Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 lutego 2019 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2019 r. w Szczytnie na rozprawie

sprawy z powództwa(...)Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w K.

przeciwko A. S.

o zapłatę

oddala powództwo.

Sygn. akt I C 1797/18 upr.

UZASADNIENIE

Powód (...)Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w K. wniósł o zasądzenie od pozwanego A. S. kwoty 2825,83 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, oraz o zasądzenie kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

W uzasadnieniu swojego stanowiska wskazał, że pozwanego i (...) Sp. z o.o. łączyła umowa pożyczki z dnia 12 września 2017 r., z której pozwany nie wywiązał się i nie spłacał w terminie umówionych rat kredytu. Umowa kredytu została wypowiedziana, a w dniu 12 czerwca 2018 r. pozwany został poinformowany o przeniesieniu wierzytelności na rzecz powoda. Na dochodzoną kwotę składają się 2553,63 złotych tytułem należności głównej, 171,41 złotych tytułem odsetek umownych naliczonych od dnia następnego po dacie cesji, tj. 21 luty 2018 r., oraz 100,79 złotych odsetek umownych i karnych naliczonych przez zbywcę do dnia 22 stycznia 2018 r.

Pozwany nie stawiła się na termin rozprawy, nie złożyła odpowiedzi na pozew, nie ustosunkowała się do żądań pozwu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 12.09.2017 r. sporządzona została Ramowa umowa Pożyczki nr (...), między (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. a A. S.. Przedmiotem tej umowy było określenie zasad na jakich pożyczkodawca i pożyczkobiorca będą zawierać umowy pożyczki, co zgodnie z definicją umowy pożyczki oznaczało jakiekolwiek (tzn. pierwszą i każdą następną) umowę pożyczki zawartą pomiędzy pożyczkodawcą a pożyczkobiorcą na odległość. W umowie ustalono, że pożyczkę uważa się za udzieloną w momencie zaksięgowania przelewu na rachunku pożyczkobiorcy. Umowa stwierdzała, że aby zarejestrować się na stronie internetowej, otworzyć konto użytkownika i zawrzeć umowę pożyczki, pożyczkobiorca musi spełnić określone w pkt 3.1 kryteria, m.in. pożyczkobiorca musiał dokonać wpłaty opłaty za rozpatrzenie wniosku o rejestrację w kwocie odpowiednio 0,01 zł lub 1 zł, z wyłączeniem przypadków potwierdzających tożsamość pożyczkobiorcy w placówce Banku (...) S.A. lub (...) S.A. (...) stanowiła również, że umowa pożyczki wchodzi w życie w momencie, w którym pożyczkodawca podejmuje decyzję o udzieleniu pożyczki i poinformuje o tym pożyczkobiorcę w sposób i w trybie określonym w Ramowej Umowie P.. Pożyczkodawca wypłaca pożyczkę pożyczkobiorcy, przelewając ją na rachunek pożyczkobiorcy, od razu po wejściu w życie umowy pożyczki. Wraz z dokonaniem przelewu uznaje się, że pożyczkobiorca otrzymała pożyczkę. Sporządzony został formularz informacyjny dotyczący kredytu konsumenckiego, w którym ujęto, że kwota pożyczki wypłaconej pożyczkobiorcy wynosi 2150 zł, płatna w 12 ratach, kwotę, liczbę i częstotliwość płatności rat kredytu. Sporządzony został również harmonogram płatności. (dowód: dokumenty k.16 odwr -26)

W dniu 13 lutego 2018 r. (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. zawarła z (...) Niestandaryzowanym Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym z siedzibą w K. ramową umowę przelewu wierzytelności. W zapisie § 1 ust. 3 tej umowy ustalono, że przelew wierzytelności ze skutkiem w rozumieniu art. 509 k.c. następuje z chwilą zapłaty przez nabywcę ceny określonej w porozumieniu. (dowód: umowa ramowa przelewu wierzytelności z dnia 13.02.2018 r. k. 6v-7)

W dniu 04 kwietnia 2018 r. (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. zawarła z (...) Niestandaryzowanym Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym w K. porozumienie nr. 3 do umowy ramowej przelewu wierzytelności. W treści porozumienia w § 2 ust. 2 stwierdzono, że jego przedmiotem jest przeniesienie własności wierzytelności określonych w załącznikach nr 1A i 1B, w tym wierzytelności w stosunku do pozwanego w kwocie 2553,63 zł. (dowód: porozumienie nr. 3 z dnia 04 kwietnia 2018 r. k. 7 odwr. - 15 odwr.)

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z normą art. 339 k.p.c. jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny. W tym przypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba, że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa. Przewidziane w art. 339 § 2 k.p.c. domniemanie prawdziwości twierdzeń powoda dotyczy wyłącznie strony faktycznej wyroku i nie obowiązuje w zakresie prawa materialnego. Domniemanie to zastępuje jedynie postępowanie dowodowe i to tylko wówczas gdy twierdzenia powoda nie budzą uzasadnionych wątpliwość. Wobec tego, że działanie z art. 339 § 2 k.p.c. nie rozciąga się na dziedzinę prawa materialnego, obowiązkiem sądu rozpoznającego sprawę w warunkach zaoczności jest rozważenie, czy w świetle przepisów prawa materialnego twierdzenia strony powodowej uzasadniają uwzględnienie żądania. (por. Wyrok SN z dnia 31.03.1999 r. (...) 176/97)

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o dokumenty przedłożone przez stronę powodową. W świetle przedstawionych przez powoda dowodów jego twierdzenia o okolicznościach przytoczonych w pozwie budzą wątpliwości.

Zgodnie z art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Po myśli art. 509 § 2 k.c. wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Jak stanowi art. 510 § 1 k.c. umowa sprzedaży, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Zgodnie z treścią art. 511 k.c. jeżeli wierzytelność jest stwierdzona pismem, przelew tej wierzytelność powinien być również pismem stwierdzony.

Powództwo podlega oddaleniu, ponieważ powód nie udowodnił by przysługiwała mu względem pozwanej wierzytelność dochodzona pozwem.

Z przedłożonych przez powoda dokumentów wynika bowiem, że nabył on od (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. wierzytelność w stosunku do pozwanego na podstawie umowy cesji z dnia 13 lutego 2018 r. i porozumienie nr. 3 do umowy ramowej przelewu wierzytelności z dniu 04 kwietnia 2018 r.

Z dokumentów tych ponadto wynika, że w dniu 12.09.2017 r. sporządzona została Ramowa umowa Pożyczki nr (...) między wierzycielem pierwotny (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. a A. S.. Jak wynika z treści tej umowy jej przedmiotem było określenie zasad na jakich pożyczkodawca i pożyczkobiorca będą zawierać umowy pożyczki, co zgodnie z definicją umowy pożyczki oznaczało jakiekolwiek (tzn. pierwszą i każdą następną) umowę pożyczki zawartą pomiędzy pożyczkodawcą a pożyczkobiorcą na odległość. W umowie ponadto ustalono, że pożyczkę uważa się za udzieloną w momencie zaksięgowania przelewu na rachunku pożyczkobiorcy a, że aby zarejestrować się na stronie internetowej, otworzyć konto użytkownika i zawrzeć umowę pożyczki, pożyczkobiorca musi spełnić kryteria określone w pkt 3.1, m.in. pożyczkobiorca miał dokonać wpłaty opłaty za rozpatrzenie wniosku o rejestrację w kwocie odpowiednio 0,01 zł lub 1 zł, z wyłączeniem przypadków potwierdzających tożsamość pożyczkobiorcy w placówce Banku (...) S.A. lub (...) S.A. (...) stanowi również, że umowa pożyczki wchodzi w życie w momencie, w którym pożyczkodawca podejmuje decyzję o udzieleniu pożyczki i poinformuje o tym pożyczkobiorcę w sposób i w trybie określonym w Ramowej Umowie P.. Pożyczkodawca wypłaca pożyczkę pożyczkobiorcy, przelewając ją na rachunek pożyczkobiorcy, od razu po wejściu w życie umowy pożyczki. Wraz z dokonaniem przelewu uznaje się, że pożyczkobiorca otrzymała pożyczkę.

W ocenie sądu, należy zatem przyjąć, zawarcie ramowej umowy pożyczki, określało jedynie zasady udzielenia pożyczek, samo jej zawarcie nie skutkowało udzieleniem pożyczki, skoro zgodnie z postanowieniami umowy, każdorazowe udzielenie pożyczki zależało od decyzji pożyczkodawcy. Powód, zdaniem sądu, nie przedstawił dowodu by między wierzycielem pierwotnym a pozwanym doszło do zawarcia umowy pożyczki z której wynika wierzytelność dochodzona pozwem. Pozwany nie przedstawił dowodu pożyczka w kwocie 2150 zł została przelana na rachunek pozwanego, a tym samym by doszło do zawarcia umowy pożyczki na tą kwotę. Jak wcześniej zaznaczono, umowa stanowiła, że pożyczkę uważa się za udzieloną w momencie zaksięgowania przelewu na rachunku pożyczkobiorcy.

Sporządzony formularz informacyjny dotyczący kredytu konsumenckiego, w którym ujęto, że kwota pożyczki wypłaconej pożyczkobiorcy wynosi 2150 zł, płatna w 12 ratach, kwotę, liczbę i częstotliwość płatności rat kredytu, nie spełnia tego wymogu i w ocenie sądu nie może świadczyć o zawarciu przez pozwanego umowy pożyczki w kwocie 2150 zł, przekazania jej na rachunek bankowy pożyczkobiorcy.

Stosownie do treści art. 6 k.c., znajdującego swoje proceduralne odzwierciedlenie w art. 232 k.p.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która wywodzi z niego skutki prawne. W realiach niniejszej sprawy to powód był obowiązany do przedłożenia dowodów, które wykazywać będą fakt przysługiwania mu od pozwanego żądanej należności, we wskazanej w pozwie wysokości.

W ocenie Sądu powód nie sprostał określonym w powyższych przepisach wymaganiom.

Z uwagi na powyższe na podstawie art. 720 k.p.c. powództwo zostało oddalone w całości.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...),

3.  (...)

S.,(...)