Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 lutego 2019 roku

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Mariusz Zawicki

Protokolant: Angelika Sykut

po rozpoznaniu w dniu 4 lutego 2019 roku w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w L.

przeciwko (...) spółka akcyjna w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 307 (trzysta siedem) złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 25 października 2017 roku do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 3.617 ( trzy tysiące sześćset siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

4.  nakazuje pobrać od powoda na rzecz Skarbu Państwa – Sadu Rejonowego Szczecin – Centrum w S. kwotę 264 (dwieście sześćdziesiąt cztery) złote tytułem nieuiszczonych kosztów postępowania.

Sygnatura akt: XI GC 1052/18

Sprawa rozpoznana w postępowaniu zwykłym

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 19 marca 2018 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w L. wniosła przeciwko (...) spółka akcyjna w W. o zapłatę kwoty 13.935,80 złotych wraz z odpowiednimi odsetkami. Na wartość przedmiotu sporu składa się koszt odszkodowania (miejsce miała szkoda całkowita) stanowiący różnicę wartości pojazdu przed szkoda i po szkodzie w kwocie 13.247 złotych (uwzględniający częściową zapłatę przez pozwanego) oraz koszt wykonania opinii w wysokości 688,80 złotych.

Powód wskazał, że w dniu 23 września 2017 roku doszło do kolizji, w której uszkodzony został pojazd A.. Poszkodowany zbył wierzytelność powodowi. Ubezpieczyciel wypłacił kwotę 19.735 złotych. Do zapłaty pozostała kwota 13.247. Powód wskazał, że zlecił wykonanie opinii a jaj koszt to 688,80 złotych. Powód wniósł o zasądzenie na jego rzecz, od pozwanego kosztów procesu.

W sprawie wydano nakaz zapłaty (karta 55).

Pozwany wniósł sprzeciw, w którym wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie na jego rzecz od powoda kosztów procesu. Zgodnie ze stanowiskiem pozwanego, wypłacone koszty w pełni rekompensują szkodę. Wskazał ponadto, że wbrew twierdzeniom pozwu tytułem odszkodowania wypłacił kwotę nie jak wskazuje powód 19.735 złotych, lecz kwotę wyższą, bo 22.766 złotych.

W toku postępowania strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

W dniu 23 września 2017 roku doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki A. o numerze rejestracyjnym (...) należący do M. B.. Sprawca szkody posiadał ważną polisę ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartą z (...) spółka akcyjna w W.. Poszkodowany dokonał zgłoszenia szkody w wymienionym pojeździe ubezpieczycielowi sprawcy szkody, który przeprowadził postępowanie likwidacyjne. Na podstawie sporządzonej kalkulacji naprawy wypłacono odszkodowanie w wysokości 22.766 złotych, mając na uwadze fakt wystąpienia szkody całkowitej.

Poszkodowany po szkodzie sprzedał samochód innej osobie w stanie nienaprawionym z w dniu 31 stycznia 2018 roku za kwotę 21.827 złotych.

Dowód:

- decyzja, karta 42;

- pismo, karta 43;

- dokumenty w aktach szkodowych, karta 70;

- zeznania świadka M. B., karta 87;

W dniu 5 stycznia 2018 roku poszkodowany M. B. zawarł z (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w L. umowę cesji na podstawie, której przelał na powódkę wierzytelność przysługującą mu z tytułu wyżej opisanej szkody. Doszło do umowy sprzedaży wierzytelności (§ 4 umowy).

Dowód:

- umowa cesji, karta 12 – 13;

- zawiadomienie o przelewie, karta 14;

Na zlecenie (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w L. wykonana została prywatna ekspertyza, gdzie wysokość szkody wyceniono na kwotę 33.000 złotych, mając na uwadze fakt wystąpienia szkody całkowitej. Koszt prywatnej ekspertyzy wyniósł 688,80 złotych.

Dowód:

- opinia, karta 18 – 41;

- faktura, karta 17;

Średnia rynkowa wartość pojazdu V. (...) według jego stanu sprzed zdarzenia z dnia 30 stycznia 2017 roku wynosiła 11.500 złotych z podatkiem VAT. Koszt naprawy był niższy aniżeli wartość pojazdu przed szkodą, naprawa była ekonomicznie opłacalna a szkoda była szkodą częściową. Wartość pojazdu po szkodzie wynosiła 9.100 złotych.

Koszt naprawy pojazdu A. po szkodzie z dnia 23 września 2017 roku, nawet wskazany w zaniżonym kosztorysie naprawy sporządzonym przez ubezpieczyciela był wyraźnie wyższy aniżeli wartość pojazdu przed szkodą, naprawa pojazdu była nieopłacalna, powstała szkoda była szkodą całkowitą. Średnia wartość rynkowa przedmiotowego pojazdu przed szkodą wynosiła 44.900 złotych z podatkiem VAT. Po odjęciu kwoty jaką poszkodowany uzyskał ze sprzedaży wraku pojazdu a zatem kwoty 21.827 złotych, różnica wartości pojazdu w stanie nieuszkodzonym i uszkodzonym wynosi 23.073 złotych. Cena sprzedaży pojazdu stanowi cenę rynkową - realną.

Dowód:

­- opinia biegłego sądowego W. S. k. 93-98;

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest uzasadnione w nieznacznej części (2,2%).

Niespornym jest, iż sprawcę szkody i pozwaną łączyła umowa obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, zgodna z treścią przepisów ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2003 r., Nr 124, poz. 1152 ze zm.).

Przepis art. 4 powyższej ustawy wskazuje, iż ubezpieczeniem obowiązkowym jest ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów. Stosownie do treści art. 13 ust. 2 ustawy w obowiązkowych ubezpieczeniach OC odszkodowanie wypłaca się w granicach odpowiedzialności cywilnej podmiotów objętych ubezpieczeniem. Natomiast w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego (art. 22 ust 1 ustawy).

Zgodnie z treścią art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia OC ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Zgodnie z treścią art. 822 § 4 k.c. uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

W niniejszej sprawie powódka dochodziła kwoty odszkodowania tytułem różnicy wartości między wartością pojazdu przed szkodą i po szkodzie. Nie był sporny fakt wystąpienia w sprawie szkody całkowitej. Kwota odszkodowania uwzględniała wypłatę przez ubezpieczyciela kwoty 19.753 złotych. Powód dochodził również zapłaty kwoty poniesionych kosztów w związku ze zleceniem opinii rzeczoznawcy.

Stosownie do treści art. 509 § 1 kodeksu cywilnego wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. W myśl § 2 tej normy wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

W rozpoznawanej sprawie pozwany nie kwestionował okoliczności, iż co do zasady obciąża go odpowiedzialność z tytułu kosztów naprawy przedmiotowego pojazdu.

Pozwana spółka wskazała, iż dotychczas w pełni zaspokoiła roszczenie strony powodowej.

Spór dotyczył w dalszej kolejności zatem wysokości poniesionej przez poszkodowaną szkody oraz wysokości kwoty wynikającej z faktury VAT za sporządzenie opinii.

W spornym zakresie, odnośnie wysokości odszkodowania, sąd w całości oparł się na dokumentach przedłożonych przez strony, a także - opinii biegłego, nie kwestionowanej przez strony.

Biegły w sporządzonej opinii jednoznacznie wskazał, że w sprawie wystąpiła szkoda całkowita a okoliczność ta nie była między stronami sporna. Biegły wskazał na wartość pojazdu przed szkodą 44.900 złotych. Biegły wskazał, że wartość pojazdu po szkodzie ustalona została na podstawie czynności faktycznych. Poszkodowany bowiem sprzedał wrak za kwotę 21.827 złotych, co wynika z dokumentów w aktach szkodowych oraz z zeznań poszkodowanego. Brak jest podstaw do weryfikacji w oparciu o inne metody, aniżeli ustalenie ceny rynkowej, ceny wraku. Powód ustalił tę cenę na 10.900 złotych stosując metodę hipotetyczną, w oparciu o algorytm obliczeniowy. Należy przyjąć za biegłym, że wartość pozostałości ustalić należy w oparciu o realia rynkowe a zatem występujące w rzeczywistości transakcje. Transakcja taka miała miejsce w przedmiotowej sprawie, wrak został sprzedany.

Wysokość odszkodowania powinna być pochodną szkody ustalonej stosownie do art. 361 k.c.

I tak Sąd przyjął za biegłym, iż wysokość odszkodowania za uszkodzony pojazd marki A. wynosił 23.073 złotych.

Żadna ze stron procesu nie złożyła zarzutów do opinii biegłego.

Koszt ten należało pomniejszyć o kwotę dotychczas wypłaconego odszkodowania tj. 22.766 zł, co daje kwotę 307 złotych. Powód mylnie wskazuje, że pozwany tytułem odszkodowania wypłacił kwotę 19.753 złotych. Wypłacono tytułem odszkodowania kwotę 22.766 złotych, co wynika z decyzji w aktach szkodowych (płyta CD).

W pozostałym zakresie powództwo podlegało oddaleniu, w tym żądanie kwoty 688,80 zł tytułem sporządzenia prywatnej kalkulacji naprawy, uznając żądanie w tym zakresie za nieuzasadnione o czym orzeczono w pkt 1 wyroku.

Jak wskazał Sąd Najwyższy w uchwale z 18 maja (...). (III CZP 24/04, OSNC 2005/7-8/117), odszkodowanie przysługujące z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów może - stosownie do okoliczności sprawy - obejmować także koszty ekspertyzy wykonanej na zlecenie poszkodowanego. Każdorazowo należy więc ocenić, czy w danej sprawie poniesienie tego wydatku było obiektywnie konieczne. Obowiązek wykazania takiej konieczności spoczywa na żądającym zwrotu takich kosztów (art. 6 k.c.), a więc w tym przypadku na powódce. Sam fakt poniesienia kosztów nie przesądza automatycznie o tym, że zakład ubezpieczeń powinien je zwrócić. W niniejszej sprawie powódka nie naprowadziła żadnych twierdzeń i dowodów mogących prowadzić do ustalenia, że wydatek na prywatną ekspertyzę był wydatkiem koniecznym i uzasadnionym. Tymczasem powódka jest podmiotem, który w ramach prowadzonej działalności trudni się dochodzeniem roszczeń od zakładów ubezpieczeń i są to – jak wskazuje praktyka sądowa – przeważnie roszczenia dotyczące zwrotu kosztów naprawy pojazdu. Taki stan faktyczny uzasadnia zdaniem Sądu ocenę, że powódka, jako profesjonalista na rynku ubezpieczeń, ma wiedzę i możliwości by samodzielnie oszacować koszt naprawy pojazdu, w tym w ramach działalności sfinansować zakup odpowiedniego oprogramowania (A. czy E.), pozwalającego w oparciu o kosztorysy sporządzane przez ubezpieczyciela co do zakresu uszkodzeń samodzielnie oszacować prawidłowy koszt naprawy. W tych warunkach zlecanie takiej czynności podmiotowi zewnętrznemu jawi się jako wydatek nieuzasadniony. Niezależnie od powyższego powódka, jako płatnik podatku VAT, może pomniejszyć podatek należy o podatek naliczony, toteż jej szkoda, związana ze sporządzeniem kalkulacji, mogłaby się sprowadzać ewentualnie wyłącznie do kwoty wynagrodzenia netto. Dodatkowo, sąd wskazuje, że jest mu z urzędu wiadome, iż jednorazowe skorzystanie z programu do wyceny to koszt rzędu kilkudziesięciu (nie kilkuset) złotych.

Żądanie zapłaty odsetek znajduje uzasadnienie w treści art. 481 § 1 k.c. Z uwagi na treść art. 817 § 1 i 2 k.c., a także art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, pozwana winna spełnić świadczenie najpóźniej w ciągu 30 dni od dnia otrzymania zawiadomienia w tej sprawie, a najpóźniej w terminie 14 dni od momentu, w którym wyjaśnienie wszystkich okoliczności stało się możliwe (art. 817 § 2 k.c.).

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje postawę prawną w art. 108 § 1 zdanie pierwsze k.p.c. w związku z art. 98 § 1 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W myśl art. 100 k.p.c. z uwagi na fakt, że powód wygrał sprawę w nieznacznej części (307 złotych z 13.935,80 złotych) zasądzono całość kosztów od powoda na rzecz pozwanego.

Na poniesione przez pozwanego koszty złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika wraz z opłatą skarbową – 3.617 zł, zgodnie z § 2 pkt 5 w zw. z § 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 5 listopada 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

W myśl art. 113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych i art. 98 k.p.c. nakazano pobrać od powoda kwotę 264 złotych na którą składa się koszt poniesiony przez świadka (zwrot kosztów dojazdu do sądu karta 88 postanowienie) w kwocie 80 złotych oraz wynagrodzenie biegłego za sporządzoną opinię. Powód uiścił bowiem zaliczkę na poczet opinii w kwocie 800 złotych, koszt opinii wyniósł 984 złotych, stąd do zapłaty pozostaje kwota 184 złotych.

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w wyroku.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)