Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 października 2018 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny Sekcja d/s rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 31 października 2018 r. w Gdyni na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w W.

przeciwko H. M.

o zapłatę

I.  Oddala powództwo.

II.  Kosztami procesu obciąża powoda uznając za uiszczone w całości.

Zarządzenia:

1.  Odnotować i zakreślić w rep. C

2.  Odpis wyroku doręczyć pełn. powoda i pozwanemu z pouczeniem o sprzeciwie

3.  Akta z wpływem lub za 30 dni

Sygn. akt I 1 C 2137/18

UZASADNIENIE

Powód (...) Bank Spółka Akcyjna siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego H. M. kwoty 328,55zł wraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienie pozwu do dnia zapłaty kosztami procesu. W uzasadnieniu powód wskazał, że przedmiotową wierzytelność wynika z umowy zawartej między stronami w dniu 5 stycznia 2012 r. w zakresie udzielenie pozwanemu limitu odnawialnego w rachunku rozliczeniowym. Według powoda wierzytelność ta składała się z kwoty 155,02 zł tytułem kapitału, odsetek umownych w kwocie 93,53 zł oraz opłat umownych w kwocie 80 zł.

(pozew – k. 3-4)

Pozwany nie złożył odpowiedzi na pozew, jak również prawidłowo poinformowany o miejscu i terminie rozprawy nie stawił się na rozprawę.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 27 kwietnia 2018 r. powód wystawił wyciąg z ksiąg (...) Bank SA, w który stwierdził, iż w księgach banku posiada wymagalne zadłużenie w wysokości 328,55 zł z tytułu umowy (...) nr (...) z dnia 5 stycznia 2012 r. w stosunku do pozwanego H. M.. W skład tego zadłużenia ma wchodzić kwota 155,02 zł tytułem kapitału, odsetki umowne w kwocie 93,53 zł oraz opłaty umowne w kwocie 80 zł.

Dowód : wyciąg k. 16

Sąd zważył, co następuje:

Podstawą do wydania wyroku zaocznego w sprawie jest zgodnie z art. 339 § 1 kpc nie stawienie się pozwanej na rozprawę albo mimo stawienia się nie branie udziału w czynnościach. Jednocześnie § 2 tego przepisu wskazuje, iż w takim przypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości.

Zgodnie z art. 230 kpc gdy strona nie wypowie się co do twierdzeń strony przeciwnej o faktach, sąd mając na uwadze wyniki całej rozprawy, może te fakty uznać za przyznane.

W myśl ogólnych zasad na powodzie spoczywa ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie, zaś na pozwanym obowiązek udowodnienia okoliczności uzasadniających jego wniosek o oddalenie powództwa. W niniejszej sprawie powód dochodząc zapłaty w/w kwoty powinien wykazać zasadność obciążenia pozwanego fakturami na kwoty których dochodzi, charakter umowy jaka łączyła strony, jakie świadczenia w ramach tej umowy powinien pozwany ponosić na rzecz poprzednika prawnego powoda oraz zasadność domagania się na podstawie tej umowy zapłaty kwoty takiej jak wskazana w pozwie od pozwanego. Zdaniem Sądu to powód jako profesjonalista, od którego wymaga się staranności w wyższym stopniu, powinien ponosić wszelkie konsekwencje związane ze swoją niedokładnością, zaniedbaniem i niekonsekwencją. Mając na uwadze jedną z podstawowych zasad postępowania cywilnego, a mianowicie obowiązku udowadniania faktów i twierdzeń przez stronę wywodzącą z tychże faktów skutki prawne, określoną w dyspozycji art. 6 k.c., Sąd uznał, iż to rzeczą powoda było dążyć do zgromadzenia i przedstawienia Sądowi należytego rodzaju dowodów. Wszelkie zatem zaniechania podejmowania takich działań przez powoda, jego ewentualne zaniedbania i przeoczenia, stanowią zarazem wyraz woli strony powodowej i pociągać muszą za sobą niekorzystne dla niej skutki procesowe.

W toku procesu podejmuje się działania i rozumowania zmierzające do ustalenia stanu faktycznego. Udowodnienie faktów w świetle przepisów prawa cywilnego, zwłaszcza art. 6 k.c. polega na uznaniu przez Sąd za prawdziwe zdania o tym fakcie. Elementem istotnym jest więc wynik operacji myślowej dokonywanej przez sąd, a nie jedynie dowodzenie w znaczeniu formalnym sprowadzajże się do przedstawienie dowodów przez stronę. Materialnoprawny aspekt zagadnienia onus probandi służy do kwalifikacji prawnej negatywnego wyniku postępowania dowodowego, rozumiane jako wskazanie wpływu nieudowodnienia pewnych faktów na wynik procesu. Zgodnie z art. 3 k.p.c. obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach, a ciężar udowodnienia faktów mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy obciąża stronę, która z faktów tych wywodzi skutki prawne. W związku z powyższym należy uznać, iż wykrycie prawdy przez Sąd ogranicza się w zasadzie do przeprowadzenia dowodów zgłoszonych przez strony. W procesie cywilnym strony mają obowiązek twierdzenia i dowodzenia tych wszystkich okoliczności mogących, stosownie do treści art. 227 k.p.c., być przedmiotem dowodu.

Mając na uwadze powyższe należy uznać, iż faktów, z których wywodzone jest dochodzone roszczenie powinien w zasadzie dowieść powód, ale nawet brak zajęcia stanowiska przez pozwanego nie zwalnia powoda od wykazania sądowi, iż żądanie sformułowane w pozwie istnieje.

W ocenie Sądu powództwo nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż powód nie wykazał by roszczenie istniało w takiej faktycznie wysokości jak to wskazuje, by było wymagalne i od kiedy oraz nie przedstawił w sposób umożliwiający weryfikację sposobu wyliczenia żądanych odsetek nie określając daty ich wymagalności i charakteru.

Strona powodowa nie załączyła do pozwu wiarygodnych dowodów, które potwierdzałyby jej żądanie. Przede wszystkim brak było jakiekolwiek dowodu, iż wierzytelność dochodzona w niniejszym postępowaniu jest faktycznie wierzytelnością z umowy z dnia 25 stycznia 2012 r. zawartej przez pozwanego z powodem. Na znajdującej się na karcie 17 kopii wydruku umowy brak jest jakiegokolwiek podpisu stron umowy, zaś umowa rachunku bankowego wymaga dla swej ważności formy pisemnej. Oprócz tego do pozwu został załączony jedynie wyciąg z ksiąg banku, który jest niczym innym jak dokumentem prywatnym stanowiącym dowód tego, że osoba składa oświadczenie o danej treści. Nie jest to jakikolwiek dowód istnienia zobowiązania w tej lub innej wysokości. Dodatkowo powód formułując w pozwie żądanie w przedmiocie odsetek wskazuje kwotę odsetek umownych naliczonych oraz opłat umownych, lecz jednocześnie nie wskazuje w żaden sposób od jakich dat, do kiedy i w jaki sposób były one liczone.

Celem procesu cywilnego jest urzeczywistnienie normy prawnej obowiązującej w stosunkach cywilnoprawnych. Żeby to urzeczywistnienie w konkretnym przypadku mogło nastąpić, w procesie cywilnym muszą brać udział - jako strony - te podmioty, wobec których zgodnie z prawem materialnym ma być zrealizowana odpowiednia norma prawna. Nie budzi wątpliwości, że tylko ze stosunku prawnego określonego przez prawo materialne płynie uprawnienie konkretnego podmiotu do występowania z konkretnym roszczeniem przeciwko innemu konkretnemu podmiotowi. To szczególne uprawnienie, oceniane z punktu widzenia prawa materialnego, nazywane jest legitymacją procesową. Jeśli zostanie wykazane, że strony są związane prawnomaterialnie z przedmiotem procesu, którym jest roszczenie procesowe, to zostanie wykazana legitymacja procesowa powoda (czynna) i pozwanego (bierna). W przeciwnym razie brak będzie legitymacji procesowej, czy to powoda, czy też pozwanego albo też obu stron. Wprawdzie treść legitymacji powoda i legitymacji pozwanego jest inna, gdyż powód jest uprawniony, a pozwany jest zobowiązany, ale obie legitymacje zbiegają się do tego samego przedmiotu, który właśnie jest przedmiotem rozpoznania i rozstrzygnięcia sądu.

Wobec tego, że legitymacja procesowa stanowi przesłankę materialnoprawną, sąd dokonuje oceny w zakresie jej istnienia w chwili orzekania co do istoty sprawy, tj. w chwili wyrokowania. Brak legitymacji czynnej, jak i biernej prowadzi zaś do wydania wyroku oddalającego powództwo.

Przewidziany zasadą ogólną art. 6 k.c. rozkład ciężaru dowodu wywiera oczywisty wpływ na to, kto powinien przedstawić dowody z których wynikała by wysokość i zasadność roszczenia powoda podczas gdy powód nawet nie udowodnił, iż nabył wierzytelność ze wskazanej przez siebie umowy.

Z tych względów Sąd oddalił powództwo.

O kosztach procesu Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sporu na podstawie art. 98 k.p.c. i art. 108 k.p.c., obciążając nimi powoda i uznając je za uiszczone w całości.

ZARZĄDZENIE

1.  Odnotować w kontrolce uzasadnień,

2.  Odpis uzasadnienia doręczyć zgodnie z wnioskiem pełnomocnikowi powoda

3.  Przedłożyć z wpływem lub za 20 dni.