Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 października 2018 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący SSO Romuald Kompanowski

Protokolant sekr. sądowy Małgorzata Przybyła

po rozpoznaniu w dniu 26 października 2018 r. w Kaliszu

odwołania A. A.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 26 lipca 2018 r. oraz z dnia 13 sierpnia 2018 r. Nr (...)

w sprawie A. A.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o emeryturę

1.  Zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. z dnia 26 lipca 2018 r. oraz z dnia 13 sierpnia 2018 r. znak (...) w ten sposób, że przyznaje odwołującemu A. A. prawo do emerytury poczynając od dnia
(...).

2.  Zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. na rzecz odwołującego A. A. kwotę 180 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Decyzjami z 26 lipca 2018 r. i z 13 sierpnia 2018 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. odmówił A. A. prawa do emerytury dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach albowiem wnioskodawca nie osiągnął wymaganego, co najmniej 15-letniego okresu pracy w warunkach szczególnych. Tym samym ostatecznie organ rentowy nie uwzględnił wnioskodawcy do okresu pracy w warunkach szczególnych zatrudnienia w latach: 1980 – 96.

Odwołanie od powyższych decyzji złożył A. A. wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do emerytury przy zaliczeniu spornego okresu w latach 1980 – 96 jako okresu pracy w warunkach szczególnych.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił, co następuje:

Odwołujący A. A. urodzony (...), w okresie 22.02.1980 – 28.02.1997 był pracownikiem (...) S.A. w K. zatrudnionym w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku kierowcy w transporcie.

dowód: świadectwo pracy oraz dekrety płacowe w aktach osobowych

W ramach stosunku pracy, odwołujący stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę kierowcy. Odwołujący działając na zlecenie pracodawcy, wykonywał prace transportowe kierując samochodem marki S. o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. Tym samochodem odwołujący dowoził codziennie towar wyprodukowany w zakładzie do odbiorców.

dowód: zeznania świadków: M. A., I. B. zeznania odwołującego, świadectwo pracy w warunkach szczególnych w aktach emerytalnych.

Uznany przez ZUS na dzień 1 stycznia 1999 r. okres składkowy i nieskładkowy wynosi łącznie 25 lat 2 miesiące i 6 dni. Uznany przez ZUS okres pracy w warunkach szczególnych wynosi 3 lata i 5 miesięcy. Okres ten przypada na lata 1976 – 77, 1979 – 80, 1997 – 98 przypadające poza spornym w sprawie okresem. Odwołujący był członkiem otwartego funduszu emerytalnego i zgłosił 6 sierpnia 2018 r. wniosek o przekazanie środków tam zgormadzonych na dochody budżetu państwa.

/bezsporne/

Ustalając powyższy stan faktyczny sąd dał wiarę świadectwu pracy znajdującego się w aktach osobowych Sąd dał również wiarę zeznaniom wskazanych wyżej świadków. Sąd dał wiarę również zeznaniom odwołującego. Sąd dał wiarę także zaświadczeniu o pracy w warunkach szczególnych wystawionym przez (...) S.A. w K..

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 32 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17.12. 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącymi pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 ustawy.

Dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa wyżej, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia w podmiotach, w których obowiązują wykazy stanowisk ustalone na podstawie przepisów dotychczasowych.

Osoby urodzone po dniu 31 grudnia 1948 r. w myśl uregulowania zawartego w przepisie art. 184 ust. 1 cytowanej ustawy mogą nabyć prawo do emerytury na powyższych warunkach po osiągnięciu wieku określonego w art.32 ustawy, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy tj. w dniu 1 stycznia 1999 r. osiągnęli:

- okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wynoszący

co najmniej 15 lat

oraz

- okres składkowy i nieskładkowy wynoszący w przypadku mężczyzn co najmniej 25 lat.

Dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa wyżej, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia w podmiotach, w których obowiązują wykazy stanowisk ustalone na podstawie przepisów dotychczasowych.

Wiek emerytalny, o którym mowa w ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie, których osobom wymienionym wyżej przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych.

Zgodnie z przepisem § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach … /Dz. U. nr 8 poz. 43 z póz. zm. / za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej "wymaganym okresem zatrudnienia", uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami składkowymi, okresami nieskładkowymi oraz ewentualnie okresami uzupełniającymi / okresy ubezpieczenia rolniczego, okresy pracy w gospodarstwie rolnym /. W myśl § 4 ust.1 cytowanego rozporządzenia pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Przepis § 2 ust. 1 cytowanego rozporządzenia wymaga dla zaliczania okresów pracy w warunkach szczególnych do okresów uprawniających do wcześniejszej emerytury aby praca taka była wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazuje jednoznacznie, iż odwołujący legitymuje się ponad 15 – letnim okresem pracy w warunkach szczególnych. Odwołujący wykonywał od 25 lutego 1980 r. do 31 grudnia 1996 r. pracę kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony w transporcie przy przewozie towarów i produktów. Była to prace wykonywana w pełnym wymiarze czasu pracy. Praca ta spełniała warunki wymienione w wykazie A dział VIII punkt 2 załącznika do cytowanego wyżej rozporządzenia. Okres ten, wynoszący ponad 15 lat sprawi o spełnieniu prze odwołującego przesłanki wymaganego okresu pracy w warunkach szczególnych.

Odwołujący legitymował się zatem na dzień 1 stycznia 1999 r. ponad 25-letnim okresem ubezpieczenia, co najmniej 15-letnim okresem pracy w warunkach szczególnych i w chwili wydawania zaskarżonej decyzji miał ukończony 60-ty rok życia. Środki zgromadzone w otwartym funduszu emerytalnym odwołujący wnioskował pismem z 6 sierpnia 2018 r. złożonym w organie rentowym w tymże dniu o przekazanie na dochody budżetu państwa.

Zaskarżone decyzje podlegały zatem zmianie jak w sentencji wyroku.

O kosztach sąd orzekł w oparciu o przepis art. 98 k.p.c. i § 9 ust. 2 i § 15 ust.3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, uznając, iż nakład pracy pełnomocnika procesowego uzasadnia zastosowanie dwukrotnej stawki minimalnej.