Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt

II Ko 214/13

POSTANOWIENIE

Dnia 21 sierpnia 2013 roku

Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu - II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Prezes SO Robert Pelewicz

Protokolant: st. sekr. sądowy Edyta Bełczowska

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 21 sierpnia 2013 r., sprawy przeciwko K. P., oskarżonemu o popełnienie przestępstwa z art. 128 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, z wniosku Sądu Rejonowego w M. z dnia 9 lipca 2013 roku w sprawie II K 329/13, w przedmiocie przekazania sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu,

na podstawie art. 36 kpk

postanawia

przekazać sprawę przeciwko K. P. oskarżonemu o popełnienie przestępstwa z. art. 128 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody – Sądowi Rejonowemu w G.do rozpoznania.

UZASADNIENIE

K. P. został oskarżony o popełnienie przestępstwa z art. 128 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody. Akt oskarżenia w przedmiotowej sprawie został skierowany do Sądu Rejonowego w M..

Postanowieniem z dnia 9 lipca 2013 r. (sygn. akt II K 329/13) Sąd Rejonowy w M. wystąpił z wnioskiem o przekazanie do rozpoznania przedmiotowej sprawy Sądowi Rejonowemu w G.. W uzasadnieniu przedmiotowego postanowienia Sąd Rejonowy w M. podał, że wezwaniu na rozprawę w chwili obecnej podlega 7 osób, z których jedynie jedna osoba zamieszkuje w R., tj. w bliskiej odległości od sądu właściwego, natomiast pozostałe 6 osób, w tym oskarżony i jego obrońca, zamieszkuje w G..

Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu stwierdził, co następuje:

Wniosek Sądu Rejonowego wM. o przekazanie sprawy do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w G. zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie należy zauważyć, że przepis art. 36 k.p.k. przewiduje, tak zwaną nadzwyczajną właściwość sądu – z delegacji sądu wyższego rzędu. Zgodnie z jego treścią sąd wyższego rzędu nad sądem właściwym może przekazać sprawę innemu sądowi równorzędnemu, jeżeli większość osób, które należy wezwać na rozprawę, zamieszkuje blisko tego sądu, a z dala od sądu właściwego. Sąd wyższego rzędu może przekazać na podstawie art. 36 k.p.k. sprawę sądowi zarówno położonemu w jego okręgu, jak i poza jego okręgiem. O tym, które osoby należy wezwań na rozprawę, wiadomo w oparciu o listę osób, których wezwania żąda oskarżyciel. Osobami tymi są świadkowie, biegli, tłumacze oraz oskarżeni, nie zaś ich obrońcy lub pełnomocnicy, których się nie wzywa, lecz zawiadamia (zob. J. Bartoszewski, Komentarz KPK, Warszawa 2000, t. 1 do art. 36, str. 263).

Z analizy akt sprawy II K 329/13 wynika, iż wezwaniu na rozprawę podlega 7 osób, z których jedynie tylko jedna osoba zamieszkuje w R., tj. w bliskiej odległości od sądu właściwego, natomiast pozostałe 6 osób, w tym oskarżony i jego obrońca, zamieszkuje w G.. Z uwagi na powyższe okoliczności, za przekazaniem niniejszej sprawy do rozpoznania innemu miejscowo właściwemu sądowi równorzędnemu przemawia zamieszkiwanie większości osób, w tym zwłaszcza świadków podlegających wezwaniu na rozprawę blisko Sądu Rejonowego wG., a z dala od Sądu Rejonowego w M..

Reasumując, w rozpoznawanej sprawie zestawienie ilości osób zamieszkujących w pobliżu Sądu Rejonowego w G. wskazuje, że należy przełamać ogólne zasady właściwości sądu, gdyż dostrzegalna jest przewaga celowości rozpoznania sprawy przez Sąd Rejonowy w G., a przekazanie sprawy do rozpoznania temu sądowi usprawni w tym przypadku przeprowadzenie postępowania karnego, a przede wszystkim rozprawy (por. postanowienie SN z dnia 14 lutego1996r., WO 19/96, OSNKW 1996, Nr 5-6, poz. 29) oraz ułatwi stawienie się większości osób do sądu (por. postanowienie SN z dnia 30 maja1981r., III KO 43/81, OSNKW 1981, Nr 9,poz.51).

Mając na uwadze wyżej wymienione okoliczności należało orzec jak w części dyspozytywnej postanowienia.

II Ko 214/13

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE