Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 listopada 2018 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach, Wydział VI Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Krzysztof Ficek

Sędziowie SO Piotr Mika (spr.)

SR del. Adam Krukowski

Protokolant Dominika Koza

przy udziale Anny Ślusarczyk Prokuratora Prokuratury Rejonowej G. w G.

po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2018 r.

sprawy P. U. ur. (...) w T.

syna A. i M.

skazanego w przedmiocie wyroku łącznego

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżyciela publicznego

od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 28 czerwca 2018 r. sygnatura akt IX K 148/18

na mocy art. 437 kpk, art. 438 kpk, art. 624 § 1 kpk

1.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

- w punkcie 1 podwyższa orzeczoną karę łączną do 1 (jednego) roku i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawiania wolności,

- na mocy art. 577 kpk dodatkowo zalicza na poczet orzeczonej kary łącznej okres 46 (czterdziestu sześciu) dni, o który skrócona została kara łączna z wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach w sprawie sygn. akt III K 367/12;

2.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

3.  zwalnia skazanego od ponoszenia wydatków postępowania odwoławczego, obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt VI Ka 885/18

UZASADNIENIE

Wyrokiem łączny z dnia 28 czerwca 2018 r. w sprawie o sygnaturze akt IX K 148/18 Sąd Rejonowy w Gliwicach na podstawie art. 85 § 1 i § 2 k.k., art. 86 § 1 k.k. i art. 87 k.k. połączył skazanemu P. U.:

1.  karę łączną 10 miesięcy pozbawienia wolności z wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 22 sierpnia 2012 roku sygn. akt III K 367/12 obejmującą

- karę 6 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art. 62 ust 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii popełniony w dniu 3 stycznia 2012 roku ,

- karę 6 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art. 263 § 2 kk popełniony w dniu 3 stycznia 2012 roku

której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 5 lat próby, której wykonanie zarządzono postanowieniem Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 30 października 2017 r. i którą skrócono o okres odpowiadający ilości uiszczonych stawek dziennych grzywny, to jest o okres 46 dni;

2.  orzeczoną na mocy art. 37b k.k. karę 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę 2 lat ograniczenia wolności polegającą na obowiązku wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 35 godzi w stosunku miesięcznym z wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 12 kwietnia 2017 r. w sprawie o sygn. akt III K 246/17 za przestępstwo z art. 62 ust 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 64 §2 k.k. popełnione w dniu 1 grudnia 2016 r.

W miejsce opisanych wyżej kar sąd I instancji orzekł wobec skazanego karę łączną w wymiarze 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności. Na jej poczet zaliczył ostatecznie, wydając w tym przedmiocie postanowienie z dnia 6 sierpnia 2018 roku okres odbytej kary pozbawienia wolności w sprawie III K 246/17 od dnia 18 kwietnia 2018 roku od godz. 16:30 do dnia 28 czerwca 2018 roku oraz od dnia 1 grudnia 2016 roku do dnia 12 stycznia 2017 roku, jak też okres zatrzymania w sprawie III K 367/12 od dnia 3 stycznia 2012 roku do dnia 4 stycznia 2012 roku.

Apelację od wyroku łącznego wywiódł prokurator, który zaskarżając orzeczenie na niekorzyść skazanego w zakresie rozstrzygnięcia o karze zarzucił rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec skazanego kary w stosunku do stopnia winy oraz społecznej szkodliwości czynów skazanego, jak też niespełniającej stawianych przed nią celów z zakresu prewencji indywidualnej i generalnej.

Prokurator wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez podwyższenie kary łącznej do wymiaru 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja prokuratora zasługiwała na uwzględnienie, choć zasadniczo z przyczyn w niej niewskazanych, gdyż ustalony w zaskarżonym wyroku wymiar kary łącznej narusza przepis art. 86 § 1 k.k., orzeczona kara łączna jest bowiem niższa niż podlegająca połączeniu jednostkowa kara sekwencyjna z wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach w sprawie o sygn. akt III K 246/17. Wymiar wskazanej kary jednostkowej po stosownym znajdującym oparcie w art. 87 § 1 k.k. przeliczeniu składającej się na nią kary 2 lat ograniczenia wolności na odpowiadającą jej karę 1 roku pozbawienia wolności wynosi przecież w sumie 1 rok i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Brak podstaw prawnych, aby za kary jednostkowe na potrzebę orzekania o karze łącznej, traktować odrębnie kary pozbawienia wolności i ograniczenia wolności składające się na wymierzoną w oparciu o art. 37 b k.k. karę sekwencyjną. Tym samym ustawowy wymiar kary łącznej winien był zostać ustalony przez sąd I instancji w granicach od 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności do 2 lat i 4 miesięcy. Niezbędna w takim przypadku stała się zmiana zaskarżonego wyroku polegająca na podwyższeniu orzeczonej kary łącznej do wysokości zgodnej z art. 86 § 1 k.k.

Wniosek prokuratora dotyczący ustalenia wymiaru kary łącznej na poziomie 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności nie zasługiwał na uwzględnienie przede wszystkim z uwagi na zachowanie skazanego w okresie pobytu w jednostce penitencjarnej, który trwa już od 5 grudnia 2016 roku. Pozytywna opinia Dyrektora Aresztu Śledczego w G. dotycząca zachowania skazanego wynikająca z przestrzegania porządku wewnętrznego jednostki, właściwego wykonywania obowiązków także w odniesieniu do świadczonej przez niego pracy zarobkowej, ukończenia kursu zawodowego oraz z krytycznego stosunku do popełnionych przestępstw pozwala rokować, że osiągnięcie wobec skazanego celów zapobiegawczych kary możliwe będzie także w sytuacji wymierzenia mu kary łącznej, której wymiar ustalono przy zastosowaniu zasady asperacji istotnie zbliżonej do absorpcji. Mając na względzie treść art. 85a k.k., który przy wymiarze kary łącznej nakazuje sądowi kierować się przede wszystkim względami zapobiegawczymi i wychowawczymi sąd odwoławczy ustalił wymiar tej kary na poziomie 1 roku i 8 miesięcy.

Zaskarżony wyrok należało nadto skorygować o rozstrzygnięcie dotyczące skrócenia kary łącznej stosownie do treści art. 71 § 2 k.k. o okres odpowiadający liczbie stawek dzienny grzywny uiszczonej przez skazanego w sprawie III K 367/12.

Nie można natomiast zgodzić się z poglądem sądu I instancji wyrażonym w postanowieniu z dnia 6 sierpnia 2018 roku, iż fakt skrócenia stosownie do art. 71 § 2 k.k. kary jednostkowej pozbawienia wolności winien być uwzględniany na etapie wymierzania obejmującej tę karę jednostkową kary łącznej. Granice kary łącznej wyznaczone są treścią art. 86 § 1 k.k.. w którym wyraźnie mowa o karach wymierzonych, tym samym brak jest normatywnej podstawy do tego, by kara skrócona z mocy art. 71 § 2 k.k. była podstawą do określenia granic kary łącznej w rozumieniu art. 86 § 1 k.k. Skrócenie dotyczy jedynie okresu, przez który kara pozbawienia wolności orzeczona w określonym wymiarze, początkowo z warunkowym zawieszeniem, po jej zarządzeniu będzie wykonywana. Skrócenie to nie wpływa na rozmiar samej kary, która została wymierzona i zgodnie z art. 37 k.k. mogła być wymierzoną tyko w miesiącach i latach, nie zaś w dniach, a przecież zgodnie z art. 85 § 2 k.k. podstawę orzeczenia kary łącznej stanowią kary wymierzone. Tym samym okres, o jaki wykonanie kary zostało skrócone w oparciu o art. 71 § 2 k.k., należy za zasadzie art. 577 k.p.k. zaliczyć na poczet kary łącznej (zob. postanowienie SA w Białymstoku z dnia 20 sierpnia 2014 r., II AKz 245/14, LEX nr 1504328).

Z uwagi na długotrwały pobyt skazanego w zakładzie karnym i ograniczone z tego powodu jego możliwości finansowego sąd odwoławczy zwolnił go z obowiązku poniesienia wydatków postępowania odwoławczego