Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 lutego 2019 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 2019 r. w Piszu

sprawy z powództwa (...) z siedzibą w Luksemburgu

przeciwko M. M.

o zapłatę

o r z e k a

Powództwo oddala.

Sygn. akt I C 789/18 upr

UZASADNIENIE

(...) z siedzibą w Luksemburgu wytoczył powództwo przeciwko M. M. o zapłatę kwoty 750,00 złotych wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP w stosunku rocznym liczonymi od 23.08.2015r. do 31.12.2015r. i odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP w stosunku rocznym ale nie wyższymi od odsetek maksymalnych za opóźnienie liczonymi od 01.01.2016r. do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że w dniu 23 lipca 2015 roku pomiędzy (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością spółką komandytową z siedzibą w W., a pozwanym M. M. zawarta została umowa pożyczki gotówkowej o numerze (...). Pozwany zobowiązał się spłacić pożyczkę do 22 sierpnia 2015 roku. Nie dokonał jednak w terminie zwrotu przedmiotowej wierzytelności, co spowodowało powstanie wymagalnego zadłużenia, które na dzień wniesienia niniejszego pozwu wynosi 750,00 złotych. Roszczenie objęte pozwem stało się wymagalne z dniem 22 sierpnia 2015 roku. Powód nabył przedmiotową wierzytelność na podstawie umowy cesji zawartej z pożyczkodawcą w dniu 28 grudnia 2016 roku. Powód podjął próbę polubownego rozwiązania sporu, m.in. poprzez wysłanie do pozwanego przedsądowego wezwania do zapłaty z 25 lipca 2018 roku, jednak pozostało ono bez odpowiedzi.

Powód wskazał, że na kwotę dochodzoną pozwem składa się:

- 600,00 zł – kwota niespłaconego kapitału,

- 150,00 zł – prowizja.

Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie postanowieniem z 18 września 2018 roku, wobec stwierdzonego braku podstaw do wydania nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym, przekazał niniejszą sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Piszu, jako sądowi właściwości ogólnej pozwanego.

Pozwany M. M., mimo należytego powiadomienia go o terminie, nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę, nie złożył żadnych wyjaśnień i nie żądał przeprowadzenia rozprawy w swojej nieobecności.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

W związku z niestawieniem się pozwanego M. M. na posiedzeniu wyznaczonym na rozprawę i brakiem jakichkolwiek wyjaśnień, Sąd zobligowany był do wydania w przedmiotowej sprawie wyroku zaocznego (art. 339 § 1 k.p.c.).

Zgodnie z treścią art. 339 § 2 k.p.c., w wypadku wydania przez Sąd wyroku zaocznego, przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa.

Twierdzenia pozwu uznaje się za budzące uzasadnione wątpliwości, m.in. w sytuacji, gdy dowody i twierdzenia przedstawione przez powoda są niekompletne, pozostawiają wątpliwości co do okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sporu, nie przedstawiają pełnego obrazu rzeczywistości. W takiej sytuacji wydając wyrok sąd nie może oprzeć się wyłącznie na twierdzeniach powoda i należy przeprowadzić postępowanie dowodowe celem wyjaśnienia powstałych wątpliwości (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 sierpnia 1972 r. w sprawie III CR 153/72).

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na tym, kto z faktu tego wywodzi skutki prawne. Mając powyższe na uwadze, w przedmiotowej sprawie to na powodzie spoczywał więc ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie. Nadto, wskazać należy, iż w sprawach cywilnych sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy czy też do uzupełnienia postępowania dowodowego o dowody, na których istnienie wskazują strony, lecz których nie przedstawiły. Obowiązek dowodzenia spoczywa bowiem na stronach.

Powód nie dowiódł zasadności swojego roszczenia.

Należy podkreślić, iż strona powodowa nie przedłożyła Sądowi żadnych dokumentów, które potwierdzałyby, że pozwanego i (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością łączyła powołana w pozwie umowa pożyczki gotówkowej, z której warunków pozwany się nie wywiązał. Powód nie przedłożył powołanej w pozwie umowy. Nie przedłożył również żadnych dokumentów, które potwierdzałyby, że przedmiotowa umowa kredytu została skutecznie wypowiedziana i w konsekwencji, że wynikające z niej roszczenie stało się wymagalne. Brak jest też jakichkolwiek dowodów na podjęcie wobec pozwanego działań windykacyjnych przed złożeniem pozwu. Do zamknięcia rozprawy pełnomocnik powoda ograniczył się jedynie do złożenia pozwu oraz pełnomocnictwa i dokumentów wykazujących jego umocowanie do działania w imieniu powoda.

Brak wskazanych dowodów uniemożliwia poczynienie przez Sąd ustaleń co do treści ewentualnej umowy zawartej przez pozwanego, ustalenia daty początkowej odsetek, wysokości odsetek oraz charakteru roszczeń i ich wymagalności.

Nadto wskazać należy, iż w każdej sprawie cywilnej Sąd bada między innymi czy strony mają legitymację procesową.

O istnieniu czy też braku legitymacji procesowej decyduje prawo materialne związane z konkretną sytuacją będącą przedmiotem sporu między stronami. Strona ma legitymację procesową wówczas, gdy na podstawie przepisów prawa materialnego jest uprawniona do występowania w określonym procesie cywilnym w charakterze powoda (legitymacja czynna) lub pozwanego (legitymacja bierna), to jest gdy z wiążącego strony procesu stosunku prawnego wynika zarówno uprawnienie powoda do zgłoszenia konkretnego żądania, jak również obowiązek pozwanego do jego spełnienia. Dlatego też fakty, z których wywodzone jest dochodzone roszczenie (tworzące prawo podmiotowe), powinien co do zasady dowieść powód.

Legitymacja procesowa jest jedną z przesłanek materialnych, czyli okoliczności stanowiących w świetle norm prawa materialnego warunki poszukiwania ochrony prawnej na drodze sądowej. Sąd dokonuje oceny jej istnienia w chwili orzekania co do istoty sprawy (wyrokowania), a brak legitymacji procesowej – czynnej bądź biernej – prowadzi do oddalenia powództwa.

Powód przedłożył w prawdzie umowę cesji wierzytelności zawartą 27 czerwca 2017 roku pomiędzy (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością spółką komandytową z siedzibą w W., a powodem, jednakże, wobec nie przedłożenia Załącznika nr 1 stanowiącego integralną część tejże umowy, szczegółowo określającego wierzytelności będące przedmiotem umowy, stwierdzić należy, iż przedłożona umowa cesji jest niewystarczająca dla wykazania legitymacji czynnej powoda w przedmiotowej sprawie.

W tym stanie rzeczy, uznając, iż powód nie dowiódł swojego roszczenia, Sąd powództwo oddalił.