Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z 16 marca 2017 r., który wpłynął do Sądu 29 marca 2017 r. powód R. P. wniósł o ustalenie wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego względem jego syna, pozwanego S. N.. Uzasadniając pozew R. P. wskazał, że pozwany ma obecnie 27 lat. Podał jednocześnie, że nie wie, czy syn pracuje, ale jego zdaniem jest osobą zdolną do pracy. Powód wskazał, że z powodu trudnej sytuacji rodzinnej i majątkowej nie jest już w stanie regulować zobowiązań alimentacyjnych względem syna. Powód podniósł, że w tej sytuacji jego obowiązek alimentacyjny powinien zostać uchylony.

Powód nie stawił się na rozprawę.

Pozwany S. N. nie zajął stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Powód R. P. jest ojcem pozwanego S. N..

Wyrokiem z 30 czerwca 2003 r. Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze w sprawie
R III C 1630/02 podwyższył alimenty należne od R. P. na rzecz S. N. ustalone ugodą zawartą przed Sądem Rejonowym
w K. (...).03.1995 r. w sprawie (...) z kwoty po 150 zł miesięcznie do kwoty po 190 zł miesięcznie, poczynając od 8 stycznia 2003 r.

Dowód: - akta SR w Jeleniej Górze R III C 1630/02

S. N. ma obecnie 27 lat. Jest osobą zdolną do pracy oraz jest
w stanie samodzielnie utrzymać się.

Dowód: - okoliczność niekwestionowana.

R. P. nie jest w stanie obecnie realizować obowiązku alimentacyjnego z uwagi na zły stan zdrowia oraz trudną sytuację majątkową.

Dowód: - orzeczenie o stopniu niepełnosprawności, orzeczenie lekarza ZUS, oświadczenie dot. pobytu w schronisku, karta leczenia szpitalnego, dowody wpłaty rat alimentacyjnych, zaświadczenie lekarskie, zaświadczenie z (...).

Sąd zważył, co następuje.

Przedstawiony powyżej, ustalony w sprawie stan faktyczny uzasadniał uwzględnienie powództwa w całości.

Zgodnie z art. 133 § 1 k.r.i.o. rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Nadto, zgodnie z § 3 powołanego przepisu rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się.

W ocenie Sądu ustalony w sprawie, bezsporny stan faktyczny wskazuje,
że pozwany w chwili obecnej jest w stanie utrzymać się samodzielnie. Niezakwestionowanym bowiem faktem w sprawie jest to, iż S. N. ma obecnie 27 lat, jest osobą zdrową i zdolną do samodzielnego utrzymania się.

Jednocześnie Sąd nie stwierdził istnienia innych okoliczności, które przemawiają za utrzymaniem obowiązku alimentacyjnego powoda względem pozwanego.

Ponieważ R. P. w swoim pozwie wniósł o wygaśnięcie obowiązku alimentacyjnego względem syna nie podając daty, od której ów obowiązek miałby wygasnąć, zaś z treści powództwa nie wynikało, aby data wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego miała być wcześniejsza, tj. sprzed wniesienia powództwa, toteż Sąd – związany treścią pozwu i możliwością orzekania wstecz najwcześniej od daty wpływu pozwu – stwierdził, iż rzeczony obowiązek wygasł właśnie z dniem wpływu pozwu, czyli z dniem 29 marca 2017 r. W szczególności R. P. wskazał
w pozwie, że nie jest w stanie w dalszym ciągu (podkreślenie SR) realizować obowiązku alimentacyjnego, a zatem na przyszłość, co Sąd odczytał jako żądanie zniesienia obowiązku alimentacyjnego od dnia złożenia pozwu.

Wskazać trzeba, że to powód wskazuje zakres roszczenia, czyli to, czego się domaga. W przypadku sprawy o stwierdzenie wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego, jeżeli pozwany chciałby, aby ten obowiązek wygasł z konkretną datą wsteczną, winien to wskazać w pozwie. Ponieważ takiej daty nie było podanej, np. od dnia ukończenia szkoły, a jednocześnie powód nie stawił się na rozprawę,
zaś z treści pozwu nie można było odczytać, aby powód domagał się zniesienia obowiązku alimentacyjnego z datą wcześniejszą niż wniesienie powództwa
w sprawie, Sąd rozstrzygnął o dacie wygaśnięcia obowiązku zgodnie z obowiązującymi przepisami, w ramach powództwa.

Z tych względów – mając powyższe na uwadze - na podstawie art. 133 § 1 i 3 k.r.i.o. orzeczono jak w punkcie I sentencji wyroku.

Z uwagi na trudną sytuację majątkową powoda Sąd zwolnił go od kosztów sądowych w sprawie, zaś pozwanego nie obciążał zwrotem tych kosztów.