Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 stycznia 2019 roku

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Mariusz Zawicki

Protokolant: Angelika Sykut

po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2019 roku w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa P. H.

przeciwko (...) Spółka Akcyjna w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3.623 (trzy tysiące sześćset dwadzieścia trzy) złotych i 60 (sześćdziesiąt) groszy z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 13 czerwca 2017 roku do dnia zapłaty;

2.  zwraca powodowi od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie kwotę 497 (czterysta dziewięćdziesiąt siedem) złotych i 92 (dziewięćdziesiąt dwa) groszy tytułem nadpłaconej zaliczki;

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.401 (jeden tysiąc czterysta jeden) złotych i 8 (osiem) groszy tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygnatura akt XI GC 926/18

Sprawa rozpoznana w postępowaniu zwykłym

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 22 marca 2018 powód P. H. złożył przeciwko pozwanej (...) spółka akcyjna w W. o zapłatę kwoty 3.623,60 złotych wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 13 czerwca 2017 roku do dnia zapłaty oraz kosztami procesu.

W piśmie wskazano, że doszło do zdarzenia drogowego w wyniku którego uszkodzony został pojazd, którym poruszał się poszkodowany J. T.. Sprawca szkody posiadał polisę obowiązkowego ubezpieczenia OC wykupioną w (...) spółka akcyjna w W.. W związku z niemożliwością korzystania przez poszkodowanego z uszkodzonego pojazdu poszkodowana zawarła z powodem umowę najmu pojazdu zastępczego.

W sprawie wydano nakaz zapłaty (karta 21).

Pozwana wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty (karta 27) zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwana wskazała, iż kwestionuje należność objętą pozwem co do wysokości. Zakwestionowała legitymację czynną powoda oraz dzienną stawkę najmu i okres najmu.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 28 stycznia 2017 roku doszło do zdarzenia drogowego w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...) należący do J. T.. Sprawca zdarzenia posiadał polisę obowiązkowego ubezpieczenia OC wykupioną w (...) spółka akcyjna w W..

Niesporne;

Po szkodzie poszkodowany kontaktował się z ubezpieczycielem zgłaszając szkodę. Ubezpieczyciel powiadomił poszkodowanego o możliwości wynajęcia pojazdu zastępczego na pośrednictwem podmiotu współpracującego z ubezpieczycielem.

Uszkodzony pojazd po szkodzie był jezdny. Poszkodowany przekazał pojazd do naprawy kiedy warsztat porozumiał się z ubezpieczycielem sprawcy co do kosztów naprawy. Pojazd był potrzebny poszkodowanemu w każdym dniu, świadczył on usługi w Ś. i prowadził działalność również w S.. W chwili szkody poszkodowany nie miał innego pojazdu. Poszkodowany uiścił połowę podatku VAT wynajmującemu pojazd zastępczy albowiem wykorzystywał ten pojazd tak do celów prywatnych, jak i związanych z działalnością gospodarczą.

Dowód;

- zeznania świadka J. T., karta 66-67;

W związku z niemożnością korzystania przez poszkodowanego z uszkodzonego pojazdu, poszkodowany zawarł w dniu 21 marca 2017 roku z P. H. spółka umowę najmu pojazdu zastępczego. Wynajęty został pojazd H. (...).

Najem trwał 40 dni. Z tytułu najmu wystawiono fakturę VAT na kwotę 6.396 złotych brutto, przyjmując, że kwota ta stanowi iloczyn 40 dni najmu przy stawce 130 złotych netto powiększonej o podatek VAT za jeden dzień najmu. W związku z samymi tylko przejazdami poszkodowanego do Ś. w trakcie najmu przejechał on około 1.600 kilometrów.

D.:

- umowa najmu, karta 11-12

- faktura, karta 15;

- zeznania świadka J. T., karta 66-67;

- zeznania powoda P. H., karta 67;

Pojazd uszkodzony był naprawiany a po szkodzie nie był wyłączony z możliwości eksploatacji. Najem pojazdu zastępczego zakończył się z chwilą naprawy pojazdu uszkodzonego.

Dowód:

- zeznania świadka J. T., karta 66-67;

Ubezpieczyciel, w toku postępowania likwidacyjnego wypłacił wynajmującym pojazdu, z tytułu najmu pojazdu zastępczego kwotę 2.174,40 złotych. Ubezpieczyciel uznał za zasadny okres najmu 30 dni przy stawce dziennej 65 złotych brutto za dobę.

Niesporne

Wynajmujący wzywał ubezpieczyciela do zapłaty.

Dowód:

- wezwanie, karta 16-16v;

- wezwanie karta 18;

J. T. zawarł z P. H. umowę cesji wierzytelności prawa dochodzenia odszkodowania z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego.

Dowód:

- umowa cesji, karta 10;

Uzasadniony i faktycznie udokumentowany łączny czas trwania naprawy pojazdu S. a tym samym najmu pojazdu H. to okres 40 dni. Okres wydłużyło między innymi oczekiwanie na części zamienne.

Stawki za dobę najmu pojazdu zastępczego odpowiadającego marce S. (...) czyli w klasie (...) nie uległy na rynku (...) istotnym zmianom od 2012 roku i na początku 2017 roku w opcji bez limitu kilometrów i ze zniesionym udziałem własnym wynosiły w przedziale 1-4 dni średnio 150 złotych netto za dobę, w okresie 5-15 dni przeciętnie 143 złotych za dobę, w przedziale 16-31 dni 134 złotych za dobę średnio.

Dowód:

- opinia biegłego, karta 74-86;

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest uzasadnione.

Niespornym jest, iż sprawcę szkody i pozwaną łączyła umowa obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, zgodna z treścią przepisów ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2003 r., Nr 124, poz. 1152 ze zm.).

Przepis art. 4 powyższej ustawy wskazuje, iż ubezpieczeniem obowiązkowym jest ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów. Stosownie do treści art. 13 ust. 2 ustawy w obowiązkowych ubezpieczeniach OC odszkodowanie wypłaca się w granicach odpowiedzialności cywilnej podmiotów objętych ubezpieczeniem. Natomiast w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego (art. 22 ust 1 ustawy).

Zgodnie z treścią art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia OC ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Zgodnie z treścią art. 822 § 4 k.c. uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

W niniejszej sprawie powód dochodzi kwoty odszkodowania tytułem kosztów najmu pojazdu zastępczego, pomniejszonych o kwotę dotychczas wypłaconego odszkodowania (6396 złotych – 2.174,40 złotych = 3.623,60 złotych). Do zapłaty pozostaje pozostała część stawki najmu albowiem połowę podatku VAT od stawki najmu poszkodowany zapłacił wynajmującemu albowiem wykorzystywał przedmiotowy pojazd tak do celów związanych z działalnością gospodarczą, jak i do celów prywatnych.

W rozpoznawanej sprawie pozwana nie kwestionowała okoliczności, iż co do zasady obciąża ją odpowiedzialność z tytułu kosztów likwidacji szkody oraz zwrotu kosztów wynajmu pojazdu zastępczego.

Pozwany kwestionował jednak legitymację czynną powoda.

Poszkodowany i powód zawarli umowę cesji wierzytelności. Sąd nie miał wątpliwości co do skuteczności zawartej pomiędzy powódka, a poszkodowanym umowy przelewu wierzytelności. Zgodnie z treścią art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (§ 1), a wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (§ 2). Celem i skutkiem przelewu jest przejście wierzytelności na nabywcę i utrata jej przez cedenta. Przelew powoduje utratę statusu wierzyciela przez cedenta i jego wyłączenie ze stosunku zobowiązaniowego łączącego go dotychczas z dłużnikiem. Wierzycielem staje się cesjonariusz, który nabywa wierzytelność w takim zakresie i stanie, w jakim znajdowała się ona w chwili dokonania przelewu.

Za wykonanie umowy najmu powód nie miał otrzymać wynagrodzenia w formie świadczenia pieniężnego, a świadczeniem wzajemnym poszkodowanego było przeniesienie wierzytelności. W związku z powyższym zarzut braku legitymacji powoda należało uznać za chybiony. Wydaje się zresztą, że zarzut ten pozwana podniosła wyłącznie na potrzeby postępowania, gdyż w toku postępowania likwidacyjnego wypłaciła powodowi odpowiednią kwotę nie kwestionując jego uprawnienia co do zasady.

W niniejszym postępowaniu poza sporem pozostała kwestia odpowiedzialności pozwanej za powstałą szkodę, jak i obowiązek wypłaty odszkodowania w związku z najmem pojazdu zastępczego. Sporna okazała się jedynie jego wysokość stawki dziennej i okres najmu. Pozwany za zasadny uznał krótszy okres najmu i niższą stawkę.

W spornym zakresie Sąd w całości oparł się na dokumentach przedłożonych przez strony, a także - opinii biegłego, nie kwestionowanej przez strony.

Nie sposób zgodzić się z zarzutem pozwanej, jakoby przyjęta przez powoda stawka dobowa najmu wynosząca 130 zł za dobę była stawką zawyżoną. Stosownie do niekwestionowanej przez strony opinii biegłego stawki najmu wynosiły w przedziale 1-4 dni średnio 150 złotych netto za dobę, w okresie 5-15 dni przeciętnie 143 złotych za dobę, w przedziale 16-31 dni 134 złotych za dobę średnio.

Wiadomość ubezpieczyciela o możliwości najmu pojazdu zastępczego należało potraktować nie jako ofertę najmu a jedynie informację. Zgodnie z opinią biegłego, której pozwany nie kwestionował, nie było możliwości najmu pojazdu o klasie pojazdu uszkodzonego za stawkę wskazaną przez ubezpieczyciela. Pozwany nie wykazał, że najem byłby możliwy w dniu zgłoszenia takiej potrzeby przez poszkodowanego, z urzędu sądowi jest wiadome, że o ile w ogóle jest możliwość wynajęcia pojazdu zastępczego za pośrednictwem ubezpieczyciela, to najem następuje po kilku bądź kilkunastu dniach.

Do możliwości najmu pojazdu przez pozwaną za wskazaną przez nią stawkę (65 złotych) odniósł się powód (karta 42) wskazując, że nie jest możliwe wynajęcie pojazdu za taką kwotę, wskazał, że pozwany nie udowodnił tego, że było możliwe wynajęcie takiego pojazdu za pośrednictwem pozwanego za wskazywaną przez niego stawkę.

W kontekście powyższego należało ustalić zasadność (wysokość) stawki przyjętej w umowie najmu.

Biegły w sporządzonej opinii jednoznacznie wskazał, iż w okresie zawarcia umowy najmu przedmiotowa stawka, zastosowana przez powoda stanowiła stawkę rynkową. Podkreślenia wymaga fakt, że zastosowana stawka 130 złotych była niższa od stawki średniej w tamtym okresie. Co do okresu najmu (40 dni) był to okres zasadny a jego długość zdeterminowana była między innymi uzasadnionym oczekiwaniem na sprowadzenie części zamiennych. Wynika to nie tylko z opinii biegłego ale również z historii naprawy oraz pozostałych dokumentów przedłożonych przez serwis (...). W toku naprawy ujawniono ponadto uszkodzenia dodatkowe, pierwotnie niewidoczne a ich ujawnienie determinowało konieczność akceptacji wyceny przez pozwanego jak również zamówienia dodatkowych części. Biegły wskazał, że po rozbrojeniu pojazdu nie było możliwe i celowe jego uzbrajanie.

Opinia w sprawie wydana przez biegłego sądowego W. S. była spójna, logiczna i wyczerpująca, a metodologia przyjęta przez biegłego nie może budzić zastrzeżeń, dlatego sąd uznał opinię za w pełni wiarygodną.

Wysokość odszkodowania powinna być pochodną szkody ustalonej stosownie do art. 361 k.c. Jeśli więc biegły w toku postepowania wskazuje, że stawka przyjęta w umowie najmu przez powoda odpowiada akceptowalnej stawce na rynku lokalnym w danym okresie, to brak jest podstaw w ocenie Sądu do kwestionowania wskazanej stawki, czy uznania jej za zawyżoną.

Skoro zatem zasadny czas najmu to 40 dni przy stawce 130 złotych + podatek VAT powód mógł dochodzić i dochodził kwoty stanowiącej równicę między kwota ze spornej faktury a otrzymaną od ubezpieczyciela (6396 złotych – 2.174,40 złotych = 3.623,60 złotych)

Żądanie zapłaty odsetek znajduje uzasadnienie w treści art. 481 § 1 k.c. Z uwagi na treść art. 817 § 1 i 2 k.c., a także art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, pozwana winna spełnić świadczenie najpóźniej w ciągu 30 dni od dnia otrzymania zawiadomienia w tej sprawie, a najpóźniej w terminie 14 dni od momentu, w którym wyjaśnienie wszystkich okoliczności stało się możliwe (art. 817 § 2 k.c.).

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje postawę prawną w art. 108 § 1 zdanie pierwsze k.p.c. w związku z art. 98 § 1 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Powód wygrał sprawę w całości.

Na poniesione przez powoda koszty w kwocie 1.401,08 złotych złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika zawodowego w kwocie 900 złotych, wraz z opłatą od pozwu 182 zł, opłata od pełnomocnictwa 17 złotych, część zaliczki na poczet opinii biegłego 302,08 złotych, gdzie pozostała kwota na wynagrodzenie biegłego pobrana została z zaliczki pozwanego.

Dodatkowo zwrócono powodowi nadpłaconą zaliczkę (art. 80 i art. 84 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych) w kwocie 497,92 złotych (800 złotych – 302,08 złotych).

W tym stanie rzeczy orzeczono, jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

1. (...)

2. (...)

- (...)

3. (...)