Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 grudnia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Chełmnie Wydział I Cywilny

w składzie następującym :

Przewodniczący : SSR Julita Preis

Protokolant: sek. sąd. Małgorzata Beska

po rozpoznaniu w dniu 28 grudnia 2018 r. w Chełmnie

sprawy z powództwa Gminy M. C. – Zakładu (...) w C.

przeciwko : K. B. i D. B. , w imieniu których działa kurator procesowy I. T.

o zapłatę

orzeka :

I.  Oddala powództwo .

II.  Ustala , że koszty procesu ponosi powód we własnym zakresie.

III.  Przyznaje kuratorowi procesowemu pozwanych I. T. wynagrodzenie w kwocie 100,00 zł ( sto złotych ) .

UZASADNIENIE

Powód Gmina M. C. – Zakład (...) w C., pozwem wniesionym dnia 31 sierpnia 2018 r. wniósł o zasądzenie od pozwanych K. B. i D. B. zapłaty solidarnie kwoty 561,10 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwot:

-

112,22 zł od dnia 13 stycznia 2015 r. do dnia zapłaty,

-

112,22 zł od dnia 11 lutego 2015 r. do dnia zapłaty,

-

112,22 zł od dnia 11 marca 2015 r. do dnia zapłaty,

-

112,22 zł od dnia 11 kwietnia 2015 r. do dnia zapłaty,

-

112,22 zł od dnia 12 maja 2015 r. do dnia zapłaty,

Powód wnosił także o zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, że pozwani na podstawie umowy najmu z dnia 23 maja 1995 r. zajmowali lokal mieszkalny nr (...) położony przy ul. (...) w C.. Pozwani zobowiązani byli do uiszczania należnych opłat z tytułu czynszu i innych opłat eksploatacyjnych związanych z utrzymaniem lokalu, czego nie czynili w terminie. Na dzień wniesienia pozwu zaległość w zapłacie zaległych czynszów i opłat eksploatacyjnych na koncie lokalu wynosiła 561,10 zł. Powód wyjaśnił, iż listownie kontaktował się z dłużnikami celem podjęcia prób mediacji i dobrowolnej spłaty zadłużenia, lecz do chwili wniesienia pozwu pozwani nie spełnili świadczenia.

Wraz z pozwem powód złożył również wniosek o ustanowienie kuratora dla nieznanych z miejsca pobytu pozwanych D. B. i K. B.. Wskazał, że pozwani w dniu 29 stycznia 2015 r. zostali wymeldowani z pobytu stałego pod adresem: ul. (...), C., a powód nie ma możliwości ustalenia ich aktualnego miejsca pobytu.

Zarządzeniem z dnia 27 listopada 2018 r. Sąd ustanowił dla pozwanych K. B. i D. B., których miejsce pobytu nie jest znane, kuratora procesowego w osobie I. T. – pracownika Sądu Rejonowego w Chełmnie.

Kurator procesowy pozwanych D. B. i K. B. ustosunkowując się do żądania pozwu na rozprawie w dniu 28 grudnia 2018 r. wniósł o zbadanie, czy roszczenie dochodzone przeciwko pozwanym nie jest przedawnione, a w sytuacji wystąpienia przedawnienia, wniósł o oddalenie powództwa.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 23 maja 1995 r. D. B. i K. B. zawarli z Zakładem (...) w C. umowę najmu lokalu mieszkalnego nr (...) położonego przy ul. (...) w C., zobowiązując się do zapłaty należnych opłat z tytułu czynszu i innych opłat eksploatacyjnych związanych z utrzymaniem lokalu do 10-go dnia każdego miesiąca.

dowód: umowa z dnia 23 maja 1995 r. - k. 8 akt.

Zaległości D. B. i K. B. w zapłacie czynszów i opłat eksploatacyjnych obejmowały należności za miesiące:

-

styczeń 2015 r. w wysokości 112,22 zł,

-

luty 2015 r. w wysokości 112,22 zł,

-

marzec 2015 r. w wysokości 112,22,

-

kwiecień 2015 r. w wysokości 112,22 zł,

-

maj 2015 r. w wysokości 112,22 zł,

w łącznej kwocie 561,10 zł.

dowód: kartoteka lokalu – k. 6-7 akt.

W dniu 12 stycznia 2015 r. powód wystosował do K. B. i D. B. wezwanie do zapłaty zadłużenia w terminie 30 dni, które zostało skierowane na adres wynajmowanego przez nich lokalu przy ul. (...) w C.. Pozwani nie uczynili zadość żądaniu powoda.

dowód: wezwania do zapłaty z dnia 12 stycznia 2015 r. – k. 9-10 akt.

Postanowieniami z dnia 27 stycznia 2015 r. Sąd Rejonowy w Chełmnie w III Wydziale Rodzinnym i Nieletnich, na wniosek Burmistrza Miasta C., ustanowił dla nieobecnych : K. B. i D. B., kuratora w osobie S. K. – pracownika Urzędu Miasta C. w celu reprezentowania nieobecnych w toczącym się postępowaniu administracyjnym o wymeldowanie z pobytu stałego.

K. B. i D. B. zostali wymeldowani z pobytu stałego pod adresem ul. (...) w C. dnia 13 lutego 2015 r. i nie posiadają aktualnego miejsca pobytu.

dowód : akta sprawy (...) – k. 1-3, 8 akt, akta sprawy (...) – k. 1-3,6 akt.

zaświadczenia z systemu (...)- SAD dotyczące pozwanych – k. 17 -20

Powyższy stan faktyczny został przez Sąd ustalony na podstawie wskazanych wyżej dowodów z dokumentów złożonych do akt niniejszej sprawy. Sąd uznał dowody te za wiarygodne, albowiem ich autentyczność nie została zakwestionowana przez stronę pozwaną, a ponadto Sąd nie znalazł podstaw do ich podważenia z urzędu. Co więcej, dowody z dokumentów w postaci orzeczeń sądowych, korzystają z materialnej mocy dowodowej wynikającej z treści art. 244 kpc i stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone.

Sąd zważył, co następuje:

Powód dochodził od pozwanych zapłaty solidarnie kwoty 561,10 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od wskazanych w pozwie kwot i dat do dnia zapłaty. Swoje powództwo opierał na umowie najmu zawartej pomiędzy pozwanymi, a Zakładem (...) w C. działającym w imieniu powoda. Działający w imieniu pozwanych kurator procesowy podniósł zarzut przedawnienia roszczenia, wnosząc by Sąd dokonał sprawdzenia czy należności, których powód domagał się od pozwanych nie uległy przedawnieniu, a w przypadku weryfikacji pozytywnej – wnosił o oddalenie powództwa.

Wedle treści art. 659 § 1 kc w zw. z art. 680 kc, przez umowę najmu lokalu, wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Stosownie do treści art. 117 § 1 k.c. z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu. W § 2 tego przepisu wskazano, iż po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Jednakże zrzeczenie się zarzutu przedawnienia przed upływem terminu jest nieważne. Przedawnieniu ulegają zatem tylko roszczenia cywilnoprawne o charakterze majątkowym. Roszczenia majątkowe to te, które uwarunkowane są celem i interesem majątkowym danej osoby (podmiotu) i zmierzają do zaspokojenia tego interesu.

Ustawowym skutkiem przedawnienia jest powstanie po upływie terminu przedawnienia po stronie tego, przeciw komu przysługuje roszczenie, uprawnienia do uchylenia się od jego zaspokojenia, czyli tzw. zarzut peremptoryjny. Wykonanie tego uprawnienia powoduje, że roszczenie już nie może być skutecznie dochodzone. Dotyczy to nie tylko roszczenia głównego, ale i odsetek za opóźnienie. Roszczenie o odsetki za opóźnienie przedawnia się bowiem najpóźniej z chwilą przedawnienia się roszczenia głównego. (tak uchwała SN z 10 listopada 1995 r., (...),(...)/31 oraz uchwała składu 7 sędziów SN z dnia 26 stycznia 2005 r., (...), OSNC 2005, nr 9, poz. 149) . Skorzystanie przez dłużnika z przysługującego mu prawa i uchylenie się od zaspokojenia roszczenia obliguje sąd do oddalenia żądania pozwu obejmującego przedawnione roszczenie.

W niniejszym procesie przedmiotowy zarzut przedawnienia został zgłoszony przez kuratora procesowego działającego w imieniu pozwanych , których miejsce pobytu nie jest znane . Wskazać należy, iż kurator posiada w kontekście zgłaszanych zarzutów pełne prawa strony. Kurator ma obowiązek podejmowania wszelkich czynności procesowych niezbędnych dla zapewnienia obrony osoby, którą reprezentuje, także czynności dyspozytywnych. Kurator uprawniony jest więc do składania oświadczeń woli w imieniu reprezentowanej strony, ale tylko oświadczeń mających charakter procesowy, jakim niewątpliwie jest zarzut przedawnienia roszczenia. Inny bowiem tok rozumowania w istocie sankcjonowałby w sposób procesowo niedopuszczalny pozbawienie strony możliwości obrony swych praw przed sądem poprzez ograniczenie praw procesowych reprezentującego ją kuratora (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 18 czerwca 2014 r. sygn. akt (...), LEX 1488691, wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 7 marca 2014 r., sygn. akt (...), LEX 1441386). Ustanowienie kuratora absentis wywołuje ten skutek, że zainteresowany nieobecny ma prawo oczekiwać podejmowania przez niego działań w postępowaniu. Obejmują one: zajmowanie stanowiska co do żądań przeciwnika (wnioskodawcy, innych uczestników), składanie wniosków i oświadczeń, uczestniczenie w rozprawach, podczas których przeprowadzane są dowody i roztrząsane ich wyniki, a także podejmowanie innych właściwych ze względu na stan sprawy działań, w tym wnoszenie w razie potrzeby środków odwoławczych. Z istoty celu ustanowienia kuratora procesowego wynika bowiem, że nie jest on tylko wyznaczony dla doręczenia pism sądowych. Ma on podejmować za nieobecnego czynności niezbędne dla obrony jego praw w całym postępowaniu. To zaś jak wypełnia on swe obowiązki wpływa na ocenę, czy prawa strony (uczestnika postępowania nieprocesowego) były należycie chronione. ( postanowienie

Sądu Najwyższego z dnia 14 kwietnia 2016 r. wydane w sprawie (...) L EX nr 2044488 )

Zgodnie natomiast z art. 118 k.c. w brzmieniu obowiązującym do dnia 9 lipca 2018 r., jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata.

Niewątpliwie zgłoszone przez powoda roszczenie z tytułu zapłaty czynszu jest roszczeniem o świadczenie okresowe. Przedawnienie roszczeń z tego tytułu następuje po upływie 3 lat. Powód domagał się zapłaty należności za okres od stycznia 2015 r. do maja 2015 r. Z umowy najmu zawartej między stronami wynika, że czynsz był płatny do 10. każdego miesiąca.

Stosownie do art. 120 kc bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne, przy czym wymagalność roszczenia utożsamiana jest z chwilą, z której upływem wierzyciel może skutecznie domagać się od dłużnika spełnienia świadczenia. Skoro zatem termin zapłaty czynszu został określony na 10. dzień każdego miesiąca, to termin wymagalności poszczególnych miesięcznych należności przypadał odpowiednio na dzień następny, a więc 11. dzień miesiąca.

Pozew został w niniejszej sprawie wniesiony w dniu 31 sierpnia 2018 r., a wiec wówczas gdy roszczenia z tytułu czynszu za okres dochodzony pozwem były już przedawnione (najpóźniej z dniem 12 maja 2018 r.) Trzeba także podkreślić, że to na powodzie ciążył obowiązek wykazania okoliczności uzasadniających zasadność dochodzonego roszczenia (art. 6 kc). Powód w żaden sposób nie wykazał, iż skutecznie może dochodzić roszczenia przed sądem. Strona powodowa nie podała, czy następowały jakiekolwiek przerwy w biegu przedawnienia, czy też okoliczności powodujące jego zawieszenie.

Skoro zatem został podniesiony przez stronę skutecznie zarzut przedawnienia, Sąd oddalił powództwo jako bezzasadne, o czym orzekł w punkcie I sentencji orzeczenia . Przedawnienie należności głównej spowodowało bwiem także przedawnienie się związanych z nią należności ubocznych, jakim były odsetki za opóźnienie.

W tym miejscu wyjaśnić należy, iż Sąd zastosował w niniejszej sprawie art. 118 w brzmieniu obowiązującym sprzed nowelizacji z dnia 9 lipca 2018 r. mając na uwadze treść art. 5. ust. 1 ustawy z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw, stanowiącego, iż do roszczeń powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy i w tym dniu jeszcze nieprzedawnionych stosuje się od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy przepisy ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Roszczenia będące przedmiotem rozstrzygnięcia powstały i już uległy przedawnieniu przed dniem wejścia w życie powyższej ustawy, dlatego też do nich zastosowanie miały przepisy w brzmieniu sprzed nowelizacji.

O kosztach procesu Sąd orzekł w pkt II sentencji wyroku na podstawie art. 98 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, ustalając, że koszty te ponosi powód we własnym zakresie. W rozpoznawanej sprawie powództwo zostało w całości oddalone, zatem pozwanych należało uznać na stronę wygrywającą proces, a powoda obciążyć całością poniesionych kosztów.

W pkt III sentencji wyroku Sąd przyznał kuratorowi procesowemu pozwanych - I. T. wynagrodzenie w kwocie 100 zł, ustalone zgodnie z treścią § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 2018 r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej (Dz. U. z 2018 r. poz. 536) w zw. z § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r., poz. 1800).