Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 października 2018 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny Sekcja d/s rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 15 października 2018 r. w Gdyni na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (...) z siedzibą w W.

przeciwko Z. K.

o zapłatę

I.  Oddala powództwo.

II.  Kosztami procesu obciąża powoda uznając je za uiszczone w całości.

III.  Zasądza od powoda (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (...) z siedzibą w W. na rzecz pozwanej Z. K. kwotę 917 zł (dziewięćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Zarządzenia:

1.  Odnotować i zakreślić w rep. C

2.  Odpis wyroku doręczyć pełnomocnikom stron (strony pozwanej z odpisem odp. na sprzeciw)

3.  Akta z wpływem lub za 21 dni

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (...) z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanej Z. K. kwoty 3.274,50 zł wraz odsetkami maksymalnymi od dnia7 czerwca 2015 r. od kwoty 2.500 zł oraz kosztami procesu. W uzasadnieniu powód wskazał, że przedmiotową wierzytelność nabył od (...) Sp. z o.o. w W. i wynika ona z umowa zawartej przez ten podmiot z pozwaną w dniu 7 czerwca 2015 r. Według powoda nabył on wierzytelność w kwocie 3.274,50 zł w tym 2.500 zł tytułem kapitału i 799,50 zł tytułem prowizji.

(pozew – k. 3-4)

Pozwana wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty wydanego w dniu 26 lipca 2018 r. w którym zaprzeczyła wszystkim twierdzeniom powoda zarzucając, iż roszczenie powoda jest nieudowodnione. Wskazała, iż załączone dokumenty w żaden sposób nie udowadniają, iż w dniu 7 kwietnia 2015 r. zawierała jakąkolwiek umowę z poprzednikiem prawnym powoda.

(pismo pozwanej k.30-31)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10 maja 2018 r. Prezes Zarządu (...) Sp. z o.o. w W. złoózył oświadczenie w którym wskazał, iż wierzytelność z tytułu umowy pożyczki nr (...) udzielonej przez tą spółka w dniu 7 kwietnia 2015 r. Z. K. została przeniesiona na powoda (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (...) z siedzibą w W. i stał się on wierzycielem z tego tytułu.

Dowód : oświadczenie k. 16

Z kopii wyciągu przestawionego przez powoda dla konta prowadzonego dla bliżej nieokreślonego podmiotu wynika, iż

- w dniu 9 maja 2015 r. Z. K. z konta o nr (...) dokonała przelewu kwoty 1 grosz o tytule „przeczytałam i zgadzam się z warunkami umowy pożyczek okresowych (...).PL”

- w dniu 7 kwietnia 2015 r. na to samo konto została przelana kwota 3.000 zł.

Dowód : kopia wyciągu k. 14-15

Sąd zważył, co następuje:

Przy ustalaniu stanu faktycznego Sąd oparł się na dowodach z w/w dokumentów przedłożonych przez strony w toku postępowania. Dowody te w powyższym zakresie zostały uznane przez Sąd za wiarygodne. Pozostałe wydruki złożone przez powoda miały charakter wydruków wzorów umów nieopatrzonych żadnymi podpisami lub znakami legitymującymi i stanowiły swego rodzaju oświadczeni powoda.

Sad oddalił wnioski dowodowe powoda uznając, iż w żaden sposób powód nie wykazał, by podjął jakąkolwiek inicjatywę dowodową w celu ustaleniu faktów jakie chciał udowodnić, czyli tego że pozwana była właścicielką wskazanego wyżej konta. Jedynie w przypadku gdy takie starania nie przyniosły skutku sąd może zwracać się do jakichkolwiek instytucji po informacje. Również przesłuchanie pozwanej w tym zakresie było zbędne, skoro tym okolicznościom zaprzeczyła.

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Kwestią sporną w niniejszej sprawie było to, czy istniała niespłacona wierzytelność z tytułu pożyczki.

Co do zasadności roszczenia powoda, tj. zasadności jego wysokości i wymagalności, należy wskazać, że powód w żaden sposób nie wykazał, aby pomiędzy (...) (...) a pozwaną powstał jakikolwiek stosunek zobowiązaniowy. W ocenie powoda dowód tego miały stanowić wyciągi z konta bliżej niesprecyzowanego podmiotu (prawdopodobnie F..pl) dotyczące akceptowania warunków pożyczki i wypłaty kwoty 3.000 zł. W ocenie Sadu z tych wyciągów nie wynika by Rapid udzielał pozwanej jakiejkolwiek pożyczki w dniu 7 kwietnia 2015 r. Faktycznie jakiś podmiot te środki pozwanej przekazał w ramach pożyczki, lecz nie wiadomo jaki. Pozwana miała rzekomo zaakceptować warunki tej pożyczki za pomocą przelewu, jednak przelew ten pochodzi z dnia 9 maja 2015 r. a wiec już po wypłacie tych środków.

Wydrukowana umowa miała potwierdzać jej warunki i kwoty, jednak stanowi ona jedynie nie mający dowodowego znaczenia może projekt umowy, gdyż nie jest opatrzona żadnymi podpisami stron. Inne środki dowodowe nie zostały przez powoda przedłożone.

W myśl ogólnych zasad na powodzie spoczywa ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie, zaś na pozwanym obowiązek udowodnienia okoliczności uzasadniających jego wniosek o oddalenie powództwa. W niniejszej sprawie powód dochodząc zapłaty w/w kwoty powinien wykazać zasadność obciążenia pozwanego notą obciążeniową, charakter umowy jaka łączyła strony i zasadność domagania się na podstawie tej umowy zapłaty takiej właśnie kwoty od pozwanego. Zdaniem Sądu to powód jako profesjonalista, od którego wymaga się staranności w wyższym stopniu, powinien ponosić wszelkie konsekwencje związane ze swoją niedokładnością, zaniedbaniem i niekonsekwencją.

W toku procesu podejmuje się działania i rozumowania zmierzające do ustalenia stanu faktycznego. Udowodnienie faktów w świetle przepisów prawa cywilnego, zwłaszcza art. 6 k.c. polega na uznaniu przez Sąd za prawdziwe zdania o tym fakcie. Elementem istotnym jest więc wynik operacji myślowej dokonywanej przez sąd, a nie jedynie dowodzenie w znaczeniu formalnym sprowadzajże się do przedstawienie dowodów przez stronę. Materialnoprawny aspekt zagadnienia onus probandi służy do kwalifikacji prawnej negatywnego wyniku postępowania dowodowego., rozumiane jako wskazanie wpływu nieudowodnienia pewnych faktów na wynik procesu. Zgodnie z art. 3 k.p.c. obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach, a ciężar udowodnienia faktów mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy obciąża stronę, która z faktów tych wywodzi skutki prawne. W związku z powyższym należy uznać, iż wykrycie prawdy przez Sąd ogranicza się w zasadzie do przeprowadzenia dowodów zgłoszonych przez strony. W procesie cywilnym strony mają obowiązek twierdzenia i dowodzenia tych wszystkich okoliczności mogących, stosownie do treści art. 227 k.p.c., być przedmiotem dowodu.

W niniejszym postępowaniu pozwana zaprzeczyła, aby istniało zobowiązanie wskazane przez powoda, co w ocenie Sądu jest wystarczające do przerzucenia ciężaru dowodu na stronę przeciwną. Należy podkreślić, że w tej sytuacji to powód powinien przedłożyć dowody potwierdzające istnienie zobowiązania w takiej a nie innej wysokości. Strona powodowa poza sformułowaniem żądania nie załączyła do pozwu żadnych wiarygodnych dowodów, które mogły by potwierdzić jej żądanie istnienia umowy z której dochodzi należności oraz tego, iż jest następca prawnym podmiotu (nieznanego) który dokonał przelewu w dniu 7 kwietnia 2015 r. kwoty 3.000 zł na konto bankowe – może - należące do pozwanej.

Przewidziany zasadą ogólną art. 6 k.c. rozkład ciężaru dowodu wywiera oczywisty wpływ na to, kto powinien przedstawić dowody z których wynikała by wysokość i zasadność roszczenia.

Z tych względów Sąd oddalił powództwo.

O kosztach procesu Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sporu na podstawie art. 98 k.p.c. i art. 108 k.p.c., obciążając nimi powoda i uznając je za uiszczone w całości oraz zasądzając od niego koszty poniesionej przez pozwaną pomocy prawnej zawodowego pełnomocnika procesowego.

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować w kontrolce uzasadnień,

2.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć zgodnie z wnioskiem,

3.  akta przedłożyć z wpływem lub za 21 dni.