Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 listopada 2018 roku

Sąd Rejonowy w Mrągowie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 23 listopada 2018 roku w Mrągowie

na rozprawie

sprawy z powództwa Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej
im. F. S. z siedzibą w G.

przeciwko P. C.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego P. C. na rzecz powódki Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej im. F. S. z siedzibą w G. kwotę 51.398,86 zł (pięćdziesiąt jeden tysięcy trzysta dziewięćdziesiąt osiem złotych i osiemdziesiąt sześć groszy) z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP, lecz nie więcej niż w wysokości stopy odsetek maksymalnych za opóźnienie, liczonymi od dnia 3 listopada
2016 roku do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 10.153,43 zł (dziesięć tysięcy sto pięćdziesiąt trzy złote i czterdzieści trzy grosze) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 5.400 zł (pięć tysięcy czterysta złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 268/18

UZASADNIENIE

Powódka Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo-Kredytowa im. F. S.
z siedzibą w G. wniosła o zasądzenie od pozwanego P. C. kwoty 51.398,86 złotych wraz z odsetkami umownymi z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP, lecz nie więcej niż w wysokości stopy odsetek maksymalnych za opóźnienie, liczonymi od dnia 3 listopada 2016 roku do dnia zapłaty oraz kosztów procesu.

W uzasadnieniu podniosła, że zawarł z pozwanym w dniu 29 lipca 2013 roku umowę
pożyczki na kwotę 60.000 złotych, a pozwany nie wywiązał się z warunków określonych
w umowie, co skutkowało wypowiedzeniem umowy i powstaniem wymagalnego zadłużenia
w wysokości 51.398,86 złotych. Pomimo wezwania do zapłaty należności pozwany nie spełnił świadczenia na rzecz powoda.

Ustanowiony dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego kurator procesowy
z ostrożności procesowej wniósł o oddalenie powództwa.

W uzasadnieniu wskazał, że ma świadomość, że opłaty obciążające pozwanego
są bezsporne. Stwierdził, że z ustaleń z bazy PESEL-SAD wynika, że pozwany nie przebywa pod adresem wskazanym w pozwie, a nadto nie posiada innego adresu miejsca pobytu, nie udało się ustalić jego miejsca aktualnego pobytu.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 29 lipca 2013 roku Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo-Kredytowa
im. F. S. z siedzibą w G. zawarła z P. C. umowę pożyczki opiewającą na kwotę 60.000 złotych.

(bezsporne, a nadto dowód: umowa pożyczki – k. 17-34)

P. C. początkowo spłacał należności wynikające z umowy, jednakże później tego zaprzestał. Okoliczność ta stała się przyczyną wypowiedzenia w dniu 22 marca 2016 roku przez Spółdzielczą Kasę Oszczędnościowo-Kredytową im. F. S. z siedzibą w G. umowy pożyczki i postawienia należności z umowy w stan natychmiastowej wymagalności w zakresie niespłaconej należności.

(bezsporne, a nadto dowód: wyciąg bankowy – k. 41-60, wypowiedzenie umowy – k. 35-36)

W związku z brakiem zapłaty należności Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo-Kredytowa im. F. S. z siedzibą w G. podejmowała liczne kroki przedsądowe mające na celu odzyskanie należności względem P. C., jednakże pozostały one bezskuteczne. W dniach 31 grudnia 2015 roku i 26 stycznia 2016 roku zostały do niego wystosowane przedsądowe wezwania do zapłaty, lecz pozostały one bezskuteczne.

(dowód: wezwania do zapłaty z potwierdzeniem nadania – k. 37-40)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest zasadne i jako takie podlegało uwzględnieniu w całości.

Na wstępie wskazać należy, iż w świetle stanowisk stron postępowania za niewątpliwe
i jednoznacznie ustalone uznał Sąd zasadnicze okoliczności leżące u podstaw zgłoszonego powództwa. Niewątpliwym a zarazem niekwestionowanym w toku procesu były bowiem takie okoliczności jak fakt zawarcia przez strony umowy pożyczki i fakt zaprzestania spłaty rat pożyczkowych przez pozwanego. Okoliczności te znajdują nadto potwierdzenie
w przedłożonych przez stronę powodową do akt dokumentach w postaci umowy pożyczki
i wyciągu bankowego.

Podkreślić należy, iż w świetle uregulowania z art. 232 zd. pierwsze kpc to na stronie pozwanej spoczywał ciężar dowodu spłaty zobowiązania względem powoda (odzwierciedla
to również rzymska paremia „ ei incumbit probatio qui dicit, non ei qui negat”). Tymczasem strona pozwana nie zakwestionowała autentyczności przedłożonych przez stronę powodową dokumentów, nie negowała też faktu wypowiedzenia jej umowy pożyczki.

Zawarta pomiędzy stronami umowa pożyczki nakładała na pożyczkobiorcę obowiązek zwrotu pożyczonej kwoty. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie dostarczył dowodów wywiązania się przez pożyczkobiorcę z warunków umowy. W tej sytuacji nie budzi wątpliwości, że na pozwanym ciąży obowiązek zwrotu niespłaconej części pożyczki powiększonej o prowizję i naliczone odsetki zgodnie z postanowieniami umowy.

W świetle powyższego – na podstawie art. 720 § 1 kc – orzeczono jak w punkcie
I wyroku.

O kosztach procesu orzeczono – stosownie do jego wyniku – na podstawie
art. 98 § 1 i 3 kpc w zw. z art. 99 kpc w zw. § 15 ust. 1 i § 2 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( tekst jednolity: Dz.U. z 2018r. poz. 265), zasądzając od pozwanego na rzecz powódki kwotę 10.153,43 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę
5.400 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego (pkt II wyroku). Na koszty
te składały się nadto opłata sądowa od pozwu w kwocie 2.570 złotych, opłata skarbowa
od pełnomocnictwa w kwocie 17 złotych, prowizja od uiszczenia opłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym w kwocie 6,43 złotych oraz zaliczka na poczet wynagrodzenia kuratora w kwocie 2.160 złotych.

/-/ SSR Krzysztof Połomski