Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 listopada 2018 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu V Wydział Gospodarczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 5 listopada 2018 r. w Toruniu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) sp. z o.o. w T.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

I oddala powództwo;

II zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 3617 zł (trzy tysiące sześćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt V GC 1386/18

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 24 stycznia 2018 roku powód (...) Sp. z o.o. w T. wystąpił na drogę sądową przeciwko pozwanemu (...) S.A. w W. o zapłatę kwoty 29 520,00 złotych z odsetkami i kosztami procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powóda twierdził między innymi, że z pozwanym łączyła go umowa o świadczenie usługi serwisowej dotyczącej usuwania awarii włókien światłowodowych. Powód twierdził, że strony uzgodniły (w § 6 umowy), że w przypadku przekroczenia gwarantowanego czasu usunięcia awarii pozwany udzieli powodowi bonifikaty od wartości miesięcznego czynszu wynoszącego 18 450,00 złotych brutto, dla włókien w kablach napowietrznych, po przekroczeniu 96 godzin w wysokości 80% miesięcznego czynszu. Powód stwierdził, że żądana kwota wynika z dwóch zapłaconych przez niego faktur tytułem czynszu (każda w kwocie 18 450,00 złotych), z których powód wywodzi uprawnienie do uzyskania wymienionej 80% bonifikaty. Z dalszej relacji powoda wynikało, że swoje uprawnienie wywodził z awarii, do której doszło w sieci światłowodowej w kablach napowietrznych na odcinku B. – ul. (...) a Ż. – ul. (...). Powód twierdził, że zgłosił pozwanemu awarię w dniu 16 sierpnia 2017 roku, a pozwany zgodnie z umową naprawił awarię w dniu 25 września 2017 roku, tj. po upływie 40 dni. Powód powołując się na treść łączącego go z pozwanym stosunku zobowiązaniowego uważał pozwanego za „operatora”, który jest zobowiązany do usunięcia poszczególnych rodzajów awarii.

Powód twierdził również, że zwrócił się do pozwanego pismem zawierającym reklamację, w którym powód domagał się naliczenia stosownej bonifikaty za miesiące sierpień i wrzesień 2017 roku. Pozwany rozpatrzył reklamację negatywnie, bowiem przyczyną awarii miały być wg pozwanego uszkodzone słupy energetyczne należące do (...) S.A.. Pozwany uznał tym samym, że do awarii doszło na skutek działania siły wyższej. Powód nadal podtrzymywał swoje stanowisko wzywając pozwanego do zapłaty. Pomimo tego, pozwany nie dokonał zapłaty równowartości 80% uiszczonego przez powoda czynszu.

Nakazem zapłaty wydanym w dniu 13 marca 2018 roku w postępowaniu upominawczym V GNc 390/18 referendarz sądowy orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwany (...) S.A. w W. zaskarżył skutecznie nakaz zapłaty wnosząc sprzeciw z dnia 5 kwietnia 2018 roku żądał oddalenia powództwa w całości i zasądzenia od powoda na jego rzecz kosztów procesu.

Z uzasadnienia stanowiska pozwanego wynika, że faktycznie doszło do awarii sieci światłowodowej. Jednak podkreślił, że nastąpiło to na skutek uszkodzenia słupów wysokiego napięcia, do których podwieszone były światłowody, a co z kolei wystąpiło na skutek nawałnic, które przeszły w dniu 15 sierpnia 2017 roku nad terenem objętym awarią. Pozwany dodał, że słupy wysokiego napięcia należały do (...) S.A.. Pozwany przyznał, że został poinformowany przez pracowników (...) S.A., że naprawa światłowodów będzie możliwa dopiero po odbudowaniu 10 słupów przez (...) S.A.. W dniu 4 września 2017 roku pozwany otrzymał informację, że naprawa słupów będzie opóźniona. Ostatecznie w dniu 13 września 2017 roku pozwany otrzymał informację, że słupy wysokiego napięcia należące do (...) S.A. zostaną naprawione w dniu 25 września 2017 roku i tego też dnia pozwany usunął awarię sieci światłowodowej. Pozwany podkreślił, że sam nie miał możliwości naprawienia słupów wysokiego napięcia, bowiem te należały do (...) S.A. i tylko ten podmiot mógł dokonać ich naprawy umożliwiając następnie naprawę sieci światłowodowej pozwanemu. Pozwany dodał, że powód nie został pozbawiony połączenia internetowego, bowiem to zostało mu udostępnione z sieci awaryjnej.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 27 stycznia 2006 roku powód - (...) Sp. z o.o. w T. zawarł z pozwanym – (...) S.A. w W. umowę na dostawę ciemnych włókien światłowodowych w ramach budowy regionalnej, szerokopasmowej sieci teleinformatycznej w Województwie (...).

Dodatkowo w dniu 27 października 2009 roku strony zawarły umowę o świadczenie usług serwisowych włókien światłowodowych nr (...), której przedmiotem było świadczenie usługi serwisowej dotyczącej usuwania awarii włókien światłowodowych zgodnie z deklaracją zamawiającego w umowie z 27 stycznia 2006 roku.

Na mocy tej umowy Zamawiający – powód zobowiązał się płacić Operatorowi – pozwanemu wynagrodzenie miesięczne w kwocie 15 000,00 złotych netto (18 450,00 złotych brutto) zaś Operator – pozwany zobowiązał się do usuwania awarii włókien w ściśle określonych umowy terminach, w zależności od rodzaju czynności, miejsca awarii itp. Strony przewidziały, między innymi, że Operator udzieli Zamawiającemu bonifikaty w przypadku przekroczenia gwarantowanego czasu usunięcia awarii od miesięcznego czynszu w wysokości – w przypadku włókien w kablach napowietrznych po przekroczeniu 96 godzin – 80% miesięcznego czynszu.

W dniu 15 sierpnia 2017 roku doszło do awarii słupów energetycznych należących no (...) S.A., do których podwieszone były kable napowietrzne światłowodów należące z kolei do (...) S.A., a znajdujące się między S. a Ż.. Do awarii doszło na skutek nawałnic, które w tym czasie przeszły nad regionem, gdzie znajdowały się słupy energetyczne (...) S.A. z podwieszonymi kablami sieci światłowodowej (...) S.A.. W wyniku nawałnic kilkanaście słupów energetycznych przewróciło się, uszkadzając przy tym podwieszone światłowody.

Powód zgłosił pozwanemu w dniu 16 sierpnia 2017 roku awarię w sieci światłowodowej.

W dniu 17 sierpnia 2017 roku pracownicy (...) S.A. poinstruowali pracowników (...) S.A. o tym, że naprawa sieci światłowodowej będzie możliwa dopiero po odbudowaniu 10 słupów.

(...) S.A. i (...) S.A. kontaktowali się systematycznie w sprawie terminu usunięcia naprawy z pracownikami E.. Dopiero mailem z dnia 13 września 2017 roku (...) S.A. poinformowała (...) S.A. o terminie możliwej naprawy sieci światłowodowej – w dniu 25 września 2017 roku.

Tego też dnia (...) S.A. dokonała usunięcia awarii sieci światłowodowej.

Za sierpień 2017 roku (...) S.A. wystawiła (...) Sp. z o.o. w T. fakturę VAT nr (...) na kwotę 18 450,00 złotych za usługi serwisowe w sieci światłowodowej. Za wrzesień 2017 roku (...) S.A. wystawiła (...) Sp. z o.o. w T. fakturę VAT (...) na kwotę 18 450,00 złotych.

Jeszcze pismem z dnia 5 września 2017 roku powód zwrócił się do pozwanego by naliczył bonifikatę w wysokości 80% wynagrodzenia za miesiąc za miesiące sierpień i wrzesień 2017 roku.

Pismem z dnia 4 października 2017 roku (...) S.A. odmówiła obniżenia wynagrodzenia o kwotę bonifikaty, powołując się na siłę wyższą.

Ostatecznie pismem z dnia 23 października 2017 roku powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 29 520,00 złotych, tj. równowartości dwóch 80% wynagrodzeń z tytułu umowy o świadczenie usługi serwisowej.

/dowody: wezwanie do zapłaty k. 36, pismo pozwanego z 4 października 2017 roku k. 38, pismo powoda z 5 września 2017 roku k. 39, faktura VAT (...) k. 40, (...) k. 41, umowa serwisowa k. 42, umowa z 27 stycznia 2006 roku k. 43-46, korespondencja mailowa między pozwanym a (...) S.A. k. 61-83, dokumentacja fotograficzna k. 127-131, zeznania świadka T. Z. k. 135-136/

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów przedłożonych przez strony, którym przyznał pełen walor wiarygodności, bowiem nie budziły one wątpliwości Sądu, a strony ich wzajemnie nie kwestionowały. Podkreślić jednak należy, że czym innym jest przyznanie prawdziwości danego dokumentu, tj. uznanie, że nie został on podrobiony czy przerobiony, a czym innym jest wyciąganie stosownych wniosków z treści takiego dokumentu.

Sąd ustalił stan faktyczny również w oparciu od dowód z zeznań świadka T. Z., które uznał w pełni za wiarygodne, bowiem nie wzbudziły wątpliwości Sądu, były jasne, logiczne i spójne, a nadto korespondowały i uzupełniały się z pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym.

Powyższy stan faktyczny pozostał niesporny między stronami. Stwierdzić należy, że spór w niniejszej sprawie wynikał nie tyle z samego pojmowania faktów, co z interpretacji postanowień łączącej strony umowy i wyciągania wniosków ze zdarzeń będących przyczyną żądania powoda.

Powód konsekwentnie powoływał się na zapis umowy serwisowej z 27 października 2009 roku – § 6, zgodnie z którym w przypadku przekroczenia gwarantowanego czasu usunięcia awarii Operator udzieli bonifikaty od wartości miesięcznego czynszu wynoszącego 15 000,00 złotych – w przypadku włókien w kablach napowietrznych po przekroczeniu 96 godzin – 80% miesięcznego czynszu. Niewątpliwym jest, że w dniu 15 sierpnia 2017 roku na skutek nawałnic przechodzących w województwie (...) doszło do uszkodzenia m.in. w regionie S.-Ż. słupów energetycznych. Wymienione słupy energetyczne należały do (...) S.A., do nich z kolei podwieszone były kable światłowodowe należące do pozwanego. Na skutek przewrócenia się słupów uszkodzeniu uległy również kable światłowodowe.

Zdaniem powoda umowa serwisowa zobowiązywała pozwanego jako (...) do usuwania awarii w sieci światłowodowej w terminach określonych w §4 umowy. W ocenie Sądu pozwany nie miał możliwości wywiązania się z przyjętych w § 4 umowy terminów usunięcia awarii, bowiem do awarii sieci światłowodowej doszło, co jest bezspornym w sprawie, w kablach napowietrznych podwieszonych do słupów energetycznych należących do innego podmiotu, tj. (...) S.A.. Logicznym zatem jest, że termin naprawy kabli światłowodowych uzależniony był od terminu naprawy słupów energetycznych, które pracownicy (...) S.A. musieli od nowa posadowić, bowiem te w wyniku nawałnicy uległy przewróceniu. Dopiero po odbudowaniu 10 słupów możliwa stała się naprawa sieci światłowodowej, do której pozwany bezzwłocznie przystąpił w dniu 25 września 2017 roku i tego samego dnia usunął awarię. Mając na uwadze postanowienia umowy serwisowej i termin, od kiedy możliwa stała się naprawa światłowodów przez pozwanego, tj. 25 września 2017 roku, stwierdzić należy, że pozwany wywiązał się z terminów ustalonych przez strony w umowie serwisowej. Do 25 września 2017 roku trwała naprawa słupów energetycznych, które nie należały do pozwanego i tym samym pozwany nie miał nie tylko możliwości, ale nawet prawa dokonywać naprawy swoich kabli światłowodowych. Pozwany nie mógł w tym kierunku podejmować żadnych działań, dopóki (...) S.A. dokonywała naprawy słupów energetycznych. Innymi słowy powód nie miałby na czym zawiesić swoich kabli światłowodowych, i w związku z tym zmuszony był zaczekać na zakończenie odbudowy słupów przez (...) S.A., tj. podmiot, do którego te słupy należały. Tym samym, zdaniem Sądu, pozwany słusznie w piśmie z dnia 4 października 2017 roku odmówił powodowi przyznania bonifikaty za miesiące sierpień i wrzesień 2017 roku i tym samym obniżenia ceny i wypłaty różnicy – 80% wynagrodzenia powodowi w ramach zwrotu nadpłaconego wynagrodzenia. Pozwany słusznie powołał się na wystąpienie siły wyższej. Choć w przepisach części ogólnej Kodeksu cywilnego, a także w przepisach kodeksu regulujących odpowiedzialność kontraktową określenie „siła wyższa” nie występuje, Kodeks cywilny, co do zasady, opiera odpowiedzialność za niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania na zasadzie winy (art. 472 k.c.). Mając tym samym na względzie fakt, że pozwany (...) S.A. w W. nie był w stanie wywiązać się z przyjętych w umowie serwisowej zawartej z powodem, terminów usunięcia poszczególnych awarii na skutek wystąpienia siły wyższej – i to nie tylko samego zjawiska pogodowego, jakim była nawałnica, ale również na skutek działań, które wcześniej zobowiązany był podjąć inny podmiot – właściciel słupów energetycznych – stwierdzić należy, że nie ponosi on odpowiedzialności kontraktowej za nienależyte wykonanie umowy. Tym samym nie doszło z jego strony do przekroczenia wynikających z § 6 umowy serwisowej limitów godzinowych na usunięcie awarii, które gratyfikowałyby powoda względem uzyskania przez niego odpowiedniej – w niniejszej sprawie 80% - bonifikaty.

Ponadto, zdaniem Sądu, gwarantowany czas usunięcia awarii, o którym mowa w par. 6 umowy z dnia 27.10.2009r. dotyczy wyłącznie awarii, które są możliwe do usunięcia przez samego pozwane bez udziału osób trzecich. W powyższym przypadku nie był to możliwe, bowiem zasadniczą przeszkodą w usunięciu awarii były szkody spowodowane przez żywioł w urządzeniach należących do osoby trzeciej tj firmy (...).

Mając na uwadze powyższą argumentację Sąd oddalił powództwo na podstawie art. 750 k.c. w zw. z art. 734 § 1 k.c. a contrario i art. 472 k.c. w zw. z art. 353 § 1 k.c..

W zakresie kosztów procesu Sąd postanowił na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. i art. 99 k.p.c. w myśl zasady odpowiedzialności za wynik procesu i zasądził od powoda na rzecz pozwanego całość kosztów w kwocie 3 617,00 złotych, na którą złożyły się koszty zastępstwa procesowego w kwocie 3 600,00 złotych i opłata skarbowa od udzielonego pełnomocnictwa w kwocie 17,00 złotych.