Sygn. akt I ACz 933/16
Dnia 16 sierpnia 2016 r.
Sąd Apelacyjny w Katowicach I Wydział Cywilny
w składzie następującym:
Przewodniczący |
SSA Zofia Kawińska-Szwed |
po rozpoznaniu w dniu 16 sierpnia 2016 r.
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa |
D. R. |
||
przeciwko |
J. S. i W. M. |
o zapłatę
na skutek zażalenia powódki na postanowienie Sądu Okręgowego w Katowicach
z dnia 13 czerwca 2016 r., sygn. akt I Nc 217/16
p o s t a n a w i a :
oddalić zażalenie.
Sygn. akt I ACz 933/16
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy oddalił wniosek powódki o zwolnienie jej od kosztów sądowych.
Postanowienie zaskarżyła powódka, która zarzuciła obrazę art. 102 ust. 1 u.o k.s.c. oraz art. 102 ust. 1, 2 , 3 w zw. z art. 109 u.o k.s.c., błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia i domagała się jego zmiany przez uwzględnienie wniosku, ewentualnie uchylenia i przekazania sprawy w zaskarżonym zakresie do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu.
Sąd Apelacyjny ustalił i zważył,, co następuje:
Zażalenie nie znajduje uzasadnienia.
W pierwszej kolejności należy podnieść, że mylne jest stanowisko skarżącej, jakoby obowiązana jest uiścić 5% wartości przedmiotu sporu tytułem opłaty od pozwu w postępowaniu nakazowym. Z § 19 ust. 2 pkt 1 u.o k.s.c. wprost wynika, że od pozwu w postępowaniu nakazowym pobiera się czwartą część opłaty.
Zasadnie Sąd Okręgowy podjął rozważania w zakresie zdolności powódki do uiszczenia kwoty 1250 zł tytułem opłaty od pozwu. jako czwartej części opłaty.
Zgodzić się należy ze skarżącą, że z wpływającej na bieżąco renty rodzinnej nie jest w stanie jednorazowo zapłacić, czy też uprzednio poczynić oszczędności, by uregulować opłatę od pozwu w wysokości określonej przez Sad Okręgowy. Wypada jednakże podzielić stanowisko Sądu Okręgowego, że powódka nabywając wierzytelność krótko po wpływie na jej konto – poza rentą rodzinną – kwoty 1984 zł od firmy (...) oraz po jej nabyciu, kwoty 1012,35 zł, kwoty te obowiązana byłą zabezpieczyć na poczet kosztów sądowych, gdyż nabyła tzw. „trudną wierzytelność” i miała świadomość, że jej wyegzekwowanie będzie wymagało wytoczenia powództwa. Nie wykazała powódka, że z wymienionych kwot nie była w stanie zaoszczędzić należnej kwoty na poczet kosztów sądowych.
Z tych względów zarzuty skarżącej nie mogły odnieść skutku.
Sąd Apelacyjny wobec powyższego na mocy art. 385 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc orzekł jak w sentencji.