powodowi kwotami opłat i prowizji lub do spłaty swoich zobowiązań. Przy użyciu karty pozwana mogła dysponować środkami do wysokości limitu 5.000 zł.

(umowa o korzystanie z karty kredytowej k. 21- 22, regulamin k. 23- 37)

Pozwana nie wywiązała się z warunków umowy i nie dokonywała wymaganych spłat w kwotach i terminach wskazanych w umowie, doprowadzając do powstania zadłużenia.

(elektroniczne zestawienie operacji k. 38- 53)

Pismem z dnia 28 czerwca 2016 roku powód wypowiedział A. K. umowę o korzystanie z karty kredytowej o numerze rachunku (...) z zachowaniem 2 miesięcznego terminu wypowiedzenia z powodu braku spłaty zobowiązania zgodnie z warunkami umowy.

(wypowiedzenie umowy k. 54, potwierdzenie odbioru k. 55- 56)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił bądź jako bezsporny, bądź na podstawie znajdujących się w aktach sprawy dowodów z dokumentów, których prawidłowość i rzetelność sporządzenia nie budziła wątpliwości, nie była również kwestionowana przez strony.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo było zasadne w całości.

W przedmiotowej sprawie (...) Spółka Akcyjna w W. wniósł o zasądzenie od A. K. kwoty 6.136,21 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 9 maja 2017 roku do dnia zapłaty, tytułem zobowiązania wynikającego z umowy o korzystanie z karty kredytowej, do której obsługi ustalono rachunek bankowy o nr (...). Pozwana wniosła sprzeciw w elektronicznym postępowaniu upominawczym, w którym podniosła zarzuty przedawnienia roszczenia i nieudowodnienia jego wysokości.

Rozważania w niniejszej sprawie należy zacząć od zarzutu dalej idącego, a mianowicie przedawnienia roszczenia, gdyż jego uwzględnienie prowadzi wprost do oddalenia żądania pozwu bez konieczności oceny drugiego zarzutu zgłoszonego przez pozwaną. Zgodnie z art. 117 § 2 kc po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Nie ulega wątpliwości, że zobowiązanie pozwanej wobec powoda wynika z umowy o korzystanie z karty kredytowej, do której obsługi ustalono rachunek bankowy. Zatem jest to świadczenie związane z prowadzeniem przez (...) S.A. w W. działalności gospodarczej. W myśl przepisu art. 118 kc jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej- trzy lata. Wobec tego nie ulega wątpliwości, że termin przedawnienia roszczeń wynikających z umowy łączącej strony wynosi 3 lata. W myśl art. 120 § 1 kc zdanie pierwsze bieg przedawnienia zaczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Strona powodowa wskazała jako datę wymagalności dochodzonego roszczenia dzień 29 września 2016 r. Skoro pismo z dnia 28 czerwca 2016 roku wypowiadające umowę o korzystanie z karty kredytowej zostało doręczone A. K. w dniu 22 lipca 2016 r., a termin wypowiedzenia wynosił 2 miesiące, to należy przyjąć, że roszczenie objęte pozwem stało się wymagalne od dnia 23 września 2016 r. Zatem od tej daty Sąd liczył początek biegu terminu przedawnienia roszczenia. Natomiast pozew w niniejszej sprawie został złożony w dniu 8 maja 2017 r., zatem na długo przed upływem 3 letniego terminu przedawnienia.

Również drugi zarzut podniesiony przez A. K., a mianowicie nieudowodnienie wysokości roszczenia, okazał się bezzasadny. W ocenie Sądu strona powodowa wykazała, że pozwana zawarła z nim umowę o korzystanie z karty kredytowej mBanku, na podstawie której bank wydał pozwanej, jako posiadaczowi rachunku, kartę kredytową mBanku oraz zobowiązał się do rozliczania operacji dokonanych przy użyciu karty, a pozwana zobowiązała się do zapłaty kwot operacji wraz z należnymi powodowi kwotami opłat i prowizji lub do spłaty swoich zobowiązań. Przy użyciu karty pozwana mogła dysponować środkami do wysokości limitu 5.000 zł, przy czym limit ten mógł ulec podwyższeniu. Istnienie zobowiązania A. K. potwierdzają umowa o korzystanie z karty kredytowej oraz elektroniczne zestawienie operacji, z którego wynika wysokość wykorzystanego przez pozwaną kapitału, data i wysokość jego spłaty, a także wysokość naliczonych przez bank odsetek. Skoro więc A. K. otrzymała limit kredytowy, z którego skorzystała i zobowiązała się do jego terminowej spłaty wraz z odsetkami, którego to obowiązku nie dotrzymała, powód miał prawo żądać od pozwanej spłaty zaległości, na którą złożyły się 5.460,45 zł z tytułu należności głównej, 619,76 zł z tytułu odsetek za opóźnienie naliczonych od niespłaconego kapitału od dnia następnego po dniu wymagalności według stopy procentowej w wysokości 10 % w skali roku do dnia wniesienia powództwa oraz 56 zł z tytułu opłat umownych.

Podkreślić należy, że strona powodowa miała prawo, oprócz żądania należności głównej, żądać za czas opóźnienia odsetek w umówionej wysokości, jako że zgodnie z treścią przepisu art. 481 § 1 k.c., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik nie ponosi odpowiedzialności, przy czym dłużnik jest w opóźnieniu jeżeli nie spełnia świadczenia w określonym terminie. Jeżeli zaś stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe; jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej niż stopa ustawowa, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy (art. 481 § 2 k.c.). Dlatego też Sąd zasądził kwotę 6.136,21 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 9 maja 2017 r. do dnia zapłaty.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie przepisu art. 98 § 1 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw. Powód wygrał proces w całości, a zatem należy mu się od pozwanej zwrot kosztów procesu w pełnej wysokości. Dlatego też Sąd zasądził od A. K. na rzecz powoda kwotę 1.894 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, na które złożyły się opłata od pozwu- 77 zł, koszty zastępstwa procesowego w stawce minimalnej- 1.800 zł (§ 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. 2015, poz. 1804) i opłata od pełnomocnictwa- 17 zł.

Z tych względów orzeczono, jak w sentencji.