Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 grudnia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 grudnia 2018 r. w S.

odwołania E. C. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.

z dnia 30 kwietnia 2018 r. Nr (...)

w sprawie E. C. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o wysokość emerytury

I.  w uwzględnieniu odwołania zobowiązuje Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. do wydania w terminie 30 dni od uprawomocnienia się niniejszego wyroku decyzji rozstrzygającej wniosek E. C. (1) z 5 kwietnia 2018 roku o ponowne ustalenie wysokości kapitału początkowego i wysokości emerytury E. C. (1);

II.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. na rzecz E. C. (1) kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt: IV U 774/18 UZASADNIENIE

Decyzją z 30 kwietnia 2018r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.61a§1 kpa odmówił wszczęcia postępowania w sprawie wniosku E. C. (1) z 5 kwietnia 2018r. o przeliczenie emerytury z uwzględnieniem przeliczonego kapitału początkowego wskazując, że podnoszone przez ubezpieczoną w w/w wniosku wątpliwości co do wysokości kapitału początkowego i wysokości emerytury były przedmiotem postępowania sądowego przed Sądem Okręgowym w Siedlcach oraz przed Sądem Apelacyjnym w Lublinie zakończonego oddaleniem odwołania i apelacji ubezpieczonej, co potwierdza prawidłowość wyliczeń dokonanych przez organ rentowy (decyzja z 30 kwietnia 2018r. k.55 akt emerytalnych).

Odwołanie od w/w decyzji złożyła ubezpieczona E. C. (1), reprezentowana przez pełnomocnika, zarzucając jej naruszenie art.61a§1 kpa poprzez niewłaściwe uznanie, że w okolicznościach sprawy zachodzą podstawy do wydania decyzji o odmowie wszczęcia postępowania, podczas gdy prawidłowa ocena okoliczności faktycznych sprawy, a w szczególności prawidłowa interpretacja żądania ubezpieczonej wskazuje na brak tożsamości przedmiotowej pomiędzy treścią obecnego wniosku ubezpieczonej a przedmiotem postępowania prowadzonego przed Sądem Okręgowym w Siedlcach w sprawie IV U 1221/15, co w konsekwencji skutkowało przedwczesnym wydaniem decyzji w sprawie oraz poprzez niewłaściwe uznanie, że powyższy może stanowić samodzielną podstawę prawną do wydania decyzji o odmowie wszczęcia postępowania w niniejszej sprawie. Wskazując na powyższe wniesiono o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez zobowiązanie organu rentowego do wszczęcia postępowania z wniosku E. C. (1) w przedmiocie ponownego ustalenia kapitału początkowego oraz o zasądzenie od organu rentowego na rzecz ubezpieczonej kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych (odwołanie k.1-5 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na przepisy prawa i argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.6 akt sprawy).

Postanowieniem z 21 sierpnia 2018r. Sąd Okręgowy w Siedlcach działając na podstawie art.199§1 pkt 2 kpc odrzucił odwołanie ubezpieczonej od decyzji z 30 kwietnia 2018r. W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że odwołanie ubezpieczonej od decyzji z 30 kwietnia 2018r. nawiązuje do poprzedniego odwołania od decyzji z 19 sierpnia 2015r. zakończonego prawomocnym wyrokiem w sprawie IV U 1221/15, a to oznacza, że w sprawie występuje powaga rzeczy osądzonej (art.366 kpc) nakazująca odrzucenie odwołania (postanowienie z 21 sierpnia 2018r. o odrzuceniu odwołania wraz z uzasadnieniem k.17 i 19-21 akt sprawy).

Na skutek zażalenia ubezpieczonej od powyższego rozstrzygnięcia, postanowieniem z 12 października 2018r. Sąd Apelacyjny w Lublinie uchylił zaskarżone postanowienie z 21 sierpnia 2018r. i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Siedlcach wskazując, że ocena okoliczności sprawy prowadzi do wniosku, że sprawy zainicjowane odwołaniami ubezpieczonej od decyzji z 19 i 21 sierpnia 2015r. oraz od decyzji z 30 kwietnia 2018r. nie dotyczą tej samej podstawy faktycznej i przez to nie są tożsame przedmiotowo. Decyzje z 19 i 21 sierpnia 2015r. zostały wydane na skutek wniosku ubezpieczonej o przeliczenie kapitału początkowego w oparciu o ustawę z 5 marca 2015r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Obecny wniosek ubezpieczonej o ponowne ustalenie wysokości kapitału początkowego i wysokości emerytury został oparty na innej podstawie niż w przypadku w/w decyzji z sierpnia 2015r. W tych okolicznościach w sprawie nie zachodziła powaga rzecz osądzonej dająca podstawę do odrzucenia odwołania na podstawie art.199§1 pkt 2 kpc .

W toku ponownego rozpoznania sprawy Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Od 1 grudnia 2011r. ubezpieczona E. C. (1) jest uprawniona do emerytury (decyzja z 2 lutego 2012r. o przyznaniu emerytury k.17 akt emerytalnych).

W dniu 27 maja 2015r. ubezpieczona wystąpiła do organu rentowego z wnioskiem o ponowne ustalenie kapitału początkowego na podstawie ustawy z 5 marca 2015r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (wniosek z 27 maja 2015r. o ponowne ustalenie kapitału początkowego k.73 akt o ustalenie kapitału początkowego). Po rozpoznaniu powyższego wniosku decyzją z 19 sierpnia 2015r. organ rentowy ponownie ustalił kapitał początkowy ubezpieczonej, przy czym okresy nieskładkowe w wymiarze 2 lat (24 miesięcy) z tytułu sprawowania opieki nad dziećmi zostały obliczone przy uwzględnieniu wskaźnika 1,3% (decyzja z 19 sierpnia 2015r. k.75 akt o ustalenie kapitału początkowego). Następnie decyzją z 21 sierpnia 2015r. w oparciu o przeliczony kapitał początkowy, organ rentowy od 1 maja 2015r. przeliczył emeryturę ubezpieczonej (decyzja z 21 sierpnia 2015r. k.27 akt emerytalnych).

Od obu w/w decyzji ,tj. od decyzji z 19 sierpnia 2015r. i 21 sierpnia 2015r. ubezpieczona wniosła odwołania do Sądu Okręgowego w Siedlcach. Sprawy z obu odwołań ubezpieczonej toczyły się pod sygnaturą akt IV U 1221/15 i zakończyły wyrokiem z 15 września 2016r. oddalającym oba odwołania (wyrok z 15 września 2016r. wraz z uzasadnieniem k.48 i 50-52 akt IV U 1221/15). Wyrokiem z 11 maja 2017r. Sąd Apelacyjny w Lublinie oddalił apelację ubezpieczonej od w/w wyroku z 15 września 2016r. (wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 11 maja 2017r. k.73 akt IV U 1221/15).

W dniu 5 kwietnia 2018r. (data wpływu pisma do ZUS Oddziału w S.) ubezpieczona wystąpiła do organu rentowego z wnioskiem o ponowne ustalenie wysokości kapitału początkowego podnosząc, że wg jej wyliczeń wysokość kapitału początkowego jest zaniżona co najmniej o kwotę 8 063,22 złotych oraz nie uwzględnia waloryzacji kapitału. Dlatego kapitał początkowy winien być ustalony na nowo z uwzględnieniem waloryzacji, a w dalszej kolejności konieczne jest ponowne ustalenie wysokości emerytury i wyrównanie świadczeń do wyższej kwoty za poprzednie lata wraz z odsetkami (wniosek ubezpieczonej z 5 kwietnia 2018r. k.54 akt emerytalnych).

Zaskarżoną decyzją z 30 kwietnia 2018r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.61a§1 kpa odmówił wszczęcia postępowania z w/w wniosku ubezpieczonej z 5 kwietnia 2018r. o ponowne ustalenie wysokości kapitału początkowego i wysokości emerytury z argumentacją przedstawioną na wstępie uzasadnienia (decyzja z 30 kwietnia 2018r. k.55 akt emerytalnych).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie E. C. (1) okazało się uzasadnione w tym znaczeniu, że argumenty podniesione we wniosku ubezpieczonej z 5 kwietnia 2018r., a następnie w odwołaniu od decyzji z 30 kwietnia 2018r. nakazywały uznać, że wydając przedmiotową decyzję organ rentowy nie rozstrzygnął wniosku ubezpieczonej z 5 kwietnia 2018r. Z przedstawionych wyżej ustaleń Sądu wynika, że wbrew twierdzeniom organu rentowego między wnioskiem ubezpieczonej z 27 maja 2015r., w wyniku którego organ rentowy wydał decyzje z 19 i 21 sierpnia 2015r. a obecnym wnioskiem z 5 kwietnia 2018r. nie zachodzi tożsamość podstawy faktycznej żądania. W pierwszym z wymienionych wniosków ubezpieczona żądała ponownego ustalenia kapitału początkowego z uwzględnieniem regulacji art.174 ust.2a ustawy z 17 grudnia 2018r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeniem Społecznych, natomiast w obecnym wniosku z 5 kwietnia 2018r. wskazała na wadliwość wyliczenia kapitału początkowego i na brak jego waloryzacji, co skutkuje zaniżeniem wysokości emerytury. W tych okolicznościach stwierdzić należy, że odmawiając ubezpieczonej wszczęcia postepowania z wniosku z 5 kwietnia 2018r. z powołaniem się na stan rzeczy osądzonej przez Sąd Okręgowy w Siedlcach w sprawie IV U 1221/15, organ rentowy uchylił się od rozpoznania wniosku ubezpieczonej opartego na innej podstawie faktycznej. Procesowo sytuację tę ocenić należy jako niewydanie przez organ rentowy decyzji rozstrzygającej wniosek ubezpieczonej z 5 kwietnia 2018r. Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy stwierdził, że w sprawie zastosowanie znajduje uregulowanie zawarte w art.477.14§3 kpc, zgodnie z którym, jeżeli odwołanie wniesiono w związku z niewydaniem decyzji przez organ rentowy, sąd w razie uwzględnienia odwołania zobowiązuje organ rentowy do wydania decyzji w określonym terminie, zawiadamiając o tym organ nadrzędny, lub orzeka co do istoty sprawy.

Mając na uwadze powyższe i uwzględniając odwołanie ubezpieczonej Sąd zobowiązał organ rentowy do wydania w terminie 30 dni od dnia uprawomocnienia się wyroku, decyzji w przedmiocie wniosku E. C. (1) z 5 kwietnia 2018r. o ponowne ustalenie wysokości kapitału początkowego i wysokości emerytury.

O kosztach procesu Sąd orzekł zgodnie z wynikiem sprawy – na podstawie art.98§1 i 3 kpc w zw. z §9 ust.2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015r., poz.1800 ze zm.).