Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 lutego 2019 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy IV Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Mirosław Kędzierski

Protokolant st. sekr. sądowy Aleksandra Deja - Lis

przy udziale -------------------

po rozpoznaniu dnia 15 lutego 2019 r.

sprawy E. P. c. J. i S. ur. (...)

obwinionej z art. 65 § 1 pkt 1 k.w.

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżyciela publicznego

od wyroku Sądu Rejonowego w Bydgoszczy

z dnia 25 lipca 2018 r. sygn. akt XIV W 808/18

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Bydgoszczy do ponownego rozpoznania.

Sygn. akt IV Ka 1193/19

UZASADNIENIE

E. P. obwiniona została o to, że w dniu 2 lutego 2018r. ok. godz.20:40 w B. przy ul. (...)/(...), w lokalu mieszkalnym nr (...) , wprowadziła w błąd organ państwowy, tj. policję upoważnioną z mocy ustawy do legitymowania co do tożsamości syna S. P., tj. o czyn z art.65§1 pkt 1 kw.

Wyrokiem z dnia 25 lipca 2018r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy w sprawie sygn. (...) obwinioną E. P. uniewinnił od popełnienia zarzuconego jej czynu; ustalił , że koszty postępowania ponosi Skarb Państwa.

Apelację w tej sprawie wniósł oskarżyciel publiczny.

Na podstawie art.103§2 kpw i art.438 pkt 3 kpk w zw. z art.109§2 kpw zarzucił zaskarżonemu wyrokowi błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na treść tego orzeczenia, polegający na ustaleniu przez Sąd, że obwiniona nie popełniła zarzucanego jej czynu, kiedy w rzeczywistości zebrany materiał dowodowy potwierdza fakt popełnienia przez obwinioną wykroczenia opisanego we wniosku o ukaranie.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art.437§1 kpk wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Bydgoszczy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

Apelacja oskarżyciela publicznego jest zasadna w zakresie wniosku o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

Apelacja wywołała bowiem kontrolę instancyjną wyroku, co doprowadziło do ujawnienia rażących uchybień procesowych, skutkujących błędnym ustaleniem stanu faktycznego, co w konsekwencji implikowało koniecznością uchylenia zaskarżonego wyroku.

W wyniku kontroli instancyjnej zaskarżonego wyroku, ujawniono błędy tego rodzaju, które w oczywisty sposób mogły mieć wpływ na poczynione ustalenia i w efekcie treść zaskarżonego wyroku, skoro oczywista jest sprzeczność ustaleń faktycznych z treścią uznanych za wiarygodne przez Sąd osobowych źródeł dowodowych.

W konsekwencji nie przesądzając na obecnym etapie postępowania zasadności (lub bezzasadności) zarzutu stawianego obwinionej stwierdzić należy, że zaskarżone orzeczenie ostać się nie może.

Przechodząc obecnie do uwag o charakterze analitycznym stwierdzić należy, że

Sąd Rejonowy ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie, uczynił to wbrew treści dowodu z zeznań świadka M. R., przy czym co najistotniejsze jednocześnie skonstatował iż „daje im wiarę” (str. 2 uzasadnienia).

W szczegółach powyższa kwestia przedstawia się następująco :

- ustalając stan faktyczny Sąd przyjął, iż „funkcjonariusz poszedł tam z tym mężczyzną i zapytał będącą w mieszkaniu … kobietę czy to jej syn. Ona potwierdziła … „. Powołał przy tym zeznania świadka M. R. k.5-6, 23 jako podstawę tych ustaleń;

- z zeznań M. R. (k.6) wynika zupełnie co innego. A mianowicie „…” …zapytałem czy potwierdza tożsamość syna ona zdecydowanie, że to jest jej syn Ł. P. …” . Przy tym zeznanie to miało miejsce 14 lutego 2018r., a więc kilkanaście dni po zdarzeniu;

- podczas przesłuchania na rozprawie 17 lipca 2018r. (a więc ponad 5 miesięcy później) faktycznie świadek ten oświadczył, że nie pamięta zdarzenia ani tej interwencji, ale dalej stwierdził, że „… jeżeli jest to osoba, której potwierdzam tożsamość, to pytam dorosłej osoby czy to jest syn/córka danej osoby, ja na pewno pytam o personalia osoby. Muszę zapytać o konkretną osobę … „ lecz sąd nie odczytał zeznań tego świadka z k.6, nie wezwał go do odniesienia się do ich treści;

- także notatka ( z k.3) sporządzona przez M. R. w dniu zdarzenia potwierdza, że „… w/wym. oświadczyła, że wskazany mężczyzna to jej syn Ł. P. … „ .

Powyższe jednoznacznie przekonuje, że Sąd wbrew treści zebranych dowodów, a w szczególności zeznań M. R. ustalił stan faktyczny a przy tym dał wiarę tym zeznaniom w sytuacji, gdy ich treść jest jednocześnie sprzeczna z ustaleniami faktycznymi poczynionymi przez ten Sąd.

Sąd Rejonowy zatem winien ponownie przeprowadzić postępowanie dowodowe w niniejszej sprawie, uwzględniając poglądy i wskazania jakie zostały zawarte w niniejszym orzeczeniu Sądu Okręgowego. Po jego przeprowadzeniu winien ocenić czy zebrane dowody pozwalają na przypisanie obwinionej zarzucanego jej wykroczenia. Przy tym ocena zebranych dowodów w ewentualnie sporządzonym uzasadnieniu zapadłego wyroku winna pozostawać w zgodzie z wymogami art.7 kpk oraz uwzględniać wymogi przewidziane w art.424 kpk.

Mając na uwadze powyższą argumentację, orzeczono jak w sentencji wyroku.