Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 03 października 2018 r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 03 października 2018 r. w K.

sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o. S.K.A., z siedzibą w W.

przeciwko R. W.

o zapłatę

oddala powództwo.

UZASADNIENIE

Powód, (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowo – akcyjna z siedzibą w W. wniósł w elektronicznym postępowaniu upominawczym o zasądzenie od pozwanego R. W. kwoty 750,00 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości 4 - krotności kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym, nie wyższymi niż dwukrotność odsetek ustawowych za opóźnienie, za okres od 12.06.2015 r., do dnia zapłaty. Podniósł, że (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. udzieliła pozwanemu drogą elektroniczną krótkoterminowej pożyczki. W trakcie rejestracji osoba ubiegająca się o pożyczkę zobowiązana była dokonać przelewu opłaty rejestracyjnej na rachunek bankowy spółki. Kwota pożyczki następnie była przelewana na rachunek bankowy pożyczkobiorcy, z którego została przelana opłata rejestracyjna. Pozwana dokonała rejestracji na stronie internetowej spółki i wniosła opłatę rejestrową akceptując warunki umowy pożyczki. Spółka udzieliła pozwanej pożyczki nr (...) na okres 30 dni w wysokości 750,00 zł. Kwota została przelana na rachunek pozwanego w dniu 12.05.2015 r. Pozwany był zobowiązany do zwrotu pożyczki do dnia 11.06.2015 r. Do dnia wniesienia pozwu nie spłacił należności. Wierzytelność z tytułu umowy została zbyta na rzecz powodowej spółki.

Postanowieniem z 12.06.2018 r., wydanym w sprawie VI Nc-e (...), Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w L. stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty. W tym stanie rzeczy przekazał rozpoznanie sprawy Sądowi Rejonowemu w K..

Powód, wezwany zarządzeniem Przewodniczącego I (...) Sądu Rejonowego w K., w dniu 11.07.2018 r., uzupełnił braki formalne pozwu przesyłając do Sądu Rejonowego w K. m.in. pozew wraz załącznikami. Podtrzymał dotychczasowe stanowisko z tą zmianą, że domagał się zasądzenia dochodzonej kwoty wraz z odsetkami umownymi w wysokości 4 - krotności kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym, od dnia 12.06.2015 r., do dnia zapłaty, jednakże od 01.01.2016 r., nie wyższymi niż odsetki maksymalne za opóźnienie.

Pozwany R. W., zawiadomiony w trybie art. 139 § 1 kpc, nie stawił się na rozprawie, nie złożył odpowiedzi na pozew i nie zajął stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 21.05.2018 r., I. Z., w imieniu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. złożył oświadczenie, iż wierzytelność z tytułu pożyczki nr (...), udzielonej przez spółkę w dniu 12.05.2015 r., R. W., została zbyta na rzecz (...) Spółki z ograniczona odpowiedzialnością spółki komandytowo – akcyjnej z siedzibą w W. (oświadczenie k. 23)

Sąd zważył, co następuje:

Stosownie do art. 339 § 1 kpc, jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny. Zgodnie z § 2 tego przepisu, w tym wypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa. Z czego wniosek, iż niestawiennictwo pozwanego nie zwalnia Sądu z dokonania merytorycznej oceny powództwa i przedłożonych przez stronę powodową dowodów.

W ocenie Sądu, w okolicznościach sprawy powództwo nie może być uwzględnione. Mając na uwadze przedstawiony przez stronę powodową materiał dowodowy należy wskazać, że nie stanowi on wystarczającej podstawy do uwzględnienia powództwa, pomimo przesłanek do wydania wyroku zaocznego.

Przede wszystkim, strona powodowa nie wykazała legitymacji czynnej, tj. faktu nabycia wierzytelności z tytułu umowy pożyczki udzielonej przez (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W.. W szczególności dowodem takiego nabycia nie jest oświadczenie złożone przez I. Z. – prezesa zarządu (...) Spółki z o.o. w W. z dnia 21.05.2018 r. (k. 23). Wskazane oświadczenie jako dokument prywatny, stosownie do art. 245 kpc, stanowi jedynie dowód tego, iż zostało złożone przez osobę, która je podpisała. Nie stanowi natomiast dowodu, iż istotnie doszło do nabycia przez powódkę wierzytelności z tytułu umowy pożyczki udzielonej pozwanej. Dowodem takim mogłaby być wyłącznie umowa przelewu wierzytelności. Ta jednak nie została przedłożona.

Dalej należy wskazać, że z zaoferowanego Sądowi materiału dowodowego nie wynika także by wierzytelność z tytułu umowy pożyczki, na którą powołuje się powódka przysługiwała (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W.. W szczególności nie został udowodniony fakt zawarcia z pozwanym umowy pożyczki przez (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W.. Dowodem zawarcia tej umowy nie są kserokopie: projektu umowy, załączników do projektu umowy, wyciągów z konta, oraz potwierdzenie wydania pożyczki. Kserokopie nie są oryginalnymi dokumentami ani ich odpisami. Nie zostały także uwierzytelnione ani podpisane.

Jeżeli zaś odbitka nie jest odpowiednio poświadczona, to nie stanowi ona dokumentu w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania cywilnego, gdyż nie zawiera oryginalnego podpisu wystawcy, który stanowi conditio sine qua non istnienia dokumentu. Gdyby ustawodawca rzeczywiście chciał uczynić z kserokopii odrębny środek dowodowy, to wprowadziłby je obok fotokopii do art. 308 kpc (vide np. wyrok Sądu Najwyższego z dnia z dnia 25 kwietnia 2002 r., sygn. akt I CKN 1572/99, wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 18 października 2013 r., VI ACa 448/13).

W tych okolicznościach, w ocenie Sądu, strona powodowa nie udowodniła posiadania legitymacji czynnej w sprawie, a ponadto faktu zawarcia przez pozwanego umowy pożyczki z podmiotami, które powołuje w uzasadnieniu swojego roszczenia oraz wysokości i wymagalności zobowiązania pozwanego.

Stosownie do art. 6 KC ciężar dowodu wskazanych powyżej okoliczności spoczywał na stronie powodowej, która w tym postępowaniu temu nie podołała. Sąd natomiast nie ma obowiązku zarządzania żadnych postępowań celem potwierdzenia okoliczności podnoszonych przez strony lub poszukiwania środków dowodowych, które mają im umożliwić wykazanie prawdziwości swoich twierdzeń.

Stąd, biorąc powyższe pod uwagę Sąd uznał, że przytoczone w pozwie przez powoda okoliczności faktyczne nie pozwalają na ustalenie istnienia stosunku prawnego pomiędzy pozwanym, a wierzycielem pierwotnym, dalej istnienia po stronie pozwanego nie spełnionego zobowiązania wobec wierzyciela pierwotnego ani jego wysokości oraz terminów wymagalności. Nie pozwalają również na przyjęcie, iż roszczenie o zaspokojenie roszczenia wynikającego z umowy pożyczki przysługuje powódce.

Wobec powyższego, w ocenie Sądu, istnieją w sprawie uzasadnione wątpliwości, uniemożliwiające przyjęcie za prawdziwe twierdzeń powoda odnoszących się do istnienia, wysokości oraz wymagalności zobowiązania. W tych okolicznościach, pomimo zaistnienia formalnych przesłanek do wydania w sprawie wyroku zaocznego, wskutek braku działania w sprawie ze strony pozwanej, Sąd powództwo oddalił.