Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 stycznia 2019 r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie II Wydział Karny w składzie:

Przewodnicząca: SSR Małgorzata Olejarczyk

Protokolant: starszy sekr. sądowy Ewelina Kazberuk

Prokurator Prok. Rej. w Kętrzynie: Jarosław Duczmalewski

po rozpoznaniu w dniach: 22.11.2018r. i 25.01.2019r.

sprawy T. Ś.

s. T. i H. z domu Z.

ur. (...) w K.

oskarżonego o to, że:

W dniu 02 czerwca 2018r. w K. na ul. (...), na terenie stacji paliw BP, dokonał uszkodzenia pojazdu marki S. (...) poprzez wybicie w nim szyby przedniej, powodując straty o łącznej wartości 630 zł na szkodę M. R., przy czym czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności, będąc skazanym za umyślne przestępstwo podobne,

tj. o czyn z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 288 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

I.  oskarżonego T. Ś. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to z mocy art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 288 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. skazuje, zaś na podstawie art. 288 § 2 k.k. wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę kwoty 630 (sześćset trzydzieści) złotych na rzecz pokrzywdzonego M. R.;

III.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w całości.

Sygn. akt. II K 398/18

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny w sprawie:

T. Ś. i M. R. są sąsiadami mieszkający w jedynym budynku przy ulicy (...) w K.. Pomiędzy mężczyznami trwa konflikt. M. R. jest właścicielem samochodu marki S. (...).

W dniu 02.06.2018 r. około godziny 21.00 M. R. zaparkował swój samochód na stacji BP przy ul. (...) i wrócił do swojego mieszkania. Tego samego wieczoru pod jego blokiem alkohol spożywali T. Ś. oraz E. S.. W związku z ich głośnym zachowaniem na interwencję przyjechał patrol Policji. Po odjeździe Policji koło godziny 23.00 T. Ś. pożyczył czapkę z daszkiem od E. S. i udał się na stację BP przy ulicy (...). Mężczyzna wybił przednią szybę w samochodzie należącym do M. R.. Kolejno wrócił przed budynek, w którym mieszka M. R. i wykrzykiwał do niego, że „zobaczy jutro”.

Kolejnego dnia około godziny 06:15 M. R. poszedł po samochód na stację paliw przy ul. (...) w K. i zauważył, że szyba czołowa jest cała popękana. T. Ś. uszkadzając pojazd marki S. (...) poprzez wybicie w nim szyby przedniej spowodował straty o łącznej wartości 630 złotych.

T. Ś. posiada wykształcenie podstawowe, bez zawodu. Jest kawalerem i ojcem trojga dzieci w wieku 1,5 roku, 7 lat i 9 lat. Utrzymuje się z zasiłku MOPS w wysokości około 460 złotych. Wcześniej był wielokrotnie karany, również za przestępstwa przeciwko mieniu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny na podstawie: zeznań świadków M. R. k.7,107-107v, A. K. k. 28v,87v, wyroków dot. T. Ś. k. 31-38, karty karnej k.103-105, faktury za naprawę pojazdu k. 8, płyty CD- R z zapisem monitoringu ze stacji BP k. 13, protokołu oględzin płyty CD wraz z dokumentacją fotograficzną k. 16- 19.

Oskarżony T. Ś. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, iż szedł przez BP i dlatego mogły go wychwycić kamery. Zgłoszenie było około godziny 06:00. Podał, iż zna pokrzywdzonego, to jego sąsiad i jest z nim skłócony.

Ponadto z uwagi na lekkie uszkodzenie kręgosłupa, nawet kamienia nie może podnieść. Posiada orzeczenie o niepełnosprawności, ma uszkodzone 3 kręgi, w każdej chwili może dostarczyć zaświadczenie do Sądu (k.87-87v).

Sąd zważył, co następuje:

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego T. Ś., w których nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnienia oskarżonego pozostają w sprzeczności z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, w szczególności w postaci zeznań pokrzywdzonego M. R. oraz świadka A. K., jak również nagrania z monitoringu ze stacji przy ul. (...). Wszystkie te dowody w łącznym powiązaniu, przy uwzględnieniu wskazań wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego wskazują na sprawstwo oskarżonego T. Ś..

Sąd w całości uznał za wiarygodne zeznania pokrzywdzonego M. R.. Okoliczności podawane przez pokrzywdzonego, uzasadniające jego podejrzenia co do sprawstwa T. Ś., są wiarygodne i logiczne. Pokrzywdzony opisał, że gdy w przedmiotowym dniu wrócił do mieszkania po odstawieniu samochodu oskarżony pod jego oknem wymachując rękoma pokazywał gesty zapowiadające, że wybije mu szybę. Kolejno przez jakiś czas oskarżonego nie było, a gdy się pojawił, to cieszył się i krzyczał „zobaczycie jutro”. Pokrzywdzony dodał, iż wcześniej oskarżony ten sam samochód oblał kwasem, ale wtedy ten samochód należał do jego szefa. Również wiarygodnie brzmią zeznania świadka, w których podawał, iż powodem pozostawienia samochodu na stacji BP był wcześniejsze oblanie go kawasem. Ponadto oskarżony cały czas wykrzykiwał w stosunku do pokrzywdzonego, że samochód nie jest jego i że go zniszczy.

Pokrzywdzony podał, iż naprawił samochód za własne pieniądze i żąda orzeczenia wobec oskarżonego na jego rzecz naprawiania szkody w wysokości 630 złotych. Pokrzywdzony dodał, iż oskarżony kontaktował się z jego konkubiną po zniszczeniu samochodu prosząc, by wycofała sprawę. (k. 7,107-107v)

Dokonując analizy zeznań pokrzywdzonego, Sąd nie dopatrzył się, by bezpodstawnie pomawiał on oskarżonego, kierując w jego stronę fałszywe oskarżenie.

Z powyższymi zeznaniami pokrzywdzonego korespondowały zeznania świadka A. K.- konkubiny pokrzywdzonego, która potwierdziła, iż po zawiadomieniu policji o przedmiotowym zdarzeniu oskarżony chciał się z nimi dogadać. Oskarżony przyznał się do popełnienia tego czynu, ale już się u nich nie pojawił. (k.87v).

Sąd w całości uznał za wiarygodne zeznania świadka, w których opisała, że przed godziną 22:00 oskarżony spożywał alkohol, wyśmiewał i wyzywał ich. Po jakimś czasie oskarżony gdzieś „poleciał”, a gdy wrócił po 15 minutach, to tańczył nago przed jej oknami i krzyczał „zobaczycie jutro”. (k.87v, 28v)

Po okazaniu świadkowi A. K. materiału poglądowego z k. 17 – 19 wskazała, iż rozpoznaje oskarżonego na okazanych jej zdjęciach, bowiem pamięta jak wtedy był ubrany. Wskazała, iż nie ma wątpliwości, iż to nie był E. S.. Podała, iż oskarżony czapkę z daszkiem pożyczył od E. S.. Świadek podkreśliła, iż oglądała płytę z monitoringu i nie miała wątpliwości co do tego, że był to oskarżony.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka A. K. nie znajdując podstaw do ich zakwestionowania. A. K., jako konkubina pokrzywdzonego była zainteresowana wynikiem niniejszego postępowania, jednak nie przemawia to automatycznie za uznaniem jej zeznań jako niewiarygodnych. W ocenie Sądu jawią się one jako spójne i konsekwentne. Świadek E. S. potwierdził, iż w przedmiotowym dniu pił piwo razem z oskarżonym, który by zdenerwowany i mówił, że musi gdzieś iść oraz pożyczył od niego czapkę. Po okazaniu, świadkowi materiału podglądowego wskazał, iż na zdjęciu nie widać twarzy, więc nikogo nie rozpoznaje.(k.63v,107v) Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania zeznań powyższego świadka.

Za wpisujące się w linię obrony oskarżonego Sąd uznał zeznania świadka K. G. (obecnie konkubiny oskarżonego), która zeznała, iż w czerwcu 2018 r. szła przez stację BP z kolegą T. S., a oskarżony gonił ich. Podała, iż wtedy z oskarżonym byli w trakcie rozstania. Zeznania świadka, w których wskazywała, iż oskarżony nie mógł wybić szyby, bo ich gonił, w zupełności nie zasługują na wiarę.

Po odczytaniu jej zeznań złożonych w postępowaniu przygotowawczym (k. 51) świadek zaprzeczyła ich treści, twierdząc, że policjanci co innego zapisali w protokole. (k.88)

Drugorzędne znaczenie dla rozpoznania niniejszej sprawy miały zeznania pracowników stacji BP przy ulicy (...) w K., na której parkingu doszło do przedmiotowego zdarzenia. Świadek R. W. (k.88) oraz M. Z. (k.88) zeznali, iż samochód pokrzywdzonego stojący na parkingu nie był widoczny z ich stanowiska pracy. R. W. zeznał, iż gdy po godzinie 05:00 sprzątał plac na stacji BP między samochodami zauważył kamień, ale nie widział żadnych osób na parkingu. Również świadek M. Z. zeznała, iż w nocy nie widziała, aby coś szczególnego działo się na stacji.

Twierdzenia oskarżonego, w których wskazał, iż jedynie przechodził przez stacje BP i dlatego znajdował się na nagraniu z monitoringu, ale nie podchodził do samochodu pokrzywdzonego i nawet nie wie jaki samochód posiada pokrzywdzon, stanowią jedynie przyjęta linię obrony. Podnieść bowiem należy, że wersji lansowanej przez oskarżonego przeczy przede wszystkim zabezpieczony w toku postępowania przygotowawczego zapis z monitoringu ze stacji paliw BP przy ul. (...) w K. z dnia 02.06.2018 r. od godz. 22.00 do godz. 23.59.

Miejsce postojowe samochodu pokrzywdzonego nie było w całości objęte zasięgiem kamery, dlatego na nagraniu tym nie ujawniono momentu uszkodzenia powyższego samochodu. Jednak wbrew twierdzeniom oskarżonego na przedmiotowym zapisie widoczny jest moment, gdy oskarżony podchodzi do samochodu należącego do pokrzywdzonego. Na nagraniu można również zauważyć, jak oskarżony niesie w prawej ręce przedmiot zawinięty w materiał, który jest ciężki z uwagi na opinający go materiał. Oskarżony kieruje się w stronę pojazdu pokrzywdzonego, który mija, po czym odwraca się i idzie w kierunku przodu pojazdu pokrzywdzonego. Po chwili oskarżony ponownie pojawia się na nagraniu i idąc od pojazdu pokrzywdzony niesienie materiał w ręku, który swobodnie kołysze i nie widać, by w materiale znajdował się jakiś przedmiot.

Za sprawstwem oskarżonego przemawia również to, iż z zeznań pokrzywdzonego wynika, iż oskarżony oddalił się spod jego bloku po interwencji policjantów. Natomiast zgłoszenie interwencji miało miejsce o godzinie 22:28 (k.54) natomiast z nagrania z monitoringu wynika, iż oskarżony pojawił się na stacji BP około godziny 23:00 (k.16v).

Omówione dowody korespondują ze sobą dając jasny opis przebiegu zdarzenia i potwierdzają bez żadnych wątpliwości zarówno winę, jak i sprawstwo oskarżonego. Należy podkreślić, iż miał on przede wszystkim motyw takiego działania, gdyż strony pozostawały ze sobą skłócone.

Tak przedstawiony materiał dowodowy pozwala na jednoznaczne stwierdzenie, że to T. Ś. celowo dokonał uszkodzenia samochodu należącego do M. R., a czyn jego wyczerpuje znamiona art. 288 § 1 kk w zw. z art. 288 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Kętrzynie z dnia 1 lipca 2014 r. w sprawie II K 129/14 wymierzono T. Ś. za czyny z art. 278 § 1 kk i art. 13 § 1 kk w zw. z art. 278 §1 kk karę łączną 8 miesięcy pozbawienia wolności. Karę odbywał od dnia 16.08.2015 r. do dnia 12.04.2016r. (wyrok k. 37).

Z powyższego wynika, iż oskarżony wymienionego czynu dopuścił się działając w warunkach powrotu do przestępstwa określonego w art. 64 § 1 kk.

Sąd uznał T. Ś. za winnego tego, że w dniu 02 czerwca 2018r. w K. na ul. (...), na terenie stacji paliw BP, dokonał uszkodzenia pojazdu marki S. (...) poprzez wybicie w nim szyby przedniej, powodując straty o łącznej wartości 630 zł na szkodę M. R., przy czym czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności, będąc skazanym za umyślne przestępstwo podobne, czym wyczerpał dyspozycję art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 288 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego oraz stopień winy oskarżonego ocenić należy jako znaczne. Za taką oceną przemawia umyślność dokonania przestępstwa, a także brak poszanowania dla prawa własności. W ocenie Sądu wcześniejsza karalność oskarżonego ( wyroki k.31-38, karty karnej k.103-105) oraz odpowiadanie w warunkach recydywy uzasadnia przekonanie, że jedynie bezwzględna kara pozbawienia wolności spełni swoje cele wychowawcze w stosunku do T. Ś.. Wskazać bowiem należy, że oskarżony znał konsekwencje nieprzestrzegania prawa, przebywał już w zakładzie karnym i tym bardziej powinien przestrzegać porządku prawnego. Natomiast niniejsze postępowanie wykazało, że T. Ś. jest sprawcą zdemoralizowanym, nie respektującym ogólnie przyjętych norm prawnych.

Sąd nie dopatrzył się okoliczności łagodzących względem oskarżonego. Brak jest zatem jakichkolwiek podstaw do przyjęcia wobec wymienionego pozytywnej prognozy kryminologicznej.

Sąd oceniając ogół okoliczności przedmiotowego zdarzenia, postawę oskarżonego, jego warunki osobiste, dotychczasowy sposób życia, a zwłaszcza uprzednią wielokrotną karalność i popełnienie czynu w warunkach recydywy uznał, iż wskazane okoliczności przemawiają za wymierzeniem oskarżonemu kary bezwzględnego pozbawienia wolności w wymiarze 3 miesięcy. W ocenie Sądu tylko kara pozbawienia wolności o charakterze izolacyjnym uchroni społeczeństwo przed kolejnym, przestępnym działaniem oskarżonego.

Sąd uznał za zasadne orzeczenie wobec oskarżonego obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem w wysokości 630 złotych, zgodnie z wnioskiem pokrzywdzonego M. R..

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. uwzględniając, iż oskarżony utrzymuje się jedynie z zasiłku socjalnego, a obecnie jest tymczasowo aresztowany do innej sprawy, zwolnił go od uiszczenia kosztów sądowych w całości.