Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 5 lutego 2019 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy,

w składzie:

Przewodniczący: SSR Aleksandra Wójcik-Wojnowska

Protokolant: Weronika Szymczuk-Dąbkowska

po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2019 r. w Szczecinie na rozprawie

sprawy z powództwa Z. K.

przeciwko (...) spółce akcyjnej w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) spółki akcyjnej w W. na rzecz powoda Z. K. kwotę 1487,08 zł (jeden tysiąc czterysta osiemdziesiąt siedem złotych osiem groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 22 marca 2017 r. do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1050,80 zł (jeden tysiąc pięćdziesiąt złotych osiemdziesiąt groszy) tytułem kosztów procesu.

Sygn. akt XI GC 1382/18

(...)

Pozwem z dnia 12 lipca 2018 r. Z. K. wniósł przeciwko (...) spółce akcyjnej w W. o zapłatę kwoty 1487,08 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 22 marca 2017 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, iż w wyniku kolizji z dnia 6.06.2016 r. uszkodzeniu uległ pojazd należący do G. S.. Sprawca zdarzenia ubezpieczony był z tytułu ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego, któremu szkoda została zgłoszona. Poszkodowany zlecił naprawę powodowi i na czas naprawy wynajął od powoda pojazd zastępczy, cedując na powoda roszczenia odszkodowawcze. Koszt naprawy wyniósł 5532,49 zł, pozwana zwróciła z tego tytułu 5275,41 zł, koszt najmu wyniósł 1599,99 zł, pozwana zwróciła 369 zł (za 3 dni po 100 zł netto).

Nakazem zapłaty z dnia 23 lipca 2018 r. Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W przepisanym terminie pozwany Zakład (...) wniósł od ww. nakazu zapłaty sprzeciw zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. W uzasadnieniu sprzeciwu wskazano, że zarówno kwota wypłacona tytułem kosztów naprawy, jak i kwota wypłacona tytułem kosztów najmu pokrywa w całości szkodę pozostającą w normalnym związku przyczynowym ze zdarzeniem, zwłaszcza, że pozwanemu zaproponowano najem organizowany za pośrednictwem pozwanego, całkowicie bezkosztowy, przy czym jeśli to pozwany organizowałby najem pojazdu zastępczego, to stawka nie przekroczyłaby 100 zł netto dziennie.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W wyniku kolizji z dnia 6.06.2016 r. uszkodzeniu uległ pojazd należący do G. S.. Sprawca zdarzenia ubezpieczony był z tytułu ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego, któremu szkoda została zgłoszona.

Niesporne

W trakcie zgłoszenia szkody poszkodowany został przez pracownika pozwanego poinformowany o możliwości zorganizowania najmu pojazdu zastępczego za pośrednictwem pozwanego, przy czym o ile poszkodowany wynajmie pojazd samodzielnie, zwracane koszty będą podlegały weryfikacji do wysokości stawki, jaką poniósłby ubezpieczyciel, tj. 100 zł netto za dobę wypożyczenia pojazdu.

Dowód: nagranie na płycie CD k. 47 (13 min.)

Poszkodowany zlecił naprawę powodowi, a ponieważ pojazd był mu potrzebny do dojazdu do pracy, to na czas naprawy wynajął od powoda pojazd zastępczy, cedując na powoda roszczenia odszkodowawcze, gdyż naprawa i najem miały być bezgotówkowe. Przy zleceniu podano, wg jakich stawek zostanie rozliczona naprawa, ale nie podano ostatecznego jej kosztu, gdyż powód nie mógł go przewidzieć, nie rozbierając pojazdu. W protokole przekazania pojazdu wskazano, że stawka za najem wynosi 130 zł netto dziennie. Pojazd naprawiony został przy użyciu części oryginalnych używanych, powód wpisał do kalkulacji faktycznie poniesione koszty zakupu tych części, koszt naprawy wyniósł 5532,49 zł. Najem trwał od 27.07.2016 r. do 8.08.2016 r. (13 dni). Po wstawieniu pojazdu do warsztatu powód na drugi dzień przystąpił do demontażu, potem były 2 dni wolne. Części zamówiono w dniu wstawienia pojazdu do warsztatu, do naprawy przystąpiono w poniedziałek po weekendzie. Czas na sprowadzenie części wyniósł 2 dni. Z tytułu najmu powód wystawił poszkodowanemu fakturę na kwotę 1599 zł brutto (1300 zł netto).

Dowód:

- zeznanie G. S. k. 77

- zeznanie powoda k. 79

- kalkulacja k. 9-14

- faktury k. 15,22

- umowa najmu k. 19-20, protokół wydania i zwrotu pojazdu k. 21

- umowa cesji k. 25

Oględziny pojazdu odbyły się 8.07.2016 r., powód zgłosił pozwanemu roszczenie związane z najmem pojazdu zastępczego 3.02.2017 r.

Dowód: dokumenty w aktach szkody na płycie CD k. 48 – zdjęcia oraz zgłoszenie w pliku (...), str.11

Pozwana zwróciła z tytułu naprawy 5275,41 zł, a z tytułu najmu 369 zł (za 3 dni po 100 zł netto).

Niesporne, a nadto decyzje k. 16,17, 23, potwierdzenie przelewu k. 18, 24

Koszt naprawy uszkodzonego pojazdu przy zastosowaniu części nowych oryginalnych wyniósłby 7224,37 zł, do tego pojazdu nie występowały zamienniki o porównywanej do oryginalnych części jakości. Kalkulacja powoda odzwierciedla rynkowy koszt naprawy pojazdu przy zastosowaniu części oryginalnych używanych. Technologiczny czas naprawy pojazdu po zdarzeniu z 6.07.2016 r. to 4 dni robocze, natomiast czas naprawy uwzględniający konieczność oczekiwania na schnięcie lakieru (1 dzień) oraz 1 dodatkowy dzień na umycie i zwrot pojazdu to 6 dni roboczych.

Przeciętne stawki najmu pojazdów o klasie pojazdu uszkodzonego wynosiły w tamtym czasie 183 zł netto bez limitu km i 157 zł z limitem.

Dowód:

- opinia biegłego sądowego k. 85-90.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest uzasadnione w całości.

Podstawę prawną żądania pozwu stanowi art. 822 § 1 i 2 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz została zawarta umowa ubezpieczenia. Umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o których mowa w §1, będące następstwem przewidzianego w umowie wypadku, który miał miejsce w okresie ubezpieczenia. Obowiązkiem odszkodowawczym ubezpieczyciela wobec poszkodowanego są objęte wszelkie postaci szkody wyrządzone tej osobie, a więc zarówno szkody na osobie, jak i szkody na mieniu.

W niniejszej sprawie bezspornym jest, iż sprawca zdarzenia ubezpieczony był od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanej.

Legitymacja powoda wynika z przedłożonej przez niego umowy cesji oraz z art. 509 k.c. Zgodnie z normą zawartą w art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Z kolei norma zawarta w art. 510 § 1 k.c. stanowi, iż umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Należy również zwrócić uwagę na art. 510 § 2 k.c., zgodnie z którym jeżeli zawarcie umowy przelewu następuje w wykonaniu zobowiązania wynikającego z uprzednio zawartej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, z zapisu zwykłego, z bezpodstawnego wzbogacenia lub z innego zdarzenia, ważność umowy przelewu zależy od istnienia tego zobowiązania. Ważność cesji w niniejszej sprawie nie była kwestionowana, była to cesja zmierzająca do pokrycia długu związanego z naprawą pojazdu i wynajmem pojazdu zastępczego.

Zarzuty pozwanej dotyczące kosztów naprawy okazały się w świetle zeznań powoda oraz opinii biegłego całkowicie nieuzasadnione. Po pierwsze, naprawa została dokonana, a więc w sprawie nie chodzi o zwrot kosztów hipotetycznych, lecz realnych. Po drugie, biegły wskazał, że kosztorys powoda sporządzony jest prawidłowo, odzwierciedla ceny części oryginalnych używanych oraz rynkowe koszty robocizny. Co do zarzutu, że pojazd mógł być naprawiony przy użyciu zamienników, to po pierwsze, z opinii wynika, iż takie zamienniki o należytej jakości nie występowały, po drugie zaś, decyzja o naprawie w oparciu o części oryginalne używane i tak była decyzją uwzględniającą interes ubezpieczyciela, skoro jej koszt okazał się znacznie niższy niż koszt naprawy z użyciem części nowych. Z tego względu roszczenie o zapłatę 257,08 zł okazało się uzasadnione w całości.

Drugą kwestią sporną był czas i koszt najmu pojazdu zastępczego. W kwestii uzasadnionego czasu naprawy Sąd oparł się o treść opinii biegłego, z której wynika, że czas naprawy nie powinien przekroczyć 6 dni roboczych, bez uwzględnienia czasu oczekiwania na części. Skoro więc powód zeznał, że części zamówił bezpośrednio po wstawieniu pojazdu do warsztatu (środa, 27.07) i czekał na nie 2 dni, to oznacza to, że części powinny zostać dostarczone w piątek (29.07). Kolejne dwa dni to dni wolne, zatem naprawa mogła zacząć się w poniedziałek, trwała 5 dni, a szóstego dnia roboczego (poniedziałek 8.08.2016 r. ) nastąpiło wydanie pojazdu i zwrot pojazdu zastępczego. Łącznie najem trwał 13 dni i cały ten okres należy uznać za uzasadniony.

Co do stawki, pozwana podnosiła, że gdyby najem organizowany był za jej pośrednictwem, jego koszt wynosiłby 100 zł netto. Faktura powoda, zważywszy na czas trwania najmu (13 dni), zawiera taką właśnie stawkę (13x100 = 1300 zł netto i na tyle wystawiono fakturę), a więc nie ma tu żadnego przyczynienia się do zwiększenia szkody. Zatem i w tym zakresie całość roszenia powoda (1230 zł, jako że pozwana zapłaciła 369 zł) jest uzasadniona.

Odsetki od zasądzonej kwoty przyznano na podstawie art. 481 i 817 k.c. Jak wynika z akt szkodowych, szkoda została zgłoszona jeszcze w lipcu 2016 r., natomiast roszczenie o zwrot kosztów najmu pojazdu zastępczego – 3.02.2017 r. Od tego dnia ubezpieczyciel miał 14 dni na zapłatę, powód żądał odsetek od daty późniejszej (22.03.2017 r.), zatem to żądanie podlegało również uwzględnieniu w całości.

Stan faktyczny ustalono w oparciu o częściowo niesporne twierdzenia stron, dowody z dokumentów oraz dowód z opinii biegłego, a także zeznania powoda i świadka. Autentyczność i treść dokumentów nie była kwestionowana, strony wyprowadzały z nich jedynie częściowo odmienne wnioski, co podlega ocenie Sądu.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje podstawę prawną w art. 98 § 1 k.p.c. Powód wygrał sprawę w całości, na jego koszty składa się opłata od pozwu 75 złotych, od pełnomocnictwa 17 złotych, wynagrodzenie pełnomocnika 270 złotych oraz koszt sporządzenie opinii w kwocie 688,80 złotych, łącznie 1050,80 zł.

ZARZĄDZENIE

1. (...)

2.(...)

3. (...)