Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 stycznia 2019 roku

  Sąd Rejonowy w Kłodzku, I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Izabela Kosińska-Szota

Protokolant: p.o. prot. sąd. Kamila Kupiec

po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2019 roku w Kłodzku

na rozprawie

sprawy z powództwa R. w K.

przeciwko L. J.

o zapłatę 4 719,54 zł

I.  zasądza od pozwanej L. J. na rzecz strony powodowej R. w K. kwotę 4 719,54 zł (cztery tysiące siedemset dziewiętnaście złotych 54/100) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 16 sierpnia 2018 roku;

II.  zasądza od pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 1 017 zł (tysiąc siedemnaście złotych) tytułem kosztów procesu.

(...)

UZASADNIENIE

Strona powodowa R. z siedzibą w K. wniosła o zasądzenie od pozwanej L. J. kwoty 4 719,54 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu oraz o zasądzenie od pozwanej kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwu wskazała, że nabyła na podstawie umowy cesji od E. S.A. z/s w P. wierzytelność przysługującą przeciwko pozwanej, którą z E. S.A. łączyła umowa kredytu gotówkowego z 2 grudnia 2016 r., z której pozwana się nie wywiązała mimo upływu terminu. Strona powodowa wskazała, że pozwana została wezwana do zapłaty niespłaconych rat, lecz okazało się ono bezskuteczne i umowa kredytu została wypowiedziana z zachowaniem 30 – dniowego terminu. Strona pozwana podała, że całkowite zadłużenie pozwanej na dzień wniesienia pozwu wynosi 4 719,54 zł , w tym 4 385,42 zł należności głównej, 168,21 zł odsetek umownych liczonych od dnia następnego po dacie cesji, tj. od 7 marca 2018 r. do dnia poprzedzającego złożenie niniejszego pozwu od kwoty należności głównej, 165,91 zł odsetek umownych i karnych naliczonych przez zbywcę wierzytelności do dnia 23 stycznia 2018 r. zgodnie z umową pożyczki gotówkowej.

W dniu 16 października 2018 r. referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym w Kłodzku wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, od którego pozwana wniosła sprzeciw zaskarżając go w całości i podniosła zarzut nieudowodnienia roszczenia w całości, przedwczesność powództwa, a z ostrożności zarzut przedawnienia roszczenia. Pozwana wskazała, że nie uznaje roszczenia ani co do wysokości, ani co do zasady. Pozwana zaprzeczyła, by doszło do wypowiedzenia umowy, a ponadto, by zaszły podstawy do wypowiedzenia umowy. Pozwana podniosła także, iż wyciąg z listy dłużników powoda nie stanowi dowodu na okoliczność istnienia roszczenia, a jest wyłącznie dowodem prywatnym oraz że powód nie zrealizował ciężarów procesowych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 2 grudnia 2016 r. pozwana L. K. – (...) S.A. z/s w P. zawarły umowę pożyczki pieniężnej nr (...), zgodnie z którą pozwanej udzielono pożyczki w kwocie 2 770 zł, opłata przygotowawcza wyniosła 100 zł, prowizja od udzielonego kredytu 366,82 zł, 40 zł opłata za dostarczenie środków, 518,18 zł opłata za brak poręczenia. Całkowity koszt pożyczki wyniósł 1 290,53 zł, stopa rocznego oprocentowania ustalona została na 10 %, zaś roczna stopa oprocentowania przeterminowanego 14 %. Umowa została zawarta na 35 tygodni, a pożyczka miała być spłacana w ratach tygodniowych po 81,71 zł.

Dowód: umowa pożyczki pieniężnej z dnia 2.12.2016 r. – k.15 – 17

W dniu 8 kwietnia 2017 r. pozwana i (...) S.A. podpisały aneks nr (...) do umowy nr (...), zgodnie z którym pozwanej udzielono 3 783,60 zł kredytu, prowizja wyniosła 256,50 zł, opłata za brak poręczenia 1 513,10 zł, całkowity koszt pożyczki wyniósł 2 195,89 zła łączne zobowiązanie do zapłaty 4 009,89n zł, czas trwania umowy określono na 52 tygodnie, a ratę tygodniową na 102,12 zł, przy czym pierwsza rata po podwyższeniu pożyczki wynosiła 102,30 zł.

Dowód: aneks nr (...) do umowy pożyczki z 8.04.2017 r. - k.19 verte - 22

Pozwana 3. i 4. ratę wpłaciła w kwotach po 100 zł, zamiast po 102,12 zł, zaś9. ratę wpłaciła w kwocie 70 zł zamiast 102,12 zł , a od 10.raty zaniechała spłat rat.

Dowód: historia spłat - k.88 - 90

Pismem z dnia 15 stycznia 2018 r. E. S.A. wypowiedziała pozwanej umowę pożyczki nr (...) z dnia 2 grudnia 2016 r. zmieniona aneksem w związku z niewykonaniem przez pozwaną postanowień umownych. Jednocześnie pozwana została wezwana do zapłaty kwoty 4 527,79 zł. Wypowiedzenie i wezwanie doręczono pozwanej w dniu 25 stycznia 2018 r.

Dowód:

pismo o wypowiedzeniu umowy i wezwanie do zapłaty – k.17 verte

potwierdzenie odbioru – k.19 i 18 verte

Strona powodowa R. z siedzibą w K. w dniu 7 marca 2018 r. nabyła od E. S.A. z siedzibą w P. wierzytelność przysługującą pierwotnemu wierzycielowi z tytułu pożyczki (...). Strona powodowa wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 4 590,98 zł do dnia 19 kwietnia 2018 r., przy czym kwota 4 385,42 zł stanowiła należność główną, a 205,56 zł odsetki naliczone na dzień 9 kwietnia 2018 r.

Dowód:

umowa sprzedaży wierzytelności z 7.03.2018 r. z wyciągiem z rejestru funduszy inwestycyjnych i odpisami pełnomocnictwa - k.6 verte, 7, 7 verte - 8 verte, 9 - 12

wyciąg z listy dłużników - k.13 verte

potwierdzenie zapłaty ceny cesji wierzytelności z 7.03.2018 r. - k.13, 61

wezwanie do zapłaty z dnia 9.04.2018 r. - k.6

wykaz niezapłaconych faktur - k.5 verte

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości, a podniesione przez pozwana zarzuty okazały się chybione.

Strona powodowa wykazała, że z pierwotnym wierzycielem pozwana łączył stosunek zobowiązaniowy wynikający z umowy pożyczki z dnia 2 grudnia 2016 r. zmodyfikowany aneksem nr (...) i w tym zakresie strona powodowa przedłożyła zarówno umowę pożyczki, jak i aneks, z których jasno wynikałby określone postanowienia umowne. Strona powodowa udowodniła też, że nabyła wierzytelność od E. S.A. z/s w P. i przedłożyła na te okoliczność umowę sprzedaży wierzytelności oraz m. in. wyciąg z listy dłużników i potwierdzenie zapłaty ceny cesji wierzytelności z umowy 7 marca 2018 r. W związku z tym niezrozumiałe są twierdzenia pozwanej kwestionującej zasadę odpowiedzialności. Skoro E. S.A. przeniósł na stronę powodową wierzytelność przysługującą od pozwanej na podstawie umowy pożyczki z dnia 2 grudnia 2016 r., to obecnie strona powodowa może dochodzić tej należności od pozwanej, również z odsetkami wynikającymi z umowy, o czym stanowi art.509 § 2 k.c. stanowiący o tym, że wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. [pozwana nie wskazała jakim dowodem strona powodowa winna wykazać przejście wierzytelności na swoją rzecz, natomiast w ocenie sądu, zarówno umowa cesji, jak i wyciąg z listy dłużników i potwierdzenie zapłaty ceny cesji wierzytelności sa w tym zakresie wystarczające.

Strona powodowa wskazała w uzasadnieniu pozwu w jaki sposób została wyliczona należność dochodzona pozwem podając, że 4 385,42 zł to należność główna (niespłacony kapitał udzielonej pożyczki), 168,21 zł odsetek umownych liczonych od dnia następnego po dacie cesji, tj. od 7 marca 2018 r. do dnia poprzedzającego złożenie niniejszego pozwu od kwoty należności głównej, 165,91 zł odsetek umownych i karnych naliczonych przez zbywcę wierzytelności do dnia 23 stycznia 2018 r. zgodnie z umową pożyczki. Wyliczenia te znajdują odzwierciedlenie w historii spłat oraz w wypowiedzeniu umowy pożyczki wezwaniu do zapłaty, gdzie określono wysokość zaległego kapitału.

Nie sposób uznać, by powództwo było przedwczesne, wszak zostało skutecznie przez pierwotnego wierzyciela wypowiedzialne pismem z dnia 15 stycznia 2018 r. doręczonym pozwanej 25 stycznia 2018 r. , co wynika wprost z przedłożonych przez stronę powodową dowodów. Na potwierdzeniu odbioru wynika podpis adresata. Jeśli pozwana tej okoliczności zaprzeczyła, to winna udowodnić okoliczności przeciwne zgodnie z wymaganiami art. 6 k.c. stanowiącego, że ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.

Pozwana powinna wykazać także, że nie zaszły okoliczności skutkujące wypowiedzeniem, a więc że systematycznie zgodnie z postanowieniami umowy pożyczki dokonywała spłat rat w prawidłowych wysokościach i terminowi przedkładając dowody wpłat tych rat, czego jednak nie uczyniła. Rzeczą pozwanej było wykazanie wpłat rat i że historia spłat przedstawiona przez stronę powodową została sporządzona niezgodnie z wpłatami pozwanej, lecz w tym zakresie pozwana pozostała bierna, nie stawiła się nawet na rozprawę mimo, że została na nią wezwana, a nie zawiadomiona.

Oczywistym jest, że nie doszło do przedawnienia roszczenia, ponieważ umowa pożyczki została zawarta w dniu 2 grudnia 2016 r., a więc termin 3 - letni z art.118 k.c. upływa dopiero 2 grudnia 2019 r., zaś liczony od daty wypowiedzenia 25 lutego 2020 r., obie daty jeszcze nie nastąpiły, a pozew został złożony przed nimi.

Mając na względzie powyższe, opierając się na dowodach zaoferowanych przez stronę powodową, które nie budziły żadnych wątpliwości sądu wobec braku dowodów przeciwnych, sąd zasądził dochodzoną kwotę zgodnie z żądaniem na podstawie przepisów art.720 k.c. i art.353 § 1 k.c. oraz art.354 § 1 k.c. mając na względzie przepisy art.481 k.c. i art.482 k.c.

O kosztach procesu orzeczono na mocy art.98 § 1 i 3 k.p.c. zasądzając je w kwocie 1017 zł, w tym kwota 100 zł stanowi opłatę od pozwu, 17 zł opłatę skarbową od pełnomocnictwa i 900 zł koszty zastępstwa procesowego ustalone zgodnie z § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.