Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 marca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Radomsku III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie następującym :

Przewodniczący: SSR Gabriela Janson-Matusiak

Protokolant : starszy sekretarz sądowy B. Z.

po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2018 r. w Radomsku

sprawy z powództwa Z. D. i P. D. (1)

przeciwko P. D. (1) i Z. D.

o podwyższenie alimentów i obniżenie alimentów

1. podwyższa alimenty od pozwanego P. D. (1) na rzecz jego małoletniej córki Z. D. zasądzone ostatnio wyrokiem Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb.

w sprawie IC.452/11 z dnia 04.05.2011 r. w kwocie po 600/ sześćset/ złotych miesięcznie do kwoty po 800 /osiemset/ złotych miesięcznie , poczynając od dnia 12.03.2018 r., płatne do dnia 15-go każdego miesiąca do rąk matki dziecka I. G. z ustawowymi odsetkami od dnia zwłoki w terminie płatności każdej raty

2.oddala powództwa w części pozostałej;

3.wyrokowi w pkt 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności;

4.nie obciąża pozwanego opłatami na rzecz Skarbu Państwa.

III RC 413/17

UZASADNIENIE

Dnia 15.12.2017 roku powódka I. G. działająca w imieniu i na rzecz małoletniej Z. D. złożyła pozew o podwyższenie alimentów z kwoty po 600 złotych miesięcznie do kwoty po 900 złotych miesięcznie od pozwanego P. D. (1) .

Pozwany P. D. (1) nie uznał powództwa i na pierwszej rozprawie złożył pozew o obniżenie alimentów na rzecz małoletniej Z. D. z kwoty po 600 złotych miesięcznie do kwoty po 400 złotych miesięcznie.

Sąd ustalił :

Strony: I. G. i P. D. (1) są po rozwodzie, ze związku małżeńskiego mają dziecko Z. D., ur. (...) Powódka Z. D. uczęszcza do szkoły, jest uczennica II klasy szkoły podstawowej w R..

Małoletnia choruje. Z uwagi na alergię wziewną i skórną i skutkuje to pobieraniem leków z tym związanych łącznie na kwotę 400 złotych miesięcznie. Łączne koszty utrzymania małoletniej związane z wyżywieniem , odzieżą i kosztami zamieszkania wynoszą około 1600 zł. miesięcznie .

Matka., I. G. ma 45 lat, wykształcenie wyższe jest pielęgniarką i zarabia 3400 złotych miesięcznie łącznie z premią okresową.

Posiada samochód osobowy z 2002 roku i mieszkanie o powierzchni 47,71 m 2 .

dowód – k. 6-akt urodzenia małoletniej Z. D.

- k.7 odpis wyroku rozwodowego

k 9-20 – ksero dokumentacji medycznej dotyczącej małoletniej

Z. D..

k.90-170 ksero dokumentacji medycznej małoletniej.

k. 21- zaświadczenie o zarobkach I. G..

k. 23- ksero postanowienia o podziale majątku dorobkowego

pomiędzy I. G. i P. D. (1) .

Pozwany P. D. (1) ma 46 lat wykształcenie średnie leśnicze , pracuje jako stolarz meblowy i pomaga w montowaniu mebli u znajomych, nie określił dochodów z tego tytułu.

Pozwany P. D. (1) jest współwłaścicielem 3/8 nieruchomości w R. za które płaci 382 złote miesięcznie , 50 zł za energię elektryczną co miesiąc, za wodę 100-150 zł. co 2 miesiące , mieszkanie to nabył za kwotę 26000zł.

Posiada też domek letniskowy, w którym mieszka . Opłata za opał w tym domu wynosi 1000 zł. rocznie. Na tę nieruchomość wziął kredyt w wysokości 80.000 zł. i spłaca po 144 zł. miesięcznie.

Pozwany P. D. (1) jest właścicielem trzech samochodów C. (...) z 1998 r. , H. (...) z 2004r., I. z 1997 r., i skutera Y. .

Posiada też nieruchomość gruntową o powierzchni 6,62 ha i lasy o powierzchni 0,95 ha.. Pobiera dostaje za powyższe grunty z (...) o ile zostaną mu przyznane.

Na rok 2018 nie przedstawił dokumentów z (...), zeznał , iż nie została przyznana mu dotacja z UE.

Pozwany mieszka obecnie z partnerką w swoim mieszkaniu i domu. Nie podał czy i ile dokłada konkubina na utrzymanie miesięcznie.

Pozwany przebył wypadek samochodowy i z tytułu uszkodzeń kręgosłupa przebywał na leczeniu w sanatorium . Otrzymał wtedy zaświadczenie chorobowe i od 1.08.2017 roku jest zarejestrowany jako bezrobotny , bez prawa do zasiłku dla bezrobotnych.

Pozwany P. D. (1) nie posiada żadnej grupy inwalidzkiej ani też orzeczenia o niepełnosprawności .

dowód –k. 171-172 –zeznanie pozwanego.

k. 20-k.40 - dokumenty dotyczące leczenia pozwanego , zasiłków i

za wypadek samochodowy

k. 53,54 - ksero zaświadczenia o rehabilitacji pozwanego.

k. 46-47 - zaświadczenie z Urzędu Skarbowego o dochodach

pozwanego za 2016r i 2015rok

k. 41-46 - dokumenty z (...)

.

Ustalenia Sądu Rejonowego w niniejszej sprawie znajdują uzasadnienie we wszystkich przeprowadzonych dowodach, które zostały powołane przy ustalaniu podstawy faktycznej rozstrzygnięcia, zaś zgromadzony w sprawie materiał dowodowy jest, zdaniem Sądu, wystarczający dla potrzeb rozstrzygnięcia.

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z treścią art. 204 § 1 kodeksu postępowania cywilnego powództwo wzajemne jest dopuszczalne, jeżeli roszczenie wzajemne jest w związku z roszczeniem powoda lub nadaje się do potrącenia. Powództwo wzajemne można wytoczyć bądź w odpowiedzi na pozew, bądź oddzielnie, nie później jednak niż na pierwszej rozprawie, albo w sprzeciwie od wyroku zaocznego. Powództwo główne zostało wytoczone przez przedstawicielkę ustawową małoletniej powódki w dniu 15 grudnia 2017 r. Zaś pozwany w sprawie P. D. (2) zajął stanowisko w sprawie w dniu 06 lutego 2018 r. i w odpowiedzi na pozew wytoczył powództwo wzajemne.

W wypadku skutecznego wytoczenia powództwa wzajemnego w istocie rzeczy ma miejsce połączenie dwóch samodzielnych, odrębnych procesów, które łączy pewna więź materialno – prawna wyrażająca się w tym, że "roszczenie wzajemne jest w związku z roszczeniem powoda, lub nadaje się do potrącenia".

Powództwo o podwyższenie alimentów jest częściowo zasadne i znajduje oparcie w treści art. 138 krio, zgodnie z którym w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Przez zmianę stosunków rozumie się istotne zmniejszenie lub ustanie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji albo istotne zmniejszenie się lub zwiększenie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, wskutek czego ustalony zakres obowiązku alimentacyjnego wymaga skorygowania przez stosowne zmniejszenie albo zwiększenie wysokości świadczeń alimentacyjnych. Są to okoliczności istotne z punktu widzenia ustawowych przesłanek obowiązku alimentacyjnego i jego zakresu (np. art. 133 § 1 i 135 § 1 i 2 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Podstawą powództwa z art. 138 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego może być tylko późniejsza zmiana stosunków, nie wcześniej jednak niż po uprawomocnieniu się wyroku zasądzającego alimenty.

Od uprzednio ustalonych alimentów dla małoletniej Z. D. upłynął okres prawie 7 lat.

W okresie tym nastąpiła istotna zmiana stosunków, o której mowa w powyższym artykule wyrażająca się po stronie małoletniej powódki wzrostem kosztów jej utrzymania związanych z rozwojem, kształceniem, leczeniem oraz kosztami utrzymania mieszkania, które w części na nią przypadają. Nie zmieniła się, zasadniczo, sytuacja materialna pozwanego. Wprawdzie stan zdrowia pozwanego – na skutek wypadku nieco się pogorszył – ale jak wynika z dokumentacji zawartej w aktach sprawy leczenie i rehabilitacja przynoszą pozytywne efekty. Pozwany jest osobą sprawną ruchowo. Pozwany wszak założył nową rodzinę i partycypuje w kosztach jej utrzymania, jednak zdaniem Sądu, fakt ten nie ma przy rozpoznawaniu powyższej sprawy kluczowego znaczenia, bowiem pozwany jest osobą dość młodą, pracuje i powinien dołożyć wszelkich starań, aby utrzymać córkę, która nie jest w wstanie, przynajmniej na razie, utrzymać się samodzielnie.

W tym miejscu Sąd podziela pogląd wyrażony w judykaturze, według którego zasadne i zgodne z treścią art. 135 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego – jest oparcie się na możliwościach zarobkowych pozwanego, a nie tylko na jego aktualnych zarobkach. Zakres obowiązku alimentacyjnego może i powinien być większy od wynikającego z faktycznych zarobków i dochodów zobowiązanego, jeśli przy pełnym i właściwym wykorzystaniu jego sił i umiejętności zarobki i dochody byłyby większe, a istniejące warunki społeczno – gospodarcze i ważne przyczyny takiemu wykorzystaniu nie stoją na przeszkodzie.

Zakres świadczeń alimentacyjnych wyznaczają z jednej strony usprawiedliwione potrzeby uprawnionej, z drugiej zaś możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego. Współzależność między tymi czynnikami wyraża się w tym, że usprawiedliwione potrzeby uprawnionej powinny być zaspokojone w takim zakresie, w jakim pozwalają na to możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego. Porównanie tych wartości umożliwia ustalenie czy i w jakim zakresie potrzeby uprawnionej mogą być zaspokojone przez zobowiązanego.

Z ustalonego w sprawie stanu faktycznego wynika, że od dnia ostatniego ustalenia alimentów od ojca na rzecz małoletniej córki upłyną relatywnie długi czas i od tego okresu wzrosły usprawiedliwione potrzeby uprawnionej. Wyrażają się one przede wszystkim we wzroście kosztów utrzymania małoletniej powódki.

Małoletnia powódka uczęszcza do II klasy gimnazjum. Uczy się dobrze. Ma problemy ortopedyczne, alergologiczne i stomatologiczne. Sąd uznał, iż kwota niezbędna na utrzymanie małoletniej powódki oscyluje w wysokości ok. 1600 złotych. Kwota ta uwzględnia dostarczanie małoletniej powódce tego wszystkiego, co jest potrzebne do jej fizycznego i umysłowego rozwoju, zapewnienia pielęgnacji, pieczy, przygotowania do życia w społeczeństwie oraz rozwijania, w miarę możliwości, zainteresowań i uzdolnień z uwzględnieniem stanu zdrowia powódki.

Ustalenie powyższe oparte zostało na zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym i poparte zasadami doświadczenia życiowego.

Rodzice nie mogą uchylić się od obowiązku alimentacyjnego na tej podstawie, że wykonywanie tego obowiązku stanowiłoby dla nich nadmierny ciężar. Są obowiązani podzielić się z dzieckiem nawet najmniejszymi dochodami. W szczególnych przypadkach, gdy sytuacja dziecka tego wymaga, rodzice mają obowiązek wyzbywania się posiadanego majątku bądź jego niektórych składników, aby w ten sposób podołać ciążącemu na nich obowiązkowi alimentacyjnemu. Zdaniem Sądu w powyższej sprawie, nie bez znaczenia pozostaje pogląd ugruntowany w doktrynie, zgodnie, z którym dzieci mają prawo do równej z rodzicami stopy życiowej niezależnie od tego, czy żyją z nimi wspólnie, czy też oddzielnie.

W tym miejscu Sąd zważył, że zgodnie z art. 135 § 2 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Mając powyższe na uwadze zdaniem Sądu, matka małoletniej powódki ponadto spełnia obowiązek alimentacyjny wobec córki także poprzez osobiste starania o jej wychowanie i utrzymanie oraz poprzez sprawowanie stałej pieczy nad nią – co nie oznacza, iż jej obowiązek alimentacyjny ma być mniejszy niż ojca. Tym bardziej, że pozwany poza alimentami w dodatkowy sposób również zabezpiecza finansowo córkę –choćby założeniem polisy.

Samo żądanie podwyższenia alimentów nie jest niczym innym w swej istocie, jak domaganiem się pewnego świadczenia dodatkowego w stosunku do tego, które już wynika z wyroku poprzedniego, to świadczenie dodatkowe musi podlegać tym samym regułom, co świadczenie pierwotne. Wysokość alimentów ustalona w wyroku poprzednim zaspokajała wszystkie potrzeby uprawnionej w dostatecznych rozmiarach. Jednakże zaistniałe zmiany po stronie uprawnionej uzasadniają podwyższenie alimentów od pozwanego P. D. (1) na rzecz jego małoletniej córki P. D. (3) z kwoty po 600 złotych miesięcznie do kwoty po 800 złotych miesięcznie, poczynając od dnia 12 marca 2018 r. (jest to data wydania wyroku w niniejszej sprawie) płatne do dnia 15 – go każdego miesiąca do rąk matki dziecka I. G. wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat.

Sąd oddalił powództwo o podwyższenie alimentów w pozostałym zakresie jako zbyt wygórowane i nieodpowiadające przesłankom z art. 138 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Sąd uznał, iż żądana w pozwie kwota alimentów jest nadmiernie wygórowana. Zasądzenie kwoty alimentów w żądanej wysokości – czyli 900 złotych miesięcznie spowodowałoby przerzucenie znacznej części obowiązku alimentacyjnego na ojca małoletniej, a przecież oboje rodzice powinni partycypować w miarę w równych częściach w kosztach utrzymania córki. Tym bardziej, iż oboje rodzice małoletniej powódki są w podobnym wieku pracują i osiągają dochody.

Sąd nie znalazł żadnych podstaw, aby uwzględnić powództwo wzajemne P. D. (1). Pozwany – powód wzajemny jest zapewne świadomy tego, że wraz z wiekiem koszty utrzymania jego małoletniej córki wzrastają a nie maleją – tym bardziej, że małoletnia powódka ma problemy zdrowotne.

O rygorze natychmiastowej wykonalności Sąd orzekł na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 kodeksu postępowania cywilnego.

Na mocy art. 102 kodeksu postępowania cywilnego Sąd postanowił nie obciążać pozwanego kosztami postępowania.

Mając na względzie powyższe okoliczności Sąd orzekł jak w sentencji wyroku